Vele groene tuintjes maken samen een natuurgebied. Dat was het idee dat ik voor natuurbescherming ontvouwde bij de presentatie van ons boek ‘Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei’ in 2017. Als voorbeeld had ik de eigen tuin, die bij intrek hier in 2011 een tegeltuin voor de onderhoudsarme hersenpan was. Maar ik groef vijvers, legde groenperken aan, plantte klimop voor groene muren. En een keur aan bloemplanten, een hazelaar, meidoorns, fruitbomen.

Het effect voor wildlife in eigen tuin was direct merkbaar. Er kwamen padden, kikkers, vlinders, bijen en insecten. In de takkenhoop van het rommelhoekje overwintert een egel.

Na tien jaar krijgt de zaak even een opwaardering. De bestrating is nu opnieuw gelegd, er komen twee gazons bij. De vijvers waren vervallen modderpoelen geworden. Die heb ik nu gedicht. In plaats daarvan wil ik kleinere watertjes waar de vogeltjes hun vocht kunnen krijgen.

Het kippenhok is er uit, ik heb er een eigen chick bij die een hottub wil. Wanneer je alleen bent maak je andere keuzes dan wanneer je samenwoont.

Er is in Nijmegen een ‘Stichting Steenbreek‘ die particulieren wil aanmoedigen de eentonige steenvlaktes open te breken. Er zijn al firma’s die Sedumtegels leveren, dus dat je een stenen tegel verruilt voor een groene tegel. Hun motto luidt:

Onze leefomgeving verandert in een snel tempo. Plant- en diersoorten verdwijnen en levende systemen raken verstoord. Daarom helpt elke vierkante meter steen die wordt vervangen door groen.

Het water kan weer in de bodem zakken, de temperatuur in de stad wordt getemperd, fijnstof wordt afgevangen, insecten, amfibieën, vogels en kleine dieren vinden weer een leefgebied, het bodemleven verbetert en mensen voelen zich prettiger en gezonder.

Gemeentes weten wel goed hoe ze met CO2-politiek om moeten gaan. Ze geven wat subsidies voor woningisolatie, en dan zijn ze klaar. Maar met echte vergroening van de omgeving, in de zin van ‘alles dat groeit en bloeit en ons dagelijks boeit’, daar weten ze vaak niet mee om te gaan.

Eerder wordt er op groen beknibbeld, en/of er wordt rigoureus gesnoeid omdat ze contracten hebben met biomassacentrales. Bij mij in Langweer is in tien jaar tijd ook 40 procent van het geboomte verdwenen. De ransuilen die hier zaten zijn ook verdwenen.

Terwijl- wanneer je meent dat de CO2-theorie waar is en dat er grotere uitersten in weersomstandigheden komen- dan absorbeert het groen juist die schokken. Op het platteland is het twee graden koeler dan in de stad. Met wat boompjes en plantjes in de tuin is het in hoog zomer ook tien graden koeler.

Na het aanpassen van de bestrating volgt vandaag de laatste fase. Het afvoeren van wel honderd stoeptegels die over zijn gebleven. Er komen twee zomergazons bij waar ik naar mijn vrouw haar billen kan gluren (en van vriendinnen) als ze in d’r bikini ligt. Ook dat is biodiversiteit en natuur.

Het idee voor Natuurbescherming dat ik ontvouwde in Ecomodernisme is eenvoudig: iedereen op eigen grondgebied zijn eigen visie op natuur uitvouwen. In plaats van dat mensen met veel marketing zich aanbemoeien tegen andermans grondgebied. Als overheden vinden dat het allemaal groener moet, begin dan op gemeentegrond.