In het valkeniersvakblad De Loer publiceerden we januari 2008 over de rol van fondswervende dierenasiel-stichtingen van Stichting VOND, die huistvestten door de AID (nu NVWA) in beslag genomen roofvogels. Een ware golf invallen bij vogelhouders vond plaats in najaar 2007, nadat Vogelbescherming Nederland met dieractvisten in media campagne voerde tegen valkeniers en houders van roofvogels.

We zochten uit hoe het Openbaar Ministerie (OM) zo kon blunderen bij het in gang zetten van een grote golf van invallen bij (onschuldige) valkeniers. En bij vogelhouders & handelaren die hooguit enkele administratieve slordigheden in CITES-papieren ( = regulering transport biologisch materiaal) bleken te hebben volgens advocaat Erna Phillipi van Natuur & Recht.

We keken, hoe de politie aan haar informatie kwam. En we keken wie de grotere spelers in het ‘dierenopvang’-wereldje waren.

Een verontrustend beeld van privaat gewin met publiek machtsmisbruik ontvouwde zich. Zo kreeg mijn onrealistisch vrome beeld van ‘De Nederlandse Overheid’ een realiteitscorrectie. De bijpassende literatuur hier is ‘het OM in de Fout’ van Rechtsfilosoof Ton Derksen.

Mediabeeld versus realiteit
We openen met het wereldbeeld, dat de linkse pers U verkoopt met de Postcode Loterij:

Houders van dierenasiels en stichtingen die zieke dieren uit het wild opvangen en in beslag genomen vogels zijn onbaatzuchtige idealisten. Bij nacht en ontij staan zij op voor de belangen van de dieren. Het gaat steeds slechter met dieren in het wild en de illegale handel in zeldzame dieren loopt de spuigaten uit.

De mensen van de opvang hebben hun handen dus vol om de gevolgen van deze wantoestanden te bestrijden. Zonder uw steun kunnen zij dit werk echter niet blijven doen. Uw donatie is daarom onmisbaar.

Er is ook een andere lezing mogelijk: de stichtingen zijn fondswervende (miljoenen-)bedrijven. Opvang dient geen ecologisch doel maar het plezier van asielhouders en hun publiek, het tentoonstellen van dieren aan publiek en de continuïteit/uitbreiding van het bedrijf via fondswerving. Het gepropageerde idealisme is daarbij een succesvolle marketingstrategie.

Het verkondigen van rampspoed over dierenhandel en dieren in het wild helpt bij de bedrijfsuitbreiding en de eigen maatschappelijke status.

Een mengvorm van beide is natuurlijk mogelijk, de grote mensenwereld kent veel grijstinten. Mensen die graag dieren houden, of dit nu voor valkerij is of onder het mom van ‘opvang’, het zijn allemaal net gewone mensen met belangen en tekortkomingen. De Loer besloot bij wijze van experiment voor advocaat van de duivel te spelen: in hoeverre gaat het tweede scenario op?

‘Vermoeden’ overheid voldoende voor ruïneren mensenlevens
Aanleiding om kanttekeningen te plaatsen bij geadverteerd idealisme en expertise, vormt de omvangrijke golf inbeslagnames van (roof)vogels in 2007, waar de Loer in eerdere afleveringen over berichtte. Hieraan vooraf kwamen golven van mediaberichten over ‘grootschalige illegale (roof)vogelhandel’ die onder meer door ‘Harry Potterfilms’ in gang zou zijn gezet.

Voor de duidelijkheid: Het nut van goede handhaving van de Flora en Faunawet staat in dit artikel niet ter discussie. Wel de wijze waarop nu de praktijk van inbeslagnames door de Algemene Inspectiedienst (AID) is ingericht, de ‘sterke arm’ van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) .

En de dubbelrol die fondswervende organisaties hierbij spelen. Financiële, ideologische en juridische belangen lopen door elkaar. ‘Het goede doel’lijkt te mogen winkelen met hulp van justitie.

De AID (*nu NVWA), justitiële arm van het Ministerie van LNV verspreidt met de Dienst Regelingen (het voormalige Laser, inmiddels heet dat nu na fusie met Agentschap.nl ‘RVO’) in beslag genomen dieren over asielstichtingen, in afwachting van het justitieel onderzoek en de rechterlijke beslissing. Procedures van een jaar zijn normaal, in de tussentijd blijven de dieren in beheer van de fondswervende stichtingen.

De dieren worden officieel in beslag genomen bij een juridisch ‘vermoeden’van strafbare feiten. De inbeslagnames dienen ‘onttrekking aan het handelsverkeer’.

Juridische adviseurs die zich specialiseren in Flora en Faunawet, plaatsen kanttekeningen. Voor de rechtsgang zelf is inbeslagname overbodig. Nu neemt de AID ook vogels in beslag bij ‘gewone’dierhouders die geen handelaar zijn, bijvoorbeeld valkeniers die al jaren dezelfde vogel hebben.

Ook is het onderscheid tussen juridisch vermoeden en particulier vermoeden in de praktijk flinterdun, en hoeft inbeslagname niet op een aangetoond strafbaar feit te volgen. Een goedkoper juridisch alternatief voor inbeslagnames bij verdachten die mét levende have in Nederland wonen is voor handen: een vervoersverbod tot de rechter uitspraak doet.

Sponsorcondor
Bij de huidige opzet lijken inbeslagnames ‘het goede doel’te dienen: een aantal fondswervende opvangstichtingen, waaronder NOP Veldhoven en Vogelrevalidatiecentrum Zundert profiteren bedrijfsmatig van een voortvarend inbeslagnamebeleid van (roof)vogels door de AID.

Allereerst via een financiële vergoeding van LNV die asielstichtingen ontvangen per in beslag genomen vogel. Deze vergoeding ligt vaak meer dan de helft boven de kostprijs van voeding. Kleinere vogels leveren een euro per dag op, grotere vogels als oehoe’s en arenden drie tot vier euro of soms meer. Volgens een handelaar kost voer voor een arend maximaal 70 eurocent per dag.

Verzorgingskosten zijn minimaal omdat vrijwilligers het leeuwendeel voor hun rekening nemen. Van de AID-inkomsten bekostigt Zundert haar eigen dierenarts.

Hoe meer vogels in beslag worden genomen, hoe meer (belasting)geld dus richting asielstichtingen vloeit. Een indicatie van de bedragen: Het NOP rekent 45.000 euro voor een maand huisvesting van een voor Japan bestemde partij zangvogels die Voedselwarenautoriteit RVV onderschept. Dat is volgens de transactiedocumenten vier maal de financiële waarde van de vogels, wanneer zij waren verkocht.

Inbeslagname-industrie
De stichtingen laten zich bovendien door de overheid inhuren om te assisteren bij inbeslagnames, ook bij dieren die ze zelf krijgen. Zij helpen onder meer om vogelsoorten te identificeren die AID-inspecteurs niet herkennen, en om de vogels te vangen.

Kortom, de invloed van fondswervende stichtingen op de inbeslagnamepraktijk én hun inkomsten nemen recht evenredig toe met de onkunde van AID, OM en Politie. Hoe minder expertise de overheid zelf in huis heeft, hoe vaker deze fondswervende bedrijven worden ingehuurd. Hoe meer overheidsambtenaren geloven dat illegale handel plaatsvindt, hoe eerder zij tot de voor deze stichtingen lucratieve inbeslagnames overgaan.

Eén opvang/dierenpark, de NOP Veldhoven laat zich ook inhuren door de gemeente Leerdam als sloopbedrijf van een dieren/roofvogelpark. Waarbij vrijwilligers van het NOP tegen betaling van 330 duizend euro door die gemeente het dieren/roofvogelpark afbreken. Het NOP stelt vervolgens de in beslag genomen vogels ten toon uit het dierenpark dat zij zelf afbrak.

Dit terwijl de bezwaarprocedure tegen de inbeslagnames door de AID nog loopt. Ook heft het NOP 10 euro intree aan publiek dat de dieren wil zien zien.

Inbeslagnames zijn nog lucratiever. De stichtingen werven namelijk ook sponsorgelden met hulp van inbeslaggenomen vogels.De roofvogels zijn de ‘nieuwe bewoners’waarvan de NOP-donateursbrief bericht in september aan haar geldschieters. “Diverse roofvogels zoals zeldzame condors (zie foto), zeearenden, gieren, valken, uilen etc.”

De nieuwsbrief bericht verder over het goede fokseizoen met exotische vogels. “In onze tropische volière zijn de resultaten enorm.”

Het bord voor de kooi van de sponsorcondors in het dierenpark verlokt bezoekers om een vogelkooi te sponsoren voor minimaal 150 euro per jaar.

Ook Zundert stelt de in beslaggenomen vogels ten toon voor sponsors, op de kooien hangen sponsorbordjes en de dieren dienen als attractie bij bedrijfsuitjes en open dagen. Beide stichtingen maken op hun websites reclame met de erkenning door de AID als kwaliteitskeurmerk van de eigen ‘opvang’.

Allemaal idealisme? Tijd om de hoofdspelers eens op te zoeken om ze voorgaande bevindingen voor te leggen. De reactie van een ambtenaar bij de Directie Natuurbeheer bij het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit op dit journalistiek experiment is alvast bemoedigend; ‘Complottheorie’. Is de Loer is dus paranoïde geworden?

‘Het is oorlog’
“Je moet af en toe wat strooien”, zegt Charles Brosens, directeur van Vogelrevalidatiecentrum Zundert. Hij reageert op de vraag waarom hij steeds via krantenberichten suggereert dat kwekers van roofvogels illegaal dieren uit het wild halen om ze als gekweekt te verkopen. We ontmoeten elkaar in zijn opvangcentrum in Zundert, dat momenteel wordt uitgebreid met een natuur-educatiecentrum.

“De AID, Openbaar Ministerie en LNV komen nooit in actie als je ze aanspreekt, maar moet je eens zien hoe snel ze reageren als er iets in de kranten verschijnt.”

Brosens is voorzitter van de Vereniging Opvangcentra Niet-gedomesticeerde Dieren (VOND). In een nieuwsbericht van GPD-kranten vorig jaar september treedt hij op als expert op het gebied van dierenhandelbestrijding met collega’s Tonnie van Meegen van NOP Veldhoven en David van Gennep van Stichting Aap.

Na een beschrijving over in beslag genomen ‘zeldzame’ Steller zeearenden in Berkel en Rodenrijs tekent de GPD-journalist uit zijn mond op. “Iedereen heeft papieren waarop staat dat de dieren zijn gefokt.” De suggestie is effectief gewekt: de ‘zeldzame’dieren kwamen uit het wild, kweken met roofvogels is moeilijker dan ze uit het wild halen met valse papieren.

Waar haalt Brosens zijn kennis over illegale handel vandaan?

Brosens verwijst naar ‘handelaren in Oost Europa’. “Zeg nou zelf, ze hebben daar een totaal andere mentaliteit dan hier”, reageert hij. “Ze vangen daar vogels uit het wild op bestelling en regelen de juiste Citespapieren er bij (documenten die legaliteit moeten aantonen RZ). Of ik daar bewijzen voor heb?

Er worden gewoon wilde roofvogels uitgehorst. En toen ik in Berkel en Rodenrijs de AID assisteerde bij inbeslagnames kwam ik daar Oost Europeanen tegen. (navraag leert dat dit een Kroatisch ex-vluchteling is met werkvergunning RZ) Die handelaar heeft me zelf gezegd dat het hem alleen om het geld te doen is.”

Kennisgebrek LNV & OM uitgebuit door activisten
Volgens Brosens zijn te snel teveel roofvogels in de handel opgedoken, sinds de wetgeving op het houden van diverse roofvogelsoorten in 2002 verruimde.

Ook zijn volgens hem meer pootringen in omloop die illegale vogels legaal zouden maken. “Ik geloof niet dat kweken met roofvogels mogelijk is”, zegt hij. “Tenminste, niet met haviken en niet in die grote aantallen die overal verschijnen. Dat iemand onlangs is opgepakt die jaren beweerde te kweken met haviken, maar ze ondertussen uit het wild haalde bevestigt mijn vermoeden’, zegt hij. “En slechtvalken, lijkt me ook moeilijk.”

Maar Brosens erkent na enig doorvragen dat kweken met veel roofvogels al decennia massaal plaatsvindt. Stelt Brosens dus een branche in een kwaad daglicht, op basis van enkele uitzonderingen? “Smaad, dat is een sterk woord, en liegen, jullie journalisten liegen ook”, reageert hij. Dan serieus :

“ Wat het effect van mijn uitspraken op de AID en LNV is en of dat vervolgens onterecht roofvogelhouders dupeert, dat is niet mijn verantwoordelijkheid. LNV en AID moeten zelf de zaakjes op orde hebben.”

Dat de AID geen kennis van zaken heeft is zowel bij valkeniers, Brosens maar ook Bijlsma van de Werkgroep Roofvogels bekend. “Ze hebben veel kennis verloren over handhaving van de Flora en Faunawet en Cites-wetgeving toen enkele jaren terug, ik meen iets van 13 deskundige controleurs vertrokken”, zegt Brosens.

Braindrain overheid ten gunste van procesmanagers
Het AID-jaarverslag in 2002 vermeldt deze braindrain ook die in het kader van de FPU+-regeling plaatsvond. “Die kun je niet zomaar even vervangen door iemand van Visserij te halen. Ik moet dan ook wel eens in beslag genomen roofvogels terug brengen naar de eigenaar, omdat de AID fouten heeft gemaakt.” Ook voormalige inspecteurs bevestigen deze gang van zaken.

Brosens zijn lijnen met ambtenaren en de AID zijn kort. De Gemeente Leerdam belde Brosens als eerste met de vraag of hij Stonehenge Wildlife wilde slopen. “Ik wist al een half jaar voor afbraak dat het dierpark moest verdwijnen.”Bij de inbeslagnames bellen controleurs als Viktor Hoogendoorn hem op om de stand van zaken door te geven.

“Hoogendoorn is heel gemotiveerd”, zegt Brosens. “Bij de inbeslagname van haviken belde hij me nog, ‘het is oorlog’, vertelde hij me. De meeste AID’ers zullen je niks over lopende zaken willen vertellen maar misschien wil hij nog wel wat kwijt, hij wil het wereldje echt goed aanpakken.” Hoogendoorn wil echter bijna niet reageren.

“We weten best dat je met haviken kan kweken”, erkent hij wel. Hoogendoorn wil niet serieus op de ‘oorlog’-uitspraak ingaan, voor hij naar de AID-voorlichter verwijst: “In Afghanistan is het oorlog.” Aan humor is bij de AID géén gebrek.

Maar vindt Brosens werkelijk niet dat zijn AID-relaties nogal profijtelijk zijn voor het voortbestaan van zijn bedrijf? “Denk je nu echt dat ik het voor het geld doe”, zegt Brosens. “Zo rijk word ik hier niet van, ik heb zelfs nog een baan bij het kadaster. Ik ben idealist en vindt gewoon dat roofvogels thuishoren in de vrije natuur.

Je kunt protesteren tegen Turken die nog beren aan een ketting houden. Maar in Nederland mag je nog roofvogels aan een touwtje vasthouden. Valkeniers moeten dus niet tegen mij beginnen en zeggen dat de kwaliteit van mijn opvang niet deugt. Ik kan ook landelijk mooie posters verspreiden van een zielige roofvogel aan een ketting. Tekstje er bij, ‘dit mag in Nederland’. Moet je dan eens de reacties zien…”

Pronken met andermans veren
Bij Papegaaienopvang/dierentuin/sloopbedrijf/vogelkweekcentrum NOP in Veldhoven staan de in beslaggenomen gieren en condors prominent tentoon gesteld. De gieren zitten in een nieuw verblijf vlakbij de ingang. Eén van de twee sponsorcondors zit in een kooi tussen een verblijf met vijf oehoes, deels eigen bezit van het vogelpark, en laplanduilen.

Vier Amerikaanse zeearenden, waarvan een deel eigen bezit van het park, en een deel in beslaggenomen balken continue hun typische meeuwachtige roep over het terrein. Eén van hen stort zich op een caracara, die krijsend wegvlucht. Het publiek vindt het prachtig en kijkt door het gaas: “Is dat een adelaar?”

“Alle door de AID in beslag genomen vogels zitten bij ons achter de schermen”, zegt NOP-directeur Tonnie van Meegen telefonisch. “Nou, OK die condors niet. En die gieren. Die Amerikaanse zeearenden zijn van ons, tenminste de meeste, OK niet allemaal. Wat wilt u eigenlijk? U wilt een stukje schrijven en dit allemaal tegen mij gebruiken heh?

Ik kan heel gemakkelijk uitleggen hoe het zit. Er zijn het afgelopen jaar veel inbeslagnames geweest en we hadden niet genoeg ruimte om alle grote roofvogels achter de schermen te huisvesten. Het is dus gewoon overmacht. We zijn nu de opvang achter de schermen aan het uitbreiden zodat ook voor deze dieren ruimte is. Bent u nu tevreden?”

Het gaat het NOP financieel en bedrijfsmatig bijzonder voor de wind. Er staan forse uitbreidingen op het programma, zo meldt Van Meegen in de donateursbrief van september. Met, evenals in Zundert, plannen voor een natuureducatiecentrum.“Ik kan u blij meedelen dat ons bestuur er in geslaagd is om een groot perceel grond aan te kopen welke gesitueerd is naast ons Papegaaienpark.

Ook dit perceel (net zo groot als het huidige park) maakte vroeger deel uit van het campingterrein waarop ook ons Papegaaienpark gebouwd is. Met deze prachtige aanwinst wordt het Papegaaienpark in de toekomst ruim 12 hectare!”, aldus stichtingsdirecteur Van Meegen. “Een groot gedeelte van dit terrein zal gebruikt worden voor het huisvesten van in beslag genomen dieren.”

Naast het VSB-fonds is het Ministerie van LNV een belangrijke geldschieter en bron van bedrijfsuitbreiding bij Van Meegen’s dierentuin/opvang/kweekcentrum/sloopbedrijf.

“De opslag van allerlei dieren die zijn in beslag genomen door LNV is de afgelopen jaren enorm gegroeid, en we willen het liefste alle dieren centraal opvangen. Het LNV heeft aangegeven, dat er in de toekomst meer behoefte zal ontstaan naar een verbeterde opvang van roofdieren. Tonnie van Meegen en Erico Goedhart zijn inmiddels op stage geweest bij verschillende dierentuinen om zich te oriënteren op dit soort dieren.”

Vrijwilligers op het park bevestigen dat het Ministerie bijzonder goed betaalt. “Een enorm bedrag, tenminste, per roofvogel veel meer dan er aan voer nodig is.”De Directie Natuurbeheer bij het ministerie bevestigt dat er jaarlijks een fors bedrag (in de orde van tonnen) naar de asiels gaat, de specifieke bedragen liggen nu onder een WOB-verzoek.

Drie verschillende ambtenaren hebben dit momenteel naar elkaar toegespeeld.

“Het ministerie betaalt ons voor de kwaliteit van de opvang”, zegt Van Meegen. “Die is nu 100 procent beter geregeld dan hij was (tot 2003 gingen door de douane in beslaggenomen vogels naar een rijksquarantaine in Hoek van Holland RZ.).Daar mogen we toch een vergoeding voor krijgen.

Wij sloven ons bij nacht en ontij uit voor de dieren, we moeten zelfs mensen met lastige vragen te woord staan zoals u. U zegt dat wij veel meer geld krijgen dan de verzorging kost? Nu heb ik er genoeg van, ik wil u niet meer te woord staan.”

Vangkooi? Het OM in de Fout
Hoe fair zijn fondswervende organisaties dus in hun media-uitlatingen? Ook het rapport ‘Kweken met de vangkooi’dat Vogelbescherming (fondswervend bedrijf met 70 betaalde medewerkers) in maart 2007 via landelijke pers lanceerde, hanteert de aanname dat grootschalige kweek (van meerdere soorten)zo moeilijk is, en dat dus vogels uit het wild moeten zijn gevangen.

Een goede kennis van Brosens, Arnold van Kreveld schreef dit ‘onderzoek’.

Het bestuur van de Speciaalclub Europese Cultuurvogels reageerde verbolgen: “ Bij grondige bestudering vallen een groot aantal onwaarheden op. In de eerste plaats bevat het rapport veel anekdotisch “bewijs”. Sappige verhaaltjes en citaten, die als uitzondering best waar kunnen zijn, maar hiermee heb je nog niet het bewijs geleverd dat er op grote schaal met Europese vogels wordt gefraudeerd.

Als we naar het weinige cijfermateriaal in het rapport kijken, bijvoorbeeld over de in beslag genomen vogels, is er zelfs in 2006 een duidelijke vermindering ten opzichte van 2005 te zien.”

Het rapport met bijbehorend persbericht leek wel een ander effect te hebben. Het aantal inbeslagnames bij (roof)vogelhouders in 2007 steeg explosief. Justitie kan het aantal zaken ‘nauwelijks verwerken’, zo bevestigt OM-officier Ingrid Kuipers van het Parket in Rotterdam. Zij is in een half jaar al de derde officier op een rij die de zaken voor roofvogelhouders moet behandelen.

Ook OM-officier Luc Bonsel is in oktober naar Amsterdam overgegaan. Deze officier zou de tientallen zaken overnemen die instigator van alle inbeslagnames, Breman-Nagtegaal achterliet. Zij werd in augustus uit Rotterdam overgeplaatst naar Breda. Hier mag zij geen ‘groene’zaken meer doen.

Na de campagne van Vogelbescherming in maart adverteerde de afdeling ‘communicatie’van de AID herhaaldelijk met haar daadkracht. Bij inbeslagnames in augustus schrijft zij in een persbericht, dat alle landelijke kranten overnamen dat er bosuilen, ransuilen een rode en een zwarte wouw werden ‘aangetroffen’ en ‘dode vogels’werden gevonden. Alsof ze verborgen waren en de AID iets illegaals onthulde. Terwijl de aanleiding voor inbeslagnames foute Cites-papieren zou zijn.

Hoe kan dit? Als men iemand van fouten in papieren verdenkt, moet tenminste bekend zijn welke vogels daar zitten mét die foute papieren. Wekt de ‘aangetroffen’ formulering dus niet nodeloos de suggestie van illegaliteit? De AID-voorlichter wil niet op deze vraag ingaan, maar verzekert dat de AID wel zorgvuldig handelt.

KLPB/Milieupolitie handelde op geruchten activisten
Cock Sleeuwenhoek, werkzaam bij de milieupolitie (KLPD) verwijst ook naar het rapport van Vogelbescherming als aanwijzing dat illegale handel door roofvogelhouders plaatsvindt. Hij noemt desgevraagd de wantrouwige opstelling van valkeniers naar media (…) een teken dat een groot deel van hen met verdachte zaken bezig is.

Een dergelijke stellingname werpt ook een verhelderend licht op de moderne overheid: in het kader van dit journalistieke onderzoek weigerden de meeste verantwoordelijke overheidsfunctionarissen zonder inmenging van ‘communicatie’, de reclameafdeling van de overheid te reageren.

Sleeuwenhoek treedt in september 2005 op in een artikel in politieblad Blauw met Pauline Verheij, nu werkzaam bij het parket in Den Haag. Hierin stellen zij: “Treffen rechercheurs roofvogels aan, dan is de kans bijna 100 procent dat deze uit het wild zijn gevangen. Roofvogels kweken lukt namelijk zelden.”

Volgens Verheij en Sleeuwenhoek veroorzaken ‘Harry Potter Films een grote vraag naar slechtvalken’. Zij blijken niet op de hoogte van het feit dat er al 30 jaar lang duizenden valken worden gefokt, ook voor natuurbeschermingsprojecten. Toch willen de politieambtenaren het liefste ‘duizenden vogels per jaar redden’.

Navraag leert dat Verheij, het artikel in Blauw is ‘vergeten’, maar even later toch niet: ‘ik heb inmiddels bijgeleerd’, verontschuldigt zij zich voor de beweringen in het artikel. Hierna verwijst zij richting ‘communicatie’. Sleeuwenhoek wil aanvankelijk ook naar ‘communicatie’ doorverwijzen:

“Als ik teveel zeg tegen een journalist kan ik mijn politiepet wel aan de kapstok hangen”, reageert hij.

Na aandringen wil Sleeuwenhoek toch vertellen hoe hij bij de beweringen komt in Blauw. Volgens hem is er verschil tussen legale en illegale kweek en doelt hij op het laatste. “Dan lijkt het of er gekweekt is, maar zijn er eieren of jonge vogels uit het wild gehaald”, zegt hij.

“We hebben de afgelopen jaren wel degelijk tientallen zaken, gebaseerd op strafbare feiten aangebracht bij het OM waarbij vogels uit het wild kwamen. Dat dit dan vervolgens bij de rechter niet tot één veroordeling van valkeniers heeft geleid ligt er aan dat bewijs van strafbare feiten bij overtredingen van de Flora en Faunawet bijzonder moeilijk is.”

De rechter accepteerde alleen hard bewijs, wat dan weer pleit voor de Nederlandse rechtsstaat.

Succes
Is verdachtmaking via media dus een succesvolle strategie om particuliere belangen te behartigen bij de overheid? Vogelbescherming beraadde zich volgens haar voorlichter vorig jaar nog op stappen om ‘deze praktijken (de groeiende populariteit van roofvogelhouderij, sinds het Vergy Arrest in ‘97) structureel en effectief tegen te gaan.’

Die campagne lijkt succesvol.Eén kweker/dierpark met roofvogels is afgelopen jaar afgebroken. De kweker/handelaar in Berkel en Rodenrijs ligt na jarenlange goedkeuring van de gemeente plotseling onder ambtelijk vuur. Hij moet nu over drie jaar stoppen. Procedures lopen ondertussen nog. (update 2020, ze hebben hem volledig geruïneerd)

Voor de echte groothandelaren in illegale levende have blijft het leven gemakkelijk. De heer Van Kreveld geeft in ‘Kweken met de vangkooi’in de conclusie toe dat hij niet is geslaagd in het onderbouwen van zijn onderzoeksdoel: het aantonen van omvangrijke illegale handel, terwijl Vogelbescherming die bewering wel in haar persberichten adverteerde:

“De vraag of er ook een toename is in het aantal illegaal gevangen en verhandelde vogels is op basis van dit onderzoek niet met zekerheid te beantwoorden. Kenmerk van illegale activiteiten is dat ze zich aan het gezichtsveld onttrekken……”

• Wat ons brengt bij de allerlaatste vraag: Was interesse in feiten wel het hoofddoel van de opdrachtgever?
• En de aller- aller- laatste vraag: krijg ik wel een eerlijk proces, wanneer je al weet dat Barbertje moet hangen?