In goede jaren vloeiden 12 miljard euro aan aardgasbaten naar de schatkist van de UBO’s hun Staat der Nederlanden. Per 2025 komt er geen gas meer uit Slochteren, dus hoe vul je dan hun schatkist?

Met 10 miljard euro per jaar aan CO2- baten, die ontstaan door de plicht voor particulieren en bedrijven tot CO2-compensatie in 2030. Wat Floortje Dessing met Greenseats eerder vrijwillig deed om haar vakantievlucht groen te poetsen, wordt verplicht voor iedereen.

Door dwingende wetgeving van Timmermans krijgt CO2 een kunstmatige geldwaarde, alsof je geld bijdrukt, waardecreatie uit niets (een ton gebakken lucht, CO2). De dekking van die CO2-credits zijn alleen geen ‘natural’ resources maar human resources, arbeiders, menselijke voorraden. Die brengen in Europa vanaf 2030 zo honderden miljarden euro’s aan bijgedrukt CO2-geld op voor het klimaat-grootkapitaal.

Kijk niet naar de INtentie maar CONSEQentie
De mensen die nog de massamedia consumeren, geloven dat ‘het klimaat’ doel is van ‘klimaatbeleid’, want dat is met veel academisch gewicht de beleden intentie. Dat is ook wat de politici zeggen die voor de Klimaatwet stemden, en die geloven werkelijk in zichzelf en de eigen goede intenties.

Waarmee was de weg naar de hel ook maar weer geplaveid? Precies, laat de intenties maar, kijk naar consequenties van intenties.

De consequentie van dat beleid is veel belangrijker: Waar breng je al die weg te moffelen CO2 naar toe, wanneer je voor 2030 liefst 55% CO2-reductie bepleit. Samen met de actiegroepen die hun overheid zelf financiert met miljoenen euro’s per jaar, zoals de 12 miljoen euro subsidies voor Milieudefensie in 2022?

Wat maakt de UBO-familie Brenninkmeijer zo klimaatfanaat, dat zij de grootste klimaatgeldsluis van Europa, de European Climate Foundation (ECF) op de been houden, met hun Porticus Foundation en de Laudes Foundation, een geldsluis die ook Milieudefensie extra sponsort? Wat verenigt dus ‘links’ en roofzuchtig ‘rechts’?

CO2-credits kun je al kopen om ‘klimaatneutraal’ te heten, wanneer je op papier van 100 naar 0 zegt te gaan, Net Zero. KPN en andere grote bedrijven noemen zich al sinds 2015 ‘klimaatneutraal’. Dat doen ze via de inkoop van ‘groene’ stroomcertificaten, zoals KPN doet door te investeren in het wind-industrieterrein Hollandse Kust in de Noordzee bij Bergen aan Zee. Van Eneco en Shell. KPN betaalt Eneco dus om zondenvrij te heten.

Zie hier de handel in gebakken lucht (CO2), waarover dit artikel gaat. Maar wanneer je als continent beweert ‘klimaatneutraal’ te gaan in 2050 (Net Zero) en je halveert je CO2 voor 2030? Dan druk je honderden miljarden euro’s nieuw waardepapier bij elkaar in de EU, dat zonder Klimaatwet  en emissiehandel niet zou zijn ontstaan. Papier waarmee ‘het Kapitaal’, investeerders, pensioenfondsen enz weer zaken van echte waarde opkopen, zoals grond.

Denk niet zo moeilijk, het is heel makkelijk, maar je moet het eerst ZIEN (willen)
Zo’n wind-industrieterrein mag van hun overheid claimen dat zij tonnen CO2 uitsparen ten opzichte van energie-opwekking van bijvoorbeeld een gascentrale. Die CO2-besparing staat dan ook bij zo’n project vermeld. Los van de vraag of het ook waar is. Maar dat doet er zelden toe. Ze noemen biobrandstof, bos kappen en opstoken immers ook ‘CO2 neutraal’..

Je windproject claimt CO2-tonnen per jaar te besparen. En hier komen de CO2-tonnen in omloop, die worden opgekocht door de bedrijven die klimaatneutraal willen/moeten, en van Timmermans straks allemaal moeten zijn.

De CO2-stoelendans genaamd ‘Klimaatwet’ en Green Deal, waar eerder 100 CO2-stoeltjes beschikbaar waren, daar haalt Frans voor 2030 dus 55 van weg. Wie vullen die overgebleven 45, en tegen welke betaling?

Wie kan daar nu gaan zitten, op die overgebleven stoeltjes? Wie daar het meeste voor betaalt. En/ of wie daar weer nieuwe ruimte in maakt zodat er meer kunnen zitten. Dat doe je, door op papier CO2-ruimte te maken zoals met zo’n windpark.

Want zo werkt CO2-politiek met een emissiehandelsysteem. Je maakt het verbrandingsproduct van energiegebruik tot een ‘schaars goed’ dat kunstmatige geldwaarde krijgt.

De vergelijking met de aardgasbaten voor hun overheid, is dat die baten ook enkel in privaat deelbelang terechtkwamen. Voor de asiel-industrie en haar mensensmokkel, de woningbouw-sector. In een piratenstaat als de Koninklijke Oligarchie Nederland BV kan die CO2-zwendel er dan ook nog wel bij.

‘Nationaal’ belang is meestal het belang van enkelen geweest, de UBO’s, de ultimate beneficiary owners van het grootbedrijf in NL en hun opper-UBO, het koningshuis.

Emissiehandel, CO2-stoelendans
Sinds dit millennium is er een Europese ‘markt’ voor emissiehandel, de ETS, waar eerder enkel grote energiebedrijven en bijvoorbeeld Tata Steel aan mee moesten doen. Het aantal deelnemers breidt nu uit dankzij de Klimaatwet, tot straks iedereen mee moet doen. Want die CO2 moet halveren voor 2030. Daar komen ook de verhalen vandaan voor het Persoonsgebonden CO2-budget, iedereen een CO2-limiet per maand. Want anders moet je bijbetalen, of je mag anders niet meer reizen, moet je lapje vlees laten liggen.

Op die kunstmatig door hun overheid in het leven geroepen CO2-markt worden voorheen waardeloze tonnen hete lucht ‘verhandeld’, dankzij een door de Klimaatwet kunstmatig gefabriceerde behoefte om van je CO2 af te komen. Daar is de prijs voor een ton CO2 nu al tot 80 euro gestegen, waar deze eerder nog een tientje was. Een studie van PWC laat de verwachting zien dat bij krimpende CO2-ruimte (De stoelendans van Timmermans) die prijs per ton kan stijgen naar 120 euro.

Wanneer wij voor de eenvoud even een prijs aanhouden van 100 euro per ton in 2030. En we zien de plicht van Nederland als land om dan van 55% van haar CO2-tonnen af te komen. Dat kan eenvoudigweg niet via ‘duurzame’ (peperdure en onbetrouwbare) energie, die slechts 3 procent van het totale energiegebruik dekt. Ook nadat hun Europese Commissie er sinds 2003 al duizend miljard euro staatssteun in pompte ( de 35 miljard ‘fossiele subsidies’ van Milieudefensie, als dat niet gelogen was, dan was het nog niets)

Dus dat wordt een potje wegkopen van CO2-tonnen. En zo is de cirkel weer rond. Aardgasbaten vallen weg. Maar er komt een nieuwe fiat-currency van een soort bijgedrukt geld bij: CO2-credits. Als Nederland als land 180 Megaton CO2 op jaarbasis produceert, en 55% moet weggemoffeld? Dan moeten er 99 miljoen CO2-tonnen worden weggekocht, wat dus een extra stukje bijgedrukt ‘geld’ genereert van bijna 10 miljard euro.

Daarmee kunnen grote energiebedrijven als Shell, Eneco weer nieuwe wind-industrieterreinen in de Noordzee bouwen, zodat op papier weer meer CO2-tonnen vrijkomen. En dat ieder jaar opnieuw weer. Tenzij je de gehele economie terugwerpt in de steentijd, zoals milieuclubs willen. Met een broodje tevredenheid bij een vuurtje op biobrandstof in een grot, de ‘innovatie’ van de ‘circulaire economie’ die al door de Neanderthaler was uitgevonden in het jaar 200 duizend BC.

Want ook windmolens en zonnepanelen kunnen niet zonder fossiele brandstof gemaakt worden. Nu krijg ik nog steeds de vraag van mensen ‘ik snap het niet, je bent te ingewikkeld’. Maar dat ligt meer aan de vraagsteller zelf, die te moeilijk denkt. Het is heel eenvoudig. Onder een Klimaatwet maak je van CO2 een vorm van bijgedrukt geld dat je in omloop brengt. Zodat grote energiebedrijven en hun overheid extra te besteden hebben, en dan kunnen ze bijvoorbeeld ook boerengrond opkopen.

Honderden miljarden euro’s bijgedrukt CO2-geld
De energie die windmolenparken opwekken zijn slechts een bijproduct van een andere handel: CO2-handel. Wanneer Windpark Fryslân claimt liefst 687.774 ton CO2 per jaar te ‘besparen’, genereren ze bij een CO2-prijs van 100 euro bijna 70 miljoen euro bijgedrukt Co2-geld in ‘groene’ stroomcertificaten.

Ben je een grote energieslorper met een hoge CO2-last, dan koop je die tonnen in. Met windparken die je op kosten van het belastingvee uit de grond stampt, maakt hun overheid dus beleggingsproducten voor pensioenfondsen en banken. Met een gegarandeerd rendement voor de looptijd van de subsidie, 15 jaar.

De EU produceert per kwartaal bijna een miljard ton aan CO2-equivalenten, dus 4 miljard ton CO2 per jaar. Als je daarvan voor 2030 de helft op papier tegen betaling moet wegpoetsen, 2 miljard ton per jaar tegen een prijs van 100 euro. Dan breng je dus per jaar vanaf 2030 een hoeveelheid bijgedrukt geld, 200 miljard euro aan CO2-credits in omloop. (ruwe schatting)

Ook als ik hier een fout bega in schatting, je krijgt een indruk van de hoeveelheid CO2-geld die je zo bijdrukt. (feitelijke correcties zijn zeer welkom, mits goed onderbouwd)

De constructie is niet anders dan wat uw bank doet, wanneer u een hypotheek afsluit. Die drukken op een knop en plots staat er een bedrag op je rekening, en bij hun staat weer een verhandelbare hypotheek op de balans.

Sluit u de hypotheek af om uw huis te ‘vergroenen’, dan verhandelt de Rabobank die als ‘groene hypotheek’, een Green Bond. Daarom staan nu ook private fondsen als Retimber op van Arcadis, om met CO2 (hete lucht) iets van echte waarde te kopen, zoals boerengrond. Daarom begon de Rabobank haar Rabo Carbon Bank.

De onhaalbaarheid van klimaatdoelen is het doel in zichzelf, bij alles dat hun overheid doet. Een bureaucratie lost nooit problemen op, maar houdt deze zo lang mogelijk in stand. Anders ben je je baantjes en subsidies kwijt.

Zolang je ‘de doelen’ niet haalt moet je CO2 afkopen, en blijft de waardecreatie ex nihillio- uit niets, gebakken lucht, in stand.

• Dus: Nee, dit is niet ingewikkeld te begrijpen, of moeilijk uitgelegd. Jij denkt te moeilijk terwijl het zo simpel is. CO2-politiek is waardecreatie uit niets, net als bij hypotheken en alle bankiersproducten. Met arbeid- u, menselijke voorraden- als onderpand.
• Met dank aan de Partij van de Arbeid (Timmermans), de partij die goedkope gesubsidieerde arbeid aan het Kapitaal verstrekt. Links en Rechts kunnen niet zonder elkaar.
• De meest logische conclusie die je afleidt uit de consequenties van CO2-politiek. Het Klimaat is er om het huidige monetaire stelsel overeind te houden. Koste wat kost.

Het heeft mij ook jaren gekost om te zien dat het zo simpel is. Is niet erg.