Klimaatwet veroorzaakt 50-100 duizend extra sterfgevallen

For a fantastic plant growth

Bij Blue Tiger media legt chemicus en theoloog Jaap Hanekamp uit, waarom klimaatbeleid uit voorzorg verboden moet worden. Dit vanwege de zogenaamde ‘Cost Induced Fatalities’, doden die vallen door onkosten door beleidsmaatregelen.

Risico-analisten berekenden dat per 10 miljoen euro die je aan een extra beleidsmaatregel uitgeeft, daar 1 sterfgeval tegenover staat. Want wie minder te besteden heeft, armer is door almaar stijgende energierekeningen en gedwongen ‘verduurzaming’ van je huis, die leeft korter en ongezonder. En iedere euro die je aan ‘klimaat’ uitgeeft kan niet naar bejaardenzorg, gezondere voeding enz.

De Raad van State beweert op haar webzijde dat zij een ‘teveel’ kan vaststellen voor groeikasgas CO2, dat ‘negatieve gevolgen voor mens en natuur’ zou hebben. Die opinie van de raadsheren (met oa Marijke Vos bij Raad van State) leunt niet op bewijs in het hier en nu maar op het voorzorgprincipe.

Maar je dient dat voorzorgprincipe dan ook toe te passen op het beleid zelf, en dan geldt ‘bij twijfel niet doen’.

De Staat die alle risico’s uit zal bannen, een utopie
Hanekamp promoveerde aan de Universiteit van Tilburg ( 2015) met zijn proefschrift ‘Utopia and Gospel, Unearthing the good news in precautionary culture, over de huidige ‘voorzorg’-maatschappij.

Daarin verlangen mensen van de overheid, dat deze uit voorzorg alle risico’s uit het leven bant. Het voorzorgprincipe klinkt redelijk als ‘beter ten halve gekeerd’, of ‘bij twijfel niet doen’. Al kun je ‘voorzorgprincipe’ ook ‘angst voor het onbekende’ noemen.

Dus: wanneer je het voorzorgprincipe op zichzelf toepast- zo schreef ook conservatief filosoof Roger Scruton al in ‘Green Philosophy’- dan dien je het af te schaffen: ‘Niet Doen’, dat je uit voorzorg zaken verbiedt bij onzekerheid. Immers: niets in het leven is zeker, vooral de toekomst niet.

Het idee dat de overheid het leven voor iedereen veilig zal maken is een zogenaamde ‘utopie’: Een wensbeeld dat niet realiseerbaar is en zelfs meer schade kan aanrichten dan ‘gewoon niets doen’. Andere utopieën zijn bijvoorbeeld het communisme en het nazisme, of zoals nu ‘De Transitie’.

Alles klopt aan het bier, de smaak is top en de beleving van de natuur van Rugen in 1

Voorzorg-maatschappij kweekt totalitaire bureaucratie
Rigide toepassing van het voorzorgprincipe zou ook het leven onmogelijk maken, je zou ook geen (pleeg)kinderen meer kunnen nemen uit angst dat het mis met ze zou kunnen gaan. En 100 procent bewijs dat dit onmogelijk is, dat heb je niet. In de praktijk bepaalt de fantasie van een ambtenaar, of je iets uit voorzorg verbiedt, en wat dat ‘iets’ kan betekenen.

Of dat je uit voorzorg voor ‘de toekomst’ mensen nu al opzadelt met astronomische kosten.

Een voorbeeld is de eigenaar van het gasthuis in Duitsland waar ik logeerde. Die moet tienduizenden euro’s lenen, nadat ambtenarij langskwam voor ‘brandweer-inspectie’. Zelfs papieren logboeken van het gasthuis mochten niet meer in kastjes liggen. Want stel dat er een brandstichter met snode plannen in het gasthuis zou logeren.

En die zou op het idee komen, om die logboeken in brand te steken. (…) En nee, dit is geen overdrijving of grapje.

Marijke lust wel een wijntje…

Een ander voorbeeld was de bierbrouwer van de Inselbrauerei Rugen. Die moest naast zijn kleine brouwerij een vijver aanleggen voor de brandweer. En er moest een gecertificeerd hek om die vijver heen, want stel dat iemand in die vijver zou kunnen vallen. Terwijl 15 meter verderop een onbewaakte spoorwegovergang ligt.

Door omgang met de voorzorg-bureaucratie kwam de brouwer nauwelijks nog aan zijn passie (lekker bier brouwen) en bedrijf toe.

De Raad van State liegt. Met de Klimaatwet wordt geen bewezen negatief gevolg voorkomen, wel veroorzaakt (1000 miljard euro lastenverzwaring en landschappelijke verwoesting)

Cost Induced Fatalities
De Raad van State claimt op haar webzijde dat een ‘teveel’ broeikasgassen mens en natuur zou schaden. Voor die schade is echter geen enkel bewijs in het hier en nu, zij leunt op modelprognoses en het voorzorgprincipe. Wel hebben we bewijs, dat klimaatbeleid nu al de natuur beschadigt. Zoals met windmolens in het Robbenoordbos:

Powered by Vattenfall

Forest Windfarming

En door de boskap voor biomassacentrales:

Forest destruction for climate protection by State Forestry Service SBB

Daarnaast neemt de overheid nu al 42% van de lasten van de energierekening voor zich. Zo is mijn energierekening, ondanks extra besparingsmaatregelen, in 9 jaar tijd van ongeveer 60 euro per maand gestegen naar 98 euro per maand. En hier raken we aan de zogenaamde ‘cost induced fatalities’ en schade door beleidsmaatregelen

Wat al eeuwen bekend is: wie meer te besteden heeft, en wie zinvol werk kan doen, die leeft langer en is gezonder. Je kunt betere voeding kopen, duurzamer voedsel van hogere kwaliteit. Dus als de overheid mensen dwingt hun inkomen af te staan, ze tot armoe dwingt dan is de uitkomst dat je meer mensen blootstelt aan het risico van lagere gezondheid.

Overheidsbank ASN: uit voorzorg geen tweede kind nemen

Torenhoge energierekeningen door klimaatbeleid, het verplicht dichtisoleren van huizen zodat je niet meer ventileren kunt. Zoals we al beschreven is teveel isolatie slecht voor het binnenklimaat, en dus je gezondheid, luchtwegen door bijvoorbeeld huisstofmijt, schimmels…Je krijgt zogenaamde ‘hoofdpijnhuizen’.

Er is nu dus al hard bewijs dat klimaatbeleid schade aanricht aan mens en natuur. Maar er is geen enkel bewijs dat in het hier en nu de klimaatveraangenaming van ongeveer 1 graad in anderhalve eeuw enig schade aanricht. Er is ook niet 1 diersoort of plantensoort door die milde opwarming uitgestorven. Zelfs het klimaaticoon de ‘gouden pad’ niet.

Het Ministerie van Klimaat

Terwijl voordelen beperkt zijn tot een kleine groep subsidie-miljonairs die gunsteling zijn van een klimaat-kleptocratie onder leiding van Sandor Gaastra, de Directeur Generaal Klimaat bij het Ministerie van EZK.

Daarnaast staat het bewijs voor de biologische voordelen van een hogere CO2-concentratie – zie ons eerdere bericht ‘CO2 vergroent Aarde’–  empirisch oneindig sterker bewezen (ook tuinders in het Westland passen dit ‘fertilisatie-effect’ toe), dan het op rekenmodellen ( = niet de realiteit) gebaseerde risico van een opwarming die catastrofaal zou uitwerken.

Klimaatwetenschap wordt wel ‘postnormale’ wetenschap genoemd, zij is niet falsificeerbaar (toetsbaar in het hier en nu), omdat miljoenen factoren het klimaat beïnvloeden, waaronder ook de mens. En omdat je ook geen harde ‘nul’-lijn hebt, hoe ‘het klimaat’ dan ‘hoort’ te zijn.

Immers: Klimaat = verandering, dus welke verandering zou dan ‘veilig’ zijn?

Extra regels geven extra kosten, die ten koste van gezondheid gaan….

Klimaatbeleidslachtoffers
Dus zo kun je wel degelijk een inschatting maken van de slachtoffers van klimaatbeleid. Ralph Keeny schrijft in 1997 in het Journal of Risk and Uncertainty, dat je per 11 miljoen dollar aan extra lasten door een beleidsmaatregel ongeveer 1 (theoretische) dode extra veroorzaakt.

Regulatory costs are paid by individuals, which leaves them with less disposable income. Since individuals on average use additional income to make their lives safer and healthier, the regulatory costs lead to higher mortality risks and fatalities.

Based on data from the National Longitudinal Mortality Study relating income to the risk of dying, approximately each $5 million of regulatory cost induces a fatality if costs are borne equally among the public. If costs are borne proportional to income, approximately $11.5 million in regulatory costs induces a fatality.

Cost-induced fatalities disproportionally burden the poor and minorities, particularly blacks.

Paniek, Gevaar!

Juist armere mensen, zoals Zelfstandigen Zonder Perspectief (ZZP’ers), die worden direct in het inkomen geraakt dat ze aan gezondheid konden besteden. Of aan de middenstand, de bakker, slager, de echte economie die zonder ambtenarij functioneert. Kijk alvast de excellente uitzending van Blue Tiger, want de chemicus en theoloog Jaap Hanekamp kan het allemaal veel beter uitleggen.

Waarom worden zulke kundige wetenschappers nu niet door multinationals als Shell uitgenodigd, om de redelijkheid terug te brengen? Wanneer je de berekende kosten van Keeny vertaalt naar de kosten van de Klimaatwet, vallen per miljard euro klimaatbeleid dus 100 doden.

En dan hebben de partijen als Christenunie die voor de Klimaatwet stemden dus 100 duizend extra doden op hun geweten, bij kosten van 1000 miljard euro. Die vroegtijdiger sterfgevallen, ze zijn realistischer dan de theoretische doden die oude media toeschrijven aan ‘fijnstof’. Die doden bestaan alleen in rekenmodellen en die modellen zijn de realiteit niet.

Fakenews

De relatie tussen langer gezond leven en inkomen ligt empirisch sterker dan dood door ‘fijnstof’. Zie maar dit artikel ‘waar liggen de fijnstofdoden‘ voor De Groene Rekenkamer, dat Marcel Crok al schreef voor NWT in 2006

Klimaatbeleid-doden zijn dus realistischer dan fijnstofdoden, want de relatie inkomen-gezondheid is empirisch sterker. Wanneer je- zoals Zembla en andere Oude Media- beweert dat wel 428 duizend fijnstofdoden per jaar vallen in Europa- die alleen bestaan in rekenmodellen- dan dien je dus ook eens serieus te kijken naar slachtoffers van klimaatbeleid.

 

2 Replies to “Klimaatwet veroorzaakt 50-100 duizend extra sterfgevallen”

  1. Ik heb niet langer dan een paar minuten gekeken naar die man Hanekamp, omdat ik het al tenenkrommend slecht vond van twee kanten, maar wat ik hier lees als “Cost Induced Fatalities” is vanzelf volkomen onzinnig, omdat geld an sich op geen enkele wijze bijdraagt aan welzijn. Ik hoorde nog wel even dat die man verbonden was aan een Roosevelt Academie oid om daar zijn onzin te verkopen aan een speciaal soort type lieden, nou als je weet wie die familie Roosevelt was en wat hun daden dan weet je toch wel genoeg lijkt me… 🙂

  2. Over het voorzorgbeginsel schreef Neil Lock een bewonderenswaardig essay op WUWT:
    https://wattsupwiththat.com/2018/01/22/on-the-precautionary-principle/
    ‘Look before you leap’, toegepast op het klimaat of milieu, leidt o.a. tot omkering van de bewijslast. De utopie van een risicoloze maatschappij leidt inderdaad tot de totalitaire bureaucratie die we nu zien ontstaan. Goed gezien Rypke!
    Neil Lock had vorige maand ook een artikel hoe de universiteit zo kon ontsporen. https://wattsupwiththat.com/2020/02/29/on-cambridge-university-post-modernism-climate-change-oppenheimers-razor-and-the-re-enlightenment/. Ook zeer de moeite waard.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *