De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 66, waarin het mysterie van God zelf lijkt te worden aangeroepen. Dat zowel het goede als het kwade dat je overkomt door God is gestuurd of tenminste is toegelaten. Dat is ook immers het hele idee van het bijbelboek Job, waarin God met satan een weddenschapje om zijn ziel aangaat.
Bij het bidden van het Onze Vader stel je ook ‘verlos ons van de boze’. En je leest ook in 1 Samuel dat een ‘boze geest des Heeren’ over Saul kwam, toen deze uit de gratie viel, net als wanneer David wordt verleid tot het houden van een volkstelling.
Alsof de donkere kant van De Heere zelf zou komen. Dit donkere beeld van God, onderwerping, past ook bij het protestantse idee van predestinatie, Sola Gratia, door genade alleen, dat verwant lijkt aan de Onderwerping die de Islam betekent.
Je hebt niets te kiezen als op aarde geworpene, maar bent wel verantwoordelijk. In dat licht kun je ook deze passage uit Psalm 66 lezen:
Want U hebt ons beproefd, o God,
U hebt ons gelouterd, zoals men zilver loutert.U had ons in het net gebracht,
U had een knellende band om ons middel gelegd,U had de sterveling over ons hoofd doen rijden.
Wij waren in het vuur en in het water gekomen,
maar U hebt ons uitgeleid naar de overvloed.
Wat denk je dat de Joodse medeburgers hebben gebeden, toen ze uit hun huizen werden gevoerd, op transport gezet naar Westerbork, en vervolgens naar de slavenkampen van de nazi’s afgevoerd.
Al die brave orderopvolgers die hen uit hun huizen sleepten, ‘ja zo zijn de regels’, en dat hebberige volk dat vervolgens in de rij stond om hun verbeurd verklaarde bezittingen te grijpen…
De nsb’ers die hen verraden, ondergedoken bij de weinige integere landgenoten met hart die voor de menselijkheid opkwamen, terwijl de gereformeerden op Romeinen 13 wezen dat ook deze overheid God’s dienaresse zou zijn.
Hoe kan God dat toelaten, tenzij het een sadistische klootzak is, zo was de afscheidsbrief van geloof van velen, als ware ‘de oorlog’ de definitieve aanklacht van ‘De Aanklager’ met De Mensenrechten van 1948 tot gevolg: voortaan nemen menselijke juristen het godsbestuur wel over.
…Wij hebben voor de televisie gehuild bij het toneelstuk over Anne Frank, ik was een jaar of 8 a 10.
Ja, maar de Holocaust dan, als God dat toelaat…Ik hoef het niet voor God op te nemen, Hij kan dat zelf beter dan ik, het hele idee dat Hij mij nodig heeft is hoogmoed.
Dus God zelf moet het antwoord maar geven, als Hem dat behaagt. Ik wil niet klinken als Q-anon, ’trust the plan’ 🙂 en ben slechts een gewone sterveling met vragen zonder antwoorden.
Het is misschien wel zo. Wie God verlaat, die heeft nog steeds de ellende maar geen God meer om mee te worstelen. Alleen een diep zwart gat om eeuwig in te vallen.
In de christelijke godsdienst ondergaat God zelf het lijden van de mensen op aarde, gaat Hij zelf door de hel.
Zodat wij Hem als Vader kunnen aanroepen, als Iemand die ook weet wat het is om te moeten lijden. Anders had Hij maar makkelijk lullen vanuit zijn Hemel natuurlijk. Na Zijn offer, hoeven wij ook niet meer bloedoffers te brengen, we hoeven enkel te doen alsof bij het Avondmaal met het brood als Zijn Lichaam en de wijn als Zijn Bloed.
Wat een bizar geloof eigenlijk, dat christendom.