Enkele honderden hectares aan natuurwateren en plassen zijn of worden in Nederland afgedicht door zonne-industrie afgedicht. Deltares berekent bij het zonnepark van Oudehaske dat liefst TACHTIG PROCENT van de lichttoevoer van dat meer verdwijnt. Dat betekent ook dat die meren een lager zuurstofgehalte krijgen.

Daarom kijken ze- lach niet- naar de mogelijkheid om met kunstlicht die door zonnepanelen afgedekte plassen ‘als een aquarium‘ bij te lichten. Dat zou vijf procent van de elektrische opbrengst kosten. Daarnaast zou je met ‘biohutten’ schuilplaatsen voor vis leveren die verduisterd zonne-industriewater leeft.

Het voorzorgprincipe dat tegen vissers en boeren wordt ingezet geldt niet wanneer je ‘duurzaam’ bent. Pas achteraf moet je via ‘monitoring’ bijhouden wat er in het ecosysteem verandert, de ‘effecten’ heet dat dan.

Dat is opmerkelijk, want in natuurbeleid staat ‘schade’ gelijk aan ‘verandering’. Denk aan de ‘Kritische Depositie Waarden’ die hun overheid tegen boeren gebruikt, die in theorie op afstand een hoogveentje zouden bemesten. Verandering is schade.

Bij zonneparken op het water is iedere verandering plots een aanwinst

Via monitoring dekt een onderzoeksbureau de ecologische schade/verandering dus af’. Bij het grootste zonnepark op water in Europa, de Bomhofplas bij Zwolle doet ATKB dat. Na slechts 1 jaar een paar uurtjes onderzoek riepen ze al dat de waterkwaliteit en zuurstofgehaltes fantastisch bleven.

Maar tussen de excuusregels door lees je dat het zuurstofgehalte onder panelen wel degelijk lager wordt:

ATKB – Buro Bakker meet weliswaar een lager zuurstofgehalte onder de zonnepanelen, maar deze waarde ligt volgens de onderzoekers ruimschoots binnen de klasse die als goed wordt gezien.

Biohutten als schuilplaats voor jonge visjes
Door wie wordt dat als ‘goed’ gezien en op basis van welke norm die wie op stelde? Doet er niet toe. Volgens het onderzoeksbureau is zo’n zonnepark op water fantastisch. Want het dichtbouwen van water met anders een recreatieve en natuurfunctie beschermt de oevers nu tegen afslag!

Maar nu komt het.

Bij de Bomhofsplas zijn onder andere biohutten geïnstalleerd om de vispopulatie te stimuleren. Meerjarig onderzoek is nodig om duidelijkere resultaten vast te stellen.

Dus ze weten ook best dat je door het dichtsealen van een plas de vispopulatie vermindert. Een normale sterveling mag dat niet doen, maar zij zijn ‘duurzaam’. Dus dan mag alles.  Ddan installeren ze als ‘mitigerende maatregel’ een ‘biohut’, dus een visvoerplaats. In ruil voor een leven in het pikkedonker krijgen ze bijgevoerd.

Die 20 Biohutten (simpele metalen kooien) onder aan de zonnepanelen gehangen zijn – aldus de ontwikkelaars van Buro Bakker en TNO- “schuilplaatsen en voedsel voor kleine visjes en kleine waterdieren, waardoor deze zich kunnen verschuilen en ontwikkelen zonder direct slachtoffer te worden van grotere roofvissen” (…)

Dus een argumentatie van het zelfde kaliber als ‘wanneer we een woonwijk bouwen in natuurgebied, kunnen vogels voortaan onder de dakpannen broeden’…

Een biohut “bestaat uit een kooi met drie compartimenten: Het middelste compartiment is gevuld met schelpmateriaal, dat dient als schuil- en voedselplaats voor kleine vissen en ongewervelden. Aan beide zijden van het middelste compartiment bevinden zich “lege” manden, die bescherming bieden tegen grotere vissen zodat de kleine visjes veilig in en rondom het schelpmateriaal kunnen bewegen.”

Nederland is een open inrichting

Donatie bedrag:

€

Doneren