Als je een naam voor een dier verzint, dient het bij het karakter te passen zoals het overkomt. Bij de Blauwe Reiger is ‘Harry’ de eerste naam die bij je opkomt. De reiger is een ecomodernistisch succesdier dat de rijke voedselgronden van de stad exploiteert en ook mijn achtertuin bezoekt om de windes uit de vijver weg te vissen.

Maar die dolksnavel, daar prikken ze alles mee door dat vlees heeft en klein genoeg is om door de slangenhals te wurmen. Dat kan veel meer zijn dan je voor kunt stellen.

In het buitenland worden vogelaars helemaal lyrisch als ze de Blue Heron zien. Dat is voorstelbaar, gezien zijn verenkleed. Harry heeft sierveren aan zijn hals hangen. Al fungeren die sierveren steeds meer zoals je ook van die gouden kettingen ziet om de hals van Tattoo-Tokkies met zo’n Staffordshire terrier die ze ‘Astor’ noemen.

Het is eigenlijk een hele mooie vogel die door zijn stadse manieren steeds meer ordinair werd. Vandaar dus ook de naam.

Harry. De Tokkie-reiger van Langweer. Het zal ooit een zeldzame moeras-sluiper zijn geweest. Maar hoe een dier leeft, dat hoeft niet vast te liggen.