Verplichte SDG-‘deugrapportage’ dreigt voor bedrijven

Christenhondje in Brussel

De Europese Commissie wil dit najaar nog de Corporate Sustainability Reporting Directive in werking laten treden. Per 2024 (over boekjaar 2023) moeten alle bedrijven met meer dan 250 werknemers  dan via een uitgebreide administratie laten zien of hun gedrag ‘deugt’ volgens de Green Deal, in 2026 volgen ook kleinere bedrijven.

Een ongemerkte aardverschuiving dreigt zo in het bedrijfsleven, omdat je niet langer enkel je financiele wandel moet openbaren, maar ook of je gedrag voldoet aan een staatsideologie.

Vrij ondernemerschap wordt daarmee steeds verder ingesnoerd volgens ideologische eisen. Wat zo’n sociaal-economisch kredietsysteem oplevert met ‘deugrapportage’ oplevert, behalve hogere accountantkosten, is echter al jaren onderwerp van kritiek.

Fijnmazige rapportage over je bedrijfsgedrag aan milieubureaucraten, Bron Global Reporting Initiative

Taxonomy, belastingstelsel klimaat-collectivisme
Niet langer worden bedrijven per 2024 dus enkel verplicht om hun financiën voor de Belastingdienst inzichtelijk te maken. Er komt uit naam van de Europese ‘Taxonomy’ – het belastingtechnische deel van Europees klimaatbeleid– ook een soort milieubelastingdienst bij, waar je als bedrijf verplicht digitaal aangifte moet doen over je groene gedrag. Daarmee ontstaat een handel in groen wantrouwen naar vrije ondernemers, die dat wantrouwen moeten wegnemen met uitgebreide accountantverslagen omtrent hun groene gedrag.

De minister van economische zaken van de Franse Macron-regering, Bruno Le Maire verkoopt de regulering als volgt, na een akkoord deze zomer tussen de Raad van Europa (ministers van EU-lidstaten) en het Europees Parlement:

Greenwashing is over. With this text, Europe is at the forefront of the international race to standards, setting high standards in line with our environmental and social ambitions.

Bedrijven moeten via een omvangrijke ‘duurzaamheid’-rapportage van de eigen bedrijfsvoering bewijzen, dat ze de Green Deal van de Europese Commissie helpen bevorderen. Anders heeft dat gevolgen voor hun bedrijf, in de vorm van belastingen of de onmogelijkheid tot nieuwe investeringen. Te denken valt aan invloed op zogenaamde ‘biodiversiteit’ en CO2-doelen.

Vanaf 2026 zouden ook kleinere bedrijven verplicht moeten rapporteren aan deze nieuwe milieubureaucratie.

Een ‘niet financiele verklaring’ opnemen in je jaarverslag, was in Nederland al verplicht sinds 2018 voor grote beursgenoteerde ondernemingen zoals banken en verzekeraars. De nieuwe EU-regel breidt die rapportageplicht dus fors uit naar uiteindelijk het gehele bedrijfsleven, ook het mkb. Ook moeten bedrijven veel uitgebreider rapporteren hoe ze aan de ideologie voldoen van de Green Deal.

Die ideologie van klimaat-collectivisme is weer gebaseerd op de zeventien social engineering (duurzame ontwikkeling) doelen (SDG’s) van de Verenigde Naties. De andere naam voor die doelen die in het (financiele) bedrijfsleven circuleert is Environmental and Social Goals (ESG)

Artikel van Oliver Schwab 16 juni 2022

WEF warm voorstander

De nieuwe richtlijn van de Europese Commissie loopt synchroon met de lobby van het World Economic Forum (WEF). Hun management-directeur Oliver Schwab stelde 15 juni al voor om rapportage van zogenaamde ‘Environmental and Social Goals’ (ESG) door bedrijven tot standaardpraktijk te maken. Het WEF ontwikkelde haar eigen systeem voor sociaal-economische kredietscore, met 21 eisen waar het gedrag van een bedrijf moet voldoen. Accountancy-multinational KPMG werkte daar aan mee.

Wanneer er maar een eenduidige standaard voor het berichten van ‘duurzaamheid’ zou worden opgesteld, dan zou vanzelf het gewenste gedrag volgen, aldus Schwab.
De filosofie van deugstandaarden was voorheen steeds gebaseerd op vrijwilligheid.

Bedrijven die koplopers wilden zijn in door globalisten gewenst gedrag, zouden door hun goede voorbeeld dan vanzelf de achterblijvers meetrekken. Vanuit die filosofie werd de lobbygroep stichting Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) opgericht in 2006. Dit gebeurde op initiatief van het Ministerie van Economische Zaken.

Met jaarlijkse miljoenensubsidies lobbyde de stichting succesvol voor MVO-rapportage door bedrijven als standaardpraktijk.

GRI wordt gesponsord door de Zweedse regering voor het maken van deugrapportage-standaarden

Publiek-private bedrijven
Hoe omvangrijk zulke ‘deugrapportage’ kan zijn toont het werk van de marktleider op het gebied van ontwikkelaars van deugstandaarden. Dat is de sinds 2002 in Amsterdam gevestigde stichting Global Reporting Initiative. (GRI) Hun CEO Eelco van der Enden is werkzaam voor accounting-multinational Price Waterhouse Coopers. PWC fungeert tevens als sponsor van het werk van GRI. Het ‘non-profit’ miljoenenbedrijf GRI heeft negentig werknemers in dienst binnen en buiten Europa.

Zij werden in 1996 opgericht in Boston en werken samen met de milieutak van de Verenigde Naties (UNEP) Hun jaarverslag van juli dit jaar meldt dat mondiaal nu 5300 grote bedrijven gebruik maken van de GRI-deugrapportage. GRI zou leverancier aan bedrijven zijn van een ‘mondiaal gemeenschappelijke taal voor bedrijven om hun invloed te rapporteren.’

Die standaarden zou GRI beschikbaar stellen als ‘vrij publiek goed’. De financiering van GRI is voor 40 procent van publieke oorsprong, via projectbijdrages.

Zo leverden zij in het rapport ‘Linking the SDG’s to GRI-standards’ afgelopen mei de nieuwe bedrijfsstandaard af voor deugrapportage. De VN-doelen voor duurzaamheid, zijn hier afgestemd op het werk van GRI. De totstandkoming van dat rapport werd gefinancierd door de regering van Zweden. Per SDG-doel (duurzame ontwikkelingsdoel Verenigde Naties) moet een bedrijf dan een lijst met eisen beantwoorden.

Bij SDG-doel 1 ‘Beëindigen Armoede’ komt die rapportage al op drie bladzijden met tenminste honderd rapportage-eisen. Alle in subdoelen uitgesplitste 17 SDG’s leveren bij elkaar 542 regels en eisen op voor gedrag- van genderdoelen en vrouwenquota tot CO2 emissies -waarover je als bedrijf moet rapporteren. Dat heet dan ‘business disclosure per SDG-target’.

Een voorbeeld van rapportage-eisen, ‘business disclosure’… Bron GRI 2022

Hogere accountant-rekening

Niet verwonderlijk: Price Waterhouse Coopers (PWC) juicht de rapportageplicht alvast toe. PWC-partner Robert van der Laan biedt haar samenwerking met GRI aan als commerciële dienst van de firma ‘om de weg te bereiden van bedrijfsdeelname aan de SDG’s.’ GRI heeft zo een krachtige commerciële partner achter zich, om gefinancierd door overheden de eigen GRI-deugrapportage tot de standaard te maken, waar Oliver Schwab van het WEF aan refereert.

Zij opereren – als oudste standaard- naast een tiental andere keurmerken, zoals het Carbon Disclosure Project en het Embankment project for Inclusive Capitalism. Daarnaast opereert er een concurrent van de GRI/PWC-tandem, de International Sustainability Standards Board (ISSB), waarvan KPMG gebruik maakt.

Wat verplichte deugrapportage zeker brengt voor het bedrijfsleven is extra administratieve last per 2024. En dus inkomsten voor de accountancy.

Toch overheerst al jaren kritiek op deze manier om bedrijven tot milieuvriendelijker gedrag te bewegen. Groene accountancy zou niet beslist tot beter gedrag leiden. Zo stelde de directeur van Aspen Skiing Company in zijn boek ‘Getting Green Done’:

“Meten en rapporteren zijn doelen in zichzelf geworden, in plaats van middelen om bedrijfsgedrag te verbeteren. Het is alsof iemand zich fanatiek op een dieet stort door calorieën te tellen, maar hij blijft tegelijk de zelfde hoeveelheid Cheeseburgers eten.”

Bij de Solari Report zet ik de bijl in de SDG-zwendel (Voor subscribers)

‘Geen relatie tussen rapportage en gedrag’

Het artikel ‘Overselling Sustainability Reporting’ van Kenneth Pucker in Harvard Business Review, geeft een overzicht van de groeimarkt van deugrapportage. Terwijl in twintig jaar tijd het aantal bedrijven met GRI-standaarden groeide van nul in 2000 naar meer can 5000 nu, is geen effect zichtbaar bij de belangrijkste graadmeter van de deugers: CO2-productie. Die ging verder omhoog, zo stelt Pucker vast.

Wonderlijk genoeg staat in het GRI-jaarverslag 2021 niet gerapporteerd wat de CEO Eelco van der Enden zijn salaris is, naast zijn baan bij PWC. Terwijl transparantie het doel van GRI-rapportage is. De relatie met PWC – fanatiek supporter van de SDG-doelen- duidt ook niet op onafhankelijkheid.

Maar hoogleraar Accounting aan Durham University Business School, Carol Adams bestrijdt die suggestie van belangenverstrengeling desgevraagd; ‘Het GRI-bestuur (board)- de CEO uitgezonderd- krijgt geen beloning, het is vrijwilligerswerk.” Zij blijkt echter zelf ook voor GRI werkzaam geweest.

Mooie samenvatting van de essentie van de 2030 Agenda en de Great Reset

De voorlopige lachende derde van de Europese ‘Taxonomy’- verplichte milieurapportage aan een groene bureaucratie- blijkt dus de accountingindustrie. Ondernemers kunnen hun borst alvast nat maken voor een fijnmazige administratie, over hun sociaal-economische kredietscore. Met wantrouwen/haat naar ‘de mens’ en vrij ondernemerschap als basis, dat je verkoopt als iets goeds,  ‘voor maatschappij en milieu’.

De rapportagedwang is een gevolg van de controledwang, waarover massapsycholoog Mattias Desmet schrijft in ‘De Psychologie van het Totalitarisme.’

Dat je met allerlei grafiekjes en cijfers (valse) zekerheid moet wekken, als nageboorte van De Verlichting en een achterhaald mechanistisch wereldbeeld, waarin de gehele werkelijkheid en de mens maakbaar zijn volgens een ideologie/utopie. De Eurosovjetunie heeft alle trekken van de totalitaire staat waarover hij schrijft.

2 Replies to “Verplichte SDG-‘deugrapportage’ dreigt voor bedrijven”

  1. Akkoord met de conclusie van het artikel: “Ondernemers kunnen hun borst alvast nat maken voor een fijnmazige administratie, over hun sociaal-economische kredietscore. Met wantrouwen/haat naar ‘de mens’ en vrij ondernemerschap als basis, dat je verkoopt als iets goeds, ‘voor maatschappij en milieu’.

    De rapportagedwang is een gevolg van de controledwang, waarover massapsycholoog Mattias Desmet schrijft in ‘De Psychologie van het Totalitarisme.’”
    De EU is veel te veel bevoegdheden naar zich aan het toetrekken en wordt veel te dominant. Het is een enorme bureaucratie aan het worden die allerlei regeltjes aan het uitvinden is voor dingen die waar geen vraag naar is en waar de natiestaten en de bedrijven mee opgezadeld worden.

    Deze bureaucratie heeft weinig democratische legitimiteit en het Europees parlement biedt te weinig weerwerk en de parlementsleden zitten ook gevangen in het keurslijf van hun respectievelijke partijen. De Commissie zou meer uitvoerder moeten zijn van de wensen van de natiestaten en van de bevolking. Ze handelt teveel onder invloed van lobbywerk van grote bedrijven (Pharma industrie tijdens covid: zie privé mailverkeer van Van der Leyen met Pfizer baas).

  2. Dit is veel te veel dwang en alleen nog maar een eerste stap op weg naar nog meer staatsbemoeienis of te wel centrale planning. Precies hetgeen een tirannie in de hand werkt volgens Friedrich Von Hayek toen hij keek naar de economische aspecten van het fascisme en onderzocht wat er toch zo gruwelijk mis gegaan was in de jaren 30 van de vorige eeuw.

    En PWC staat er bij te springen. Die hebben mensen in dienst die ‘account’ of ‘controller’ zijn. Of je dus ‘accountable’ wil zijn en je laten ‘controllen’ door de staat via gedwongen afname van ‘diensten’ bij deze private bedrijven. Dit moet dan ook nog doorgaan voor ‘vrije markt’, je mag immers ook de accountants en controllers van KPMG, Deloitte of een lokaal bureau uitkiezen als controleur van overheidsdwang.

    En de VVD is ook voor? Ik zie het verschil met GroenLinks niet meer.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *