
Uiltje knappen
Eindelijk mocht ik het geluk treffen, om een Bosuil op te sporen die in een holte in een Beuk letterlijk een uiltje knapte.
De Bosuil maakt het ultieme uilengeluid, het mannetje doet Hoehoe, hoe hoehoehoeeeee, en met die uitroep maakt hij dan ieder bos tot een spookachtige crimescene waar je leven niet zeker is.
Ik heb dat zelf wel eens nagefloten om een ander mannetje Bosuil te dissen. Dan komt hij recht boven je in de boom zitten en kijken welke concurrent er op zijn pad is gekomen. En dan ziet hij alleen maar een gesjeesde boskabouter staan.

Van dichterbij op een andere locatie
Het was dankzij de tip van een vogelaar bij het Fochteloërveen. Daar had Natuurmonumenten in het kader van ‘natuurherstel’ huisgehouden en het halve bos gekapt. Tijdens ons bezoek hoorden we het geronk van meerdere kettingzagen en in het veen zelf kon je op afstand grote graafmachines en draineerbuizen zien.
Deze beuk was gespaard gebleven in het natuurherstelgeweld. Wat leven we in Interessante Tijden, wanneer je de bestaande natuur tegen de natuurbeschermers moet beschermen. Ik heb Natuurmonumenten in 2010 opgezegd, na er jarenlang enthousiast supporter van te zijn. Doodzonde, het was zo’n prachtige club met nobele doelen.
Het hol in de Beuk was zo nauw, dat je het zou voorbij lopen en je zou ook niet verwachten dat zo’n Bosuil er in past. Mogelijk komt hij er via de achterkant in, waar een Zwarte Specht een hol had gehakt. Die Zwarte Specht heeft ook zo’n fantastisch bosgeluid, als een melancholische fabrieksfluit: fuuuuuuuww.
De foto’s van Bosuilen die ik al in het archief had waren in gevangenschap genomen. Nu heb ik een serie kunnen nemen waarbij je de context mooi kunt zien. Toen ik nog woonde in Amsterdam Zuid, zat er regelmatig een Bosuil bij ons op het dak te roepen: Toewiet, Toewiet. Die broedde in het Beatrixpark. Ze zijn heel adaptief, en weten zich ook aan De Stad aan te passen. Zolang er dus maar oude bomen blijven bestaan, met holtes er in.

Als ik me niet vergis heeft de vrouw Bosuil een roder verenkled terwijl de man grijzer is, kijk die prachtige krans rond de oren zodat hij een maximaal gehoor heeft
Afke is mijn uiltje, wanneer ze iets knulligs doet zegt ze ook ‘hoe‘, en ze is groot fan van David Lynch, de regisseur van de serie Twin Peaks. Die regisseur en muzikant gebruikt de bosrijke natuur van Washington State en Seattle, die waterval bij The Great Northern Hotel om een onheilspellende en mystieke sfeer neer te zetten.
De uil (een Amerikaanse Oehoe, Great Horned Owl) waarop een reus in een visioen duidt, die niet lijkt wat hij is, die is daar het voertuig van een demonische entiteit, Bob, die zich zo verplaatst naar een ander mens om moorden te kunnen plegen. Mijn opvolgende boek moet over geheimen van de wouden gaan. Ik wilde nooit ‘natuurfotograaf’ zijn, alsof je enkel foto’s zonder mensen er op wilt maken. Het gaat mij om de sfeer die je overbrengt en het verhaal dat er in een foto zit.

…Hoe, Hoe, maar de oehoe is erg lastig te vinden
De fotografie heeft een hele tijd stil gelegen, tot ik gisteren deze geslaagde prent kon maken. Dat smaakt naar meer, dus we zullen jullie komende tijd weer met meer beeld voeren die we met nieuwe fotojachten buit maken. Uiteindelijk heb ik immers naast Afke (mijn godin Natura) één grote andere liefde: Op jacht naar het mysterie, op pelgrimstocht door de natuur op zoek naar Het Geheimnis.
- Steun Interessante Tijden voor bier, boeken en benzine (BBB), de motor van ons Studiecentrum voor Natuurlijke Historie