Getijdenslaaf bij nacht
In dit zaterdagse archiefverhaal mijn publicatie van een geslaagde fotoserie op 12 maart 2012. Na uitkoop van de mechanische kokkelvisserij op het Wad in 2004 met Waddengasgeld van de NAM, bleven 31 vergunningen over voor handkokkelaars. Op ouderwetse wijze met sleepnet en hark oogsten zij de kokkels van het Wad in de eerste weekhelft, die dan donderdag als paella op een Spaanse vismarkt liggen.
Achteruit neuken met de handbeugel
Al zijn er ook langs de Friese kust her en der restaurants te vinden waar je kokkels kunt eten, aangelengd met groente als soep bijvoorbeeld. Berelekker.
Het net legen aan de kokkelbeugel in een sloep
Kokkelen is bikkelen en komt op je benen aan. De vissers noemen het ‘achteruit neuken’, omdat je met heupbewegingen de kokkels moet loswroeten uit de bodem met je kokkelbeugel, terwijl je het net aan die beugel achterwaarts sleept.
De vissers in hun habitat
De vissers oogsten bij weer en wind, en stappen ook in het donker tot hun middel in het zeewater. Ze noemen zich ‘getijdenslaven’ die bij opkomend en afgaand tij in actie komen.
Rustmomentje
Droog vallen en even een rustmomentje pakken
Even ontspannen bij Eb
Daartussen is het rusten op het vissersschip, een platbodem die de schipper droog laat vallen op het Wad. Bij Eb en Vloed pakken ze hun slaap even mee, om bij afgaand en opkomend tij weer in actie te komen. Ook diep in de nacht. Dan dragen de vissers een soort mijnwerkerslamp op hun muts, om in het zwartdonker hun weg te vinden.
Achteruit neuken in het donker op het Wad
Een vol net aan boord takelen
De kokkelvissers mogen jaarlijks 2,5 procent van het geschatte bestand afnemen. De rest is voor de vogels, die iedere Wadplaat na een vraatsessie omtoveren tot kokkelkerkhof. Wanneer je ziet dat vers voedsel zo geoogst wordt, krijg je respect voor de vissers.
Dan zie je dat zij veel belangrijker zijn dan een ‘programmamanager kwartiermaker versnelling transitie veerkrachtige Waddenzee’- (ambtenaar die iedereen in de weg zit)- bij de leugenachtige en corrupte Nederlandse overheid, en wat daar aan baantjesjagers en klimaatclubjes rond zwermt, het Programma Zelfverrijking Waddenzee.
Of een NIOZ/RUG-ecoloog, een metromannetje dat ‘meer onderzoek wil doen zodat mijn werk bijdraagt aan het herstel van het voedselwebsysteemveerkrachtbiobouwerklimaatveranderingtransitiekantelpuntecosysteemdienst’… Zoals ik zag op de TESO kunnen ze bij het NIOZ niet spellen. Ze schreven ruggengraat met een ‘d’:
Het NIOZ kunnen we prima zonder, behalve als verrijking van het Nederlands woordenboek: biobouwers…
Al dat dure groene gelul kun je prima missen, behalve bij Scrabble (drie keer woordwaarde). Het belandt als rapport in een bureaulade, of strandt als internetvulling in pdf. Maar zonder vissers geen vers zeevoedsel.
Het boek met schutbladen van historisch Frisia
Een van deze vissers kwam met zijn vorig jaar genomen portret in mijn recent gepubliceerde fotoboek en Meisterwerk ‘Liever dood dan Slaaf‘, een echte Fries en natuurmens, als eerbetoon.