Begrazing van buitendijks gebied zoals het 4180 hectare grote Noarderleech van het Friese Landschap (Fryske Gea) dient vooral commerciële doeleinden van zowel grond-eigenaren als pachters. Voor begrazing van (buitendijks) grasland krijgen eigenaren van natuurgrond 150 euro per hectare van veehouders.

Dus bij 2000 hectare buitendijkse polder beurt Fryske Gea dan alleen al bij Noorderleech 3 ton euro per jaar.

Voor het plat-galloperen van kweldergeulen en sloten door paarden op de kwelders zelf beurt Fryske Gea nog eens 50 euro per hectare. Dus als er nog 2000 hectare kwelder is, dan krijgen ze daar nog eens een ton euro voor.

Dus mijn indicatie is dat Fryske Gea voor +/- 4 ton euro afhankelijk is van kwelderbegrazing, dat ze met allerlei groene excuses van ‘herstel’ verpakken. Tegen ‘de verruiging’ = tegengaan wat de natuur van nature doet.

De begrazingsmarkt draait vooral op Europese subsidies. Omdat eigenaren van vee per hectare de Betalingsrechten uitgekeerd krijgen van de Europese Unie via de RVO. (Gemeenschappelijk Landbouw Beleid). Per (gepachte) hectare krijgt een veehouder 270-290 euro uitgekeerd.

Dus die pachters van natuur-begrazingsterrein houden nog een subsidie-zakcentje over. Want na 150 euro overmaken aan Fryske Gea per hectare houden ze dus zelf nog +/- 150 euro over. Geen wonder dat er wachtrijen bij Fryske Gea bestaan, en dat ze nu op jaar-(pacht)contracten overstappen.

Het vee staat te trappelen… En zo komen beheerders ten minste onder druk te staan, om meer begrazingsdruk vroeger in het broedseizoen toe te laten, dan voor vogels goed is. Terwijl Fryske Gea deze grond met publiek geld verkreeg om te zorgen dat economisch gebruik op dit terrein NIET voorrang krijgt boven natuur-functies.

Natuurvlees verbouwen
Onze natuurbeheerders en ‘beschermers’, het zijn eigenlijk ook gewoon boeren/ondernemers die voor hun miljoenen-bedrijf- de natuurorganisatie- geld moeten verdienen. Bij het buitendijkse weiland Noarderleech laat Fryske Gea met 4 ton euro Waddenfonds-geld nu ook een permanent bemande ontmoetings-boerderij bouwen. Kweldercentrum Noarderleech.

Die koeien en paarden op natuurgrond- ook buiten Noarderleech- daar krijg je ook natuurvlees van. Zie Schotsehooglanders.nl van een sympathiek Gronings echtpaar en Wildernisvlees van Ark Natuurontwikkeling. Die Postcode Loterij- club heeft nu ook al die Hermann Goering-stieren in beheer. (Wisenten). En zie de Spaanse Generaal Franco-Runderen van Natuurmonumenten op Schiermonnikoog.

Kwelder-belevingsmarkt
Vlak verder de gesubsidieerde recreatie-markt niet uit, die zich nu ontvouwt uit naam van ‘kwelderherstel’. Kwelderbeleving heet dat.

Zo verdient Vogelbescherming Nederland nu met ‘We Bird Educatief’ 1 miljoen euro (999.999 euro volgens het Waddenfonds) aan het Noarderleech voor ‘draagvlak creeren voor vogels’. Sinds wanneer is er ‘draagvlak’ voor het kijken naar vogels nodig. Al sinds mijn zevende jaar kijk ik zonder enig draagvlak naar vogels.

En waarom moeten wij ons tegen publieke betaling ‘bewust worden’ van het bestaan van Vogelbescherming met een ‘word lid’-banner er bij?

Wat je dan wel wilt weten: De data van de 19 vogelsoorten die biologen en vrijwilligers in Noarderleech volgden vanaf 1990, die vind je bij Daan Bos van Altenburg & Wymenga. Die bevestigen mijn waarnemingen: geen visdieven en kokmeeuwen meer als broedvogels. Vossen-predatie en vertrapping door begrazing spelen ongetwijfeld een rol.

Ook actief in de kwelder-herstelbranche op kosten van Waddenfonds is Staatsbosbeheer. Voor ‘ontpoldering’ (‘kwelderherstel’) bij de strekdam van Holwerd, en het ‘ecosysteem in zijn natuurlijke vorm herstellen‘. Dus je gaat de natuur verbouwen om het meer natuurlijk te maken 🙂

De miljoen euro is er met name voor toerisme van een kale moddervlakte. Die wil Staatsbosbeheer ‘beleefbaar maken’. En dan maken ze- voor 2,8 miljoen euro Waddenfondsgeld– een pad naar de bunker in het Noarderleech, en andere werken van de Atlantik-Wall. Bunker-beleving 🙂

De onderzoeksmarkt: miljoenen euro’s in de bureaulade
Buitendijkse kwelders zijn- naast begrazing-subsidie en recreatiesubsidie- vooral lucratief voor de onderzoeks-markt. En de hier nauw mee verweven ‘natuurherstel’-markt (SNL-subsidies en LIFE+ subsidies en Waddenfonds-subsidies).

Zodra iets in Nederland ‘kwetsbare natuur’ gaat heten in plaats van ‘weiland’…dan moet het tot de bodem uitgezocht, in cycli van 4-5 jaar. (looptijd promoties RUG) En het wordt nooit meer met rust gelaten, iedere zoveel jaar moet het gebied op de schop/hersteld.

Vertrapping roeit voedsel roofvogels uit en zeeasters
Van 2008 tot 2013 liep dit onderzoek ‘De invloed van beweiding op biodiversiteit’ in het Noarderleech, waarbij de inkomsten van Imares en Rijksuniversiteit Groningen (RUG) gefinancierd werden uit het Waddenfonds.

Uitkomst is dat beweiding door paarden en koeien nog veel meer ganzen geeft. Maar dat het slecht is voor insecten, flora als zeeasters verdwijnen. En fauna als woelmuizen, de prooidieren voor roofvogels en velduilen verdwijnt bij paarden-vertrapping.

Terwijl We Bird-educatief nu voor 1 miljoen euro subsidie beweert dat zij daar juist voor opkomen:

Deelprojecten worden uitgevoerd in de natuurgebieden Noard-Fryslân Butendyks (de kwelder Noarderleech), de Razende bol en bij broedgebieden in de duinen en op het strand en bij de aan te leggen vogelakkers voor de velduil en blauwe kiekendief. (= proberen muizen terug te krijgen, wat je sneller bereikt door geen paarden los te laten RZ)

Het bereiken van mensen en hen bewust maken van de problematiek van rustverstoring is cruciaal

Vertrapping van broed- en schuilgelegenheid zien de onderzoekers in 2013 (na 5 jaar onderzoek) vooral bij paarden. Ze plaatsen over een oppervlak een veld met ingegraven kleiduiven: die je kunt zien als model voor nesten waarop paarden gaan staan. En zien na enkele weken hoeveel daarvan nog heel zijn (blz 26)

Van de 600 kleiduiven die werden aangebracht konden er na drie weken 524 worden teruggevonden. Daarvan waren er 118 gebroken.

Er bleek een duidelijk verschil afhankelijk van het soort vee en de veedichtheid. Paarden hadden meer dan twee keer zoveel kleiduiven vertrapt als runderen, hoe groter de veedichtheid hoe meer vertrapping (figuur 14). Ook was er een effect van de drinkplaats: hoe dichter bij de drinkplaats, hoe meer kans op vertrapping.

Prooidieren voor roofvogels en velduilen worden ook door hoefgetrappen vermorzeld (blz 29)

Bij 1 paard/ha werd bijna geen spoor van muizen gevonden (één bewoonde burcht op vijf transecten; figuur 18). Bij 1 rund/ha werden omgerekend 20 burchten per hectare gevonden, bij 0,5 paard/ha of rund/ha 34 burchten per hectare.

In 2005 liep OOK al onderzoek naar Proefverkweldering, Evaluatie kwelderherstel 2000-2005, met LIFE+-subsidies. Toen was Wageningen Imares met nog 3 onderzoeksclubs de gelukkige.

De Zeespiegel-markt
En dan liep er in 2007 NOG een experiment in het Noarderleech van Altenburg en Wymenga met Fryske Gea: hoe je van een buitendijkse polder weer een moddervlakte maakt (kwelder). Wat je in de Hedwigepolder ‘ontpoldering’ noemt, dat heet buitendijks dan ‘verkweldering’. Voor 2,1 ton euro uit het Waddenfonds.

Vooral het hier stukje beschreven Wad-geschiedenis spreekt tot de relativerende verbeelding (blz 8):

De eerste bewoning van de Waddenzeekust dateert van ongeveer zes eeuwen voor Christus. Langs wat later de kuststreek van Friesland en Groningen zou worden, vestigden zich mensen in kleine nederzet- tingen op de wat hogere oeverwallen langs de vele wadkreken.

Er was in die tijd sprake van zeespiegel- daling, dus de menselijke bewoning op de uitgestrekte kwelders drong geleidelijk verder door, zee- waarts. Zo rond de derde eeuw voor Christus (= Romeinse warme periode RZ) begon de zeespiegel weer te rijzen, waardoor de kwelderbewoners in de problemen kwamen

Niettemin kregen onderzoekers in 2009 al bij het Noarderleech uit het ‘Kennis voor Klimaat’-potje een subsidie om de golfbrekende werking van kwelders te onderzoeken. Voor de zeespiegelstijging, weet U wel. En Wageningen UR + Deltares onderzochten ‘een Dijk van een Kwelder‘ uit het Kennis voor Klimaat-programma ‘veiligheid tegen overstromingen’.

Slibmotor= goedkoop havenslib dumpen
Tegelijk loost Martin Baptist (Wageningen UR) met Ecoshape nu havenslib uit de haven van Harlingen voor mijn eigen favoriete kwelder (Westhoek-kwelder) bij Koehoal. Dat zo goedkoop mogelijk dumpen van (vuil) havenslib dat je anders moet verwerken, noemen ze dan ‘kwelder-ontwikkeling‘  en Building with Nature.

Het Waddenfonds betaalt, 8,5 ton euro van de in totaal 1,3 miljoen euro onderzoekskosten. Uiteraard is het ook tegen ‘de zeespiegelstijging’ en ‘vertroebeling van het Wad’. Die zeespiegel stijgt al 150 jaar constant, en van die vertroebeling wil ik graag data zien,.

Sense of Place: natuurbeleving voor de PvdA-Parelteef
En last but not least is er nog cultureel verantwoorde ‘Sense of Place’- kwelderbeleving om publiek geld los te weken. Voor 6,5 ton euro subsidie en 4 ton euro uit het Waddenfonds krijg je dan ‘installaties’, die subsidie opwekken voor academie-kunstenaars.

En dan die vorige week bezochte Mondriaan-kwelder nog op Terschelling: het reeds prachtige natuur- en vogelrustgebied bij Stryp op Terschelling voor zien van rijen palen. Zie foto hieronder:

Die moet dan voor miljoenen euro’s publiek geld zo worden:

Dus de mensen die ons beleren over ‘verstoring’, die kunnen zelf misschien wel het minst met hun ***** van dat Wad afblijven. Alleen kleden ze hun eigen verstoring anders in, om het subsidiabel te maken. Want zonder 1 cent subsidie, is het nu zo:

Wat valt hier te ‘herstellen’?

‘Kwelderherstel’ betekent dat ze de door Rijkswaterstaat vanaf 1935 ge-intensiveerde- maar rond de jaren ’80 gestaakte’-land-aanwinningswerken weer opstarten. Maar dan dus met Mondriaan-sausje, en wat maatschappelijk verantwoord ge*** om het publiek gefinancierd te krijgen.

Je moet met die waardeloze Woeste Gronden toch iets doen, zo zal men mogelijk denken….