De R(ijks)overheid (bijvoorbeeld Rijkswaterstaat, Prorail, VNG) hanteert bij aanbestedingen in 2025 de CO2-prestatieladder voor toeleveranciers. In die klimaattoets van de private Stichting Klimaatvriendelijk Aanbesteden en Ondernemen (SKAO) zit op trede 4-5 certificering met ISO 14067  als eis verwerkt.

Zo wordt een door een particuliere stichting (International Standards Organisation) samengestelde ‘norm’ voor Carbon Footprinting uit 2018 een harde ‘vrijwillige’ plicht via keuring door een andere private stichting: wanneer je nog aan de economie wilt deelnemen.

Dat noemen ze bij de CO2-prestatieladder ‘De markt vergroenen via aanbesteding’.  Met ISO 14067 als ‘procurement’-eis zet je dus een groen hangslot op aanbesteding, zodat je niet kunt kopen of verkopen aan de overheid zonder het teken. Via geprivatiseerde handhaving buiten de politiek om.

International Standards Organisation, ngo dicteert economie
Omdat hun overheid voor liefst 26 procent van het BBP opsoupeert, rolt de eis voor ISO 14067-certificering als sneeuwbal door de rest van de economie. Dat sneeuwbaleffect volgt door zogenaamde ‘procurement’. Omdat grote partijen ‘vrijwillig’ die eis overnemen en klanten alleen accepteren na ‘certificatie’ wordt een ISO-standaard een privaat voorgeschreven politieke wet.

Zonder dat nog enige wet of politiek debat vereist is. Die ISO-standaard werd in 2018 geformuleerd als onderdeel van standaarden voor levenscyclusanalyse (LCA)

Het betekent dat je voor de hele cyclus van wieg tot graf van je product of dienst de CO2-emissies/energiegebruik moet rapporteren. Dus je krijgt er een complete productadministratie bij. Dat registreren van je hele (bedrijfs)leven en vertaling in ‘data’ is de kern van de ‘circulaire’ rantsoeneconomie van het klimaatfascisme.

Een andere term daarvoor is Surveillance Capitalism.

Aan die vrijwillige dataverplichting, koppelt de Eurosovjetunie per 2026 het Digitaal Productpaspoort. Daarvan is CO2-rapportage dan onderdeel. Is al die CO2 eenmaal als data inzichtelijk gemaakt, dan moet je daar vervolgens ook extra voor betalen (Co2 credits) in het uitgebreide ETS2-emissiehandelsysteem.  (2026)

CO2-deugmerken lucratieve handel
Stichting SKAO werd opgericht op 17 december 2010. De CO₂-Prestatieladder werd in 2009 als idee werd ontwikkeld door hoofd inkoop, Frans van Duren van Prorail. SKAO vervolgens in 2012 eigenaar van die prestatieladder, en werkt samen met CE Delft. CE Delft doet voor de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) onderzoek om te zien of gemeentes die ladder toepassen.

Een concurrent van SKAO is de Milieubarometer in handen van stichting Stimular. (in 1999 opgericht) Die werken ook samen met CE Delft.

Die voegden daar in 2007 de CO2-barometer aan toe, met applaus van JP Balkenende. Dat jaar kan geen toeval zijn. Want toen lanceerde de IETA (opgericht door Shell/VN in 1998) bij het World Economic Forum de Climate Disclosure Standards Board, een vehikel dat grootschalige emissiehandel voorbereidde.

Inmiddels is JPB voorzitter van de ‘groene’ multinationalclub DSGC, (met oa Shell) en Henri Bontenbal is zijn groene schandknaap.

Die Milieubarometer hanteert nu ook ISO norm 14067 als vrijwillige eis. Volgens deze adviseur Carola Laan helpen beide je als bedrijf om hoger te scoren bij een aanbesteding.:

De prijs van het gebruik hangt af van je omzet en varieert van € 68 voor een eenmanszaak tot € 6.300 voor de grootste bedrijven. Bij een omzet van 15-35 miljoen betaal je 475 euro.

..de rekentool waarmee je je CO2-footprint berekent. Dat kan van gratis tot heel duur. Ik adviseer de Milieubarometer. Die kost eenmalig 161 euro, plus 88 euro per barometer per jaar. Je kunt met één barometer toe, maar voor complexere bedrijven is een barometer per bedrijfsonderdeel wel handig.

Van vrijwillig verplichte rapportage naar betalen voor CO2
Door ‘vrijwillige’ certificering en ‘vergroening via aanbesteding’ dwingt het systeem zelf het klimaatfascisme al bij iedereen door de strot. Omdat je lager scoort bij aanbestedingen, of zelfs geen enkele kans maakt zonder CO2-deuglabel ISO 14067. Die certificering dwingt je al om al je CO2 boven tafel te krijgen.

Via Europese wetgeving als het digitaal productpaspoort sijpelt zo het klimaatfascisme tot in de haarvaten van het sociaal-economisch leven. Vervolgens komt ook het te gelde maken van CO2. De Nederlandse Bank tovert al haar CO2 naar boven met de Milieubarometer. De 6000 ton naar boven gehaalde CO2 kopen ze vervolgens af met Carbon Credits.

De hoofdverantwoordelijke voor het verankeren van CO2 in het financieel stelsel is Klaas Klimaat Knot. Als baas van de Financial Stability Board (FSB) van de BIS was dat zijn baan. Die FSB lanceerde voor de geldsector haar eigen ‘milieubarometer’, de Taskforce for Climate-Related Financial Disclosures (TCFD)

Politieke keuze verkocht als ’technische noodzaak’
De TCFD richtte zich op het standaardiseren van klimaatgerelateerde financiële verslaglegging voor (centrale) banken. Die taskforce van Knot en z’n BIS-personeel hanteerde weer de rapportstandaarden van de club – de CBSD- die al in 2007 bij het World Economic Forum werd opgericht. Zowel die TCFD als de CBSD werden ondergebracht bij de stichting IFRS. (opgericht 2001 in Delaware VS, hoofdkantoor in Londen)

Die IFRS kondigde in 2023 tegelijk met ISO een soort ‘fusie’ aan:

Both organisations recognise that working together in areas of common interest is in the public interest.

ISO 14000 Environmental management and greenhouse gas emission standards can help companies that have sustainability and climate commitments implement them, and support disclosures in line with IFRS S2.

Companies that have implemented such robust management system standards will be well placed to communicate with investors using the ISSB Standards.

Ik wed tien tegen 1 dat je nog nooit had gehoord van zowel de TCFD, IFRS als de ISSB of CDSB. Het zijn netwerkclubs die opgericht lijken om je onderzoeksverhaal onleesbaar te maken, zodat niemand er acht op slaat of invloed aan toekent.

Toegangsslot via certificering en accreditatie
Maar zij bepalen dus op basis van hun ‘experts’ (die niemand kent) hoe de gehele economie er uit moet zien. In de nieuwe economie van het klimaatfascisme hoef je niet langer alleen je jaaropgave van inkomsten te doen, belastingopgave met een accountant.

Er komt een Gedragsopgave bij volgens ISO-standaarden en SDG-toetsen, getoetst door ‘groene’ accountants en private stichtingen.ISO kondigt namelijk ook al haar commitment aan de SDG’s aan, ISO 14065 dient SDG13: Klimaatactie, oftewel het klimaatfascisme.

Dat proces gaat volledig buiten de democratie om. Je moet niet verplicht voldoen, maar het werkt net als bij een MSC-labeltje voor vis: heb je dat niet, ben je niet zo’n peperduurzaam certificeringsproces doorgegaan, dan wil de supermarkt je product niet meer verkopen.

De International Standards Organisation (ISO) in Genève werd in 1947 met hulp van de Verenigde Naties opgericht. Met die ISO-standaarden bepaalt zo’n club dus je toegang tot de economie via certificering.

• Die Certificering bepaalt wat universeel gemeten moet worden voor welk doel, volgens welke norm.
• Accreditatie- welke deskundigen mogen dat bepalen- bepaalt welke ‘deskundigen’ dat mogen doen en hoe dat gedaan wordt. Wie dus de deskundigen aanwijst bepaalt de internationale economie, alles uit naam van ’technische noodzaak’ en ‘de wetenschap’.
• Bouw je die Certificering/Accreditatie in het geldstelsel als ‘slot’ tussen transacties met CBDC, dan kun je automatisch onderwerping aan klimaatfascisme afdwingen; geen ISO 14067 geen transactie.

Zonder dat hier enig publiek transparant debat vooraf gaat, zijn dit bouwsteentjes in het 666 Beest/BIS-systeem, waarin je niet kunt kopen of verkopen zonder het teken. Zonder dat je nog politici in parlementen nodig hebt met wetten. Omdat je normen en technische standaarden als slot op economische deelname werken.

– Waardeer Interessante Tijden, je Studiecentrum voor Natuurlijke Historie

Donatie bedrag:

€

Doneren