Aldous Huxley beschrijft in ‘The Doors of Perception’ (1955) zijn trip-experiment met Peyote (van een cactus), een ervaring van uitbundige kleur- en perspectiefwisselingen. Positief.
Met de Doornappel (Datura stramonium) zijn vooral ‘Hel’-ervaringen bekend, slechte trips. Hij groeit overal in losse stikstofrijke grond als onkruid, ook hier in Friesland en is familie van de aardappel, de nachtschade-familie waar oeverplant Bitterzoet ook deel van is.
Enkele ‘Bravehearts’ beschreven hun ervaring met zo’n trip, ‘The Scariest Drug I’ve Ever Taken’ zoals Sean Flynn zijn eigen beschrijft op de Sabotage Times:
But with devil’s weed, you really are so removed from reality, that the possibility of doing yourself a fatal mischief is all too real.
Here’s what the US Department of Agriculture says: “Datura intoxication typically produces a complete inability to differentiate reality from fantasy (delirium, as contrasted to hallucination); hyperthermia; tachycardia (increased heart-rate); bizarre, and possibly violent behavior; and severe mydriasis (pupil dilation) with resultant painful photophobia that can last several days.”
De Ruigoord-drugsgebruikers Gerben Hellinga en Hans Plomp tekenden een aantal ervaringen op, die voldoende zeggen:
Een vriendin begon snel een graf te graven waarin ze gedurende haar hele trip als een lijk heeft liggen griezelen. Ze werd stokstijf, voelde haar vlees wegrotten en de wormen uit haar oogkassen kruipen.”
”Een vriend zwierf rond over een slagveld waar duizenden gesneuvelden lagen te stinken terwijl er ook nog enkele zwaar gewonden kreunend rondkropen. Weer een ander veranderde in een wild zwijn en kroop knorrend rond op handen en knieen, terwijl hij zand, eikels, en takken vrat.
Een kennis at dertig zaden van de doornappel en belandde in een krankzinnigengesticht, waar hij drie jaar verbleef
De hamvraag die Aldous Drugsley al behandelt is, of de natuur daadwerkelijk een poort opent naar een geestelijke wereld, zoals Shamanen van Indianen-volken het toepassen. Of laten de stoffen in de plant slechts je hersenen op hol slaan?
Volgens het 19de eeuwse Atheistisch Materialisme dat neuro-chirurgen als Dick Swaab aanhangen is er geen geestelijke realiteit buiten je hersenen, ‘Wij zijn ons brein’, en met je brein verdampt ook je persoonlijkheid.
Dus alles is neuro-chemie.
Voor dat beeld van de mens valt veel te zeggen. Neem iemand die dementeert, verkalking van de hersenen waardoor langzaam de persoonlijkheid wordt gewist. Dood is dood, zo lijkt het dan.
Biologen als Rupert Sheldrake weerspreken dat wereldbeeld in ‘The Science Delusion’, een boek dat we hier nog bespreken.
Haïtiaanse heksendokters- zo beschrijft Wade Davis in Passage of Darkness’- gebruiken Datura om mensen die ze schijndood maakten met bijvoorbeeld paddengif, daarna in een staat van Delirium te houden, zodat ze ‘m Zombie-komkommer noemen.
De werkzame stof Scopolamine blokkeert de neurotransmitters in je hersenen en laat mensen de gekste dingen doen: veel daarvan herinneren ze niet. Je verliest je bewustzijn. Terwijl Huxley met zijn Peyote-trip beschrijft dat hij er ‘zelf’ nog wel bij is als waarnemer.
Anders kon Huxley er immers niet het boek over schrijven dat de deur opende voor vrij drugsgebruik in de pop-cultuur, waarnaar ‘The Doors’ werden vernoemd.
Ze zien het verschil niet tussen hallucinatie en realiteit, als iemand overigens weet wat ‘de realiteit’ is..
The sorcerer then administers another cocktail of drugs that leaves the victim in a permanent state of delirium and disorientation. This second powder is thought to contain atropine and scopolamine, toxic and dissociative hallucinogenic compounds derived from the plants Datura stramonium (left) and Datura metel (both of which are known in Haiti as the “zombie cucumber”).
Dus dan kun je ook veel ’toverij’ van heksendokters tot neuro-chemie in proporties terugbrengen.
Het lijkt me hoe dan ook beter om het bij een biertje te houden en koffie. Ook van planten gemaakt maar dan toch wat vriendelijker dan 3 dagen blind worden terwijl je voelt als een rottend lijk, waaraan de wormen knagen.
Toch wonderlijk wat een plant bij mensen teweeg kan brengen, en of wij nu ‘ons brein zijn’ of niet. Wat is er nu meer tot de verbeelding sprekend, dan dat je echt een andere wereld betreedt waartoe planten een deurtje openen. Dat idee van een geestelijke wereld kan even goed beangstigend als geruststellend zijn.
Dat het na je dood NIET is afgelopen. Kom je dan in een hemel of een hel?
Dus als ik Schwaab moet geloven is het Reqiem van Mozart het resultaat van toevallige chemische reacties in de hersenen? Ik heb daar moeite mee U ook?
Hoi Rypke,
Terwijl we de Engelstrompete veel beter kennen, namelijk Datura, praat jij over de duivelstrompet. Een onderdeel van de in oude tijden gebruikte heksenzalf.
Je artikel was daarom verwarrend voor mij. Ik dacht eerst dat je het over de Datura had. Kan je die afgrenzing in een volgende versie van je artikel duidelijker maken svp.
Ja Uit je Bol, dat zou een gesubsidieerde uitgave voor alle ouders moeten zijn. Ik verwijs er vaak naar.
Zelf neem ik geen van beiden, ik reis in mijn geest met andere leraren. Wat zij bieden beloont toch nergens, daarvoor heb ik mezelf te lief.
Dank voor je verhelderingen.
Hathor
Beste Hathor
De naam Duivelstrompet is een Vernederlandsing van de Engelse naam voor Datura inoxia en Datura metel
https://plants.ces.ncsu.edu/plants/all/datura-metel/
Dus je hebt wel gelijk als het niet de juiste Nederlandse (bij)naam is voor de zelfde soort. De afgebeelde Datura stramonium is een andere soort maar verder is de werking het zelfde:
“Hot, dry, and flushed skin, hallucinations, pupil dilation, headache, delirium, rapid and weak pulse, convulsions, and coma”
Verder klinkt Duivelstrompet toch erg poetisch, als bazuin voor de hel en ze hebben de zelfde bazuinvorm
Ja Rypke, ik kwam hier al terug om het te verbeteren.
Ik kende de inoxia (onschuldige) als datura en wist niet dat de doornappel van dezelfde familie was. Sorry voor de misinfo,
Hathor
Doornappel, afblijven !!! is ook mijn advies.