Het is toch onmogelijk dat de landelijk en provinciaal verschrompelde PvdA in een zeer Eurosceptisch Nederland van 3 naar 5 Europese zetels gaat, tenzij er met de stemmen is gerotzooid. Wie stemt er tegenwoordig nog PvdA, tenzij die zichzelf -al dan niet heimelijk – haat?
Hoe kan het Salon Socialisme, de SS dus toch weer opstaan uit de dood?
Natuurlijk heeft de PvdA de oude media in handen, gevuld met leugenachtige mensen die de hele dag niets anders te doen hebben, dan drammen en zieken. Wanneer je dat lang genoeg doet, en je krijgt daar zowel subsidies als loterijgelden voor, dan wordt je daar vanzelf een keer goed in. Terwijl de normale werkende en verantwoordelijke mens- die wel wat beters te doen heeft – die investering niet doet.
Eigenlijk ligt daar misschien DE tragiek van het libertaire kamp, wie zelfredzaam is hoeft zijn tijd niet te verklooien met gedram om met overheidsmacht zichzelf te bevoordelen. Het leven lukt zo ook al wel, voor je Ataraxia (gemoedsrust) heb je geen externe krachten als De Staat nodig: sterker nog, je kunt prima zonder ongewenste intimiteiten van de overheid en de linkse medemens.
Je gaat liever sfeerfoto’s maken bij avondlicht in het klassieke Groninger land, dan dat je een drampagne optuigt om boven het lawaai in massamedia uit te komen.
Toch, we zien immers sinds Pim Fortuyn door de valse elite in media werd vermoord en vervolgens op straat: het Eurofederale project, daarin doorslaan, daar zijn Nederlanders grosso modo op tegen. Die stemming kan niet zijn omgeslagen. Tel daarbij dat Nederland inmiddels al een onfris en verregaand corrupt land is geworden, een corporatistische lobbycratie. Gesjoemel met stemmen past in dat patroon.
Het zou mij niets verbazen wanneer men van hogerhand met de stemmen doktert om de Eurofederale dictator in Notendop Frans Timmermans een kontje te geven. Want voor de Eurofielen die alle posities van invloed nu bezitten in de industrie, media, ambtenarij en het subsidiecircuit is het nu of nooit.
De vrees bestaat dat anders de populisten de tent overnemen en dat het impopulaire Europa-project haar laatste adem uitblaast in 10 jaar.
Brexit was een begin, de populist Donald Trump werd door de Trilateral Commission in 2017 al een onbetrouwbare partner bij hun globalisme-project genoemd. Niet voor niets schaften ze bij ons Referenda af, en zie je in toenemende mate hoe ze het vrije geluid in media afknijpen dat niet met de PvdA of erger overeen stemt.
Ook de European Council on Foreign Relations van George Soros (net oa Robert Reibestein van de VVD, Marietje Schaake van D66 en Mabel Nat Broekje van Bruinsma van Oranje) zweette in 2012 al peentjes, bij het gadeslaan van de tanende populariteit van het Eurofederale project.
Natuurlijk zijn ’t exitpolls van de NOS, en de NOS is de PvdA (Martijn van Dam), maar dan nog. Natuurlijk, de PvdA heeft alle oude media in handen, ze hebben de Postcode Loterij, hun milieuclubs, maar dat hielp ze landelijk en provinciaal ook al niet. .
Het is paniek in de globalistentent, nu overal het nationale en populistische geluid terrein wint. De Britse Brexitpartij leek in de prognoses in 1 keer de grootste te worden. De gele hesjes op straat in Frankrijk en de opmars van Le Pen, Salvini die Italie verovert, met Victor Orban die Hongarije van George Soros verlost en grenzen dichttimmert.
Misschien zijn eurosceptici zo stupide geweest om helemaal niet te stemmen. We zien dat de PVV is leeggezogen door FvD tot 1 zeteltje, terwijl FvD niet meer haalt dan Groen Links.
Hoe dan ook, we zijn gedoemd wanneer de partij die Nederland wil vernietigen, omvolken en uitzuigen in ’s Klimaat’s naam wint. En daar passen deze stemmige foto’s bij die uw Rechtse Hippie maakte bij avondlicht in het Groningse Hornhuizen.
Het ziet er zo slecht uit voor alle vrijheidsgezinde libertairen en christen-anarchisten van Nederland. Dus geniet van uw vrijheid en welvaart in de slinkende tijd die deze rechten nog standhouden. Zoals ik dat vanavond ook deed bij dit late voorjaars-avondlicht in het historische boerenland van Groningen. Wat een sfeertje, waar vind je zoiets?
Nou ja, in Hornhuizen dus dankzij een tip van een Groninger lezer. Hartelijk dank! Van zulke Gothic sfeertjes wordt uw Rechtse Hippie blij, de Dood in zo’n opzichtige en artistieke vorm geeft je levensenergie. Urgentie het goede te doen.
Lijkt me onmogelijk. 1500 vrijwilligers van GeenStijl waren aanwezig bij het stemmentellen en briefden de uitslag door richting de via internet live uitgezonden verkiezingsavond van deze dwarse omroeporganisatie. Kwamen min of meer uit op exact dezelfde prognose. Zijn andere oorzaken voor dit verrassende verlies van de eurosceptici. Die lezen en horen we her en der terug.
Sinds 6 mei 2002 weet men dat de elite niet terug deinst voor moord.
Zelfs met 2 verschillende kalibers, bleek er toch maar 1 dader en 1 wapen te zijn.
Hoe men deze uitslag heeft gefixed weet ik niet, maar ik verbaas mij over geen enkele smerigheid meer.
Doordat de main stream media de burgers overspoelen met halve waarheden en hele leugens, raken ze verward en grillig in hun stemgedrag. Wellicht zaten velen tijdens de verkiezingsdag net even in een flow van terug willen grijpen naar “de zekerheden van vroeger”, naar een maatschappij die allaaang niet meer bestaat, en maakten toen in wanhoop een bolletje rood onder de Partij van de Aardbei (vgl Klijnsma: “leg je eigen moestuin maar aan !”) En laten we vooral niet vergeten dat de publieke opinie middels het zg “social engineering” aan de lopende band wordt gemanipuleerd.
Dacht nog even dat het aan de opkomst zou liggen. Als EG-scepticus ga je je tijd niet verdoen toch ? En dat is ook een signaal. Maar de opkomst is het hoogst in 30 jaar ! Al bijna net zo onverklaarbaar als de opkomst van de PVDA. De laatste verkiezingen waren bij ons toch niet lang geleden. Het kan dus geen onvrede zijn met het beleid. Mmmmm.. Tja… Dit is niet onverwacht, dit is verdacht.
En Rutte had het al gezegd: dat filmpje van de SP gaat tegen ze werken. Wat een voorspelling. Nou in de huidige maatschappij zijn we niet geshockeerd hoor door zo een filmpje en zeker SP stemmers niet. Wellicht nog een verassing wanneer de uitslag “officieel” bekend wordt gemaakt en was dit nieuws alleen om de andere landen te beïnvloeden. De overheid heeft geen stemmachines omdat die niet te vertrouwen zouden zijn. Die machine is natuurlijk wel te vertrouwen maar blijkbaar de eigen organisatie niet. Gelukkig was deze nog op papier. Haha.
Het verschil tussen een verzonnen (hoog) opkomstpercentage en het werkelijke opkomstpercentage is een prachtig schemergebied waar de organisatie naar hartelust mee kan rommelen !!
Zo telt GeenPeil de stemmen
Ook GeenPeil telt de stemmen. Bij elk stembureau worden de uitslagen hardop voorgelezen, dat is wettelijk verplicht. 1500 vrijwilligers zijn daarbij aanwezig en geven de uitslag door.
Hier onder een samenvatting van een stuk geschreven door Maurice de Hond in 2005, van zijn site geplukt.
Nog even actueel dan toen lijkt mij.
Samenvatting van “Het huis van Thorbecke stort in!”
Gebeurtenissen, die achteraf als historische momenten van de 20e eeuw worden erkend, werden doorgaans op het moment dat ze gebeurden, niet als zodanig herkend, bleek mij uit het boek “In Europa” van Geert Mak. Pas door datgene dat er in de jaren daarop gebeurde, kregen ze een prominente positie in de geschiedenis. Die belangrijke gebeurtenissen kwamen, achteraf gezien, echter nooit zo maar uit de lucht vallen, maar ze vielen altijd binnen de context van de ontwikkelingen op sociaal, economisch en politiek terrein.
Hoe zou aan het eind van deze eeuw het begin van die eeuw in Nederland geduid worden? Ik ervan overtuigd, dat de opkomst en dood van Fortuyn, alsmede de moord op Van Gogh, in de toekomst geplaatst zullen worden binnen een veel grotere trend: de crisis van het uit 1848 stammende democratisch systeem. En het zou me niets verbazen, als dat systeem in de komende tien jaar ingrijpend verandert; goedschiks of –en die kans acht ik groter- kwaadschiks.
De geschiedenis kan ons helpen om goed te beseffen wat er momenteel aan de hand is. Grote veranderingen konden geplaatst worden binnen belangrijke sociaal-economische en technologische veranderingen van hun tijd. Daarbij doen zich telkens terugkerende patronen voor. Zoals dat dergelijke ontwikkelingen nimmer door de machthebbers van dat moment worden onderkend of door hen zelfs worden gebagatelliseerd. Zij zagen niet dat hun machtsbasis steeds verder werd uitgehold door de kracht van de maatschappelijke stroming. En dat leidde niet zelden tot uitbarstingen. Een revolutie, een oorlog -fases van vernietiging en wederopbouw- waren dan nodig voor een nieuw evenwicht met nieuwe machthebbers, of dwongen nieuwe inzichten af bij oude.
Het kan ook op een andere manier: de invoering van de Parlementaire Democratie in 1848 geschiedde doordat Koning Willem II, door de grote onlusten die aan de gang waren in Parijs en Berlijn, bang was dat hij afgezet zou worden. Via de voorstellen van Thorbecke meende hij toch een deel van zijn macht te kunnen bijhouden. Dat systeem (“Het huis dat Thorbecke bouwde”) is sindsdien eigenlijk niet fundamenteel veranderd. Alleen werd in 1918 omgeschakeld van een censuskiesrecht (mannen, die aan bepaalde voorwaarden voldeden) naar het Algemeen Kiesrecht (onder invloed van de Russische Revolutie uit 1917).
Maar werkt dit systeem nog steeds goed en is het zo flexibel, dat ingrijpende veranderingen niet nodig zijn? Sluit het nog wel aan op de maatschappelijke en technologische ontwikkelingen?
De laatste jaren zien we dat er een veenbrand aan de gang is die gevoed wordt door de kloof tussen politiek en burgers. En aangezien de oorzaak van die kloof niet wordt onderkend, constateer ik dat het optreden van de politici deze kloof inmiddels alleen maar heeft vergroot met alle gevolgen van dien.
Waarom voldeed het systeem lange tijd wel en nu niet meer? En wat is de essentie van het probleem?
2
Tot het begin van de zestiger jaren is er in Nederland sprake geweest van een verzuild systeem. Als men tot een bepaalde zuil behoorde, vertoonde men alle kenmerken van de leden van die zuil en had men groot vertrouwen in de leiders van de eigen zuil. Dat is sinds de zestiger jaren echter doorbroken, met name door de nieuwe kiezers. De electorale veranderingen van verkiezing tot verkiezing werden sindsdien steeds groter.
Het electoraat van 2005 is daardoor totaal anders dan het electoraat van 50 jaar daarvoor. Beduidend hoger opgeleid en met veel meer informatiebronnen tot haar beschikking. Het politieke systeem is echter nog wel identiek aan die van 50 jaar geleden. Kiezers stemmen op een partij. En dat wordt door de politici van de partijen als mandaat gezien om vier jaar lang vrijwel autonoom keuzes te maken binnen het bestaande politieke krachtenveld.
En dit is de paradox aan de basis van de kloof: De burger is in de laatste 50 jaar door het groeiend opleidingsniveau en verbreding van de informatiebronnen steeds beter toegerust om zelf verantwoordelijkheden te dragen. Maar het politieke systeem, de overheid en de publieke diensten halen die individuele verantwoordelijkheid steeds meer weg, met regels en controle.
Het effect ervan is anno 2005 dramatisch. Uit onderzoek blijkt namelijk dat het vertrouwen in de politiek, de regering en alle politici laag tot heel laag is. Maar ook dat de mate van tevredenheid over de (semi-)publieke diensten erg laag is. En dat zegt de burger als ervaringsdeskundige en cliënt van die publieke diensten. Hij is ontevreden over de beschikbaarheid, kwaliteit, de efficiency, de wachttijd en/of de “klantvriendelijkheid” in relatie tot de prijs die hij voor die diensten meent te betalen. En die ontevredenheid beïnvloedt zijn oordeel over de politiek als impliciet of expliciet verantwoordlijke.
Het historisch patroon lijkt zich dus te herhalen. Hoewel de machthebbers langzamerhand wel beseffen dat de kloof tussen de burger en de politiek groter is geworden onderkennen ze het structurele aspect eraan niet. Consensus over benodigde veranderingen op de korte termijn, laat staan begrip over wat er werkelijk aan de hand is, is er niet.
Op Europees niveau is het van hetzelfde laken een pak. Doordat de bestuurders van de afzonderlijke Europese landen een Europa geschapen hebben van en voor bestuurders, waarbij de burger op nog meer afstand staat dan al het geval is in de afzonderlijke landen, verwijdt Europa alleen maar de kloof die er in Nederland is.
Als de externe omstandigheden voor de burgers rustig en overzichtelijk zijn dan is het wel vervelend dat het systeem zo slecht aansluit bij de wensen en mogelijkheden van die burgers, maar het is niet echt heel belangrijk voor het dagelijks bestaan. De situatie wordt echter veel problematischer als zich veranderingen voltrekken die voor de gemiddelde burger bedreigend zijn. Een stagnerende economie gecombineerd met toenemend gevaar voor terroristische aanslagen maakt de behoefte aan leiders die visie en kracht uitstralen veel groter dan voorheen.
Veel politici en andere opinieleiders stralen uit dat dit gebrek aan vertrouwen een tijdelijk of conjunctureel verschijnsel is dat samenhangt met bepaalde personen of bepaalde modetrends en op te lossen is door wat meer “naar de mensen te luisteren” of de doelstellingen “wat beter uit te leggen”. Maar ik denk dat er sprake is van een groot, structureel probleem met gigantische risico’s. En helaas geeft de geschiedenis daarvan veel voorbeelden. Ontwikkelingen met grote globale
3
gevolgen – zoals dit keer opkomend moslimextremisme, sterke economische groei van China en massale verspreiding van het internet – gaan gepaard met ingrijpende veranderingen van machtsverhoudingen. En dat houdt in, dat veel zekerheden verdwijnen en nieuwe spanningen ontstaan. We zouden uit de wereldgeschiedenis moeten leren waar dat toe kan leiden. En als er juist dan sprake is van een grote kloof tussen de burgers en hun leiders dan dreigt er een extra groot gevaar: een grote, ingrijpende, schokkende gebeurtenis kan het systeem dat eigenlijk al uit het lood is geslagen, volledig onderuit halen. En als deze toenemende dreiging gecombineerd wordt met een forse economische dip, dan heb je echt een explosief mengsel dat met ongekende kracht kan huishouden.
Los van de discussie over de kans van een dergelijke dreiging, kan ze concreet worden verminderd als de verantwoordelijken in politiek en media zich de omvang van de problematiek, c.q. dreiging beseffen. En dat zij consensus vinden ten aanzien van de vele maatregelen die op kort termijn genomen moeten worden. Dat is het enige recept om een ingrijpende en chaotische periode te vermijden.
Ik ben ervan overtuigd dat degenen die op dit moment de macht hebben, of er bij betrokken zijn, de urgentie van deze ingrijpende overtuiging, dat de burger veel meer de kans moet worden geboden zijn verantwoordelijkheid te nemen, niet erkennen. Alles waar de burger meer over te zeggen zal krijgen betekent namelijk dat de machthebbers een deel van hun macht met de burgers moeten delen. En dat men op vrijwillige wijze een deel van de eigen macht zal afstaan, is in historisch perspectief niet te verwachten. Ondertussen is “Het huis dat Thorbecke bouwde”, zoals men in Den Haag ons huidig democratisch systeem liefkozend noemt, een bouwval aan het worden. En doordat externe omstandigheden, sinds het begin van deze eeuw, de druk op het systeem sterk hebben vergroot, is het gevaar voor instorting sterk vergroot.
Hoe Thorbecke’s constructie het uiteindelijk zal begeven en wat er dan vervolgens komt, weet ik ook niet. Maar dat het in de komende tien jaar zijn beslag zal krijgen, daar ben ik van overtuigd. Dat kan gebeuren op een manier die later als een Revolutie zal worden omschreven. Maar het zou ook kunnen gebeuren doordat bij verkiezingen een persoon of groepering, wiens doelstelling het is het bestaande systeem snel te laten verdwijnen, de macht krijgt van de kiezer om dat ook te doen. Hoe groter de kloof wordt tussen de bestaande politiek en de kiezers en hoe groter de dreigingen, hoe groter de kans is dat iemand van buiten het bestaande systeem vanuit de kiezer een absolute macht krijgt om die veranderingen aan te brengen. Ons politieke systeem, dat in essentie uit 1848 stamt, verkeert derhalve in zijn nadagen.