In Het Boek der Natuur vandaag: Een prachtige waarneming van twee Raven (Corvus corax) zojuist in het bos bij Sint Nyk, hier achter huis. Daar kom ik iedere dag om Kung Fu te trainen. Dit is de tweede maal dat je die typische ravenroep hier hoort ‘orh orh’, waarna je ze kurkschroevend door de lucht voorbij ziet schieten, spelend met de luchtstromingen.

De Raaf is een vreemde eend in de bijt van het vogelrijk, hij lijkt met andere dimensies dan alleen onze wereld in contact te staan. Er is ook een Duitse band, Corvus Corax naar de Raaf vernoemd. Die maken Middeleeuwse muziek, een combinatie van dreigende drums en een vleugje mystiek, met de zelfde sfeer die je bij Metal ook krijgt. 

Wanneer je ‘orh ohr’ roept kun je raven naar je toe lokken. Doe je het overtuigend, dan komen ze even een cirkeltje boven je vliegen om te kijken wat voor rare baardaap net zo praat als zij.

Op Germanentoer met broeder Jeroen van het StrijdT-bier heb ik al in het Teutoburgerwald één van mijn betere Ravenimitaties gegeven. Die moet nog ergens op het internet rondhuizen.

Ze worden wel wolvenvogels genoemd, omdat ze wolvenroedels volgen. Wanneer die een hert doden, komen ze op het aas af. Daarnaast waren raven altijd te vinden op slagvelden waar ze als lijkenpikkers huishielden.

Misschien dat Odin/Wodan daarom twee raven op zijn schouder had, als krijgergod die altijd wat voer leverde in de vorm van geslagen vijanden. Misschien hielden ze zo een imago in stand, als boodschappers richting het dodenrijk.

De Raaf is een soort vliegende Chimpansee, die zichtbaar plezier heeft bij het vliegen. Het beste kun je dat in Nederland waarnemen bij een bezoek aan Nationaal Park de Hoge Veluwe. Bij een zomerdag met thermiek zie je ze in groepen rondcirkelen, plezier maken in de lucht. Ze maken dan de meest uiteenlopende geluiden, tot schietgeluiden uit een computerspelletje aan toe.

Hij kan kurkschroeven trekken door de lucht, en capriolen maken als een aap die door geboomte slingert. Hij onderscheidt zich van een kraai met zijn wigvormige lange staart en grote formaat. Wat natuurlijk verder opvalt is die enorme kegel van een zwarte snavel.

Daarmee kan hij kadavers open trekken. De Raaf is een echte vleeseter, meer nog dan andere kraaiachtigen.

In Engeland kom je raven vooral tegen in combinatie met schapenhouderijen, zoals op Dartmoor waar ik bovenstaande vliegende raaf op de foto zette. De nageboorte van een lammetje gaat er prima in. Op Tenerife vind je de Canarische Raaf, een paar of twintig die dankzij de geitenhouderij daar overleeft.

Die Canarische raven zijn daar ooit vanaf de Afrikaanse kust verdwaald geraakt, en pasten zich aan bij de omstandigheden van het eiland. In Israël in de Negev-woestijn vond je een woestijnvariant van de raaf, met een witte nek.

Bij een zwarte kraai zie je dat vliegplezier meestal niet. Zij zijn meer de begrafenisondernemers van het luchtruim die rechtstreeks van A naar B vliegen, stemmig en langzaam, met hun langgerekte gekraai, weaauw weaauw, als een depressieve zeurende vrouw die dreigt dat ze er een einde aan maakt.

Kraaien zie je ook veel vaker in grote familiegroepen rondzwerven.

Of wanneer er een buizerd overvliegt, dat ze al krassend de roofvogel tegemoet vliegen om ‘m te pesten in de lucht. Kraaien hebben schijt aan alles en iedereen in het vogelrijk, met hun intellect zijn ze bijna iedereen de baas. Behalve dan de havik, waar ze bang voor zijn. Daarvoor maken ze een apart waarschuwingsgeluid, Kerrrrrrr

Zwarte Kraaien zijn de ogen en oren van de lucht, die iedereen en alles in de gaten houden. Een kraai kan je aankijken en je echt bestuderen. Wie kraaien wil bejagen moet uitgekookt te werk gaan. Ze herkennen al na 1 keer het type auto van de jager, en weten dan al dat ze uit de buurt moeten blijven.

In Duitsland bejagen valkeniers van de Deutsche Falkenorden jaarlijks kraaien vanuit een kasteeltje in Jülich, dat noemen ze Krähenbeizen. Dan rijden ze in de auto langs een weiland met kraaien, en op het allerlaatste moment laten ze vanuit het autoraam een havik los. Meestal grijpt de roofvogel mis. Is het wel raak, dan moet je er snel bij zijn.

Want de kraai zijn vrienden zullen met hun snavels je vogel kapot pikken.

De zwarte kraai kan zich in grote steden aanpassen aan het stadse leven. Daar zijn ze veiliger voor jagers, die ze uit naam van ‘schadebestrijding’ op het platteland vervolgen. Bijvoorbeeld door kraaiennesten te doorschieten.

Die praktijk kan er ook toe leiden dat een andere vogel die het kraaiennest in bezit nam gedood wordt. Zoals een Ransuil, boomvalk of torenvalk, vogels die zelf geen nest bouwen. Om de één of andere reden hebben jagers een hekel aan wat ze ‘zwartrokken’ noemen.

Terwijl je toch ook prima een jager kunt zijn zonder kraaienhaat.

Bij weidevogelliefhebbers is de oorzaak van Kraaiofobie helder: Ze plunderen de nesten van Grutto’s en Kieviten. Dat is ook de manier waarop je snel een kievitsnest vindt: Als ze uitvallen naar een overvliegende kraai. Dan weet je dat er eieren te vinden zijn.

Voor boeren kunnen zwarte kraaien schade veroorzaken, omdat ze het plastic open pikken waar het kuilgras onder ligt.

Raven kom je vooral in uitgestrekte bos- en heidegebieden tegen, verder van de urbane wereld vandaan, in de buurt van populaties zoogdieren en vee. Deze bovenstaande fotografeerde ik in een wildpark, Schörfheide, honderd kilometer boven Berlijn.

Daar probeerden Hermann Goering en de Gebroeders Heck ooit oerdieren terug te fokken, die lang in het wild bijna uitgestorven waren. Zoals de Wisent en het door de gebroeders Heck ‘ontworpen’ oerrund, het Heckrund.

Ze kunnen ook geweerjagers op jacht volgen. Dat maakten we mee op hertenjacht op het Isle of Rum in Schotland. Zodra het schot van de stalker viel, zag je de raven dichterbij komen. Ze komen dan op het weidsel af, de organen die de jagers uit het hert snijden bij het ontweiden.

Een Raaf is kortom niet zomaar een vogel, hij lijkt een soort dierlijke schakel te zijn tussen deze wereld en andere dimensies. Dat mystieke aura hebben Zwarte Kraaien ook. Zij kunnen prachtig onheilspellend cirkelen rond oude kastelen en gebouwen, krassend richting het dodenrijk:

Je zou een Raaf verder nog kunnen verwarren met een roek, zo op afstand.

Die zie je altijd in grote groepen bij elkaar, in een weiland pikkend naar insectenlarven of op zoek naar ander dierlijks. Bij Friezen heet een Kraai ook ‘roek’, maar de Roek is dus een ander type kraai met kale snavelbasis.

Het is een typische kolonievogel van Friese kerkhoven. De Roek kan ook speels door de lucht glijden, met flapvleugels alsof hij een met A.I. gegenereerde animatievogel is.

Op de één of andere manier lukt het makers van computeranimatie nooit om vogelvlucht op de juiste manier weer te geven, zodat klapwieken lijkt op het uitkloppen van een tafelkleed. Maar zo- als een animatievogel die zijn tapijtvleugels uitklopt- kan een roek dus ook vliegen terwijl hij onheilspellend kan krassen. Maar ze kunnen ook speelse piepgeluidjes maken.

Zit er een kolonie in je buurt, dan moet je wel van lawaai en geschreeuw houden, en veel schijt op de grond.

Hun kleinere neef, de Kauw heeft niets van het onheilspellende dat Raven en Zwarte Kraaien wel kunnen hebben.

Dat is een gezellige babbelaar met grijze nek, die je altijd in paartjes ziet samenhonken, keuvelen, elkaar veertjes poetsen. Bij ons in Langweer huist een kolonie in de Lindes rond de kerk en in de dorpsstraat. Het zijn de lovebirds van het kraaienrijk, die je altijd in paartjes bij elkaar ziet.

Kauwtjes zijn weer echte luchtacrobaten, die met de wind kunnen spelen, de beste vliegers van het kraaienrijk die bij een storm wel honderd kilometer per uur lijken te halen, rondjes zeilend rond de kerktoren.

Kom je op wintersport in de Alpen, dan kom je de hooggebergtevariant van de kauw tegen, de Alpenkauw. Die hebben gele kromme snavels en rode poten. Die zette ik op de plaat toen we bij Hitler op de Koffie gingen in het Kehlsteinhaus.

Alle kraaien zijn omnivoren, vliegende varkens die net als mensen alles eten. Ze lusten kuikens, eieren, zoogdieren en ook volgroeide vogels. Kees Moeiliker van het Rotterdams Natuurhistorisch Museum zag zelfs kraaien die zich specialiseerden op het jagen op Houtduiven.

Dat ze zich op een vliegende duif stortten en de kop inpikten. Dat mag wreed lijken en minder nobel dan bij een valk, die met klauwen en valkentand zo’n duif een genadeklap geeft.

Maar het geeft vooral aan, dat kraaiachtigen altijd zullen overleven, overal. Ook in een door mensen gedomineerde wereld. Ook felle vervolging weten kraaiachtigen te overleven, gewoon omdat ze door hun intelligentie niet voor 1 gat te vangen zijn.

Ben je buiten, dan is er altijd wel zo’n gangster van het vogelrijk te zien. Als de Raaf dan ook nog eens terugkeert kun je helemaal lol beleven. Zeker nu ook de Wolf terugkeert, die dan kadavers achterlaat voor Corvus corax. 

Ik hoop hier ook snel mijn eerste Wolf te zien, om samen met de Wolvenvogels de Wildlife rond Langweer spannender te maken dan die nu al zijn kan. De Zeearend is hier ook al regelmatig te zien. Liever Wildlife rond de deur dan al die allochtonen en asielzoekers, die we hier gelukkig nauwelijks hebben in één van de laatste nog blanke gemeentes van Nederland.

Ik zal dat niet te hardop zeggen, straks wil half Nederland hier nog wonen. Het is geen haat hoor, ik voel me hooguit prettiger, meer thuis wanneer ik geen hoofddoeken en zandentiteiten zie, laat staan arabisch gebrabbel moet aanhoren. Praet mar Frysk!  En we kunnen hier in Langweer nog wel wat gezellige Surinamers en Antillianen gebruiken, die lekker eten kunnen maken en leuke muziek.

Dat die ‘Echtu Langwarders‘, als ondersoort van de Nederlanderthaler hier uitsterven, en dat daar leukere, minder achterbakse mensen voor terugkomen.

Dus ga niet roepen dat er voor wolven geen ruimte is in Nederland. Een probleemwolf moet je gewoon snel mogen afknallen. Waar je meer last van hebt zijn de overheid en haar urenschrijvende ‘deskundigen’…”De Hel, dat is een ambtenaar”, aldus de filosofie van het bureaucratisch existentialisme.

De Méns is een Wolf voor andere mensen, de Wolf niet. Dus hoe minder mensen in Nederland, en hoe meer natuur, ik teken er voor…Ohr, Orh!

• Steun Interessante Tijden en reserveer je eigen exemplaar van de tweede druk van Liever dood dan Slaaf, eind maart verwacht.

Donatie bedrag:

€

Doneren