De zich als progressief profilerende zijde baadt in miljoenensubsidies voor hun campagnes, die ze ook nog eens professioneel inkleden.
Zie bijvoorbeeld hoe ze elkaar trainen, zoals via een Activist Bootcamp ‘Warming Up’ voor klimaatfanaten die oktober 2021 werd gehouden in de Tolhuistuin (en dit jaar ongetwijfeld weer. Maar schijn bedriegt.
Deze mensen met ANBI-status zijn niet ‘onafhankelijk, maar bepleiten politiek die al in de top van het mondiale bestuur is afgekaart, op VN-conferenties, OESO-bijeenkosten en bij de G20. En ze zijn allen (deels) door de overheid gefinancierd in internationale ‘filantropen’.
Beroepsactivisme
Je vindt het gesubsidieerde actiewezen elkaar ondersteunen, waarbij ‘gender’, ‘racisme’ en ‘klimaat’ als agitatiemiddel onderling uitwisselbaar zijn. Ze ondersteunen allen de 2030 Agenda van de Verenigde Naties, waardoor hun activisme automatisch ook verweven is met internationaal overheidsbeleid, zoals SDG13 ‘Klimaatactie’.
Neem dit programma-onderdeel:
Activisme als sociaal ondernemer & aandeelhouder
Door: Sven Jense (Climate Cleanup), Wietse van der Werf (Sea Ranger Service) en Roos Wijker (Follow This)
Locatie: Arthur Staal KamerNu bedrijven vaak groter en machtiger zijn dan landen, kunnen we dan slimme, systemische interventies plegen met en vanuit die bedrijven? Hoe kan je de kracht van de financiële sector activeren om pijlsnelle verandering af te dwingen, daar waar regeringen alléén falen?
Kan ondernemerschap – de kracht iets te zien wat er nog niet is en dat dan te creëren – ons helpen bij het megasnel vormgeven van de nieuwe economie die niet langer op oude (fossiele) planten maar op nieuwe planten draait?
Ja dat kan want velen zijn al begonnen, en iedereen kan meedoen. Leer van het collectief van ondernemers van Climate Cleanup, de sociale onderneming Sea Ranger Service die op zee klimaatonderzoek en natuurherstel uitvoert en activistisch aandeelhouders-collectief Follow This.
Sea Ranger Service kreeg sinds oprichting in 2016 al ruim een miljoen euro subsidie van LNV. Climate Cleanup Foundation in Amsterdam draaide in 2020 op een subsidie van 118 duizend euro. (van in totaal 180 duizend) We vinden daar weer de Usual suspects, zoals Donald Pols van Milieudefensie en Ruurd Koornstra, die voor de overheid tot ‘energiecommissaris’ is benoemd.
Aandeelhoudersactivisme
Follow This sinds oprichting door Mark van Baal in 2015 aandeelhoudersactivisme met een logo van een Shell-schelpje, om hen in pas te laten lopen met de Verenigde Naties, met een opmerkelijke vermenging met semi-overheid ter academie.
Zo herkennen we daar ook Detlef van Vuuren van het Planbureau voor de Leefomgeving. Ene Hiske Arts kan op een conferentie voor klimaatagitatie in Pakhuis de Zwijger zich er op beroepen dat ze ABP Pensioenfonds haar investeringskeutel in betaalbare energie (fossiel) liet inhouden.
Hiske Arts is campaigner bij Fossielvrij NL. Zij zet zich in om geldstromen te verleggen van fossiel naar duurzaam. Eerder was zij cöordinator van de ABP Fossielvrij-campagne, die er toe heeft bijgedragen dat pensioenfonds ABP 15 miljard aan pensioengeld uit fossiele bedrijven heeft gehaald.
Maar het beleid dat zij bepleiten is bij uitstek elite-beleid. Het blijft opmerkelijk dat Urgenda en Milieudefensie klimaatzaken tegen de Nederlandse belastingbetaler konden winnen, dankzij steun van de rechterlijke macht (Marie Tan de Sonneville en Larissa Alwin). Wie benoemt die rechters? Bij de Hoge Raad is dat ‘de kroon’, de regering.
Wie is de hoofdaandeelhouder van Royal Dutch Shell? Prinses Beatrix, althans, zo staat haar functie weergegeven op de gastenlijst van Bilderberg in 2015.
Zoals de Rockefeller Brothers Fund- van de Amerikaanse wWallstreet-elite actie voerde tegen haar eigen Exxon (“Exxon knew”), is het niet mogelijk dat de Familie Van O. zelf aandeelhoudersactivisme bedrijft via de rechtelijke macht, en de miljoenensteun via het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan clubs die klimaatrechtszaken voeren?
‘Klimaatbestendig’ worden, je blauw betalen voor waardeloos CO2
Wie genoeg geld krijgt, gaat vanzelf in de eigen leugens geloven, vervat in Newspeak als ‘klimaatbestendig’, veelzeggende nietszeggendheid als je beter nadenkt. Zo proberen al die clubs momentum af te dwingen, vrijwillige deelname van bedrijven door pressie. Vervolgens stapt de beleidsbureaucratie in, en die maken van al die vrijwillige deelname van enkelen- ‘koplopers’ genoemd- vervolgens de plicht van de rest.
