‘Vertrouw niet op onderdrukking’… (Psalm 62)

Abdijkerk met zetels monniken, even op gezeten

De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 62. We benadrukken dat je voor ‘geloof’ niet vroom moet zijn, maar doordrongen van je eigen beperkingen. Wie vroom is gelooft al in zichzelf, net als de farizeeers. Geloof is de articulatie van een verlangen boven je eigen (morele) beperkingen uit te stijgen, of kan dat zijn.

De Psalm begint zo:

Zeker, mijn ziel is stil voor God;
van Hem is mijn heil.
Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil,
mijn veilige vesting; ik zal niet al te zeer wankelen.

Er staat ‘ik zal niet AL TE ZEER wankelen… Och wat eerlijk, want je blijft er dagelijks alsnog een zootje van maken.Vervolgens lezen we:

Hoelang bedenkt u nog kwaad tegen een man?
U zult allen gedood worden;
u zult zijn als een hellende wand,
een instortende muur.

Zeker, zij beraadslagen om hem van zijn hoogte af te stoten.
Zij scheppen behagen in leugen;

met hun mond zegenen zij,
maar in hun binnenste vervloeken zij.

Alsof de Psalmdichter even in een andere bewustzijnstoestand komt, namelijk die van ‘vechten’, want dan sla je bovenstaande taal uit, of denk je zo. Maar vervolgens stelt hij weer:

Zeker, mijn ziel, zwijg voor God,
want van Hem is mijn verwachting.
Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil,
mijn veilige vesting; ik zal niet wankelen.

De Abdij

En de Psalm sluit zo af:

Vertrouw niet op onderdrukking,
stel geen ijdele hoop op roof.

Als het vermogen toeneemt,
zet er het hart niet op.

God heeft één ding gesproken,
ik heb dit tweemaal gehoord:
dat de kracht van God is.

Ook de goedertierenheid is van U, Heere,
want U zult eenieder vergelden naar zijn werk.

Oftewel, stel je vertrouwen niet in de verkeerde dingen, valse zekerheden, of te zeer in ‘jezelf.’ Dat seculiere geOH over zellufvurtrouwuh, dat maakt je juist zwak omdat in de focus op ‘jezelf’ de ware krachtbron niet ligt. Die loop je dan juist mis.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *