In het jaarboek ‘De Vrije Fries’ (2021) van het Fries Genootschap voor Geschiedenis en Cultuur (opgericht 1827) schrijft Doeke Sijens over de herdenkingstraditie van de Slag bij Warns, als symbool voor de Friese vrijheidsdrang. Hij schrijft dat er wel acht verschillende herdenkingsclubjes waren, die het maar niet met elkaar eens werden. Zodat er ‘vlak voor de Tweede Wereld Oorlog weinig leven in de Friese beweging’ zat, en dat is sindsdien het hoofdkenmerk gebleven.

Geen eenheid bij strijd voor Friese eenheid
Voor zover er nu nog sprake is van een ‘Friese Beweging’, dan lijkt die op sterven na dood, een losvast- netwerkje van eigenheimers waarvan velen zelfs een slavenmaskertje opdoen als ze de supermarkt in gaan. Heb je een metalband ‘Baldrs Draumar’ die ‘Wij Friezen Binne Frij’ brult, maar dan doen ze doodleuk een mondmaskertje op, en kun je ‘vanwege corona’ geen cd bij ze afhalen.

Ze hebben een website Frij.Frl, maar wat daar concreet van de grond komt is onbekend.

Je hebt een stichting die het Liever dood dan Slaaf- monument (1950) beheert bij Warns, dat de overwinning op een Hollandse invasiemacht herdenkt uit 1345: onze eigen Slag bij het Merelveld van de Serviers als icoon van Friese strijdlust. Die stichting organiseert niets van enige betekenis, althans niet bij mijn weten.

Reeds dood en slaaf
Behalve dat ze afgelopen twee jaar ‘vanwege de overheid en corona’ de herdenking van de Slag bij Warns aflasten. Wij hielden er op 11 december ons eigen vrijheidsevenement, voorafgaand aan de signeersessie van mijn Meisterwerk, dat je via de gelijknamige website Lieverdooddanslaaf.com kunt bestellen.

Het feit dat wij in oktober dat domein Liever dood dan Slaaf – met DE slagzin van Friese Vrijheid- nog vrij vonden en konden reserveren als webshop voor ons boek zegt al iets, over hoe actief men hier bezig is met promotie van dit thema. Er is een Ried fan de Fryske Beweging met 589 volgers op Facebook, gevestigd in Leeuwarden.

Onze Instagrampagina Lieverdooddanslaaf die enkele maanden bestaat voor boekpromotie heeft er nu 271. We verkochten in anderhalve maand ongeveer 400 boeken, voor 90 procent aan mensen buiten Friesland.

Het is onduidelijk wat die Friese beweging in beweging brengt. De belangrijkste Friese kranten, Leeuwarder Courant en Fries Dagblad zijn in handen van een Belgische miljardair, Thomas Leysen. En die schrijven consequent volgens de partijlijn van globalisten in Den Haag, en hun vazallen hier van de kartelpartijen.

Verder is er nog de Jongfryske Mienskip gevestigd in Heerenveen, met Sander Hoekstra en Jenny Douwes als twee van de slechts vijftig leden. En 1600 FB-volgers, minder dan ik zelf heb. Hun website Jongfrieskemienskip.com en .FRL geeft een foutmelding, dat het domein door derden is overgenomen.

Hoe symbolisch. De FB-pagina is wel op datum, die houden ze actief bij met jonge lui en het tonen van nieuw initiatief, zoals Friese boeken.

Al eerder vroeg ik me af hoe je ‘Jongfrysk’ kan heten wanneer je zelf al 50-plusser bent. Maar het blijkt nu, dat die club met de naam ‘Jongfrysk’ al in 1915 is opgericht. Zoals Doeke Sijens schrijft, waren er voor 1940 liefst acht verschillende clubs die zich allen een vorm van ‘De Friese Beweging’ noemden, en die kibbelden over alles onderling.

Ze zouden het eens worden dat een Fries Nationale Gedenkdag moest komen, maar dat zou bij de Upstalsboom kunnen zijn in Aurich. Of toch bij Warns, zodat ze konden vieren dat ze op 1945 op de kop af zes eeuwen geleden van de Hollanders hadden gewonnen.

Op Helgoland schijnen ze tot voor kort ook jaarlijks Friesen-Droapen te organiseren, het eilandje met roderotsen gelijk aan wat It Reade Klif vroeger was.

Fryske Folkspartij heulde met bezetter
Je had het Ald Selskip dat in 1844 was opgericht, dat voor WO2 ‘heel passief’ was geworden, aldus Sijens. De Jongfrieske Mienskip was vol energie in 1915 gestart, maar had zich bij gebrek aan leden en initiatief in 1935 al bij het Ald Selskip aangesloten. Dan had je het Kristlik Frysk Selskip, dat een. gereformeerde afsplitsing kreeg, it Grifformeard Selskip.

Verder was er nog een Rooms Fryske Boun.  Verder had je nog Friezen van buiten de provincie, die hun eigen club Fryske Boun om Utens oprichtten. Er kwam ook nog een Boun fan ‘e Frysk Nasjonale Jongerein. En er kwam 1938 een afdeling Friese NSB’ers die zich Fryske Folkspartij gingen noemen.

Die werden vanaf 1942 door de Duitse bezetter voorgetrokken, ze brachten hun eigen nazi-blaadje it Fryske Folk uit met goedkeuren van de bezetter. Een ‘Fryske Rie’ kreeg van de nazi’s toestemming voor herdenking van de Slag bij Warns. Dan zie je een stel Friezen in pijnlijke eenheid met de bezetter een Adolfgroetje brengen.

Toch ook niet iets om ‘grutsk’ op te zijn. De 24 Friese helden die de overval op de Leeuwarder Blokhuispoort-gevangenis in 1944 succesvol organiseerden, dat doet je dan wel opveren. Fryslan Frij!

Pas na 1945 zouden al die clubs zich uiteindelijk zich verenigen rond het idee, dat 26 september 1345 (Slag bij Warns) met een monument herdacht moest worden. Dat monument kwam uiteindelijk in 1950 van de grond.

Protestanten van het Fries Dagblad vonden juist dat de komst van het Protestantisme (1580) de scheidslijn moest zijn. Toen zouden we hier ‘vrijheid van geweten’ hebben gekregen.

Een nogal rooskleurig idee. Want eigenlijk was het protestantisme een tijd van sloop, van beeldenstorm, vernielingen van abdijen door Watergeuzen. En zo er hier iets van allure was, dan waren dat de grote abdijen als van Klaarkamp en Aduard, de monniken gaven hier ook het landschap haar karakter, met de zadeldakjes als vuurtorentjes op de terpeilanden in de groene zee

Een historie van anarchie
In Polen zeggen ze dat je met twee Polen bij elkaar al drie politieke partijen hebt. De historie van de Friezen is dus ook die van anarchie en onderlinge strijd van lokale families tot complete oorlogen als de Donia-oorlogen.

In 1498 worden ze definitief onder de voet gelopen door de Hertog van Saksen. Daar houdt mijn kijkboek ‘Liever dood dan Slaaf, een Pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar Vrijheid’ ook op, mijn zoektocht naar de herkomst van de Friese Vrijheidsdrang op.

De moderniteit brengt vooral neergang en weemoedig terugkijken.

In de eeuwen van ‘vrijheid’ daarvoor, lees je vooral dat allerlei families en fracties steeds elkaar lopen te bevechten, tot de monniken van elkaar beconcurrerende kloosters aan toe. Zoals de monniken van Ludingakerke bij Harlingen die knokten tegen de monniken van Bloemkamp bij Bolsward, de regio werd doormidden gescheurd door twist tussen ‘Vetkopers’ en ‘Schieringers’.

Die namen kunnen afgeleid zijn van fracties van kloosters, die in Friesland de grootste landbouwbedrijven waren. De Vetkopers waren dan de Norbertijnen (witte habijten) en de Schieringers de Benedictijnen (grijze habijten, schiere monniken)

Dat lees je ook in het verslag dat Abt Emo schreef in de dertiende eeuw. Groningen (een Friese stad) knokte het ene moment weer met de Hunsingo’ers, dan sloten de Westergo-ers weer een verbond met een andere regio, die ze later weer bestreden. Het was 1 grote onderlinge anarchie, die de Friezen als eenheid verzwakte.

Tot de stad Groningen onder Saksische invloed kwam, sterker werd dan al die andere Friese regio’s en vervolgens ontstond er zelfs een ‘Provincie Groningen’….

De gemeenschappelijke vijand van de Hollandse invasiemacht die 1345 bij Stavoren landde, was een zeldzaam moment dat Oostergo en Westergo zich verenigden. Eerder lees je nog, dat een Fries klooster doodleuk nog bakstenen verkoopt aan de Graaf van Holland, die net West Friesland onder de voet liep (rond 1285)

Grutte Pier ten onrechte symbool Friese Vrijheid
Grutte Pier vecht slechts in het staartje van die vrijheid, hij laat zich door de Hertog van Gelre gebruiken als piraat tegen de Hollanders. Ten onrechte geldt Pier Gerlofs Donia als hoofdsymbool van de Friese vrijheid. Want toen hij stierf in 1521was die periode al voorbij.

Wat dat gebrek aan eenheid, initiatief en organisatie betreft is er anno nu vrijwel niets veranderd. Er is een stichting die het slag bij Warns-monument met ‘Liever dood dan Slaaf’ beheert. Dat bestuur bestaat uit een clubje gereformeerde bejaarden die bang voor de griep zijn, en die verder steeds klagen hoe slecht de Friese taal bedeeld wordt.

Ze emmeren alleen over de Friese taal, dat is de enige te bespeuren hoofdactiviteit. Naast angst over wat anderen van je zullen denken of schrijven wanneer je het eens anders doet. Bij de ‘vanwege corona’ afgelaste herdenking op 26 september 2020 gaf 1 van de bestuurders mij zo’n lullig Mark Rutte-elleboogje, de chickentonight groet.

Was Grutte Pier een bangvoordegriepmietje geweest met slavenmasker voor? De vraag stellen is hem beantwoorden. Geen vitale beweging dus, die van de Friese Vrijheid.

Ge-emmer over teloorgang taal
Dat weerspreken van je eigen motto ‘Liever dood dan Slaaf’, liever bang voor de griep en de overheid, in hoofdstuk 1 beschrijf ik het als 1 van de vele voorbeelden van de AFwezigheid van vrije mentaliteit in het moderne provincie-Friesland. Het blijft bij geklaag over de teloorgang van de Friese taal, en net als begin vorige eeuw, revanchisme naar ‘Die Hollanders.’

Dat je heimelijk jaloers bent dat die succesvoller werden in economisch opzicht, zodat ze ook OVER je besluiten, niet met je, en vaak niet eens in je aanwezigheid: Denk hierbij aan de Regionale Energie Strategie/Sabotage (RES) van Ernst Paul Nas en Sandor Gaastra, waardoor onze boerenstand vernield wordt en het landschap geofferd voor zonnefarms, windmolens en waarmee de energierekening verdubbelt voor 2030.

Met zelotische ijver dragen juist provincie-Friese bestuurders de kernkwaliteiten van Friesland richting graf, denk aan Sander de Rouwe (CDA) en Sietske Poepjes. Het willen voorop lopen in meelopen, uit angst anders niet modern te lijken maar oubollig en provinciaals.

Import van buiten gaat met onze kroonjuwelen aan de haal: natuurlijke historie en het mondiaal unieke zeelandschap. De grootste slopers van die kernkwaliteiten zijn ‘Friezen’, die uit een soort minderwaardigheidscomplex richting Randstad allerlei grote infrastructurele projecten lanceren.

De Duitsers dragen Friese Vrijheid beter uit dan provincie-Friezen
In Oost Friesland dragen ze de vrijheidstraditie uit de Middeleeuwen openlijker uit, met zelfs ‘Friesche Freiheit’-borden langs de snelweg. Hier in de provincie blijft het bij het vertalen van ambtelijke stukken in het Fries, zodat je meteen op zoek gaat naar de Nederlandse.

Na het lezen van Doeke Sijens zijn artikel snap ik nu, dat dit misschien wel het traditionele kenmerk van de Friese beweging is. Dat er niets werkelijk van de grond komt. Dat je zelfs binnen het bestuur van 1 stichting of vereniging al een splijting van geesten krijgt, waar sommigen zelfs openlijk meelopen in de QR-dictatuur en zelfs graag zo’n slavenmasker dragen.

Mijn fotoboek ‘Liever dood dan Slaaf, een Pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar Vrijheid’ acht de taal onbelangrijk. De Natuur, mentaliteit, daar draait het om bij identiteit, en de herkomst daarvan in de genen en het land, dat je ‘Liever dood dan Slaaf’ wilt zijn.

Het mondiaal unieke terpenland van West Friesland tot Denemarken dat ‘Frisia’ had moeten heten maar nu door globalisten als ‘Waddenzee Werelderfgoed’ wordt verkocht. Het kan dus best zijn, dat hetgeen de Friezen eerder succes bracht, als eigenheimers die als handelaren de wereldzee bevaarden, dat die genetische eigenschap ze in de moderne tijd juist parten speelt.

Daarop gaan we in bij Hoofdstuk 3 ‘Strijd om het Bestaan’, als we de genetica van de Friezen bespreken, de basis van hun aard en gestalte. Uiteindelijk zijn Darwin en Cruyijf qua filosofie gelijk: wat voordeel geeft in de ene situatie, geeft nadeel in een andere en omgekeerd: dat een nadeel je voordeel wordt.

Visit Wadden en gendervlaggen
Dus dan krijg je een Friese beweging, waar ieder clubje zich op de eigen terpeilandjes verschanst, terwijl import hier de zaak over blijft nemen. Zodat hier nu zelfs Friese vlaggen vermengd met regenboogvlaggen van de gendergekte wapperen, tot bij het cultuurbewaar-instituut Tresoar aan toe.

Terwijl het Friese kustgebied nu als ‘Visit Wadden’ in de markt gezet wordt, door een importjongen met de naam (spreek uit) Rozjeee. Daarom kreeg mijn fotoboek een beetje het karakter van Jim Nelson’s portrettering van uitstervende inheemse volkeren in de wereld: Before they Pass Away.

De Echte Vrije Fries is een met uitsterven bedreigd stukje menselijke biodiversiteit. Misschien wel omdat je via ‘taal’ geen eenheid krijgt, wel via mentaliteit, natuur.

Mijn fotodebuut heeft dat karakter dan ook als inzet, en de taal kun je dan altijd nog leren. Als dat niet aanslaat, dan is mijn foto-album nog een soort Requiem voor al het mooie dat er nu nog is, voordat de CO2- en Transitie-idioten er de sloophamer in zetten…

Bestel ‘m HIER via de gelijknamige webzijde, die tegel van twee kilo aan fotografie met lyrisch proza en een vleugje zelfspot.