In fotografie is ‘net niet’ het zelfde als ‘helemaal niet’. Want je moet het ultieme moment immers vangen. Zo zijn we hier de koning van de net-niet-fotografie, eeuwige belofte voor de toekomst, als het op wildlife in actie aankomt tenminste.
Neem deze serie van twee knobbelzwanen die bij het Amsterdamse bos om een vrouw vochten, waarna 1 het onderspit delft. Zijn tegenstander duwde hem letterlijk onder water, probeerde ‘m onder aanmoediging van het trompetterende vrouwtje te verzuipen.
Bij zulke gevechten kan de wederpartij sneuvelen. Deze knobbel koos uiteindelijk het zwanenpad, vluchtte het water uit waarna Trudy hem als verliezer opwachtte. Of misschien was hij wel beter af zonder vrouw, want je hebt er ook een hoop gedoe mee.
De zwanen waren zo met elkaar bezig dat ze geen acht op mij sloegen, ik had de camera in de aanslag. Ik heb ook de ultieme foto gemaakt, dat de triomferende zwaan al vliegend en klapwiekend de ander domineert terwijl ze mij voorbij vliegen, omringd door in de ochtendzon beschenen spetters die twinkelen.
Dat was een prijswinnend beeld geweest.
Vervolgens heb ik een kapitale fout gemaakt, die ik mezelf als koning van de net-niet-fotografie nooit zal vergeven. Die foto wiste ik later per ongeluk, om schijfruimte te maken. Dus nu heb je een serie van een zwanengevecht die best aardig is, maar de ultieme foto…
… ja die ene, met spetters, gevecht en het ultieme licht. Die werd net als ’the best song in the world, this is just a tribute’….
Dus dan sluiten we maar af met een huishoudelijke mededeling voor de volgers en lezers.
We tekenden cassatie aan tegen de uitspraak van het Gerechtshof in Leeuwarden van 2 juli. Dat kun je als burger doen bij de Griffie, zonder inmenging van de juridische declaratie-industrie die men ook wel ‘advocatuur’ noemt.
De advocatuur lijkt ook net op de overheid, ze zijn er ook bij in dienst (bij de rechtbank) en zweren volgens de wet waarmee de Nederlandse Orde van Advocaten werd ingesteld (1955) trouw aan de Koning.
Dus wat is de betekenis van ‘confrere’ bij Poederneus en Partners: is dat geen ‘broeder in de con-job’? Namelijk personeel dat privaat kapitaal helpt overhevelen naar de publiekrechtelijke coöperatie Staat der Nederlanden, het bedrijf met een directie die permanent een gat in de hand heeft, en waarvan wij burgerservicenummers het pondje vlees onderpand zijn.
Een coöperatie, die weer in handen is van de UBO’s (ultimate beneficiary owners) van het bankwezen.
Advocaten zijn mensen die de juridisering van menselijke verhoudingen faciliteren, oftewel de ontmenselijking van de maatschappij.
En wat is juridisering in effect? Dat De Staat via ‘het recht’ en ‘de sterke arm’ steeds machtiger wordt, die moet het Salomonsoordeel over ieder menselijk geschil vellen, dat je vroeger ook onderling kon oplossen. En die moet dat met staatsagressie afdwingen.
Het zijn ongetwijfeld allemaal aardige nette mensen. Maar dat is ook de banaliteit van ‘het kwaad’, bedreven door in zichzelf goede mensen.
Het lijkt mij dat het een juridisch feit is dat Bouwe de Boer corrupt is.
Hij heeft immers wel aangifte gedaan maar niet van smaad en laster en daarmee
erkent niet alleen hij maar ook de rechtbank de door jou gedane beschuldigingen.
Er is in Nederland, bij mijn weten geen onafhankelijke instantie die corruptie onderzoekt en voor de rechter brengt en waar corruptie kan worden gemeld.
Als zo’n instantie wel had bestaan, was je niet gedwongen geweest om het journalistieke artikel te verrijken met Dokkummer straattaal.
Het is dus niet jouw verwensing die B. de B. doet vrezen.
Hij is bang dat zijn corruptie wel eens vervelende gevolgen voor hem zou kunnen hebben
en hij roept nu alvast maar heel hard au.
Het is veelzeggend en ontluisterend dat rechters dit spelletje meespelen.
Justitie gebruikt stromannen om politieke tegenstanders te beschadigen/uit te schakelen.
Met welke advocaat je ook aantreedt; hij of zij is net als de “rechters” lid van de Loge en jij bent Dood op Zee (DAS).