Mijn buurtgenoot- een normale nuchtere Fries- had nog nooit kippen geslacht dus riep hij mijn hulp in.
Drie prachtige kippenboutjes zijn nu het resultaat, en zo leerde hij wat deel van ieder’s opvoeding hoort te zijn: je eigen eten bereiden vanaf de bron. Ondertussen bleek de lokale dierrecht-activiste zijn buurvrouw te zijn, die me vanuit het slaapkamer-raam toeschreeuwde dat ze mijn keel wilde afsnijden.
We laten de menselijke gevoelens van de dieren-liefhebbers even voor wat ze zijn en richten ons eerst op de technische details. Daarna volgt nog een kleine filosofische afwikkeling. De macht van de milieubeweging/beleidsbureaucratie en emotioneel incontinente dieren-‘liefhebbers’ hangt recht evenredig samen met verlies van contact met de realiteit.
En de algehele verwijving van de maatschappij, die ik wel De Vernichting noem. Het redeloze geslacht aan de macht: al die milieuclubjes zitten ook vol vrouwen, en wat verwijfde linksige metromannetjes met zo’n heuptjasje.
Dat je het ‘eggie’ inruilt voor de hersenspoeling door massa-onderwijs en massamedia. Mijn suggestie zou zijn: voer kip-slachten daarom in bij het basis-onderwijs. Al die twitterende Tinder-jufjes maken van je zoontje een ‘ieuw ik vind alles eng/vies’-Rooibosteefje, terwijl ze je dochter indoctrineren tot Groen Linkse planeetredder die iets met ‘plastic soep in zee’ wil doen.
In plaats van dat ze kippensoep leert klaarmaken.
Daarom hoort standaard in het jeugd-curriculum gastonderwijs van een visser, een jager, een slager, een bakker: alle ambachten waar je met ‘gelul’ nergens komt omdat je moet handelen. Met je handen. Omdat het evenwicht tussen hoofd (theorie) en handen (praktijk) steeds verder verloren raakt.
Dan leidt het staats-onderwijs enkel nog ambtenaren op die ‘de planeet’ willen redden met van de productieven geroofd geld (subsidie): het brandhout der samenleving regeert nu, en die menselijke biomassa moeten we juist van af, om niet verder af te glijden.
De Techniek
Een kip slachten is eigenlijk best eenvoudig, ook wanneer je wat moet improviseren: eerst hang je de kip op, je snijdt de halsslagader onder de kop. Je kunt ook een hakblok gebruiken, maar daar heb ik slechte ervaringen mee. Als de kip gaat stuiptrekken kan je hele gezicht onder het bloed komen en lijk je op een psycho.
Dus de beste methode die ik nu ken is ze ophangen en met een snelle halssnede doodsnijden. Idealiter doe je ze in een aflopende koker- zie het bijgesloten filmpje van Permacultuur-boer Joe Salatin, die ik ken dankzij het boek ‘The Omnivore’s Dilemma‘ van Michael Pollan. Lees ook ‘Eating Animals‘ van Jonathan Saffran Foer, die je misselijk maakt over het boutje dat je uit de supermarkt zonder moeite haalt.
Dus voor je me gaat beleren over ‘moraal’; wie heeft hier de moraal in pacht?
Je kunt bij kleinere kippen zelfs een petfles gebruiken, maar dat is een hoop geprop. Wij kozen hier voor ‘het touw in de tuin’. Ze zijn al snel in shock en hop; dan kom je bij stap 2.
Vervolgens bereid je een bad warm water om de veren los te weken. Je plukt de kippen. Dan snij je kop en poten af. Die poten moet je insnijden bij de pees, tussen het gewricht. Je gaat niet in de botten snijden, dat maakt je mes maar stomp en je hebt nog meer boutes te gaan.
Vervolgens maak je bij de borst en de anus een inkeping, let op dat je niet te diep snijdt omdat je geen organen wilt prikken. Vervolgens maak je voor de krop en luchtpijp los, en achter trek je zo het hele zootje naar buiten.
Eigenlijk zou dat standaard bij iedere opvoeding moeten horen…. Toen ik nog op hippiekamp Droevendaal in Wageningen woonde, hadden we zelf kippen. De Vlaamse Didgeridoo-blazer Dimitri deed me toen eerst voor hoe je ze naar de andere wereld helpt. Dus als jonge Fries had ik wel eieren gezocht/geraapt en vissen geslacht, maar nooit een kip.
Die schade haal je in, ook later wanneer je met valkeniers op stage bent moet je slachten, van duiven tot konijntjes. Oefening baart kunst. Later komt daar een ree bij en edelhert.
Het is niet bijzonder dat ik kan slachten, maar dat U lezer het NIET kunt. Hoe meer wij zelf tot vee zijn geworden van De Staat/Corporate BV, hoe verder wij van de dieren vervreemden waarmee wij eeuwenlang als voedsel-partners opgroeiden.
Een symbiose-verbond: de dieren die mensen het liefste eten werden zo het meest algemeen op aarde. We beschermden ze tegen roofdieren, gaven ze voedsel en in ruil gaven zij ons hun vlees, melk en eieren.
Terwijl de meesten van U in het leven al kilo’s op industriële wijze verwerkte kip doorslikte, hanteerden weinigen de Zeis van Magere Kippen-Hein. (deze legkippen waren eigenlijk te dun, maar voor de soep zijn ze goed) Ik eet nooit meer kip uit de supermarkt, die met water ge-injecteerde industrie-rotzooi. Vanaf vandaag koop ik ook nooit meer bij de Jumbo-supermarkt, omdat die de corporate Milieumaffia (Natuur & Milieu) sponsoren.
Wie iets voor ‘het milieu’ wil doen, kan zijn/haar luie mentaliteit wat temperen en zich een (haalbaar) doel stellen; dat het komende jaar 10 procent minder van je voedsel-aankopen van een grote supermarkt-keten komt. Of je lokale slager steunen, de winkeliers. Je hebt veel meer macht dan je zelf denkt, tenzij je zelf niet denkt.
Hoe meer je supermarkten en hun op uiterlijk voor de consument gekweekte corporate rotzooi koopt, hoe minder je steun geeft aan een gecorrumpeerd systeem dat mens en dier onteert.
Dat je niet eens meer ervaart dat je een dier doodt als je een dier eet. Dan heb je ook geen eerbied voor je voedsel en ‘gooi je het weg’, als het over is. Wanneer je een alternatief zoekt voor corporate rotzooi, dan merk je al hoezeer men (met name onze leugenachtige en corrupte overheid) de wegen afsneed naar ‘eigen’ voedsel.
Iedereen die iets anders wil dan standaard krijgt direct tegenwerking door onze leugenachtige en corrupte overheid. Zoals rivierkreeft-visser Andre Blokland die Amerikaanse rivierkreeft uit de polders oogst om die Poldergamba’s aan restaurants te verkopen: meteen duikt het Waterschap op die ondernemers, omdat ze met subsidie het monopolie van de overheid willen claimen.
Terwijl je die kreefjes die hij oogst wel in de Jumbo kan krijgen, maar dan uit China geïmporteerd.
Hoe meer je zelf weer in handen neemt, hoe minder je in een leugen hoeft te leven die men je voorhoudt om je tot braaf belasting-batterijtje te temmen. Tenzij je vegetariër wilt zijn natuurlijk. Maak vooral je eigen keuzes daarin.
Wie als een konijn wil leven, mijn zegen heb je. Als ik als carnivoor mijn eigen keuzes maar kan maken: ik lus geen groente en ben gek op goed vlees. Waar het dus om draait is dat je moet doden om te leven, zoals Joe Salatin ook stelt.
Zo moet je soms ook voor het grotere geheel een stukje van jezelf offeren.
Voorbeeldje: Voor onze heidense voorouders was het ook meer nobel om in de strijd voor je ‘Stam’ te sneuvelen (Het Walhallah), dan achter een rollator langzaam weg te rotten. Terwijl je verplichte zorgverzekering de kas van Big Pharma spekt en management-salarissen van de ziekenhuisindustrie.
Mijn DOOR DE STAAT VERPLICHTE – Ohra Zorgverzekering-premie (het maakt niet uit wie je kiest, ze zuigen je allemaal uit) steeg sinds 2004 van 60 euro naar 105 euro per maand. Niet omdat ik ongezonder ben en meer aanspraak op zorg maak. Ik ben afgelopen 10 jaar zowel geestelijk als lichamelijk gezonder geworden; het beste medicijn is ‘buiten’ en je loskoppelen van de gekte van de moderniteit.
Ik ben er dus enkel om een aantal mensen hoger in de boom- verplicht door De Staat- rijker te maken. En dat is nog maar 1 van de vele voorbeeldjes hoe men op je parasiteert. Met de Klimaatwet komen daar nog vertienvoudigde energie-belastingen bij; om de milieumaffia haar kas te spekken.
Zo hoef ik ook niet beslist oud te worden, het is beter om waardig te sterven dan onwaardig – bijvoorbeeld als Ed Klimaatwet Nijpels- te leven, de wandelende leugen. Leaver dea as Slaef. Dood ga je toch, en als je niets hebt om voor te sterven ben je spiritueel gezien al overleden. Ik schreef al hoe nog maar kort geleden mensen hier in Friesland in dorpjes leefden rond een kerk, met ‘de dood’ op het kerkhof in het centrum van het leven.
Nu word je in vlammen gestoken in een crematorium op een kaal industrieterrein. Die omgang met de dood zegt veel over hoe wij nu leven.
Het doden van een dier kun je dan zien als onderdeel van een spiritueel geheel, van die cyclus waar je zelf ook toebehoort. Je wordt er een beter mens van. Althans, de mensen die ik ken die zelf doden om te leven (jagers, vissers, boeren), die zijn minder wereldvreemd en hypocriet dan de massamensen/journalistiek/ambtenarij.
Die ‘normale’ mensen- gedefinieerd als ‘statistisch gemiddelde’- ontlenen hun beeld van ‘geestelijke gezondheid’ vooral aan het feit dat ‘de meeste mensen’ net zo gek zijn gemaakt als zij, door massamedia en staats-indoctrinatie gehersenspoeld stemvee en belastingbatterij. (ik consumeer geen massamedia meer als kranten, heb geen tv, en door zelfstudie corrigeer ik de leugens die mij door ‘het onderwijs’ zijn aangepraat)
Een wereld waarin kippenvlees zomaar uit de lucht valt, in plastic in de schap en waar je ‘dierenbeul’ en ‘moordenaar’ bent wanneer je die stap daarvoor zelf bewust wilt nemen.
Nogmaals, wat ik hier toon is niet uniek, raar of uitzonderlijk. Iedereen die vlees wil eten, zou op de lagere school al een kipslacht-practicum moeten krijgen. Dat je weer weet wat je eet en ook oprecht de keuze wilt maken. En dat je ook met jezelf afpreekt: als ik het zelf niet durf of wil, dan mag ik ook geen vlees meer eten.
Afgesproken?
Dat een vegetarier roept” ik vind dieren slachten zielig, vind ik nig daar aan toe.
Maar als een vleeseter (pur sang) dat roept, vind ik behoorlijk hypocriet. Ze zijn er genoeg
Tja, “dierenliefhebbers”….. Het blijft ruw volk.
Voor de rest weer hoogst informatief. Misschien een idee voor een bijverdienste. Een snelcursus slachten voor de particulier. Eigen levende kip meenemen.
Voor zover ik heb geleerd van slachters en kippenhouders is het diervriendelijker om de kippen buiten elkaars gehoor/zicht eerst te verdoven voordat de slagader wordt doorgesneden. Pinnetje door de kop, electrocutie, een harde klap, zoiets. Dan krijgen ze het doorsnijden en uitbloeden niet nog even bewust mee. Ik zag het niet terug in je stuk. Misschien een idee om nog eens te onderzoeken?
Tegenwoordig wordt het meest elementaire in het leven, als onbelangrijk beschouwd en het meest nutteloze als belangrijk, ja zelfs als onmisbaar. Hoofdzaak wordt bijzaak en bijzaak wordt hoofdzaak. Kritisch nadenken en tegen de stroom ingaan wordt niet meer geduld. Men wordt snel weggezet als achterlijk en niet mee met de tijd. Arme samenleving.
Prachtig artikel.
Het klopt inderdaad dat de jeugd veel te weinig van het “echte” leven meekrijgen. Hier zijn toch zeker ook de ouders mee verantwoordelijk, al moeten die dan wel sterk in hun schoenen staan. Zeker in dit tijdperk van , Social media, waar ik verder niet op in zal gaan, aangezien ik hier geen fan van ben.
Ik slacht al jaren vooral kippen en duiven en m’n kinderen zijn er mee groot gebracht, die zijn nu rond de 30 jaar. Gewoon uitleggen hoe het in elkaar zit en dat je respect dient op te brengen voor je dieren.
Persoonlijk ben ik een voorstander van de kop afhakken op een forse hakblok, dan de twee poten in een hand houden en een vleugel in de andere en je hoofd afwenden. Aan de achterkant snij ik horizontaal onder het borstbeen en dan ook nog de anus los. De liefhebber kan dan eerst het hart verwijderen en daarna kan alles in een keer in een emmer.
Als laatste houd ik het boutje nog even boven een vuurtje, om de haartjes af te branden.