Oud-rechter Barend van Thiel stelde vrijdag bij Interessante Tijden TV vast: De Grondwet geldt niet in Nederland. Omdat artikelen 120, 93 en 94 deze grondwet en nationale wetten buiten werking stellen wanneer het er echt om gaat.

Daarnaast noemt hij de Agenda 21 van de Verenigde Naties een staatsgreep, omdat de VN met Klimaatverdragen (UNFCCC) en Biodiversiteitverdragen nationale belangen buiten spel zet.

Stakeholdermodel (SDG17, partnerships for the goals)
Dat Nederland het Agenda 21-pilot country van Europa is, blijkt niet alleen aan de omvorming die in het staatsbestel plaatsvond sinds 1992. De gehele economie wordt immers verbouwd op basis van zogenaamde ‘akkoorden’ voor ‘Het Klimaatakkoord van Parijs’ (2015) ..Denk aan het eerdere SER Energie-‘akkoord’ (2013, al die windmolens en biomassacentrales) of het Klimaat(‘akkoord’) of het Grondstoffenakkoord.

Het werkt allemaal het zelfde, volgens het boekje van de Agenda 21. Er is een klimaatdoel of energiedoel uit Brussel, gestoeld op VN-klimaatpolitiek. Dat doel is in beton gegoten, onaantastbaar zoals nu ‘Net Zero in 2050, 55% minder welvaart/CO2 in 2030’. Net als bij de doelen van voorzitter Mao om staal te produceren, of de doelen van de opperste Sovjet voor de productie op Kolchozen, via vijfjarenplannen.

Vervolgens organiseert hun overheid zogenaamde ‘akkoorden’ tussen ‘stakeholders’, een overlegsessie van private en publieke partijen zonder dat volksvertegenwoordigers daar inzage in krijgen.

Dat publiek-privaat ‘stakeholderoverleg’ bepaalt het ‘nationale’ beleid, met de burger en traditioneel natuurgebruikers op het menu. De deelnemers proberen uit die ‘akkoorden’ zoveel mogelijk winst voor zichzelf te halen, op kosten van de belastingbetaler/het mkb.

Waarom mogen steevast ‘ngo’s deelnemen?
Daarbij mogen steevast door de overheid gesubsidieerde milieuclubs aanschuiven, waarvan niet duidelijk is wie zij nu in democratisch opzicht vertegenwoordigen, laat staan in welke rechtstatelijke zin.

Partner is altijd bijvoorbeeld Natuur & Milieu, een club met een klein duizendtal leden, die door de overheid en Postcode Loterij met miljoenensubsidies op de been wordt gehouden. Milieuclubs treden steevast op in ‘coalities’, wat een idee is van Mr Agenda 21 in Nederland, Pieter Winsemius (A Thousand Shades of Green)

Die worden ‘stakeholder’ genoemd, los van de vraag wat voor ‘skin in the game’ ze zelf hebben. Denk aan de Waddenvereniging, die net bij de Rechtbank Noord Nederland ervoor kon zorgen dat Defensie niet meer mag oefenen op de Vliehors. Waarom is zo’n club, een marketingorganisatie en fondsenwervend bedrijf dat nooit enige cent in het Wad investeerde ontvankelijk bij de rechter?

Zo omzeilen ze de representatieve democratie bij het vaststellen van beleid, of ze zijn pionnen in een lopend beleid. Dit is exact volgens het boekje van de Agenda 21, waarbij meer macht voor ngo’s moet leiden tot een ‘participatieve’ democratie. En dat idee zit nu in beton gegoten in de Omgevingswet, die op de Agenda 21 van de Verenigde Naties is gebaseerd.

Waarom mogen ngo’s bij ons ‘uit algemeen belang’ (artikel 3:305 BW) procederen?
Dat Nederland een Agenda 21-pilotcountry is, blijkty ook uit een voor de wereld uniek artikel in het Burgerlijk Wetboek: Het idee dat milieuclubs met een elitaire randstedelijke achterban kunnen procederen tegen de overheid of bedrijven, alsof zij ‘het algemeen belang’ vertegenwoordigen.

Dit betreft Artikel 3:305 van het Burgerlijk Wetboek, dat op 1994 werd ingevoerd, dus twee jaar na de aftrap van Agenda 21. Het Aarhusverdrag van 1998 geeft partijen daarnaast het recht op milieugronden te procederen. Ook dat is typisch Agenda 21, want vrijwel nooit worden zo windturbines in de natuur tegen gehouden.

Op basis van dat artikel 3:305 kan het met 13 miljoen euro per jaar door het Ministerie van Buitenlandse Zaken gesubsidieerde Milieudefensie de staat aanklagen en ook Shell aanklagen. Op basis van dat artikel kon het door de overheid en Postcode Loterij groot gemaakte Urgenda haar Klimaatzaak tegen de belastingbetaler voeren (‘Staat der Nederlanden’)

Zoals ik hier al toonde, kost de Shell-zaak Milieudefensie zeker zeven ton euro per jaar, voor het advocatenkantoor van Roger Cox. In de praktijk ontstaat dus een procedeerprivilege voor meestal linkse clubs. Probeer als visserij- of boerenorganisatie maar eens miljoenensteun te krijgen van de Postcode Loterij.

Zoals jurist Lucas Hartong vaststelt op Wynia’s week, staat dit procedeerprivilege nu dertig jaar later pas ter discussie. Maar wat meestal ontbreekt bij ‘regse’ commentatoren is de wil om in te zien, dat dergelijke juridische artikelen en de rechterlijke macht een bredere agenda volgen: De Agenda 21 van de Verenigde Naties. Dat de rechter in de Shell-zaak onlangs ‘het recht op een schoon milieu’ noemde, is ook rechtstreeks afkomstig van de Verenigde Naties:

Het Harmony with Nature programma

Sinds 1983 geen nationale rechtstaat meer
Komen we nu uit bij de uitzending met Barend van Thiel: Sinds wanneer is Nederland geen nationale rechtstaat meer, maar een speelbal van internationalistische politiek? Wie ‘De Nederlandse Grondwet’ raadpleegt, ziet dat diverse juristen en Kamerleden al op de bezwaren van Van Thiel ingingen, zoals rond het Initiatiefvoorstel Taverne (VVD 2012) dat op 2017 in de Kamer werd ingetrokken…

Daar blijkt de richting echter andersom te liggen: De vraag was daar of rechters NATIONALE wetten aan internationale verdragen toetsen, en welke rol de Tweede Kamer daar vooraf in heeft. Van Thiel bedoelt, dat een rechter INTERnationale verdragen moet toetsen aan nationale belangen en regels.Artikel 93 sloop er al bij de Grondwetsherziening van 1983 in. Dat gaat over de rechtskracht van internationale overeenkomsten, zie ‘de Nederlandse Grondwet‘:

Bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties, die naar haar inhoud een ieder kunnen verbinden, hebben verbindende kracht nadat zij zijn bekendgemaakt.

In artikel 94 staat, wat inmiddels sinds 1993 (*Europese Unie) de ‘norm’ werd. Nederland haar wetgeving en bestuur wordt volledig bepaald in Brussel. Binnen die hoofdlijnen mogen we wat komma’s verschuiven. In de Grondwetsherziening van 1983 komt ook al de bepaling, dat door diplomaten van Buitenlandse Zaken gesloten verdragen van de Verenigde Naties boven de nationale wetgeving staan:

Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties.

Volgens Van Thiel is de ontwikkelingsagenda voor de 21ste eeuw van de Verenigde Naties (Agenda 21) op te vatten als ‘een staatsgreep’.  In de praktijk bepaalt een ‘klimaatgezant’ met wat diplomaten bij Buitenlandse Zaken en ngo’s op internationale conferenties nu de hoofdlijnen van nationaal beleid, bepaald door internationale politiek.

Wij nodigen bij deze andere rechtsdeskundigen nogmaals uit, om zich hierover uit te spreken: Heeft Van Thiel hier de ‘keutel by it skjinne ein’…

• Steun Interessante Tijden om de architectuur van de Deep State-agenda tegen nationale en individuele soevereiniteit bloot te leggen

Donatie bedrag:

€

Doneren