Lijfblad van de visserij-sector Visserijnieuws meldt dat een visserij-organisatie met oog voor natuur is opgestaan, de Stichting Visserij & Natuur. Zes Wieringer vissers en het Vergunningenhuis gaven zo succesvol uitvoering aan mijn idee om een eigen NGO te worden. Die kan bijvoorbeeld de eigen visie op natuur van vissers beter uitdragen.
In de stichting zit mijn idee van een natuurfonds opgenomen, waarmee je zelf je verduurzaming financieert en iets terug doet voor de natuur waaruit je oogst. Mijn formele betrokkenheid is verder nul, de vissers en hun juridisch adviseur Theo Portegijs (Vergunningenhuis) vulden de statuten in.
Hun eigen aanvulling is dat zij zo ook de vertegenwoordiging richting overheid en belangenbehartiging organiseren als ‘free-riders’. De vrije vissers wilden geen lid zijn van een Producenten Organisatie (PO), Vissersbond en Visned omdat die hun zo slecht vertegenwoordigen. Dankzij de invulling door Portegijs hebben ze nu ook een gezicht naar de overheid.
Mijn insteek betrof enkel de ecologische kant van het verhaal, het NGO worden. Al zes jaar hamer ik er op dat de visserij meer moet laten zien dan Calimero-geklaag, wanneer zij in Natura 2000 willen vissen: vertel wat je eigen natuurvisie is.
En hoera, met 6 aan hun vrijheid gehechte en meer ondernemend ingestelde vissers gebeurt er dan iets. Hoera!
Als wetenschapsjournalist van het collectief Nederlandse en Vlaamse Ecomodernistenprobeer ik gezonde afstand te houden tot het visserij-wespennest, en zo onafhankelijk mogelijk te blijven. Maar je wilt natuurlijk wel graag wat ideeën in de praktijk werkelijkheid zien worden.
De tweede druk is uit. Basis voor Natuur-vooruitgang
Het kwartje van een miljoen euro
Bij de het bestuur van PO Wieringen presenteerde ik afgelopen april al het idee van een natuurfonds, en ook bij Hulp in Nood in Lauwersoog op 31 maart. Het is doodzonde dat garnalenvissers nu 6 cent per kilo afdragen aan onderling wantrouwen, dat ze doneren aan dure consultants uit Londen van Control Union en het peperdure en commerciële MSC van milieuclubs. All pain, no gain, een- in mijn optiek althans- hersenloze strategie waarbij je de tegenpartij in je boeken laat kijken en je tegenpartij laat definiëren wat ‘de natuur’ zou zijn.
Alsof je Nooit gedacht hebt of er een slimmere manier is, en louter bezig bent met de vraag ‘hoe behoud ik mijn positie en prestige’.
🙂
Bedenk eens wat je met een fonds kon doen, waar je maar de helft van dat bedrag in zou storten, geld dat dan bij jezelf en je eigen omgeving terug zou komen.Dat kwartje van een miljoen euro per jaar wil vooralsnog niet vallen bij de gevestigde visserijclubs.
Behalve dan dus bij de 6 meer ondernemend ingestelde Wieringers, die aan hun eigen vrijheid gehecht zijn. Als libertair anarchist voel je dan een klik, Leaver dea as Slaef.
Johan Rispens en Vijko Lukkien begrijpen het ook, prachtig gedaan
Solt neemt milieu-negativisten met zak zout
De mensen van Solt uit Zoutkamp als Johan Rispens en Vijko Lukkien begrepen het al eerder. De maakten een prachtige invulling, zie maar op hun website Soltmen.com. Zij vertellen hun eigen verhaal over de rol die vissers IN de natuur spelen als onderdeel VAN die natuur. En ze hebben nu ook zelfs Solt-bier. Blond bier, dat ook mijn favoriet is. Hoewel ik Lukkien ooit ondersteunde bij een bezwaarschrift voor VIBEG en een presentatie in Zoutkamp gaf, hebben ze dit zelf uitgedokterd en op een betere manier dan je zelf ooit voor mogelijk hield.
Neem je zelf niet het initiatief, dan laat je wat ‘natuur’ en ‘natuurbescherming’ heet immers enkel door orthodoxe milieu-activisten invullen met hun combi van negativisme en New Age.
Zo blijft de valse tegenstelling visserij en natuur in stand. Niet omdat visserij tegen natuur zou zijn. Maar omdat die milieu-activisten een vals beeld van de natuur hanteren, gebaseerd op the Balance of Nature, ook voor Visserijnieuws beschreven in De Primitieve Verbeelding aan de Macht. Die mythe stelt dat een optimale natuur met maximale aantallen bij activisten populaire vogels en diersoorten ontstaat. Als je maar alle ‘verstoring’ wegneemt, versmald tot ‘de menselijke natuurgebruiker’ die per definitie slecht is.
Dan wordt die natuur ‘gezond’, wat een onzinnige kreet is vanuit wetenschappelijk perspectief.
Daar mogen we nu wel eens vanaf, die houden vooruitgang tegen
Natuur-vooruitgang
Die mythe zit samen met het voorzorgprincipe helaas ook nog in het meeste natuurbeleid verankerd. Haar herkomst omschrijf ik in hoofdstuk 9 van Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei. Er is geen tegenstelling tussen een ecologisch doordachte visserij en natuur, wel tussen visserij en achterhaalde milieu-activisten. En ook tussen Calimero klagende vissers die wat ‘oh gossie stomme groenen’ roepen en natuur. Dan vraag je er ook om, dat natuurclubs je gaan pesten.
Sluit je aan, en zeg de firma Angst BV vaarwel
Afgelopen vrijdag aan boord op het Eijerlandse gat bij de Samenwerkingsagenda mocht ik al even aan het meevarende publiek van overheid, natuurclubs en andere belanghebbenden bij de Waddenzee uitleggen wat het plan is. We deelden ons boek Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei uit aan aanwezigen, en geven zo de wat positiever natuurvisie mee waaruit de Stichting inspiratie kan putten.
Een zeezwaluw maakt nog geen zomer natuurlijk, maar je moet klein/ergens beginnen
In plaats van dat eeuwige gejammer over ‘de’ achteruitgang van ‘de’ natuur (er is altijd wel een beest dat het eens slecht doet) kijken we liever vooruit: natuur-vooruitgang in plaats van herstel-dwang op basis van anti-wetenschap. Dat idee sloeg goed aan. Het is spannend te zien hoe het zich verder ontwikkelt.