Duurzaamheid, doodsdrift (Thanatos)…Natuur, ‘Levensdrift’ (Eros)

Een gemeente die leugen en lelijkheid hoog in het vaandel heeft

De milieubeweging en ‘verduurzaming’ is de grootste bedreiging voor de natuur in deze tijd, wanneer je maar beter nadenkt over wat ‘milieu’ en ‘natuur’ werkelijk zijn. Het Milieu bestaat niet in het eggie, het is een neomarxistische constructie. De natuur kun je ruiken, proeven, aanraken, in verblijven en in vrijen, het is geen constructie maar De Realiteit.

Vervolgens volgt uit de essentie van het begrip- milieu, natuur- vanzelf de praktische invulling. Duurzaamheid is doodsdrift (thanatos) in koolzuurjas, angst, deugterreur, bureaucratie, controledwang en grenzen aan andermans groei. Natuur is eros, libido, onbegrensde mogelijkheden, overvloed. Dus amuseer je bij de Paaspreek van Interessante Tijden.

De snelwegberm groeide eerst vol met brem, nu regeert de dood en subsidiedrift = duurzame wereld

Valse concreetheid en deugterreur
Het gaat er niet om of je ‘het er meu euns bent’ met wat ik hier uitspuug in letters met chilipeper er bij. Mijn schrijfstijl is die van een levend mens met hart en ziel, die zijn best niet doet om te deugen. Maar die altijd bereid is van standpunt te wijzigen, wanneer bewijs een andere richting op wijst. En/of wanneer iemand die slimmer is dan ik, mij met veel meer kennis kan corrigeren.

Wat is er leuker immers, dan iets nieuws ontdekken of anders leren zien dan je had gedacht? Helaas willen mensen meestal enkel ‘een gesprek winnen’, zich boven je plaatsen en dat verkopen ze dan als ‘je moet mijn mening respecteren’. Ik hoef je mening helemaal niet te respecteren, alsof je standpunt je persoonlijkheid zou zijn. Wat heb je aan een mening die lui en onwaar is.

Een leugen van de moderniteit is dat ‘ratio’ tegenover ‘emotie’ staat. Als ze zeggen ‘wat ben je emotioneel’, roepen ze dan dat je irrationeel zou zijn. Terwijl je immers boos kan worden over zoveel leugenachtigheid op 1 stokje, doordat je dat rationeel hebt doorgrond.

Dan stellen zulke D66/Christenunie-nihilisten dat ‘de’ wetenschap (een zootje door hun overheid gekochte academische prostituees) je ongelijk geeft. Vraag ze dan eens: noem 1 van die wetenschappers bij naam en vertel wat de laatste publicatie van die wetenschapper is die jij gebruikt om er zelf verstandiger op te staan.

Opportunist.

De Brem bloeit. Leven!!!!

Bij een menselijk mens, staat ratio in verbinding met emotie, hart en hoofd begeleiden elkaar. Goede natuurwetenschap (sociale wetenschap is geen wetenschap) kun je alleen maar voor zijn, als middel tot een doel. Niet als doel zelf, dat is een ideologie. (scientisme) Het doel van leven is ‘beter worden in wie je bent’…

In mijn optiek is je bereidheid je Meerdere te erkennen, de essentie van Westerse filosofie gebaseerd op het christendom. Weten dat je NIET deugt in het Licht van de Volmaakte, en daarom dagelijks voor wedergeboorte kiezen, de geestelijke dood uit je hart wissen met de hulp van Christus als opgestane Heer.

Zo schrijf ik nu dat je weer leert nadenken, dus observeren met je brein. Even stilstaan, denken ‘wat betekent iets nu werkelijk’. Dan vallen de stukjes vanzelf op z’n plek. Vervolgens kijken we naar de CONsequenties van een filosofie, die verraden altijd de ware intenties. (Aan de vruchten kent men de boom)

Mensen die echt kwaad in de zin hebben, leggen steeds nadruk op hun vermeende goede intenties. En waarmee was de weg naar de hel geplaveid? Aan ‘de duurzamen’ en hun deugterrorisme is niet enig goeds, zo zien we dan vanzelf.

Het Ankhor Wat van Friesland, de Ecokathedraal

Wie meet weet nog niks
Umwelten, het ‘milieu’ dat Duits fysioloog Jacob von Uexkull begin 20ste eeuw uitvond, het is ook niet zo ideologisch neutraal als de ‘meten is weten’-mensen dat presenteren. Bij Von Uexkull maakte het begrip deel uit van een gezondheidsleer, een vorm van Duits idealisme geprojecteerd op de buitenwereld. Zoals de Duitsers dat transcendente idealisme ook op een ‘volkslichaam’ projecteerden, van raciale smetten vrij, die andere rassen die als ziektekiemen werden gezien.

Die combinatie van smetvrees en gezondheidsclaims viert in het huidige ‘biosecurity’-paradigma weer hoogtij. Ook schrijvers als ik, die worden door het nieuwe nazi-regime van de Europese Unie onder Duits president Vonder Leyen als ‘infodemie’ omschreven, verspreiders van ‘misinformatie’ die het volkslichaam infecteren. Herken dus de denkwijze, of het nu gaat over ‘ras’ gaat, CO2 of ‘misinformatie.’

Ik wil dat je niet bij het geadverteerde onderwerp blijft hangen. Juist mensen die ‘de feiten’ zeggen zo dierbaar te vinden, zijn daar meestal nauwelijks in geinteresseerd. Het  gaat er om dat je de wijze van redeneren en het beoogde doel herkent: controle over anderen in de strijd om het bestaan. (zie ook hoofdstuk 3 van mijn magnum opus ‘Liever dood dan Slaaf‘)

Je kunt ‘het milieu’ net als ‘het klimaat’ zien als neomarxistische constructie, gebaseerd op de zelfde zuiverheidsideologie van Duits transcendent idealisme.

Ecokathedraal

Net als ‘de feiten’ (selectieve helderziendheid) bestaat ‘milieu’ alleen op papier, in numerieke abstracties van stofconcentraties, gemiddelden van temperatuurwaarden en historische optelsommetjes die als ‘streefwaarden’ worden verkocht, Kaderrichtlijnen en duurzaamheidsambities. Valse concreetheid, werkverschaffer van uitdijende bureaucratische tirannie.

De stelling ‘meten is weten’ is van die hoogmoed en controledwang een evenknie. Wat zijn ‘feiten’ immers zonder context, dat je weet waarom je iets meet en wat dit dan is? Wat is een ‘gemiddelde wereldtemperatuur’, behalve iets dat in het echt niet bestaat, maar waarvan je tot tienden van graden nauwkeurig de zekerheid claimt?

Wat in de ene context ‘vervuiling’ is, kan in de andere context de natuur bevoordelen. Een prachtig voorbeeld is het zinkviooltje in Zuid Limburg, dat gedijde bij vervuiling door zinkwinning. Andere plantensoorten, de concurrentie konden niet met die vervuiling omgaan. Nu is het zinkviooltje een zeldzaamheid door milieubeleid geworden.

Of denk aan de fosfaatverrijking van de kustzone in de jaren ’70/80′, toen door een gunstiger fosfaat-stikstofverhouding (dichter bij Redfieldratio 1:18) meer vis kon groeien in vruchtbaarder water. Het Milieu op orde, lege borden. Een zelfde nu bij de CO2-verrijking van de atmosfeer. Meer landbouwopbrengsten, een groenere planeet.

Jungle in het Friese hartland

Controledwang
De natuur – het echt bestaande- heeft ‘het milieu’ – papieren begrenzingen- niet zozeer nodig, als wel dat andere begrip uit Duits Idealisme: levensruimte. Milieu en levensruimte verhouden zich dan aldus tot elkaar: het milieu moet andermans levensruimte begrenzen met staatsmacht.

Uit de essentie van een begrip en levensfilosofie, komen ook de praktische gevolgen van ‘milieubescherming’ in moderne context. Een zure levensfilosofie, die we ook wel zuurzaamheid noemen, mensen die zichzelf als wereldbeteraar positioneren. En/of van opportunisten, de volgers die je kweekt met ‘gratis geld voor iedereen.’

Het Milieu is er voor controlfreaks met maakbaarheidsillusie, bot te vieren op de ander, het milieu is er voor ‘meeste mensen’, voor deugers. Dat noemen ze ‘de wereld verbeteren’ (andere mensen koeioneren). Milieu is plastic zakjes recyclen en een afvalemmer met zes ingangen, Duitsers met frietzak-mondkapjes door smetvrees gedreven, hygienisme, regels, leugens, overheid, onvrijheid, landschapsvernietiging.

Bezwering van doodsangst door mensen zonder spiritueel leven.

Een voorbeeldje uit velen: gemeentes die ‘global goals’ adverteren (2030 Agenda) onder het motto ‘kijk ons deugen’, maken de natuur kapot om die met siliciumpanelen te plamuren. De A32 bij Heerenveen was ieder voorjaar bloeiend van de gele brem. Nu lijkt die wegberm alsof kunstenaar Christo ‘m heeft ingepakt als ode aan de dood. In de oksel van de A6/A32 is het nog erger.

Alleen door ‘het milieu’- papieren abstracties beschermen-  kun je het ‘vergroening’ noemen wanneer je bos kapt en dat in een klimaatcrematorium (biomassacentrale) stopt. Dan heet plantenmeststof CO2 ‘vervuiling,’ en energiepolitiek die het landschap vernietigt door vruchtbare landbouwgrond en natuurgebied te industrialiseren, dat noem je ‘vergroening’.

Het kantoortje van Stichting De Tijd bij de Ecokathedraal van Louis le Roy

Er zit niet 1 sympathiek mens bij de duurzamen
Omdat een leugen en abstractie de ruggengraat vormt van je levensfilosofie, heb je bij de klimaat- en milieubeweging ook niet enig ethisch, sympathiek of menselijk mens. Het zijn voornamelijk leugenachtige machtswellustelingen die op staatsalmacht  en/of subsidie uit zijn. ‘Het Milieu’ is hun stok om anderen mee te slaan, en zichzelf tegelijk op een voetstuk te zetten.

Ik heb nog nooit een milieu/klimaatfanaat ontmoet die sympathiek was, eerlijk naar zichzelf of voor rede vatbaar. Groen geverfde communisten, deugterroristen. Of wat naieve welvaartsvrouwtjes die teveel televisie hebben gezien en vervolgens ‘duswelbeswel duujzaamheid bulangurijk vinden ja dan heb ik zoiets van, ja duh oh ik krijg een appje, nou wat moet die man van mij ja duh ‘…

Die werken later als deeltijdintellect dan op maandag van 9:30 tot 14:00, dinsdag de heeeele dag (…!), woensdagochtend tot 12:00, en donderdagochtend bij de overheid als ‘kwartiermaker programmamanager gebiedsontwikkeling aanjager versnellingsprogramma transitie.’

Met twee katten in huis en een jaarlijks zwaarder groeiende mentale rugzak, boos op het leven, smetvrees botvieren op de natuur door poepzakjes voor de hond in natuurgebied te verplichten. Bij ‘Het Milieu’ denk je aan de Franse betekenis, (onderwereld) een regering door criminelen, beperking, uitzuiging, lastenverzwaring, opsluiting. Niet voor niets is koolzuur (CO2) de ruggengraat geworden van de milieubeweging: zuurzaamheid.

Slavernij.

Life

Artis Natura Magistra (natuur is leermeester cultuur)
‘De natuur’ is overal. Natuur is schoonheid, erotiek, Levenskracht die uitbotten en groeien wil, die ruimte zoekt. Niet voor niets is zij vernoemd naar de godin Natura. Een lekkere meid, geen duurzaamheid-kwartiermaakster van D66 met stof tussen de benen en bibliotheekbril op, maar een heerlijke hinde. Alle kunst – liever cultuur genoemd- die werkelijk zo genoemd mag worden (dus niet die pislelijke moderne en dus nihilistische rotzooi) heeft de natuur als uitgangspunt, Artis Natura Magistra.

Je kunt natuur beetpakken, eten, plukken, ruiken, er in vluchten als stukje levensruimte in een volle geurbaniseerde wereld, een toefje groen waar even geen andere mensen zijn buiten je dierbaren. Natuur is het voorjaar, het spontane concert van vogeltjes die er evenveel zin in hebben, zoemende bijtjes, mmmhhh ruik die geurende bloemen als een heerlijke vrouw waarvan je de lucht inademt, zodat je diep van binnen brommen moet.

Je hoeft hier niets te meten, omdat iedereen dit al lang kon weten. We zijn er immers voor gemaakt om in te leven.

De Natuur is ‘Het Leven’ zelf, het Zijn, is de tijd waarin alles voortschrijdt, voorbijgaat. De Heiligheid van Het Leven, dat is De Natuur. De Natuur is ‘loslaten’, overgave en contemplatie. Want wie te zeer controle wil ziet hoe Het Leven uit je vingers glipt. Terwijl je bezig was natuur te plannen, gebeurde er in de spontaniteit iets anders dat je nooit verzinnen kon. Maar dat bleek meer waardevol bleek te zijn.

Had ik een vakantie ‘gepland’ in Zuid Limburg, dan hadden we ons spontaan gevonden paradijsje op de bonnefooi nooit ontdekt. Nu waren we er al voor de derde keer. Zo je bij natuur iets kunt beschermen dan is dat ‘ruimte’ waarin natuur gedijen mag. Zoals je andere mensen ruimte geeft, en zij jou.

