Geen echte systeemkritiek, maar op ‘de uitvoering’
De afgelopen vier jaar is dankzij CO2-compensatie als betaalmiddel (‘vergroening’) een stuk land ter grootte van Portugal opgekocht voor ‘groene’ projecten. Dat stelt de door de Nederlandse Agronoom Henk Hobbelink opgerichte ngo Grain. (Genetic Resources Action International)
Zij waarschuwen voor Carbon Cowboys, die met geld uit CO2-compensatie door bedrijven als Microsoft landbouwgrond in ontwikkelingslanden opkopen, en omzetten in CO2-plantages. Ook de Rabobank wordt hier als schuldige aangewezen, naast Amazon, BP en Total Energies. GRAIN spreekt over ‘carbon colonialism’.
Een nieuw onderzoeksrapport van het Oakland Institute afgelopen week wijst op landgrab door de Wereldbank met Carbon Credits. Beide ngo’s leveren kritiek op ‘de uitvoering’ maar niet het systeem van CO2-zwendel zelf. Zij zijn systeemdecoratie ter legitimatie van VN-beleid. Daarvoor krijgen ze ook subsidie.
Oakland Institute, kritiek op uitvoering maar niet op CO2-zwendel zelf
Groene ontwikkelingshulp met Carbon Credits
GRAIN keek naar 227 projecten die sinds het Klimaatverdrag van Parijs (2015) CO2 zouden compenseren. De Net Zero-doelstelling uit het Parijsakkoord luidt als volgt:
To undertake rapid [emissions] reductions … so as to achieve a balance between anthropogenic emissions by sources and removal by sinks of greenhouse gases in the second half of this century.
Net Zero betekent dus ook dat je ‘sinks’ kunt benutten om CO2 op te slaan, door ‘groene’ projecten waarin je CO2 uit de lucht haalt. Dat is Carbon Removal, bijvoorbeeld via boompjesplant zoals het Trillion Trees Reforest Fund. Dat doen carbon companies uiteraard altijd op de goedkoopste grond denkbaar, die in ontwikkelingslanden.
De afgelopen vier jaar zou die CO2-markt in omvang verdrievoudigd zijn. De Gold Standard en Vera-gecertificeerde projecten zouden in 2024 liefst 25 miljard euro opleveren. De Wereldbank lanceerde in 2023 in Dubai haar opschaling van het Forest Carbon Partnership Facility (2008) om voor 2028 ongeveer 2,5 miljard dollar aan carbon credits op te slaan in boompjes.
Die kunnen allemaal direct cashen op het Klimaatakkoord dat de VN, Ngo’s en multinationals met elkaar sloten.
Op de Wereldbank kwam afgelopen week vergelijkbare kritiek als dat van GRAIN uit het afgelopen najaar. De Wereldbank zou met Carbon Credits vooral landgebruiksrechten aantasten van bewoners van ontwikkelingslanden, aldus het Oakland Institute haar ‘Climatewash’-rapport, The World Bank’s Fresh offensive on land rights’.
Trillion Treeds van WWF en Birdlife, beslag leggen op land met CO2-credits. Van wie waren immers die 200 duizend hectare?
Conversie landbouwgrond naar Eucalyptusplantages
Uiteraard sluiten zulke Carbon Cowboys deals, die ten koste gaan van landbouwgrond. Zo concentreren ze landgebruik in handen van een paar spelers. Over Microsoft schrijft GRAIN nu:
In June 2024, the tech giant bought 8 million carbon credits from the Timberland Investment Group (TIG), a fund owned by the Brazilian agribusiness lender BTG Pactual.[2] TIG is raising US$1 billion to buy and convert pasture lands to large-scale eucalyptus plantations across the Southern Cone of Latin America.[3]
As these trees grow, they draw carbon from the atmosphere and store it in their roots, trunks and branches. TIG will estimate the amount of carbon removed and then sell it as carbon credits to Microsoft and other corporations.
De Rabobank is SDG-supporter van de Verenigde Naties
En over de Rabobank schrijven ze:
The Dutch agribusiness lender Rabobank is another source of carbon credits for the tech company. It too is acquiring land in Brazil for tree plantations, in this instance with a local agribusiness family with a track record of illegal deforestation and fraud.[5]
But most of the carbon credits Rabobank sells to Microsoft are from its programme to plant trees on the lands of small coffee and cacao growers in Latin America, Africa and Asia. This programme, called Acorn, uses satellites and a Microsoft digital platform to measure the number and size of shade trees that small farmers plant on their farms and then calculate the carbon they’ve removed from the atmosphere.
It then sells the carbon to Microsoft as “carbon credits” for about US$38 a piece, taking a 20% cut for itself and its local partner, and paying farmers what’s left of the proceeds
For a fantastic plant growth. Broeikasgas of Groeikasgas?
Geen weeffout goed systeem, maar logische uitkomst slecht systeem
GRAIN presenteert dit onderzoek als een weeffout, een uitvoeringskwestie in een op zichzelf gewenst systeem. In dat VN-systeem is het groeikasgas CO2 via kwakwetenschap uit computermodellen tot ‘vervuiling’ gebombardeerd. Grain en Oakland Institute steunen de klimaatzwendel en het Klimaatdictaat van Parijs.
