OP de zondag is het Rustdag op De Abdij, dus geen profane boodschappen, maar een Schriftlezing uit de antieke Statenbijbel, waarin we de Job-cyclus vervolgen. Nadat Job door een weddenschap tussen God en Satan alles kwijtraakt van kinderen en bezit tot gezondheid, zagen we vorige aflevering dat hij ’t voor zichzelf opneemt. 

Wat heb ik nu verkeerd gedaan, om DIT te verdienen? Omdat zijn leed ‘m door een weddenschap tussen God en satan is overkomen, sta je als lezer automatisch aan Job zijn kant.

Waarom overkomt de goede evenveel of juist meer ellende dan de kwaden. Of dat je een omaatje hebt of moeder die d’r hele leven gewoon een vroom leven leidt, en dat die dan alsnog in een verzorgingstehuis in dementerende staat moet wegkwijnen. Terwijl ze ervoor bad ‘oh Lieve Here God’ dat ze niet in die toestand zouden raken…

Een gebed dat op dove oren viel. Waarom moeten mensen die graag dood willen voortleven, terwijl zij die nog graag jaren hadden er als eerste aan moeten geloven?

Moet je dan toch die conclusie trekken, die velen voor je deden; er is geen Moreel Universum en Mao en Stalin treft dus ook het zelfde lot als de heiligen….Of dat Dolfie ook het zelfde lot treft, de ultieme demon van de moderne Westerse Geschiedenis, of dat nu terecht is of niet…(in bodycount gemeten)

Die open vraag hangt toch boven ieder kerkgebouw, dat nu langzaam maar steeds sneller tot woonhuis wordt verbouwd, museum of zelfs concerthal. Of gewoon gesloopt.

….Dolfie diens Obersalzberg bezocht uw Rechtse Hippie nog, waar Dolfie tegenover de Germaanse heilige berg, de Untersberg zijn Berghof bouwde… In die holle berg zou Wodan slapen en zijn moderne incarnaties als Karel de Grote, wachtend tot iemand hem zou wekken om de strijdbijl weer op te pakken en een duizendjarig rijk te stichten.

Na de passage in hoofdstuk 34 wanneer Job zichzelf rechtvaardigt als advocaat tegenover God, dan krijgt hij tot hoofdstuk 38 nog wat vermaningen van zijn vrienden. Die willen het voor God opnemen, dat het universum toch Moreel moet zijn, ergens die verborgen wijsheid die wij niet kunnen zien. Dat doen ze met woorden als

Zie God verhoogt door zijne kracht; wie is een Leeraar gelijk hij?

Wie heeft hem gesteld over zijnen weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan? Gedenk dat gij zijn werk grootmaakt, hetwelk de lieden aanschouwen.

Alle menschen schouwen het aan, de mensch schouwt het van verre. Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; daar is ook geene onderzoeking van het getal zijner jaaren.

Die redevoeringen behandelen we hier maar kort, want ze komen een beetje over als Brilsmurf die zijn vingertje heft, om te zeggen: “Grote Smurf zegt altijd’….als je ’t vergelijkt met wat Job is aangedaan, al zijn vee vernietigd, kinderen dood, gezondheid weg….

Met een beroep op Het Mysterie en Ontzag voor dat mysterie kom je ver, wanneer je het onrechtvaardige wilt duiden. Maar bij een mens die opgroeide in onze technocratische economie bestaat ‘kin net’ niet meer. De natuur inclusief menselijke natuur moet en kan overwonnen met ‘De Vooruitgang’ in techniek.

Dus accepteer je ook geen overgave meer, eerder overvalt je een vorm van rebellie.

Helemaal wanneer de vriend van Job is uitgesproken, en in Hoofdstuk 38 God zelf dan ten tonele verschijnt. Om zich in het gesprek te mengen ‘uit een onweder’. Afhankelijk van je stemming kan God’s antwoord dan enkel nog meer rebellie oproepen.

Wat God dan vervolgens hoofdstukken (38-42) lang doet is opscheppen over zichzelf als De Schepper. Om dan Job de wedervraag te stellen ‘kun jij dan wat ik kan’? Oftewel, wie denk je wel dat je bent, je hebt niets te bepalen hier….

Daarna antwoorde de HEERE Job uit een onweder en zeide:

Wie is hij die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap? Gord nu als een man uwe lendenen zoo zal Ik u vragen, en onderricht Mij. Waar waart gij toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt. Wie heeft hare maten gezet, want gij weet het, of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?

Waarop zijn hare grondvesten nedergezonken, of wie heeft haren hoeksteen gelegd, toen de morgensterren te zamen vroolijk zongen, en alle de kinderen Gods juichten?

Of wie heeft de zee met deuren toegesloten toen zij uitbrak en uit de baarmoeder voortkwam, toen Ik de wolk tot hare kleeding stelde en de donkerheid tot haren windeldoek; toen Ik voor haar met mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren, en zeide: Tot hiertoe zult gij komen en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed der golven?

Tja, wat moet je hier dan nog voor intelligents over zeggen? Je kunt je dan beter stil houden.

…dus of we ooit een uitleg krijgen over alle ellende die in de 20ste eeuw heeft plaatsgevonden, …dat mensen Zijn excuus ‘heb jij de Aarde gemaakt’ dan niet meer pikken. Wie kan dat de soldaat verwijten die in de loopgraven van de Eerste Wereld Oorlog diende, of de jood die in een kamp aan de vlektyfus bezweek…

Dat mensen denken, we doen ’t gewoon lekker zelf. Of verliezen we dan de menselijkheid, als mensen ’t zelf proberen, dus ‘beter dan God’ willen zijn?