Heidense Heiligdommen in neo-heidens Europa

De nabijgelegen Externsteine, Heidens heiligdom dat veel New Agers trekt

Op reis met Interessante Tijden bestudeert het Heidendom. Daar begonnen we een jaar of 10 terug mee, vanuit de observatie dat het Westen niet ‘seculariseert’, maar verheidenst. Zie ook de peperdure commercials van het WNF met ‘Be one with Nature’ als religieuze leus: Aarde-verering. En hoe de klimazi’s ecologische kindsoldaten rekruteren.

Of hoe jeugd met modern ‘onderwijs’ nagenoeg cultureel analfabeet wordt, net als primitieve natuurvolken vroeger. En hoe de huidgraffiti (tatoeages) met heidense (tribale) symboliek normaliseerde.

Zie het brengen van offers aan de Klimaatgod van de Klimazi’s die Aarde vereren. De nazi’s met hun zonnesymbool gingen hen 86 jaar eerder voor. Zie ook de verering van het ‘zelf’ en gesneden beelden (‘imago’s) tot een primitieve mens terugkeert die geestelijk kleuter blijft, het onbeschreven blad reeds door JJ Roussau als ideaal beschreven: weerloze prooi voor ‘de programmeurs’.

…eerste Wereld Oorlog (Berchtesgaden) Voor de dappere Krijger (net als bij de Indianen…)

Het heidense erfgoed op Germaanse bodem kent vele ‘heilige’ plaatsen, die een bezoekje waard zijn. Zoals Externsteine, Urwalder en de Duitse versie van Hadrian’s Wall, de Limes waar moderne heidenen contact zoeken met Holle en Wodan. Als de goden niet thuis geven, zijn er heidens getinte zomerfestivals die het voorchristelijke verleden tot leven wekken.

Voorchristelijk erfgoed als Stonehenge roept associaties op met dansende hippies bij Midzomernacht. Maar aan heilige plaatsen van Germaanse mythologie blijft altijd een bruin randje kleven. Dat komt door de aantrekkingskracht, die voorchristelijke symboliek in de 19de eeuw had op Duitse Romantici. Die beïnvloedden weer de Nazi’s. Zij zagen in de heidense Wodancultus een manier om christendom als religie te vervangen.

..en in de herkansing, de Tweede Wereld Oorlog, alweer een dappere krijger, met eikenloof als Germaanse variant op de Lauwerkrans

Adolf Hitler zwijmelde bijvoorbeeld bij schilderijen met Germaanse symboliek als van Frans von Stuck, zoals zijn ‘Wilde Jagd’. In de wilde jacht uit Germaanse mythologie jaagt Wodan langs op zijn paard met Vrouw Holle met de doden richting dodenrijk Mittgard. En wee de gene die hem tegenkomt. Dat schilderij werd ook de voorkant van een CD van de Belgische satanische hardcoreband Lenth Of Time, van vrolijke swastika’s vergezeld.

En U dacht dat de duvel niet bestond. Als zelfs Belgische satanische hardcore bestaat, dan kunt U beter deze overhaaste metafysische conclusie nog eens heroverwegen…

Wilde Jagd, Franz von Stuck (1888) schildert Wodan die de doden voortjaagt…..Hij was favoriete artiest van Goering en Dolfie

Het Germaanse heidendom, de ‘Asatru’ heeft ongeveer 20.000 praktiserende aanhangers, die individueel of in verenigingsverband blijven worstelen met het duistere randje. De Duitse Asatruvereniging Eldaring verzekert op haar site dat ze ‘niets met bruine hemden te maken willen hebben’. Zij bezoeken gewoon plaatsen in de natuur met voorchristelijke betekenis als de Externsteine, om contact te leggen met de goden en geesten van eigen bodem.

In de tegenaanval; de Amazone van Franz von Stuck

De speurtocht naar Heidense plaatsen en moderne heidenen begint bij de Externsteine, bij Detmold in het Teutoburgerwald. De beroemde romantische schilder Caspar David Friedrich, voorloper van de natuurfotografen, verwerkte de Externsteine in 1812 al in een woest natuurschilderij.

De Externsteine door Romantisch landschaps-schilder. Heinrich Himmler was beheerder van dit Paganistisch heiligdom

Later trokken de Externsteine vooral volk met een ‘bijzondere’ motivatie. In de jaren ’30 vorige eeuw was de Nazi-occultist Heinrich Himmler beheerder van de Externsteine.; Verderop ligt de driehoeksburcht Wewelsburg, die Himmler tot eigen SS-opleidingscentrum verbouwde.

Stonehenge, voor astrologische waarneming?

Nu zijn de Externsteine gewoon weer 40 meter hoge rotsen in een vijver, overladen met toeristen. Met daar binnen ingehakt een kapel en een 12de eeuwse christelijke gravure.

Missionaire monniken wezen het heidendom hier op haar plaats. Zij maakten in de rotswand een beeltenis van de heilige eik ‘Irminsul’. In de gravure die de monniken maakten, buigt die heilige eik voor het kruis van Jezus. Met een eik kom je niet in de hemel, zo was de christelijke boodschap die zij uitdroegen.

Misschien wel als eikel?

De Wewelsburg, met licht weerspiegeld in het riviertje de Alme, de driehoeksburcht met punt naar het noorden

De Crypte van Himmler met ontaarde kosmopolietenkunst er in gezet door de multiculti-totalitairen

…het welbekende logo, in de Krypta van Himmler op het plafond

Vlakbij ligt een al even beladen verwijzing naar het Germaanse verleden: het Hermanns Denkmal. Het 50 meter hoge standbeeld uit de negentiende eeuw verbeeldt de Germaan Arminius.

Deze veldheer lokte Romeinse legioenen in het jaar 9 in een hinderlaag in het woud, en hakte ze in de pan. Arminius ging in de Duitse romantiek na 1800 een eigen leven leiden. Hij werd ‘Hermann’, de model-Germaan, die toonde dat er vóór de Romeinen al een moedig ‘Herrenvolk’ leefde in Duitsland.

Hermanns Denkmall 1870: Een Heidense variant op de Christus bij Rio de Janeiro, de God van de Katholieken.

Schriftelijke bronnen over de Wodanvererende Germanen zijn zeldzaam, omdat het Herrenvolk analfabeet was. Vrijwel alle serieuze informatie over Germanen komt van de Romeinse schrijver Tacitus in zijn ‘Germania’uit het jaar 96. Wat we verder weten over heilige plaatsen is in de golf van Duitse romantiek in de negentiende eeuw verzameld dankzij de gebroeders Grimm in hun werk ‘Deutsche Mythologie’.

Hun erfenis, bekend van de sprookjes ligt opgeslagen op 80 kilometer rijden van Hermanns Denkmall in het hyperromantische Doornroosjeslot ‘Sababurg’.

Untersberg onder depressie… Ook een heilige plaats in Germaanse mythologie

De Grimmbroeders verzamelden alle volksverhalen van geisoleerd levende boeren. In mondelinge overlevering hadden‘Vrouw Holle’en andere Germaanse mythologie vele eeuwen christendom overleefd, zo dachten zij. Holle is een Germaanse godin, maar bij sprookjeslezers bekend als het vrouwtje dat sneeuw liet vallen door de kussens te schudden.

De gebroeders Grimm waren ook de eerste onderzoekers die uit plaatsnamen de voorchristelijke betekenis probeerden te herleiden. ‘Holstein’ zou dan bijvoorbeeld een rots zijn waar Vrouw Holle werd vereerd.

Fort Saalburg Limes Romeinen

Moderne heidenen hebben nog steeds een zwak voor Holle als godin, zij vereren haar zelfs. Dat blijkt bij een bezoek aan een lid van Eldaring, die zijn rituelen opvoert bij een replica van het Romeinse fort Saalburg aan de Limes. Hier liggen de restanten van een andere voorchristelike cultus, Mithras.

De Limes is de Duitse variant van de Hadrian’s Wall aan de Schotse grens, met de zelfde functie. Het vormt een ruim 500 kilometer lang restant van een muur van Rijn tot Donau. Deze moest vanaf het jaar 165 de invallen van Germanen in het Romeinse rijk keren, zoals Hadrian’s Wall woeste Kelten uit Schotland tegenhield. De restanten van de Limes werden in 2005 Unesco werelderfgoed.

Friederichen-Eiche Urwald Hasbruch

Via een Duitse Heks die CDs van heidense muziek verkoopt, komen we in contact met prominente een Heiden van Eldaring die in Giessen woont. Hij gaat regelmatig bij de Saalburg even snuffelen, om daar de god Mithras op te roepen. De heiden publiceert onder de naam ‘Gardenstone’ boeken over zijn onderzoek naar voorchristelijk Europa. Zoals over de gelijkenis tussen de Romeinse god Mercurius en Wodan.

‘Het betekent niet beslist dat we plaatsen als Saalburg als heilig beschouwen’, stelt Gardenstone desgevraagd. ‘Van de meeste locaties bestaat te weinig informatie van het heidense verleden om daarover uitspraken te doen. We kiezen meestal plaatsen uit die een duidelijke voorchristelijke betekenis hebben, of die een speciaal gevoel oproepen. Modern Heidendom is verder sterk individueel, ieder kiest eigen goden. Ik zelf vind Holle als godin erg aantrekkelijk.’

Germaans eikenwoud

Gardenstone doet historisch-wetenschappelijk onderzoek om meer over zijn goden te leren, zoals over de Zeeuwse zeegod Nehellennia. Hij gelooft tegelijk in de aanwezigheid van Germaanse goden en geesten in de lokale natuur. ‘Religie gaat over fundamenteel onbewijsbare zaken, het is een gevoelskwestie’, erkent hij.

‘Je kunt het zo zien: Waarom gaan bij de één bij de Externsteine de nekharen recht overeind staan terwijl jij niets voelt? Ik dicht dat toe aan een religieuze aanwezigheid op die plek. Mijn bewijs voor het bestaan van die goden, is dat ik me beter voel door contact te leggen met die aanwezigheid, en meer bereik.’

Aanrader voor literatuur

De meeste heidenen zijn sterk georiënteerd op de natuur van eigen Heimat. Zoals wouden die in de mythologie een grote rol spelen.

Een ontmoeting met Germaanse goden in komt hier vooral op je verbeeldingskracht aan. Als natuurliefhebber kun je een glimp van Holle en Wodan opvangen in één van de zogenaamde Urwalder die Duitsland rijk is: kleine snippertjes eeuwenoud Germaans woud vol heilige eiken, zoals het Reinhardswald bij sprookjeskaseel Sababurg.

Beukenbos Urwald Hasbruch

Of Urwald Hasbruch bij Oldenburg, waar de 1200 jaar oude Friederikeneiche nog door een echte heiden geplant kan zijn. Hasbruch fungeert als ‘Friedwald’, waar de as van doden bij bomen ligt verstrooid.

Maar waar zijn de goden? Misschien moet je die wezens toch metaforisch zien, als een gevoel dat je gewaarwordt in de natuur. Om een goede foto te kunnen maken van dit Germaans oerwoud, moet je eerst de camera neerleggen, zitten en eerbiedig luisteren. Dan hoor je de vogels zingen, neem je de sfeer op. Plotseling zie je ‘het’, de inspiratie komt. Je drukt af, en kan met een heidense glimlach het bos verlaten. Even liet Frau Holle zich zien.

3 Replies to “Heidense Heiligdommen in neo-heidens Europa”

  1. Interessant stukje. Gardenstone heb ik wel ’s gehoord bij een lezing. Modern heidendom staat soms inderdaad mijlenver af van het authentieke heidendom; veelal stadsmensen zonder “ethnos” (naar Dugin) die inspiratie zoeken, of een “verpakking”, zonder de essentie echt over te kunnen nemen. Indo-Europese cultuur en Germaanse mythen hebben een prachtige, diepere betekenislaag. Een deel ervan is opgegaan en in zekere zin zelfs bewaard gebleven in de Europese versie van het Christendom. Ds. Vreekamp heeft er een aantal boeken over geschreven, o.a. “Zwijgen bij volle maan.” Binnen een neoplatoons raamwerk zijn ze overigens allemaal prima in te passen; Christendom is toch een beetje neoplatonisme voor de massa, gecombineerd met de leer van Zoroaster (de drie magi), Egypte (waar Jezus z’n jeugd doorbracht), uiteraard Judaïsme, en Europese culturele en religieuze vormen.

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Henk_Vreekamp#Zwijgen_bij_volle_maan

  2. Vandaag is het vrijdag, oftwel godin Frya-dag, en gisteren was het donderdag, de god Donar-dag, en daarvoor Woensdag oftewel Wodansdag, Dinsdag (Frys: tiisdei) de god van de rechtspreek Tyr, en zo hebben we nog dagelijks met onze voorouderlijke cultuur te maken. Hier zijn ook nog altijd paasvuren, die bestaan al duizenden jaren! De oude cultuur lijkt ze ver weg en word amper in het onderwijs gebracht, maar is toch zo dichtbij, daar kan zelfs 800 jaar Christendom en geen enkele politieke stroming iets aan veranderen, ook geen 8 jaar alles verwoestende bruinhemden, alleen in dat Duitsland hebben ze, Mittwoch, daar was de kerk schijnbaar iets fanatieker en hebben ze de belangrijkste god, Wodan maar uit de agenda gehaald. Het Christendom, onze lokale kerk heeft nog amper 30 leden, er worden zelfs maandelijks Yoga-lessen gegeven.

    1. @ Anne

      Het terugvallen naar de natuurstaat is idd geen kunst aan, christen zijn vraagt geestelijke discipline en een kritische houding naar jezelf.

      Wie heeft dat anno nu nog? Allemaal lekker ‘juzelluf’ zijn en streven naar ‘zelluf-vurtrouwuh’

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *