Tienerkinderen krijgen nu een brief van Ruben Brekelmans toegestuurd, die hen voorbereidt op de dienstplicht. Nu nog vrijblijvend, maar dikke kans dat deze straks weer terugkeert.

Naast de ‘strijd tegen klimaatverandering’ – die gruwelijke doodsvijand die ons allen bedreigt- heeft het geldstelsel een extra gemeenschappelijke vijand nodig om de currency (economische energie) te laten stromen via ‘inductie.’ (beleid, global governance) Russen en Chinezen bijvoorbeeld, of een losgeslagen Donald Trump.

Wat de werving van kanonnenvlees betreft hebben de globalisten zichzelf ondermijnd. Door hun ijver de natiestaat te verzwakken in vredestijd, hebben ze ook het nationale gevoel ondergraven dat je motiveert voor dienst in het leger van je land. 

War Games en Peace Games
De bron van deze gedachtengang is terug te vinden bij militaire denktank Rand Corporation in de jaren ’60. Die wierpen zich toen op de Systeemanalyse en de zoektocht naar een alternatieve vijand in de Koude Oorlog. Dat werd ‘het milieu.’ Milieusysteemanalyse zou net als bij militaire planning de maatschappelijke planning in vredestijd dicteren.

De Rand Corporation zou President Lyndon Johnson daarom in 1967 positief adviseren over het oprichten van een Amerikaans-Russisch initiatief voor ‘systeemanalyse’ met dat doel.

Dat werd het IIASA in Laxenburg. De schoonzoon van Sovjetpremier Alexei Kosygun werd de eerste voorzitter van de IIASA-raad. De Rand Corporation zou met Roger Levien de tweede directeur van dat IIASA leveren in 1974. Die zouden modellen ontwikkelen voor ‘mondiale’ problemen, en zo werden ze voorloper van VN-klimaatpanel IPCC.

Je kunt War Games spelen waarin je kijkt met input-output-analyse hoe de vijand reageert op je tactiek. De input is de strategie die je toepast, de schok die je toedient. De uitkomst van die toets, is weer de input van je model, en de basis van je aanpassing op de vijand. Zo doe je aan adaptief management.

Die zelfde tactiek kun je ook op een samenleving in ogenschijnlijke vrede toepassen. De eigen bevolking is dan je ‘vijand’. Dat zou je Peace Games kunnen noemen. Je introduceert een schok in de maatschappij- bijvoorbeeld de operatie COVID19- en kijkt hoe de maatschappij daarop reageert. De uitkomsten daarvan, van die reactie stop je in je model voor adaptief management.

En daarop bouw je dan weer de aangepaste strategie om ‘de vijand’/je eigen bevolking bezig te houden. Bij Corona geloof ik dat het averechts werkte. Immers, ‘Samen tegen Corona’ werd al snel ‘Samen tegen de overheid’. Hugo de J. moet nu al beveiligd worden, en Prikspijt werd het woord van 2022.

Oorlog is de kern van iedere natiestaat
Oorlog is hoe dan ook niet enkel een verlengstuk van politiek met andere middelen, naar de beroemde uitspraak van Von Clausewitz. Historisch gezien bepaalde oorlog de gehele samenleving. Roem op het slagveld bepaalde je sociale status. Denk aan Alexander De Grote, die de toen bekende wereld onder de voet liep.

Maar ook alle oorlogen die het Volk Israël voerde om haar Beloofde Land in te nemen.

Wanneer JHWH de Egyptenaren door de Schelfzee laat verzwelgen, zingt de zus van Mozes, Mirjam: De HEERE is een Krijgsman. Dat bedoelt ze dan in positieve zin, het beste dat een mannelijk Leider of God kan doen voor een volk.

Oorlog is ook de bron van de belangrijkste technologische innovaties, van vliegtuigtechniek en Radar tot GPS-satellieten.

Ook kan geen natiestaat bestaan, zonder de mogelijkheid zichzelf met oorlog te verdedigen. Vroeger heette ‘Defensie’ ook gewoon Ministerie van Oorlog. Nationaal gevoel bestaat bij gratie van een gemeenschappelijke vijand. De defensie-industrie van Amerika krijgt jaarlijks achthonderd miljard dollar te besteden in haar publiek-private partnerschap met de overheid.

Zou je volledig voor ‘vrede’ gaan, dan moet je daar een vervangende economie voor vinden.

Nieuwe Gemeenschappelijke Vijand vinden
Misschien heeft vrede dus wel een hogere prijs dan oorlog, bij het stabiel houden van een samenleving. En bij het aan het werk houden van mensen die anders maar vervelend zouden worden voor ‘de macht’. Wanneer je ‘wereldvrede’ wilt, streef je automatisch naar

• het opheffen van danwel verzwakken van natiestaten, zodat ze elkaar niet meer te lijf gaan
• het vervangen van oorlogseconomie voor een gelijk equivalent aan andere economische activiteit

Dat tweede punt werd dus ‘de strijd tegen klimaatverandering’ sinds de Koude Oorlog.

We zien er de zelfde retoriek in terug, inclusief de dodelijkheid van Deze Vijand, de rampen die deze ons aandoet van het vergiftigen van de waterputten tot het verkrachten van vrouwen die extra kwetsbaar zijn door Klimaatverandering.

Volgens de Volkskrant zou zelfs de aarde zelf van haar padje raken, dat de aardas gaat wiebelen door onze CO2. Die strijd heeft dus haar oorsprong bij militaire denktanks die hun zelfde methodiek gingen toepassen op een samenleving in vredestijd.

Iedere zes jaar bij iedere Environmental Outlook van VN-milieutak UNEP is de vijand nog weer erger dan we dachten. Het Planbureau voor de Leefomgeving werkt daar iedere keer aan mee. De zesde kwam uit in 2019, en op bladzijde 474 vind je deze gelaagde presentatie van de SDG’s, zoals het PBL deze ontwierp:

In dat model zie je weer klassiek systeemdenken van Kenneth Boulding en zijn Spaceship Earth. (1966) Zoals een elektrisch circuit bestaat uit

• opslag (energiebron)
• geleiding (stroming energie)
• weerstand (materiaal van geleider)
• inductie (magneet wekt stroom op)

Zo bestaat bij de systeemanalyst de economie uit

• opslag (kapitaal, grondstoffen)
• geleiding (goederenstroom)
• weerstand (maatschappelijke oppositie)
• inductie (governance wekt goederenstroom op en overkomt weerstand)

De SDG’s zijn hier dus precies overeenkomstig Spaceship Earth en General Systems Theory georganiseerd. Ze verwijzen hier ook naar Herman Daly in 1973 met Steady State Economics. En die verwijst op zijn beurt weer naar Kenneth Boulding.

Bij het PBL hebben ze dus het denken niet veranderd sinds de jaren ’60, we zijn een gesloten systeem dat topdown aangestuurd moet worden door ‘wetenschappelijke’ planners. Samen tegen De Grote Bedreiging.

De nieuwe digitale munt die de Europese Centrale Bank lanceert wil ook die saamhorigheid met Duits Dictator Ursula etaleren, die ‘samen tegen corona’ ook moest opwekken:

WE-ro, wij samen met onze Eurocraten, Proudly European. Aan de kindertekeningen op de website zie je direct hoe de Europese elite de eigen bevolking ziet: Als kleine kinderen, debielletjes die ze oneindig kunnen koeioneren.

Ze kunnen dus alle technieken van Systeemanalyse en Input-output-analyse toepassen. Daarmee lijken ze logisch het gelijk te krijgen, ze kunnen met hun modellen de maatschappij manipuleren uit naam van ‘de’ wetenschap. Maar in die hoogmoed – wij bezitten de wetenschap en het gelijk- zit tegelijk de zwakte.

Want de liefde voor theorie is de wortel van alle kwaad. Met systeemtheorie leer je er steeds nauwkeuriger volledig naast zitten. Tot de ramp die je voor een ander bedacht jezelf gaat treffen. En tot je eigen strategie zich tegen je keert. Immers: Wie wil er nog voor een Nederland vechten, waar de nationale soevereiniteit is uitgehold voor Global Goals en door massa-immigratie? Of voor de pathologische leugenaar Mark Rutte, en zijn retejong Ruben Brekelmans?

Vanavond bij mijn lezing over de SDG’s in Buitenzorg in Ede meer, komt allen!

• Steun het geïnformeerde geluid tegen het klimaatmarxisme met een tikkie klein of groot via https://tikkie.me/pay/ic2lmhb4927fduu2nklc/