Waarom zou je de meeste mensen die ‘werken’ eigenlijk beter in bed laten liggen met een basisinkomen? Lees Dagblad Trouw en je gaat het zien! Het was eigenlijk de bedoeling vandaag om een gewone werkdag te starten, net als de rest van de wereld die na de kerstdagen weer aan de slag moet. Maar het lag zo lekker tegen Afke aan. Het was alwéér donker buiten, kutweer. Er stonden nog afdoende bananas op de bank, dus genoeg te eten voor de komende maand.

Sterk zonder werk!
En dan wil je toch een voordeel verzilveren kunnen van twintig jaar werken als zelfstandige zonder perspectief (zzp’er). Dat je geen ‘baas’ hebt, die je boos op kan bellen ‘waar blijf je’… Dat je zoveel mogelijk je aan de maatschappij kunt onttrekken, en geen ‘collega’s’ hoeft te hebben. Dat je collegiaal moet doen en op je werk keuvelt over koetjes, kalfjes en de nieuwe gordijnen van de oude redactrice.

Aan die hel, collega’s en ‘een baas’ heeft ondergetekende zich twintig jaar terug onttrokken. Mijn hoogste ambitie voor deze dag was samen met/tegen Afke aan in bed liggen, met het liedje van Bruno Mars als motto: Today I don’t feel like doin anything. I just wanna lay in my bed.

Dat is ruimschoots gelukt tot nu toe.

Wat is ‘ambitie’ ook anders dan sparen voor een duurdere doodskist? Vandaag heb ik die jongens in de Bijlmer geëvenaard, die de hele dag lethargisch op een straathoek kunnen hangen met blinkend mobieltje, gouden tand in de mond, die elkaar dan zo soepel een ‘box’ geven. Wij blanken kunnen het net zo goed, hah!

Was ik hoofdredacteur van een eigen krant geweest, dan had ik als kop op de voorpagina gepubliceerd: “Vandaag, Alweer Geen Nieuws!”, All Quiet on the Frisian Front, en verder hadden we een onbedrukte krant bij de abonnees afgeleverd. Hoeveel halve waarheden/hele leugens en stressprikkels over abstracte zaken ver weg bespaar je de lezer zo…

Van die leegte ga je in je kracht staan!

Zelfs van ons dorpje Langweer kregen we niks mee. Herman Finkers zijn grap over Almelo is ook op ons dorp van toepassing: ’s winters zijn de bomen hier kaal, ’s zomers zijn ze groen: In Langweer is altijd wat te doen!

Je zou de naam van het meer waar ons dynamische dorpje aan ligt- de Langweerder Wielen- kunnen veranderen in de Langeweiler Wielen: Je kunt hier dat spreekwoordelijke kanon afschieten. Deden ze dat maar, dan was er toch nog wát gebeurd in het afgelopen kwartaal.

Nou ja. De groene container werd geleegd, zo kan ik jullie vermelden. Volgende week is de grijze weer aan de beurt.

We hoorden de vrachtauto van de gemeente langskomen. We mogen aannemen, dat die operatie ook deze week weer is geslaagd. Nu we schrijven, er komen regendruppels op de ruiten van mijn kantoortje.

Oh ja, we hebben hier een kolonie torenkraaitjes, kauwen, die bij de harde wind rond de kerktoren zeilen als echte luchtacrobaten. Had ik die al eens vermeld? Er was nieuw spoedoverleg met de Langweerder moslimgemeenschap over Islamofobie, oh nee, pardon: Die hebben we hier niet. Nou ja, dan zou je stennis kunnen schoppen dat het hier niet divers en inclusief genoeg is.

Maar wie in Friesland heeft daar nu behoefte aan?

In dagblad Trouw stond een artikel, over IJscokarschaamte. Dat je in de zomer eigenlijk geen lekker roomijs meer mag kopen bij de ijscoboer. Omdat daar ‘klimaatbelastende koemelk’ in zou zitten. En voor het koelen tot ijs is energie nodig. (…) Terwijl je toch eigenlijk de hele dag in bed wilt liggen en geen energie verspillen wilt. Als economie.

Het grappigste aan het artikel was dat het niet als grap was bedoeld. Tien tegen 1 was het door een vrouw geschreven. Welke man heeft haar zo gekwetst in haar leven, dat ze dit opschreef?

Wanneer dat je werk is, zulke artikelen schrijven. Had je dan ook niet net als ik vandaag beter in bed kunnen blijven liggen, gefinancierd met een Basisinkomen? Waarom die krant uitbrengen, los van de CO2 die zo wordt uitgescheiden en de bomen die gekapt worden.

Zulk ‘nieuws’ geeft je als doorsnee- Nederlander toch ook het gevoel dat je bij deelname aan de maatschappij terecht komt in een open inrichting. Dat je mediasector eigenlijk alleen maar deelneemt aan de productie van onzin, en het in de lucht houden daarvan via georganiseerde tegenspraak.

Er zijn toch al meer dan genoeg ambtenaren?

Van wat wil je iemand immers ook overtuigen bij een discussie over ‘klimaat’. Dat het nu ánder kutweer is dan het kutweer in de jaren ’80 of ’70, maar dat het in het jaar 2050 ander kutweer wordt wanneer we alles dat plezier geeft opgeven? Want kutweer, dat is het hier al zo lang de eerste Friezen zich in dit stuk drek tussen zee en land vestigden, dik 2500 jaar geleden.

Dus eigenlijk praat je over kutweer-belastende koemelk? Laat ik dus de ijscoman failliet gaan en de boer met zijn koeien, dan krijg ik ánder kutweer misschien, maar nog steeds wel altijd kutweer. Welk ander ‘ander weer’ is dan het andere goede weer dat door mijn klimaatoffer ontstaat?

Dus het wordt kouder weer wanneer ik géén roomijs eet? Maar warmer weer wanneer ik wél ijs eet? Terwijl ik bij koud weer geen ijs hoef te eten, maar bij warm weer juist wél. Wat los je dan op, wanneer je als dagblad Trouw ‘alternatieven’ geeft voor deze Gordiaanse Klimaatknoop?

Stel dat ik dan geen ijsco meer eet in de zomer. Maar dan regen je hier nog steeds weg op de camping voor de hoofdprijs, en dat zonder ijsco. Of regen je dan na dit klimaatoffer op een moreel betere manier ánders weg, zo zonder roomijs en koeien in de weide.

Is het doel van de Trouwklimaatvrouw dan

• het niet genieten van roomijs,
• het genieten van (ander) kutweer,
• of het leren om niet te genieten in het algemeen? Dat je zo baalt dat je zelf niet tot genieten in staat bent, dat je iederéén genot wilt ontzeggen met je klimaatneutrale PKN-kapsel en schimmelachtige biodiversiteit tussen de benen…

Help mij alsjeblieft hier, voor ik…ach nee, laat ook maar. Na dit stukje kruip ik weer lekker tegen Afke aan. Morgen doe ik weer met jullie mee…But today I don’t feel like doin anything…

Donatie bedrag:

€

Doneren