De enige keren dat ik nog ‘De Krant’ zie is in het voorbijgaan in de supermarkt. Daar maakte ondergetekende deze foto van het Algemeen Lachblad, waarin de hoofdredactie nog even de oorlogstemming aanwakkert met nieuws van ‘het front’… Het bericht wordt zo gebracht als in iedere dictatuur met een propagandamachine die saamhorigheid voor De Partij wil kweken:”We waren altijd al in oorlog met Oost Azië” (1984, George Orwell)

Je knijpt je even in je arm, en denkt ‘zijn ze helemaal wappie geworden daar in Rotterdam’, en loopt weer verder. Waarom moet het er ZO DIK BOVENOP liggen, en zegt niemand daar ter redactie ‘hee zijn we niet heel erg Orwelliaans bezig’…Toen ik een kwart eeuw terug bij het Parool begon als verslaggever was het nog niet zo erg, maar blijkbaar bestaan de redacties van kranten nu zonder uitzondering uit Zombies die kritiekloos achter NCTV/NATO/Staatspropaganda aanrennen

Ik heb ook regelmatig voor het AD artikelen gepubliceerd en ben nog bij ze op de borrel geweest in Rotjeknor. Toen leken er nog wel mensen te werken met een werkend brein. Watskebeurt?Het leest nu meer als de GGZ-Gazette

De televisie kijk ik al zeker vijftien jaar niet meer en radio luister ik ook nooit. Je zou je maar groen en geel ergeren. Die periode associeer ik ook met een grotere geestelijke stabiliteit en algemeen welbevinden. Hoe minder massamediaconsumptie, hoe nuchterder je wordt en hoe minder onzin je uitslaat, hoe meer lucht en ruimte in je kop

Mijn mening over ‘Gaza’ of een omgeslagen rubberboot in Indonesie met x aantal doden. Waarom zou je eigenlijk een mening moeten hebben of vormen over zaken die je niet aangaan? Ben ik de premier van Israël of de reddingswacht in Indonesië

De meeste mensen hebben al genoeg aan de pro’s en contra’s in hun eigen leven, dus waarom dan ook nog De Wereld op je schouders meetorsen zoals anderen die via ‘informatie’ aan je ten toonstellen, gekleurd door hun eigen meestal niet al te diepzinnige opvattingen en vooral de communicatieafdelingen van staatsinstellingen die al lang niet meer ten dienste van de bevolking staan. Als ze dat al ooit stonden

Moet je de mening van anderen horen?

Andermans mening interesseert mij totaal niet. Een mening is een kledingstuk dat je aan het Leger des Heils geeft wanneer het niet meer past. Het is niet wie je bent, zoals je gedachten dat ook niet zijn, die breinscheten waarvan het maar de vraag is vanuit waar en door wat ze zijn ingeblazen.

Een ander mens interesseert mij wel, wanneer die iets doet waarvoor je bewondering kunt hebben. Een succesvol ondernemer, ambachtsman, visserman die windkracht 8 trotserend op het dek de zakken knoopt en er zelfs nog in slaagt z’n sjekkie te roken, onaangedaan, boer, een goede fotograaf als Albert Dros, zoals die Nederland in beeld brengt, een getalenteerde kunstschilder, een martial artist, een moedig Man die tegen De Leugen/overheid/bierkaai/windmolens vecht.

Iemand uit De Andere Wereld, van de mensen die nog aangesloten zijn op het Politiek-Media-Complex en die daar hun wereldvisie aan ontlenen, de gevaccineerden en geïndoctrineerden, die kan de vraag stellen: ‘maar hoe blijf je dan op de hoogte’? Op de hoogte van wat? Van zaken waar je geen invloed op hebt en waar je dan je over kunt opfokken? Aansluiting op de massapsychose?

Wat is een definitie van psychische ziekte, voor zo ver dat objectief is aan te tonen? Dat je emotionele prioriteit hecht aan zaken die je niet in de directe omgeving kunt zien en daar zelfs hevig door ontdaan kunt raken. Spoken zien. ‘Aah het leed in Gaza’ je aantrekken terwijl je er nooit bent geweest, noch enig idee of flauw benul hebt wat daar werkelijk gebeurt.

De dood van mijn hondje Trudy vond ik veel erger dan ‘Gaza’, zo’n unieke terrier krijg je nooit weer. Denk ik aan haar terug, dan krijg ik weer een brok in de keel.

Waanbeelden waaraan je waarheid ontleent en je levenskeuzes op baseert, dat lijkt steeds meer de functie van huidige journalistiek. Om een collectieve Nuthouse te fabriceren via massavorming, die zich hecht aan spookbeelden buiten hun eigen levenssfeer. Dat je zelfs War of the Worlds achtige installaties in het Hollandse oerlandschap van Het Groene Hart gaat plaatsen en beweert dat je daarmee een door mensen geschapen statistisch brouwsel genaamd ‘het klimaat’ zegt af te koelen

Als kingsize ventilatoren. Wie is er nu de Wappie? Ik pak een zak popcorn en zie hoe Nederland in korte tijd is omgebouwd tot Open Inrichting, en mijn werk lijkt een beetje op dat van een psychiater van de Tijd, Rypmund Freud

Wat is het verschil tussen geloven dat Elvis nog leeft en het geloof dat jij nodig bent om iets stoms over Gaza te zeggen? Of over ‘de Russen’ of dat ‘het klimaat’ jouw actie nodig heeft? Waar is de zelfrelativering?

Je hebt maar een beperkte ruimte in je hoofd en hart om daarin iets toe te laten. Dan hou ik me liever bezig met echt bestaande mensen om mij heen, zoals Afke, voor wie ik van jullie gebed vraag omdat ze ziek is. Of mijn lieve ouders die er gelukkig beide nog zijn, terwijl de tijd steeds sneller vliegt en weken voorbijtikken als seconden. En Afke haar Moeder, onze Saartje, voor onze dierbaren om ons heen

En mijn prachtige Friesland.

De Krant was ooit bedoeld voor investeerders en beslissers om op het internationaal en nationaal toneel de juiste geïnformeerde keuzes te maken vanuit je eigen zuil, of die nu Liberaal, Confessioneel of Socialistisch was. Nu is er nog 1 Zuil: Collectieve Waanzin en 1 Krant, de GGZ-Gazette. Ik heb mijn abonnement aan deze waanzin opgezegd, doe niet meer mee, ben De Abdij geworden die The Benedict Option koos: abstinentie van mediawaanzin.

Ik heb een geestelijke muur om ons heen gebouwd, en wacht de Eindtijd af in deze Interessante Tijden, waarin 1984 van George Orwell een script is geworden.

Donatie bedrag:

€

Doneren