Zie maar hier in het maandblad voor accountancy in december 2019 over onderzoek naar klimaatdeugzaamheid bij bedrijven met omzet kleiner dan 1 miljard euro (klein), groter (1-2) en mega:
In lijn met dit Actieplan, heeft de Europese Commissie in juni 2019 nieuwe aanbevelingen gepubliceerd met betrekking tot het rapporteren over klimaat in de jaarlijkse verantwoording door ondernemingen (EC 2019b).
Deze aanbevelingen zijn op vrijwillige basis en zijn erop gericht om ondernemingen praktische aanbevelingen te geven over hoe ze de impact van hun activiteiten op het klimaat en de impact van klimaatverandering op hun onderneming beter kunnen rapporteren.
De motivering van de Europese Commissie is dat als deze informatie niet voldoende betrouwbaar en vergelijkbaar is, investeerders niet op een efficiënte wijze kapitaal kunnen alloceren naar beleggingen die erop gericht zijn oplossingen te bieden voor klimaatproblemen waar we op stuiten.
Deze nieuwe versie van EU-aanbevelingen integreert zoveel mogelijk de eerder gepubliceerde Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD)-aanbevelingen van de Financial Stability Board van de G20.
Oftewel, al dat professionele activisme agendeert slechts wat in de top al langer is besloten en afgekaart.
In feite functioneert ‘Het Linksche Thuigh’ als verlengstuk van de Europese Commissie met haar Green Deal, gebaseerd op de Agenda 21/2030 Agenda van de Verenigde Naties. Omdat je nooit een CO2-halvering op vrijwilige basis aan mkb en bevolking kunt opleggen zonder massief staatsgeweld, schieten overal als paddestoelen pressiegroepen uit de grond.
Voor kleinbedrijf is ‘duurzaam’ alleen maar duur
Uit het onderzoek dat gepubliceerd werd in het accountancy-vakblad, blijkt dat ‘klimaat’ een groot multinational-dingetje is:
Uit het onderzoek blijkt dat 68% van de ondernemingen in hun strategie aandacht besteedt aan klimaat(doelstellingen). De helft van alle ondernemingen (50%) motiveert waarom klimaat een onderdeel is van de strategie of heeft daarnaast nog een koppeling gemaakt met onderliggende deelgebieden zoals de supply chain, terwijl de overige 18% uitsluitend een korte omschrijving geeft.
Als we verder detailleren naar omzet dan heeft 92% van alle grote ondernemingen een koppeling gemaakt tussen strategie en klimaat, in meer of mindere mate (omschrijving, motivatie en / of koppeling). Een good practice van een dergelijke grote onderneming is Arcadis, die in haar strategie ook kansen ziet die uit de klimaatverandering voortvloeien.
Geen behoefte aan SDG’s bij kleinbedrijf
Geen wonder, Arcadis (de voormalige koninklijke Heidemij) is de grootprofiteur van overheidsgesponsorde projecten voor het verbouwen van de groene ruimte. Daarom zijn ze ook hoofdsponsor van de UN Habitat III, de World Urban Campaign
Middelgrote ondernemingen besteden in hun strategie regelmatig aandacht aan klimaat (68%) waarbij in 20% van de gevallen alleen een korte omschrijving wordt gegeven, en in 48% een nadere uitleg of een doorvertaling naar deelgebieden. Daarmee resteert 32% van de middelgrote ondernemingen zonder enige koppeling tussen strategie en klimaat.
Bij kleine ondernemingen is die koppeling nog vaker niet aanwezig (53%). En als die koppeling met klimaat er wel is beperkt zich die vaak tot een korte omschrijving (31%).
Wanneer ik grootaandeelhouder was bij de grote ondernemer, dan zou ik voor CO2-politiek lobbyen, en hogere energieprijzen. Dan loop je zelf binnen, terwijl de concurrentie door lastenverzwaring wordt gehandicapped, ideaal als goedkope opkoop/overname-kandidaat. Je ziet in het zelfde onderzoek uit 2019 data slechts 23 procent van de ‘kleine’ ondernemingen (minder dan 1 miljard euro omzet) iets met de SDG’s doet, terwijl het grootbedrijf bij deugsignalering voorop loopt:
Van alle onderzochte ondernemingen besteedt 46% geen enkele aandacht aan de SDG’s of neemt uitsluitend een icoontje op (als symbool voor een SDG). Vooral kleine ondernemingen blijven achter.
In totaal 54% van de ondernemingen geeft meer informatie, en legt een koppeling tussen de klimaatdoelstellingen en de SDG’s of geeft uitleg over de impact van SDG’s op de strategie. Ook hier zien we dit vooral bij de grote ondernemingen (84%); in mindere mate bij de middelgrote ondernemingen (56%) en kleine ondernemingen (23%).
Toch worden ze door de ANBI-industrie wel die kant op gedwongen, met miljoenensteun van een geprivatiseerde overheid.
Verbaas mij nergens meer over. Die lui zijn liever meelopers dan tegenhangers! Waarom? Het is makkelijker om kant en klare brokken te behappen.