Zo functioneert GRAIN (en het Oakland Institute) als kritische correctie in het trisectorale wereldsysteem van staat-markt-ngo’s. Ze leveren een output- kritiek- die weer input wordt -van het nieuwe aangepaste werkmodel.
Dat nieuwe publiekrechtelijke model voor de controle ‘integriteit’ van Carbon Credits- dus waar zij campagne voor voeren- ligt namelijk al klaar bij de Verenigde Naties in de vorm van het Paris Agreement Crediting Mechanism (PACM) artikel 6.4. Een bureaucratische toezichthouder moet de ‘integriteit’ gaan bewaken, waarvoor GRAIN waarschuwt:
Article 6 of the Paris Agreement sets out how countries can pursue voluntary cooperation to reach their climate targets. It enables international cooperation to tackle climate change and unlock financial support for developing countries.
This means that, under Article 6, countries are able to transfer carbon credits earned from the reduction of greenhouse gas emissions to help one or more countries meet their climate targets.
There are three tools which countries can draw upon under Article 6, one of which is the Paris Agreement Crediting Mechanism (PACM) – the UN’s new high-integrity carbon crediting mechanism.
Zo poetst de geldsector zichzelf groen
Bankensector dekt zich in, met hulp van de VN
Een nieuwe publiekrechtelijke toezichthouder, de Artikel 6.4 Supervisory Body van de Verenigde Nazi’s onder Martin Hession (beleidsadviseur Europese Commissie) ziet sinds kort toe dat de distributie van groen ontwikkelingsgeld uit CO2 superinteger landt,. In diepe zakken van bankiers, die landbouwgrond wegkopen van boeren.
In 2021 kwam al een privaatrechtelijke Integrity Council for the Voluntary Carbon Market met Core Carbon Principles. Dat was de vrucht van een publiek-private coalitie, de Taskforce on Scaling Voluntary Carbon Markets (TSVCM)
Die TSVCM werd opgericht op initiatief van Mark Carney (voorheen gouverneur publieke Bank of England), de nieuwe VN Special Envoy for Climate Action en klimaatadviseur van de Britse regering. De taskforce wordt gesponsord de belangenclub van de geldsector, het Institute of International Finance (IIF). McKinsey & Company leverde inhoudelijke ondersteuning.
Wie op de hoogte is, ziet de bevinding van GRAIN niet als verrassing maar bevestiging. In mijn op 1 mei gepubliceerde onderzoek voor De Groene Rekenkamer ‘Klimaat’, het pact tussen Karl Marx en De Markt laat ik zie hoe twee tegenstrijdige ideologieën zich konden verenigen voor ‘klimaat’. Dat werkt volgens dialectiek: These-Antithese-Synthese. De andere uitkomst, synthese tussen Arbeid en Kapitaal, is natuurlijk Malthus, oftewel landgebruik.
Het land-voor-CO2-concept zit al ingeweven in de Ecologische Voetafdruk (Wackernagel 1992), dat je al je CO2 moet wegpoetsen op de meest ruimte-intensieve manier denkbaar. Dus via het planten van bomen, zodat je (in Nederland althans) per hectare 11 ton CO2 ‘opslaat’ voor de groeitijd van de boom.
Het originele persbericht
Het begon al in Kyoto 1997
De eerste klap op dit verdienmodel werd gemaakt via het Kyotoprotocol in 1997. Vervolgens richtte Shell met de UNCTAD/Maurice Strong de IETA op, de International Emissions Trading Association. Dat is een private club gevestigd in Genève, die aan de basis stond van het Europese emissiehandelsysteem ETS.
Vervolgens moest er een club komen die toeziet dat al het afkopen van CO2 gebeurd via certificerking, zoals de Gold Standard. Dat werd de ICROA in 2008. De International Carbon Reduction and Offset Alliance (ICROA) werd opgericht op 9 juni 2008 door acht aanbieders van vrijwillige CO2-compensatie (carbon offsets).
Hieronder vielen Carbon Clear, The Carbon Neutral Company (was Nederlands, gevestigd aan Arthur van Schendelstraat in Utrecht), ClimateCare, CO2balance en Targetneutral. Andere spelers waren de Amerikaanse bedrijven Native Energy en TerraPass, en het Australische Climate Friendly.
Die helpen steeds meer grond opkopen in ontwikkelingslanden met CO2. En zo komt het Malthusiaanse deel van de Klimaatagenda tot haar recht, naast De Markt en Marx: Landgrab, concentratie van steeds meer grond in steeds minder handen. Neofeodalisme, naast Neoliberalisme en Neomarxisme.
Morgen gaan we verder in op de Nederlandse hoofdrol in de kapitalisering van klimaat en land-voor-CO2 Met De Nederlandse Bank haar Network for Greening the Financial System, het Sustainable Finance Lab en Beyond Bretton Woods. Want deze schema’s voor CO2 als betaalmiddel zijn proefnemingen voor een nieuw financieel stelsel. Daarover morgen meer.
Stak je iets op, doe dan een duit in de collecte zak van Interessante Tijden, uw Studiecentrum voor Natuurlijke Historie. Uw bijdrage is zeer welkom, volgens het waarde-voor-waarde-principe