Beleidsmakers en politici overvragen wetenschap

Zoals afgelopen vrijdag toegelicht bij BLCKBX overvragen beleidsmakers wetenschappers in hun expertise. Zij moeten zekerheden veinzen in hun kennis over natuur die ze helemaal niet hebben, omdat overheden met hun adviezen zich juridisch willen indekken tegen boeren, burgers en buitenlui. Dat zie je ook bij het TNO-advies van 6 juli 2021 op basis waarvan huidige stikstofellende tot stand komt. 

Dus de opinie van enkele onderzoekers kan zo Wettelijk Voorgeschreven worden

Een mooi voorbeeld is die 25 kilometer ‘toepassingsbereik’ uit het Nieuw Nationaal Model, zo’n stikstofmodel dat is gebaseerd op het door onderzoek van Jaap Hanekamp (Soil Use And Management, 2017) omstreden geraakte AERIUS-model. In beleid wordt die 25 kilometer een harde grens, iets dat echt bestaat. Maar in de realiteit bestaat die hardheid niet.

Het is een theoretische, statistische keuze met ruime onzekerheidsmarges, een rekenkundige gissing. Zo maak je het gebrek aan kennis van door de overheid ingehuurde onderzoekers, echter tot het probleem van een sector. Immers, het zijn statistische gissingen, maar die worden als harde oordelen opgelegd. Terwijl de toegedichte invloed in werkelijkheid niet hoeft te bestaan.

Vissershaven Lauwersoog

Dat blijkt ook wel, wanneer je het TNO-rapport verder leest. De Duitsers hanteren een ander model, AUSTAL, en dan is je invloedssfeer afhankelijk gemaakt van de hoogte van je schoorsteen. Bij al dit soort milieuhygienische (en epidemologische) studies is niet zozeer sprake van keiharde, experimentele natuurwetenschap.  Het zijn statistische oefeningen, waar je aanname op aanname stapelt

Beleidsmakers maken van die opeenstapeling rekenkundige aannames vervolgens harde wetenschap, om juridische en politieke redenen. Ze willen zeker van zichzelf zijn, dat ze politiek niet gevloerd worden. Maar wanneer je die zekerheid van wetenschappers eist, dwing je ze eigenlijk tot onwetenschappelijk gedrag.

2 Replies to “Beleidsmakers en politici overvragen wetenschap”

    1. Helaas is dat het probleem. Politici beloven aan het volk zodat zij gekozen worden. Vervolgens leggen zij een eed af, onder toeziend oog van ‘de koning’, waardoor zij moeten doen wat hen wordt opgedragen. Het volk heeft haar stem afgegeven bij machtiging volgens art. 3:61 BW. Het volk blijft hierdoor verantwoordelijk voor de gevolgen van politieke besluiten.

      Wetenschappers worden vanaf hun eerste examen beproefd op het geven van vereiste antwoorden. Niet noodzakelijkerwijs de juiste antwoorden. Als zij hun ‘bul’ hebben gehaald, wacht een goed betaalde carrière. Als ze maar de vereiste antwoorden verkopen.

      Met dit inzicht zou je als burger toch nooit mogen (in-)stemmen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *