Op deze zaterdag reizen we naar Urwald Hasbruch tussen Oldenburg en Bremen. Hier vind je nog een aan de zaag ontsnapt snippertje van slechts 34 hectares, een bejaardenhuis voor bomen dat in onze contreien zeldzaam is. Urwalder zijn natuurbossen, zogenaamde Hudewalder die ontstonden als middeleeuwse varkensakkers waar eiken werden bevoordeeld op de beuk.
De beuk is normaliter de dominante boom in Germaanse contreien, althans, sinds de Romeinse tijd. Die elleboogt de andere bomen weg. Maar omdat boeren de eikels voor hun varkens wilden, selecteerden ze op de eik als dominante boom. Dus tref je hier een hoger gehalte eiken, naast andere loofboomsoorten.
Vooral de eeuwenoude haagbeuken in het bos met hun rimpel-gezichten zijn spectaculair, maar ook het schijnsel van ochtendlicht op de Hulst, dat was niet te missen.
De beuk neemt alle licht weg voor andere bomen en domineert al snel het bos in onze klimaatstreken
Met het juiste lichtschijnsel op de hulst kun je in de vroege ochtend een magisch effect suggeren. In natuurlijker bossen die langer met rust zijn gelaten, met veel loofhout tref je meer hulst in de ondergroei.
Eiken die later bij terugkomst waren geveld…
Veld met bosanemonen
…overal bosanemonen, die zijn nu bij schrijven bijna over hun top…
De beuk is sinds ongeveer 2000 jaar terug de meest dominante boom in onze klimaat-streken, die al snel de eik weg-elleboogt. Die eik houdt van meer licht, zodat hij breed kan uitwaaieren met zijn kronkeltakken.
Bomen-bejaardenhuis met beuken (gladde stam) aan de rollator en haagbeuken (rimpelkezen)
De beuk, Buch is ook de naamgever aan het ‘Boek’, de bast waarop werd geschreven omdat perkament- behandelde schapenhuid- vaak veel te duur was.
Hasburch is ook een Friedwald, een bos waarin mensen begraven worden als natuurbegraafplaats. Dat herken je aan een lintje rond de boom: die is door een (aanstaande) dode geclaimd
De meest favoriete boom is de haagbeuk, die eenmaal oud de meest uitzinnige bast-tekening kan krijgen van rimpels en gezichten. In het Vondelpark staan er ook 2 oude, net als in het Jac P Thijsse-park in Amstelveen. Maar deze ‘De Schreeuw’-haagbeuk zoals in Hasbruch is de meest uitzinnige die ik ooit tegenkwam.
Dode voor die de Hel in gaat…
Met de uitdrukking van een boze bosgeest, alsof de daar ter aarde bestelde de hel in de ogen zag.
Je hebt deze kleine stukjes Urwald nodig om je verbeelding op los te laten. Toch, zelfs hier aan de randen kunnen mensen er niet met hun tengels afblijven. Bij terugkomst werden eiken weg-gezaagd, en een bulldozer ramde dwars door de bos-anemonen.
Friederichen-Eiche
Toch blijft er nog tussen hekken een heilige der heiligen bewaard, met de Friederichen-eiche die volgens de website van Hasbruch wel 1200 jaar oud kan zijn. Wat mij stug lijkt, een dikke 500 jaar is meer waarschijnlijk. 
De haagbeuk met zijn uitzinnige rimpelbast blijft zwaar favoriet, in het Vondelpark staan ook een paar oude maar niet zo mooi als in Hasbruch
Hoe dan ook, als je er doden ter aarde besteld, dan blijven de bomen ook gespaard.
Je gaat er dan niet als een fotograaf wat over de lijken lopen, en de bosanemonen vertreden 🙂 Nou ja, als het ze niet aanstond zullen we dat in het dodenrijk wel te horen krijgen bij de klachtenbalie van Petrus…
Als die Duitsers er eiken omzagen, dan mag ik er natuurlijk ook in alle rust een soort meditatieve foto-sessie houden. Ditmaal zonder Trudy.
De Duitsers hebben de kern van Hasbruch met een hek afgeschermd. Dat haalt de magie er een beetje af, maar zo is Ecologie in de 21ste Eeuw nu eenmaal…Eigenlijk zou ik deze foto gewoon moeten weglaten, zodat het Woud weer tijdloos lijkt. Alsof je er zo een paar Germanen met knuppel in kunt loslaten.
Prachtige impressie Rypke.
Een walhalla voor de echte liefhebbers!
Dank voor de publicatie Rypke.