Hellingbos Zuid Limburg, kleinschaligheid waar exploitatie niet op 1 staat

Geef de natuur de ruimte met lastenverlichting
De beste maatregel voor natuurbescherming in Nederland is dan ook tweeledig:

  • Vol is vol. Vijftien miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde, het was al meer dan zat. Wat is ook de natuur vol geworden als je er opuit trekt, en overal waar je rijdt verschijnt de rechtlijnige lelijkheid van de moderniteit, die maximale exploitatie per strekkende meter als enig doel kent, naar het aartje van haar vaartje, satan en het Materialisme (World ECONOMIC Forum).
  • Lastenverlichting. De stekker uit alle vormen van ‘klimaat’-beleid, beter CO2-zwendel genoemd. Een einde aan alle subsidies voor milieuclubs, windfarms met nutteloze wiebelstroom. Een verbod op straffe des doods van de term ‘duurzaamheid’, ’transitie’, jaarlijkse miljardenbesparing door verminderde (administratieve) lasten.

Beide elementen houden verband met elkaar, ruimtedruk is lastendruk. Zonder stijgende concurrentie om ruimte dalen ook de woonlasten. Je kunt honderden miljarden besparen door de stekker uit beleid te halen dat de intentie verkoopt dat ze ‘de wereld’ beteren. Je kunt keihard en rigoureus snoeien in de overheid, hele afdelingen kunnen opgedoekt, hele ministeries kunnen verdwijnen.

De overheid is er voor kerntaken en essentiele nutsvoorzieningen die onder het neoliberalisme allen zijn verpatst voor ‘de markt’-utopie. Je moet wel heel erg debiel zijn om in het bestaan van ‘de markt’ als economische abstractie te geloven. De markt, is ‘wat de gek er voor geeft.’

In de moderne tijd worden zulke paradijsjes nergens meer gebouwd, met zo’n mooie notenboom er voor

Als je een licentie hebt om uit niets geld te maken (banken) is er geen werkende markt zoals de boerenmarkt in Appingedam. De overheid moet Utopisme uit haar handelen weren, zij is er voor het beperken van schade, niet voor ‘het verbeteren van de wereld’. Een monetair stelsel zonder geldhandel helpt ook bij lastenverlichting en producten waarin ‘duurzaam’ weer betekent wat het volgens het woordenboek was: lang goed blijvend.

Minder lastendruk is minder noodzaak tot exploitatie van Het Leven, meer keuzevrijheid, minder loonslavernij. Kijk ook naar de landbouw. Wie intensief wil, doe dat, er zijn miljoenen mensen die voedsel nodig hebben en dat kan niet door Ot en Sien geproduceerd worden. Wie biologisch wil en een dansje bij volle maan wil maken voor die de koeien melkt: ook leuk, als je maar de economische leefruimte hebt om die filosofie op eigen land uit te voeren: natuurrijke landbouw, bloemetjes, bijtjes terug, hoera.

Alles begint bij betaalbaarheid. Vrijheid is bestedingsvrijheid, en die kun je op twee manieren bereiken: kostenbesparing en inkomstenvergroting.

Prachtig paradijsje, Zuid Limburg, maar overvol Nederland denkt daar net zo over, dus gierende prijzen vakantiehuisjes

Duurzaamheid, een doodscultus
Stel dat natuurvriendelijke (dus niet ‘milieuvriendelijk’ en al helemaal niet CO2) landbouw spotgoedkope producten zou brengen… Dat je al biologisch rundvlees-etend de bloemrijke boerenbermen stimuleert. Hoe goedkoper de energie is, hoe beter voor ‘het milieu’, in de zin van: uitstoot van echte vervuiling die in de natuur ophoopt, inclusief stralingsvervuiling (5G?) en elektrosmog, de ophopende afvalbergen.

Hoe kan het, dat een grondstof voor gewasgroei (mest) nu als afval wordt ge-afficheerd?

Met oneindige goedkope energie ben je de entropie steeds beter de baas. Je kunt dan bij wijze van spreken je oude bank hier nog doneren aan iemand in Gambia die er om verlegen zit. Of je kunt uit een hoopje huisafval alle metalen terugwinnen. Alles een kwestie van energie. Kost energie bijna niks, dan is alles mogelijk.

Maak je energie kunstmatig duur(zaam) dan krijg je het tegengestelde. Duurzaamheid en haar Milieubeweging is dus een doodscultus, het streeft naar grenzen aan groei. Naar een ‘stabiel evenwicht’. Het enige stabiele evenwicht in de natuur is de dood. De Natuurbeweging zonder milieu er in viert het leven, onbeperkte energie, groei, de liefde en dankt God daarbij voor het feit dat je zijn mag.

Dus, zalig pasen, geniet ook van deze dag dat je in dit voorjaar leven mag, die uitbarsting van Levensdrift. En bekeer je van de duurzaamheid, je groen geverfde doodsdrift, thanatos in koolzuurjas.

One Reply to “Duurzaamheid, doodsdrift (Thanatos)…Natuur, ‘Levensdrift’ (Eros)”

Laat een antwoord achter aan willem Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *