Met een joekel van retorische stroman als repliek
In de online-cursus Bullshitdetectie vandaag een artikel van Louise Vet: de ‘onafhankelijke’ voorzitter van het Platform Biodiversiteit waarmee ze miljoenen euro’s publiek geld hoopt te toucheren. ‘Dat het verlies van biodiversiteit de mens de kop kan kosten, is geen ‘mening’ maar wetenschap’, zo schrijft Vet (NIOO) in de VNO-NCW-propagandabode: het Financieele Dagblad.
Ze reageert op de luis in hun pels, filosoof Bas Haring. Die zette al eerder de bijl met zijn boek ‘Plastic Panda’s’ in het soort alarmisme waarin Vet grossiert, Haring schrijft als een soort Salomon Kroonenberg (relativering op basis van tijdschalen) van de biodiversiteit. Hij ziet ook hoe slecht de concepten van ecologen gedefinieerd zijn, hoe ze beweringen en aannames als feiten opvoeren. Althans, wanneer dat in hun politieke straatje past.
Volgens Haring zijn biologen niet eerlijk over ‘biodiversiteit’ en de geclaimde gevolgen van het uitsterven van soorten. Zo ondermijnen ze het publieke vertrouwen in wetenschap. Wat uw Rechtse Hippie betreft is dat een understatement; we stelden al dat ‘Ecoloog’ eerder op een werkwoord lijkt.
Alleen met handschoenen oppakken, machtig beest!
- Ik neem aan dat Haring ook niet onder de indruk is, want de cursisten van de Bullshitdetectie-cursus wil ik alvast vragen: wat valt je op aan de titel van Louise Vet haar stuk?
Precies, het is een klassieke drogredenering die een valse tegenstelling opvoert. Wie mijn 4-puntenschema tegen spraakverwarring in milieudebat kent, die had dit al opgemerkt. De clash waar Haring aan refereert ligt op niveau 1, technische discussie (en een morele op niveau 3), maar Vet gaat naar de aard van ’t beestje direct naar niveau 3: ideologie.
Technocratische begripsvernauwing, een truc waarmee Frans Vera en Han Olff zichzelf ook vaker op een voetstuk plaatsten. Alsof ‘de ecologie’ het alleenrecht heeft bij discussie over natuur, en je natuur niet vanuit vele andere disciplines (historie, archeologie, cultuur, filosofie) kunt benaderen die bovendien ook empirisch veel sterker kunnen staan. Je kunt je zelfs afvragen of ecologie wel wetenschap is, en geen oosterse filosofie (holisme)…
Alsof alleen ‘de experts’ (lees, alleen academici die zich ecoloog noemen) op basis van hun academische autoriteit bevoegd zijn het bewijs te beoordelen. Door zo de discussie in te gaan, bevestigen ze de kritiek van Haring over oneerlijkheid. Wanneer je bewijs zo sterk is, hoef je niet in retorische trucs te vluchten en autoriteitsredeneringen.
Altijd prijs; in welke arena vindt het gesprek plaats? Vandaag gaat ’t over niveautje 3
We zien dus, dat de discussie niet hoort te gaan over ‘mening versus wetenschap’ maar niveau 1: ‘wat is de kwaliteit van de wetenschap, de data, wat is het bewijs voor een planetaire catastrofe, wanneer een panda uitsterft of een variant op de tijger. Dat is- zoals Haring al aanstipte, uiterst mager.
Het feit dat Vet en haar ideologische geestverwanten daar met een heel corpus van onkritische bluf overheen stappen, dure bluf met prof.dr. ervoor, dat maakt van bluf nog niet plots ‘de’ wetenschap. Alsof de plaats van je bureau bepaalt of iets wel of geen wetenschap is. Bovendien zijn Vet en consorten alles behalve onafhankelijk en objectief. Zij hebben een groot financieel belang bij het opblazen van paniek over ‘biodiversiteit’ (niveau 2 en 3)
We kunnen niet uitsluiten dat Louise Vet ons voorliegt voor geld. Als we haar favoriete voorzorgprincipe ook eens op Vet en collegae mogen toepassen.
Van het ‘crisisbesef’ rond ‘biodiversiteit’ hangen hun publiek gefinancierde NIOO-baantjes af, en het publiek is ook niet zo gek (meer) daar blind voor te zijn. Daarom verplaatsen Vet cs dus bewust de discussie van ‘kwaliteit van wetenschap’ naar ‘wij knappe wetenschappers als slachtoffer van het populisme en postmodernisme’.
Een zwaktebod dus, dat de kritiek van Haring clichematig onderstreept.
De Euro, een handjevol bankiers besloten er toe
Waarom zouden we niet zonder 1 of meer van de 3400 soorten muskieten kunnen leven? Ook een tijger heb je liever niet in je achtertuin. Er is geen enkel bewijs dat de hele mensheid naar zijn grootje gaat dankzij het uitsterven van vooralsnog een soortje of 900 in 500 jaar, minder dan 1 procent van de bij de wetenschap bekende soorten.
Terwijl het aantal planten en dierensoorten in Nederland bijvoorbeeld dramatisch toenam, en het aantal plantensoorten in Europa eveneens. Zie daartoe onze (Zeilmaker & Crok 2015) rapporten ‘Biodiversiteit, massauitsterven of massahysterie‘ en ‘Sjoemelnatuur‘.
De soorten die uitsterven, waren meestal vvoor het functioneren van ecosystemen niet of nauwelijks van belang. Verder is het ‘functioneren’ van ecosystemen ook nogal pover gedefinieerd, meestal beperkt tot ‘productiviteit’. Dat er heel veel studies verschenen vol aannames en beweringen over astronomische kosten van ‘biodiversiteits-verlies’ sinds Robert Constanza in 1997 in Nature, dat maakt het bewijs nog steeds niet sterk.
Of je nu 1 maal Bullshit verkoopt drijvend op een moeras van aannames, of je verkoopt het 1000 maal. Een drol die je 1000 maal oppoetst tot appeltaart. Dat kan eerder een bewijs zijn voor de lage waarheidsstandaarden van het ecologengilde van Vet en haar activistenclub, wanneer iets in hun politieke straatje past. Hun lobby voor de technocratische wereldorde geleid door ‘De Experts’. (2030 Agenda/Agenda 21/Club van Rome cs)
De World Conservation Strategy van IUCN/WWF in 1980
Een beproefde communicatie-strategie met zelfde ideologie (eugenetica en Malthus)
30 jaar oud neologisme
Het pas in 1986 uitgevonden neologisme ‘biodiversiteit’ is de samentrekking van ‘biologische diversiteit’ van Thomas Lovejoy van WWF. Ook bepaald geen onafhankelijke expert, als functionaris van de Wereldbank.
In het Global 2000 rapport (1978) voorspelde Lovejoy toen dat wel 20 procent van de soorten voor 2000 zou uitsterven, honderdduizenden, op basis van oppervlakte-projecties voor regenwoudkap. In werkelijkheid stierven er nauwelijks soorten uit die bij de wetenschap bekend zijn. Wel gaf Lovejoy zo het startschot voor het niveau van ‘wetenschap’ die rond ‘biodiversiteit’ sindsdien hangt’.
Een oefening in bluf.
Er was EERST een politieke agenda om het concept te verspreiden via het slaan van politiek alarm, die van de Conservation Biology. Dat is wat 1 van de Founding Fathers, Michael Soule omschreef als ‘Crisis Discipline’. En vervolgens werd daar wetenschap bij gezocht. Zie ook onderstaande tekst uit de World Conservation Strategy (IUCN/WWF 1980); een ‘nieuwe economische orde en nieuwe ideologie’, dat is wat ze willen verkopen.
Toen overigens met beroep op de vermeende degradatie van grond door de landbouw, het woord ‘klimaat’ is nog niet in zwang. En daar werden dan wat soortjes met de haren, schubben en veren bij gesleept.
Experimenten in Cedar Creek (Tilman) en Jena volgden op de kritiek, dat de politiek al overtuigd scheen te weten wat het concept ‘biodiversiteit’ inhield. Terwijl wetenschappers nog worstelden met een goede definitie (zie oa Botkin 2007, maar ook Hubbell 2002)
World Conservation Strategy 1980: Een politiek-ideologisch doel, dat je met ‘wetenschap’ inkleedt
Ge-ent op idee uit ‘genetische diversiteit’
Uit die experimenten blijkt vooral een verzadigingseffect. Iets meer soorten toevoegen kan productiviteit verhogen (een maat voor ‘ecosysteemfunctioneren’), maar dat effect vlakt na een aantal soorten af. Productiviteit kan immers ook veel groter worden wanneer je lekker met fosfaat bemest, ook bij een monoculture. Dus daar heb je al die soortjes ook niet voor nodig.
Het neologisme biodiversiteit (biologische diversiteit) is losjes afgeleid van genetische diversiteit. Dat is ook de kretologie die in de World Conservation Strategy’ (1980) van IUCN/WWF werd gebruikt, het rapport waarin voor het eerst Louise Vet haar andere stokpaardje verscheen:
Sustainable Development. (duurzame ontwikkeling = wereldsocialisme van lieden als Gro Harlem Brundtland)
Het intuïtieve idee van een fokker met honden is immers ook; met meer genetische variatie krijg je een sterker ras, dat minder gevoelig is voor ziekten. Doorgefokte hondenrassen (inteelt) krijgen allerlei gezondheidskwalen. Ook bij Trudy zie je die typische Jack Russell-kwaal dat ze af en toe met ’t achterpootje trekt. Maar dan nog; zou ‘meer diversiteit’ als eigenschap in zichzelf daar iets aan veranderen.
Als er een apart gen is voor ‘pootje trekken’, zoals er ook een gen is voor sikkelcel-anemie (bloedcel-ziekte); dan kun je prima zonder die ‘diversiteit’. Uiteindelijk leunt de medische wetenschap op de bestrijding van ongewenste biodiversiteit met ‘anti-biotica’.
‘Genetische Diversiteit’ ipv ‘biodiversiteit’ als kernbegrip (World Conservation Strategy 1980)
Louise Vet spoort ethisch niet (niveau 3)
Dus: of de hele planeet dus met een pootje gaat trekken, wanneer je 1 of 2 van de 3300 soorten muskieten verliest…Of een panda, of een tijger, die je toch al liever niet achter huis had… De bewijslast ligt bij de mensen die dat beweren, niet bij de critici. Dat Vet zich verlaat op retorica om haar punt te maken toont al, dat ze de koningin van bullshit is.
Bullshit = ‘No Concern for Truth’ = Milieuclubs
Ze probeert met iets weg te komen, wat de wetenschappelijke definitie van bullshit is volgens Harry G Frankfurt. No Concern for Truth. Het gaat Vet enkel om haar planetaire ego, haar status en haar baantje. Ze gebruikt ‘de aarde’ en ‘de soorten die uitsterven’ om ZICHZELF op de voorgrond te zetten.
En voor haar egocentrisme is Vet bereid de reputatie van wetenschap als geheel te grabbel te gooien.
Het is eigenlijk nog een klein kind, Louise. Zoals de meeste linkse medemensen, een verwend en drammerig kind zonder norm- en verantwoordelijkheidsbesef dat ons al miljoenen euro’s publiek geld afhandig maakte voor privaat gewin. (niveau 3, ze claimen morele superioriteit maar verdienen eigenlijk een goed pak voor de broek, net als ieder verwend kind: en dat mag je zo best hardop zeggen.)
Foto C.V.Dam deelnemers cursus
Dus samengevat; sociale status bepaalt niet of iets waar is, maar bewijs. En bewijs wordt ook niet bepaald door het aantal studies dat in je activistische straatje past. Maar de kwaliteit van data, of je geen kersen plukt, valse concreetheid bedrijft, leunt op een moeras van aannames en aan elkaar geplakte data (rotzooi er in, rotzooi er uit) en of je met ijkpunten knutselt.
Wie dat nog niet begrijpt: boek dan de LIVE Cursus Bullshitdetectie via Rypke @ Interessantetijden.nl voor uw politieke partij of bedrijf, en dan maken we U wel vertrouwd met die 4 meest gebruikte trucs van wetenschappelijk bedrog. Aan de hand van voorbeelden in media en rapporten van de overheid gaan we dan oefenen.
En zo leer je dan Bullshitproof worden met basale wetenschapsjournalistieke vaardigheden, zodat uw Rechtse Hippie straks weer wat anders kan doen. Uiteindelijk wil ik mezelf dan helemaal overbodig maken.
Als een filosoof zich gaat bemoeien met de aard van de mens en hoe hij draait en keert, nou, dek je dan maar in. Hij kan weten welke diepe gronden er zijn voor bepaald gedrag.
Maar ja. Ik zeg altijd maar: het inkomen van een mens bepaalt misschien voor een groot gedeelte zijn -meestal ongeweten- deelname aan de ‘club van hen die de top zijn’. Allemaal vrij logisch. Voor niets gaat de zon op.
Een meester, trouwens, herkent men aan de eenvoud van zijn uitleg. Wie veel woorden nodig heeft, en dan vooral ook veel nieuwe woorden om zijn punt te maken, die is waarschijnlijk een sofist. Leest u vooral Plato om te begrijpen wat er bedoeld wordt.
“Maar de kwaliteit van data, of je geen kersen plukt, valse concreetheid bedrijft, leunt op een moeras van aannames en aan elkaar geplakte data (rotzooi er in, rotzooi er uit) en of je met ijkpunten knutselt.”
Je bedoelt waarschijnlijk dat de kwaliteit van date afhangt van de vragenlijst, de invuller van de gegevens, de uitwerker van de gegevens.
Het begint bij de vragenlijst; welke parameters ga ik gebruiken, waarom en hoe staan ze in verhouding tot elkaar? Welke statistische valkuilen ga ik vermijden, welke is de juiste interpretatie van de gegevens, enzovoorts. Statistiek is een vak hoor. Een tamelijk moeilijk vak ook. Wee hen die er met onverstand gebruik van maken. Wee hen die niet eerlijk en integer zijn bij onderzoek. Wetenschap kan niet zonder integriteit. Politiek mag zich nooit met wetenschap bemoeien. Dat is in tegenspraak met elkaar.
Maar. Als het juist de bedóeling is om te knoeien met cijfers, taal, geld, macht enzovoorts, dán is het allemaal wel verklaarbaar. En als ze meestal wat onnozele typjes gebruiken om de mensen te ‘informeren’ (lees te beïnvloeden), die er dan ook nog tamelijk wel bij varen, dan klopt dat ook.
Tjsah mensen, de realiteit is van vele kanten te beschouwen. En toch, om wat klaarheid in de wereld te verkrijgen, is het nodig meerdere takken van wetenschap met elkaar te verbinden, zelfs de Gods-wetenschap. Maar ja, wie betaalt zulks? Wie is gebaad bij ‘de waarheid’, of tenminste een beginnetje van waarheid? En wie is de overkoepelende geest die het allemaal kan waarnemen? Een computer niet hoor. Beschouwen kunnen enkel grote geesten. Eerlijk waar.
Maar als het ene na het andere rare scenario bewust wordt verzonnen door ‘hen’, gewoon omdat dat de agenda is, een agenda om verwarring te zaaien, tja, dan houdt het op hè? Want als het een spel van these, antithese en synthese is dat gespeeld wordt, tja, wie gaat dát nou weer uitleggen? En niemand gaat dat begrijpen. Bijna niemand. Niet Niemand, wat die begrijpt het misschien weer wel.
Alhoewel . . . een grote geest kán het misschien wel uitleggen als hij meester is. Die kan moeilijke zaken eenvoudig maken immers? Maar ja. Ook daar zitten weer haken en ogen aan. Het hemd is nu eenmaal nader dan de rok. Hé? Filosofisch gesproken dan.