(Pillen-)Psychiatrie is kwakzalverij en maakt meer mensen ziek (3)


Speciale rapporteur voor de Verenigde Naties voor ‘recht op gezondheid’, Litouwse Psychiatrie-prof Dainius Puras pleitte 9 juni voor afscheid van de biologische psychiatrie. Die dominante stroming in gezondheids-zorg vanaf de jaren ’80 veroorzaakte mogelijk een verveelvoudiging van psychiatrische patienten per hoofd van de bevolking in de Westerse wereld. Een prachtige statement in mijn serie ‘het Leven is Lijden’, de ‘ziekte ten dode’ zoals Soren Kierkegaard al zeurde.

Dat een ander gezondheidsmodel nodig is bij geestelijke gezondheid, komt doordat:

  • 1. vrijwel ieder aspect van Het Leven staat in het DSM-handboek nu als ‘stoornis’ omschreven. Psychiaters vonden wel 350 kwalen uit, waarvan het maar de vraag is of ze wel bestaan zoals ik al beschreef in deel 2 over het werk van de psychiater Thomasz Szasz. Er bestaat zelf al een ‘syndroom’ voor mensen die ’te eerlijk’ zijn naar zichzelf. Iedereen kent het voorbeeld van de ‘lastige’ kinderen die dan tot ‘ADHD’ gebombardeerd worden en aan de Ritalin gezet worden. Volgens Szasz kun je niet ‘deskundig’ zijn over ‘mentale gezondheid’, zoals je ook geen deskundige kunt zijn over elfjes en kabouters; want in tegenstelling tot ‘echte’ kwalen als kanker, kun je geestelijke kwalen niet objectief vaststellen.
  • 2. anti-depressiva en anti-psychotica tasten de hersenen aan. Hun werkingsmodel is gebaseerd op een foutief begrip van de chemie in de hersenen, de zogenaamde ‘chemische onbalans’-theorie (zie verderop). Pillen die als ‘geneesmiddel’ worden voorgeschreven maken je meer afhankelijk van de zorg-industrie en Big Pharma. Op korte termijn geven ze een lichte vermindering van symptomen, maar op de langere termijn zijn meer mensen zonder medicatie vaak beter af. Ergo: de bio-psychiatrie hielp door pseudo-geneesmiddelen de eigen klandizie vergroten. Als kanker-artsen die meer kanker-gevallen helpen veroorzaken. Op dit punt gaat Puras (uiterst voorzichtig) in.

Moet iedereen lezen die relativering nodig heeft van wat ‘de’ wetenschap je op de mouw speldt op basis van sociale en vooral financiële consensus

Psychiatrie herstelde haar zelfvertrouwen over rug ‘patienten’
Wetenschapsjournalist en voor mij een groot voorbeeld (ZO bedrijf je echte onderzoek en wetenschapsjournalistiek!) Robert Whitaker beschreef in zijn boek ‘Anatomy of an Epidemichoe die chemische onbalans-theorie eigenlijk al een halve eeuw leunde op mager bewijs, een veel te simplistische kijk op onze complexe hersenen. Terwijl bewijs zich ophoopte van het tegendeel van het simpele model en de wonderpil die op dat simplisme inwerkte.

De vergelijking met de huidige klimaat-psychose en demonisering van iedereen met kritiek op de CO2-stralings-onbalanstheorie dringt zich na lezing op. Tot demonisering van dissidenten aan toe, het hameren op sociale consensus als verwarring met de kracht van bewijs.

Zo moffelde de mainstream in psychiatrie-, mede dankzij belangen van de farmaceutische industrie – die ongemakkelijke waarheid onder het tapijt van zwakke bewijsvoering als basis van de werking van pillen.

Men was namelijk blij eindelijk als ‘echte’ arts gezien te worden dankzij het biologische model van genezing bij geestes-gezondheid. In plaats van de Sigmund uit de Volkskrant-strips van Peter de Wit. In de jaren ’80 kwam daarnaast Prozac (Fluoxetine) op de markt, fluoxetine, terwijl toen in veel klinische studies al op punt 2 was gewezen.

Een miljardenmarkt, en het gegroeide zelfvertrouwen van psychiaters hield zo een foutief model in stand.

De Nijpelitaanse Maffia. Je kunt geen enkel ethisch besef hebben en toch ‘gezond’ heten, juist omdat je niet door ethisch besef gehinderd wordt. Mensen die wel door ethisch besef gehinderd worden zijn eerder ‘ziek’, minder in staat zichzelf en anderen voor de gek te houden. Over het geestelijk ongezonde dogma van ‘zellluf- vurtrouwuh’ schrijf ik volgend deel

Serotonine-’tekort’
De artsenij ging sindsdien helemaal mee met het verhaaltje dat ‘een stofje in je hersenen ontbreekt, net als insuline bij diabetes’. Althans bij behandeling van ‘depressie’ . Maar hoe kun je een aanleiding voor ‘depressie’ nu behandelen.

Bijvoorbeeld: Terecht denken na waarneming en ondervinding van de duistere kant des levens: godverdorie het leven zuigt, en mensen zijn vaak leugenachtige, inhalige en hypocriete wezens. (Nou ja…. bijna allemaal, want er zijn ook goede mensen), . Als er mensen zijn die bij ondervinding van de duistere kant van het leven niet onberoerd blijven….Is het niet veel gezonder wanneer je WEL door ‘het kwaad’ in de wereld aangeraakt wordt? Wat behandel je dus? Zie daarvoor deel 2 van deze serie.

Zo kan ethisch besef dus een ‘psychische kwaal’ worden, een gebrek aan dierlijke afgestomptheid, puur omdat Big Pharma beweert de oplossing in pilvorm aan te reiken.

Prozac. En door medische consensus en sociale druk kan dat ‘de oplossing’ gaan heten.

Terwijl de werking van Fluoxetine is gebaseerd op de (foutieve) chemische onbalans-theorie. Die theorie stelt dat je een tekort hebt aan Serotonine, een communicatiestof in je hersencellen (een dopamine-stimulator, en dopamine maakt je meer blij). Fluoxetine werkt volgens de verpakking pas na 3 weken. Dat komt- zo weet men nu- doordat je hersenen de eerste 3 weken zich tegen de rotzooi verdedigen, die Big Pharma je door het keelgat wil schuiven. Daarna veranderen de hersenen.

Het middel beschadigt eigenlijk je hersenen en daarin zit dan de zogenaamde ‘genezende’ werking, het korte termijn-effect. Dat effect wordt veroorzaakt door dat het middel een chemische onbalans MAAKT die er eerst niet was.

‘Teveel’ Dopamine
Bij schizofrenie ging men er juist vanuit dat je hersencellen teveel dopamine vrijmaken. Anti-psychotica (neuroleptica als Thioridazine) werken daarom als blokkade van dopamine-productie. Lex Wunderink van de Universiteit van Groningen vond in 2013 wat Whitaker al beschreef over de vele klinische trials die de bio-psychiatrie ondergraven: op korte termijn krijgen mensen met pillen minder wanen, maar op langere termijn zijn de mensen die van medicatie af zijn beter af.

Een ander boek, The Bitterest Pills van Joanna Moncrieff, gaat daar dieper op in volgens deze bespreking in 2014 in Brain, a Neurological Journal

De boodschap van Whitaker begint breed door te dringen

Wat ‘waangedachten’ zijn is ook zoiets. Momenteel lijdt heel politiek en journalistiek Nederland aan de klimaat-psychose. En als geneesmiddel schijnt de uitgave van honderden miljarden euro’s het enige geneesmiddel te zijn, inclusief vernietiging van het bestaande energie-systeem en economie.

Ed Nijpels loopt los rond.

De maker van waterstofbommen Edward Teller kreeg miljarden dollars onderzoeksgeld van het Pentagon. Ondermeer om te kijken of je met zo’n bom niet een hele baai in Alaska kon opblazen (operatie Ploughshare)…. Die heten psychisch gezond en krijgen bakken met overheidsgeld. Net als de mensen van DARPA die manieren bedenken om met microben zo veel mogelijk mensen koud te maken.

Hoe onschuldig is het dan wanneer iemand gelooft de Messias te zijn, zonder daar genocidale consequenties aan te verbinden? Als de staat miljarden spendeert om de echte gekken te spekken…

Hoe ziek is zo iemand? Toch loopt hij los rond, en heet Poelmann zelfs ‘geestelijk gezond’…Zie in deel 2: er is geen objectieve definitie voor geestesziekte. Je ‘geest’ is ook iets anders dan je hersenen of een been, niet helder definieerbaar

Bi-polair: iedere dag is weer anders
Wie weet was Kurt Cobain dus wel juist slachtoffer van de psychiatrische kwakzalverij, die hem aan de Lithium hielp: een middel dat misschien even ‘de stemming’ (waarvoor geen objectieve definitie bestaat) helpt stabiliseren, waarvoor het werd ingevoerd (hoewel al bij zeer lage concentraties giftig). Zoals Whitaker beschrijft, laat dat wondermiddel de gebruikers op langere termijn minder mens voelen, vlak, lusteloos, het ontneemt inspiratie. Dat was nou net ook de klacht van Cobain.

Pillen die zogenaamd de ‘stemming’ (wat is dat) stabiliseren, maken een mens tot zombie, en gevoeliger voor angst en wanen omdat ze de hersenen beschadigen, zo tonen klinische trials die Whitaker beschrijft. Juist geen enkele inspiratie hebben en je geen mens meer voelen is veel schadelijker voor mentaal welbevinden en zelfrespect. Ergo, de pillen zijn de kwaal.

Pas in de hemel zijn we van alle lijden verlost. Erg opwindend lijkt het er niet te zijn, en Trudy mijn terrier mag ook al niet mee…

Wat de psycho-kwakzalverij een ‘bipolaire stoornis’ noemt, dat kun je ook positief uitleggen: als je labiel bent, dan is iedere dag weer anders. En wie wil dat nu niet?Afwisseling is de motor van het bestaan. Net als ‘narcistische stoornis’. Iedere rockzanger is narcist, net als veel succesvolle ondernemers, en dat is maar goed ook. Iedere denker is tot op zekere hoogte autist. So what? 

Iedere gek zijn of haar gebrek. Het tot ‘stoornis’ verklaren van alles dat niet gemiddeld, braaf en dociel is, dat zegt meer over de maatschappij dan over de mens. Alsof de zesjes en gemiddelden de mensheid uit de steentijd hielpen…Alsof iedereen vooral met zichzelf bezig is en aan de rest zo weinig mogelijk ‘gedoe’ wil.

Mea Culpa. 

Himmelhoch Jauchzend, zum Toten Betrubt,(= bipolair) het bracht grote componisten in hun ‘high’ tot fantastische muziek, wetenschappers tot geniale ideeen, schrijvers tot fantastische boeken. Het ‘geneesmiddel’ Lithium bracht Cobain mogelijk mede tot zelfmoord.

depressieve middelste zaagbek

Valium, een vinding van de oprichter van het Wereld Natuur Fonds
Het meest opvallende voorbeeld dat Whitaker beschrijft is Valium: een middel dat door het Zwitserse Roche van de oprichter van het Wereld Natuur Fonds, Luc Hoffmann op de markt werd gebracht (zijn zoon Andre Hoffmann is president van WWF-internationaal).

Dit middel uit de categorie van benzodiazepines werd ontworpen om angst en agitatie te onderdrukken. Dat doen ze ook op korte termijn, maar op lange termijn zijn ze verslavend en kunnen mensen niet meer zonder, want dan krijgen ze juist veel heftiger angst-aanvallen. Benzodiapines als Valium en klonopin tasten namelijk je hersenen aan, maken je mentaal gehandicapt bij lange termijn gebruik, en je kunt er spier-spasmen door ontwikkelen.

IN de jaren ’60 en ’70 raakten zo steeds meer Amerikanen verslaafd aan valium dat als wondermiddel de toonbank over ging. Dit overgebruik van middelen is mede oorzaak van de groei in mensen die onder psychiatrische behandeling kwamen en bleven.

Een andere oorzaak is het gegroeide recreatieve drugsgebruik, 1 op de 3 adolescenten in Nederland die binnenrolt bij de psycho-kwakzalverij met psychotische klachten zat aan de cannabis, een ander middel dat ingrijpt in je hersenen. Mijn eigen ervaring met cannabis is ook negatief. Bij mensen met wie je in een band speelde zag je dat ze er minder muzikaal van werden: terwijl ze zichzelf heel lollig vonden, zo herinner ik me nog in een studio in Arnhem. Het ontnam ze vooral hun kritische vermogens.

Daarnaast kun je door die heftige super-skunk met Michael Jackson meezingen, althans wanneer het slecht bij je aanslaat.

I’ve got this feeling, somebody’s watching me’

Een ervaring die ik van meer ex-gebruikers ken. In onze atheistische drugs-verheerlijkende D666-cultuur (nihilisme, ventje Pechtold, gij zijt slechts materie ) wordt daar te lichtzinnig over gesproken. Een zelfde bij danceparty-gangers, ik ken verscheidene mensen die door amfetamine-gebruik psychisch in de knoei kwamen.

Geneesmiddel

‘Gezonde’ mensen zijn tot veel zieker zaken in staat: zie Ed Nijpels
Je kunt dus- extremen daargelaten (die denken dat ze als boodschapper van de Planeet Zoltar de aarde overnemen, of mensen als Ed Nijpels die 300 miljard euro van Nederlandse energiegebruikers afhandig willen maken voor een klimaatelite)- beter van Big Pharma haar ‘oplossingen’ voor ‘het leven’ afblijven. Hoewel de boodschap dus ook jammer maar helaas is: mensen die er al lang aan zitten, kunnen niet van de pillen meer af zonder gevaar een ernstige terugval te krijgen.

Omdat de hersenen door die ‘genees’-middelen zijn aangetast. Bij anti-psychotica verkleint een deel van je voorlob. Cellen die dopamine aanmaakten zijn afgebroken.

Wat mij betreft, is de boodschap van deel 2 van de reeks ‘het Leven is Lijden’ een andere les. Er is geen zilveren kogel dat ‘Het Leven’ geneest, zoals er ook geen objectieve definitie van een mentale kwaal bestaat. Als je praat tegen God, dan ben je aan het bidden. Praat God terug, dan heet je schizofreen, zoals Thomas Szasz al grapte. Iedereen en alles medicaliseren, gaat er vanuit dat er zoiets als een ‘normaal’ leven bestaat. Terwijl het idioot, verwonderlijk en knotsgek is dat we er uberhaupt zijn hier op deze aardkloot.

Toch?

Ik heb het althans nooit ‘normaal’ kunnen vinden, en overpeins daarom al sinds de kinderjaren zaken als evolutie en de vraag ‘waar komen we vandaan’. Daar verbazen mensen zich al over sinds de Neanderthalers, en zo lang gebruiken ze ook al middelen om in hoger sferen te komen of zich beter te voelen dan ‘gemiddeld’. Every day life mediocrity.  Vrouwengebabbel aan moeten horen, geklets over niks.

Ik kreeg verder dit antwoord van Robert Whitaker via de mail:

I am pretty sure that is if they did a clinical trial comparing the spirit-lifting merits of a Belgian abbey beer to fluoxetine, the beer would win.

🙂

5 Replies to “(Pillen-)Psychiatrie is kwakzalverij en maakt meer mensen ziek (3)”

  1. Ik ben vanaf mijn pubertijd manisch depressief. Veel ellendige periodes! Vanaf mijn begin veertigste ontdekte ik lithiumcarbonaat. Met een relatief lage dosering heb ik carrière kunnen maken. Dat het middel goed werkte ontdekte ik, toen ik na pensionering enige jaren stopte. In die periode heb ik twee keer een psychose gehad en was maanden lang uiterst depressief.
    Sinds een jaar gebruik ik toch weer lithium en het werkt. Gelukkig! Nooit heb ik overigens last gehad van die bijwerkingen die boven omschreven zijn.

    1. Hartelijk dank voor je reactie die lijkt te wijzen op de mogelijkheid van het tegendeel! Dat hoeft niet zo te zijn. Het middel LIJKT ook zo te werken, maar werkt anders op de hersenen dan verondersteld. Dat je na ‘afkick’ direct psychotisch werd, kan ook als gevolg van de bijwerking van langdurig gebruik zijn. Je hersenen kunnen niet meer zonder…

      Dus waar eerder ‘lijden’ het gevolg van sociale omstandigheden geweest kan zijn, kan door middelgebruik een biologische oorzaak zich hebben verankerd.

      Hoe het ook zij: ieder mens is uniek en kan anders reageren.

  2. Onlangs borrelgesprek met bevriende gepensioneerde psychiater, die claimde dat het (vaak zeer succesvolle) placebo-effect wat beter moet onderzocht zou moeten worden ter vervanging van al die chemische pharma troep, als je dat vervangt door een onschuldig kalktabletje.

  3. De schrijver van Dodelijke psychiatrie en stelselmatige ontkenning, Peter C. Gøtzsche, is alvast niet om het even wie. Hij is bioloog, scheikundige en arts gespecialiseerd in de interne geneeskunde. Van 1975 tot 1983 werkte hij als onderzoeker in de farmaceutische industrie en van 1984 tot 1995 als arts in diverse ziekenhuizen in Kopenhagen. In 1993 richtte hij met een uitgebreid team medewerkers de Cochrane Collaboration op, een internationaal onafhankelijk netwerk, database en bibliotheek voor onderzoekers, professionelen, zorgverstrekkers en andere belangstellende betrokkenen. Sinds 2010 is hij hoogleraar Opzet en Analyse van Klinisch Onderzoek aan de universiteit van Kopenhagen. Hij publiceerde meer dan zeventig artikelen in de vijf belangrijkste medische tijdschriften en zijn wetenschappelijk werk werd meer dan vijftienduizend keer geciteerd. Eerder al baarde hij opzien met Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad, een boek waarvoor hij de British Medical Association’s Annual Book Award kreeg. In dat boek was Gøtzsche al duidelijk over de psychiatrie: het is het paradijs van de farmaceutische industrie. Hij aarzelde zelfs niet de vergelijking met maffiapraktijken te maken.

    Zijn boek is verschenen in 2016`.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *