De Natuur heeft geen ‘wetten’ maar ‘geheugen’…

De Bijland, wilgentenen in het water, van de wilg (Salix sp) is Salicine afgeleid, verwant aan Aspirine

Het is 40 jaar geleden dat plantbioloog Rupert Sheldrake zijn ‘New Science of Life’ (the hypothesis of formative causation) publiceerde. Daarin presenteerde hij zijn theorie over ‘morfic resonance’: vorm in planten is niet zomaar met hormonen en chemicalien te verklaren (zoals auxine, stervende plantencellen produceren dat), zo dacht Sheldrake.

Er moet ook door de tijd/historie heen een ander mechanisme werken, alsof de natuur een geheugen heeft, zich herinnert welke vorm iets krijgen moet. Dat geheugen van de natuur, iets dat door ruimte en tijd heen werkt, noemde hij ‘morfogenetische velden.’

Sheldrake werkte in 1968 bij het biochemische departement van de Universiteit van Cambridge. Voor zijn poging om voor hem onverklaarbare fenomenen in plantengroei beter te kunnen duiden, vond hij daar geen thuis. Sheldrake kwam op het idee door het lezen van de vitalistische filosoof Henri Bergson (elan vital), en door een Russische plantwetenschapper die in 1921 al een vergelijkbaar idee had beschreven.

Eind jaren ’70 ging hij in India werken, en in een Benedictijnse Ashram schreef Sheldrake uiteindelijk ‘A new science of life’. Dat boek werd aanvankelijk als origineel denkwerk ontvangen, New Scientist gaf een gunstige bespreking. Totdat de hoofdredacteur van Nature, John Maddox ingreep en Sheldrake’s boek ‘The best candidate for bookburning in years’ noemde.

Vervolgens kon hij nergens meer een academische positie krijgen.

De van de wilg afgeleide natuurlijke stof Salicine toont geen verandering smeltpunt door tijd: presentatie Rupert Sheldrake

Niettemin openden zich andere deuren, en met name in New Age hoek bij deeltijd-Indianen als Deepak Choprah lag zijn werk goed in de markt. Niettemin wilde Sheldrake zich vooral blijven profileren als experimenteel wetenschapper. Een theorie moet toetsbaar zijn, en natuurlijk te weerleggen zijn. Daarom is klimaatwetenschap ook geen wetenschap, computerprojecties voor het jaar 2100 zijn niet te weerleggen, en werkelijk iedere weersverandering kun je met wat fantasie wel aan CO2 toeschrijven.

De menselijke bewerking van Salicine tot Aspirine toont grote stijging smeltpunt door tijd: presentatie Rupert Sheldrake

Bij zijn presentatie op Youtube geeft Sheldrake voorbeelden van hoe zijn hypothese van ‘morfic resonance’ getest kon worden. Het idee dat de natuur ‘leert’, en dat een nieuw verschijnsel de kans vergroot dat dit later sneller optreedt.

NIeuwe chemicalien krijgen vaker door de tijd heen een hoger smeltpunt

Een chemicus gaf hem het volgende idee: als de natuur leert, dan moeten nieuwe chemicalien die door mensen zijn gesynthetiseerd door de tijd heen ook een hoger smeltpunt krijgen. Immers, de nieuwe stof ‘leert’ dan een sterker kristalrooster te krijgen, en dus kost het meer energie om dat rooster te breken (smelten). Natuurlijke chemicalien die al eonen meegaan zullen dat leer-effect niet laten zien.

Op zijn Youtube-kanaal geeft Sheldrake een aantal voorbeelden die deze hypothese ondersteunen.

Natuurlijke stof Cocaine geen verandering

Zo kan het van de Wilg (Salix sp) afgeleide Salicine de afgelopen eeuw een constant smeltpunt laten zien.

Met zoutzuurbewerking WEL verandering smeltpunt door tijd

Terwijl het door mensen van Salicine afgeleide Aspirine door de tijd een steeds hoger smeltpunt laat zien. Een zelfde verschil tussen Cocaine afgeleid van Coca-bladeren en de chemische bewerking van Cocaine met HCL door mensen.

Fruitvliegen die twee extra vleugels ontwikkelen onder invloed van ether

Een ander voorbeeld: fruitvliegen kunnen onder invloed van ether aangezet worden om in plaats van hangende pootjes twee extra vleugels te krijgen. Door de tijd heen, zie je dat iedere generatie iets vlotter onder die invloed twee extra vleugeltjes krijgt. Maar nu komt het: stop met ether toedienen, en ook daarop volgende generaties laten nog steeds in veel hoger frequenties die ontwikkeling van extra vleugeltjes zien.

Terwijl de ether-invloed weg is, en er dus van geen genetische invloed sprake kan zijn. Oftewel, meer steun aan het idee dat de natuur een ‘geheugen’ heeft, via een mechanisme dat niet met de gangbare chemie te verklaren is, gebaseerd op het materialistische/mechanistische wereldbeeld.

Wilgentenen in de Bijland, mangrove-achtige aanpassing, gevolg van variatie Rijnwaterstand

De theorie van morfogenetische velden kan dat transport van informatie door ruimte en tijd wel verklaren. Wat ‘het’ dan precies is, behalve iets dat op het eerste oog zweverig overkomt… Wie het weet mag het zeggen, maar intrigerend idee is het alvast wel.

Voor Epoque nummer 5 (Uitgeverij de Blauwe Tijger) interviewde ik Rupert Sheldrake nog. Hij werd in India namelijk weer Anglicaans christen die zijn eigen tradities nieuw leven inblies. Pelgrimage, het bezoek van heilige plaatsen, het idee dat bidden echt werkt, dat dankbaarheid tonen en offeren mensen helpt, dat beschreef hij in het boek ‘Science and Spiritual Practices’, hier reeds besproken.

De (voorlopige) voorkant zoals Tom die in de catalogus zet

Leuk om een bioloog te lezen die geen verzuurde atheist is, dat heerlijke klassiek Engels van ‘m en dan ook nog proberen het slap geOH tot een minimum te beperken. Alles moet wel toetsbaar zijn. De Abdij, uw studiecentrum voor natuurlijke historie is in bezit van de A New Science of Life-uitgave uit 2009 door Icon Books. Zijn idee inspireerde mij weer om in 4D (in plaats van momentopnames) naar de Friese natuur te kijken, voor mijn komende fotoboek ‘Liever dood dan slaaf’ over de natuur van Friezen.

2 Replies to “De Natuur heeft geen ‘wetten’ maar ‘geheugen’…”

  1. De woorden iCloud en Polariteit zien we steeds meer verschijnen.Toeval?
    Een nieuwe levenswetenschap, het boek van Sheldrake is interessant .
    Jung heeft het ook een keer gehad over het overerfbaar collectief onbewuste.
    Telepathy if you are on the same frequency? Geloof ik. Zelf een paar keer meegemaakt.
    Snap je nu waarom ze ons dat Spike- eiwit door onze strot duwen?
    Maar…misschien te ver gezocht. Wie ben ik om zo ver te denken.

Laat een reactie achter aan mathilda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *