Voor de fotoserie ‘Fryslan, een Requiem’ (dodenmis) trokken we door het boerenkloosterland, over bijna duizend jaar oude kronkeldijken als De Slachte. We troffen een boer- zijn hond heette Doutzen- die zijn koeien in de voorjaarszon even had losgelaten in de weide.
Officieel mag dat niet door de ‘spoedwet stikstof’ die 1 januari inging. Sindsdien moet je een vergunning aanvragen, voor wat boeren en de boeren-monniken van de kloosters hier al duizend jaar doen: je koeien laten grazen in de voorjaarszon, om daar als boer van te kunnen genieten.
Gestorven cultuur
Waarom toch je koeien loslaten? Omdat die gemoedelijke beesten dat lekker vinden, dat kun je zien. En omdat de boer – zoals door alle eeuwen heen- trots op zijn vee is, ervan geniet het in zijn weide te zien grazen. Dat is Het Leven. Hij vroeg al om de foto’s, zodat hij die op canvas in huis zou kunnen hangen. Wat meer getuigenis van ‘liefde’ voor ‘het leven’ is er nog te geven? Mensen die met dieren dagelijks omgaan, die weten hoe ze zijn.
Enkel narcistische eigengeilers uit De Stad, die voeren campagne voor ‘dierenrechten’; daarmee bedoelen ze ‘een vrijbrief om met Staatsmacht mijn Verheven Gevoelens aan U op te leggen’. Evenzo bij mensen die De Planeet beweren te zullen redden, abstracties waarvan de enormiteit vooral een maat is voor het eigen ego.
Zo zijn modernistische massamensen. Moraal is voor hen niet een geestelijke standaard waaraan je jezelf onderwerpt. Moraliteit, dat is dan een zeepkist waarop je het Ego etaleert. Onder die goddeloze pseudo-moraliteit sneuvelt dan de normaliteit, dat wat Gezond en Echt is.
Om te mogen leven als leverancier van ons dagelijks brood met kaas, moet je nu dus een vergunning aanvragen voor wat duizenden jaren gewoon was. Een koe in de wei. Vanwege de ‘stikstofcrisis’ die op papier en ambtenarenburelen woekert. Die papieren crisis teistert de productieve sectoren, sinds procedurekampioen Johan Vollebroek de vluchtroute voor boeren de PAS afsneed.
Dat deed – de bij Carola Schouten op de Nieuwjaarsreceptie genodigde Vollenbroek- in samenwerking met de door LNV en de provincies gesubsidieerde Postcode Loterij-maffia van milieuclubs, verenigd in De Groene 11. Dat zijn de parasitaire sectoren die betaald worden om problemen in stand te houden, en die hebben het in deze stervende cultuur voor het zeggen.
Met ‘stervende cultuur’ bedoelen we: een land waar ieder spontaan initiatief in de kiem gesmoord wordt, niet zonder overheidstoestemming plaats mag vinden.
Stikstof, een wonderlijk goedje
En dus, ‘een Requiem’ voor het Friesland dat zo mooi was, en waarvan de facades nog staan dankzij gesubsidieerde stichtingen. Zoals die prachtige zadeldakjes, bedoeld als klankkasten van muzikale aanbidding voor God. Maar de ‘Stichting Alde Fryske Tsjerken’ is nu al blij, als ze nog voor gebruikt worden voor een Yoga-cursus of ‘Trouwerij tot de gelegenheid ons scheidt’.
Het verbod op samenkomsten tot 1 juni (…) vanwege De Veiligheid, de Nieuwe Schijnheiligheid en De Angst als kansel (massamedia), in de meeste oude Friese kerkjes merk je het verschil dus niet.
Stikstof, het is een wonderlijk goedje, even spookachtig, tweeslachtig en onzichtbaar als Covid-19. Bij de Duitse grens houdt die dekselse stikstof op zijn – in de massamedia en in Den Haag- toegeschreven verwoestende werking te hebben op ‘de’ natuur…: zijnde de schrale habitatjes van die door het Ministerie van LNV en de Provincies met 164 miljoen euro per jaar gesubsidieerde milieumaffia.
Plots bij de grens, mag je daar in plaats van slechts 100km/uur (zzzzzzzzz) ook 200+ rijden over de Autobahn… want de Duitse natuur is blijkbaar veel ‘robuuster’ , als we even zo’n modewoord uit ecologenplannetjes mogen gebruiken….
Gedogen dan?
Het is ook wonderlijk: waarom mogen door de overheid gesubsidieerde natuurclubs hun vee met Postcode Loterij-kapsel wel loslaten in hun met publiek geld van boeren gekochte weides…. met die ‘kwetsbaar verboden zone opgerot’-bordjes er bij, om aan te geven dat hier wel degelijk van ‘de’ natuur sprake is… niet zomaar een verwaarloosd weiland, zompige woeste gronden met pitrus en ganzenplagen.
We schreven al: ‘natuurontwikkeling’ is niets dan een eufemisme voor ‘cultuurvernietiging’, zoals de PvdA ook niets is dan ‘communisme in slow motion’. Je leeft in een Cultuur van de Dood, wanneer je zulke clubs dan 164 miljoen euro subsidie uitkeert in 2018, naast 64 miljoen euro Postcode Loterij-geld. Om campagne te voeren voor cultuurhaat, uit naam van ‘het klimaat’ en papieren stikstofleed.
Die LNV-gesponsorde Milieumaffia kent geen vergunningplicht om de papieren ‘stikstofcrisis’ te neutraliseren, MINAS-mineralenboekhouding en plots overvallende NVWA-ambtenarij die even de bink uit zal hangen, vanuit de opdracht dat ze iets negatiefs bij je vinden moeten.
Nee, het Postcode Loterij- vee ‘bevordert de biodiversiteit door mozaïekbeheer’. Maar zodra de boer dat doet, dan zou er een milieuramp voltrekken… Kortom, de mate waarin je slap gelul en bangmakerij tot wet kunt maken, bepaalt de mate waarin Uw levensstijl gelegaliseerd zal worden, of juist gecriminaliseerd. Geld en massa, populaire steun, Angst als fundament van een ‘cultuur’: een doodscultus dus.
Maar …we zouden Nederland niet zijn, als je op praktische basis afwijken niet zou ‘gedogen’, ook bij zoiets onschuldigs als ‘je koeien in de weide laten’….Wanneer de meest absurde regulering je het leven onmogelijk maakt, en zelfs ambtenarij ziet in dat er zo niet meer te leven valt. Wat kun je dan?
Gedogen dus, alsof je gras wilt roken in de coffeeshop. Hoe zo’n drugscafe aan de kilo’s Cannabis sativa komt, niet over praten, dat mag officieel niet namelijk. De politie rolt af en toe heel daadkrachtig wietkwekerijen op, en etaleert dat dan in haar media. Maar je mag wel 1 gram bij je hebben.
Gedogen is; weten dat er iets met ‘de regels’ niet klopt, je durft geen keuze te maken. Dus laat je de logica van regels van de stemming van het moment afhangen, de volkspopulariteit. Bepaald geen fundament om op te bouwen.
Vergunning om geboren te mogen worden
Zo kom je terecht in een land, waar je uiteindelijk een vergunning moet aanvragen om te mogen leven, geboren worden. Je wordt als mens hooguit nog ‘gedoogd’, als dat De Staat even uitkomt, bijvoorbeeld bij gebrek aan handhavingscapaciteit of ‘De Politieke Wil’. Zoals dat al praktijk was, in ons nieuwe voorbeeldland China met haar 1-kind-politiek.
U bent als vanzelf aan de beurt, net als de boeren. Zolang de Doodscultus van het Voorzorgprincipe beleid bepaalt, waardoor boer, visser en nu de burger ‘schuldig door verdenking’ zijn.
Want ja, stel dat het in uw leven misgaat… Dat U door uw aanwezigheid op deze planeet enig Belang van De Staat zou bedreigen? Bewijs op voorhand maar eens dat dit niet zou kunnen gebeuren. Wist U- zo tweette Staatsbank ASN- dat 1 nieuw Westers kind wel 50 ton extra CO2 uitstoot?
Leven in een land met de Doodscultus van het Voorzorgprincipe als religie, Angst. Er hangen nu plastic schermpjes voor de kassa. Contant geld wordt nu al uitgefaseerd, mensen vragen er nu- bang gemaakt- zelf om.
Wanneer je de massamedia aanzet, en zo’n communicatiemedewerker hoort palaveren, dan ruik je lijkenlucht en angstzweet. Dit ‘fantastische land’ waarin een arrestatieteam mij oppakt voor ‘gedachtenmisdaad’. Omdat je weigert ook zo’n communicatiemedewerker/beleidsverkoper te zijn en toont nog Hart te hebben voor je landschap.
Bang
Zodra je de winkel in het urbane Friesland inloopt, vanuit de normaliteit van het gezonde platteland met haar normale koeien en dito mensen, dan loop je dat parallelle universum binnen van een door de Angstindustrie (massamedia) gecontroleerde realiteit. ‘No, jai mag nie meer contant betaal’n andesss wor’dn we allemaaal ssssiek‘.
Het op vrijwillige basis uitfaseren van contant geld is nu al begonnen, men roept er al zelf om zonder enige zelfstandige gedachte over pro- en contra. Is een pinautomaat waar tienduizenden aan zaten dan hygiënischer?
In het urbane Friesland konden we na 9 jaar hier te wonen, vooralsnog weinig bespeuren van een onafhankelijk denkende bovenlaag. Zoals vroeger met de landadel en herenboeren, de pastoor, dominee, burgermeester in de natuurlijke gemeenschappen gewoon was, met hoofd, hart en handen.
En zoals die geestelijke standaard- los van het ego- bestond voor de Reformatie (1580), in de kloosters als geestelijke en literaire centra met hoogstaande landbouw. Ons prachtige landje proletariseerde en seculariseerde sinds God verdween in de jaren ’60, net als in de rest van Nederland.
En wat als domineeskansel overbleef, dat zijn die zelfde massamedia, de Angst- en Agitatie-industrie, bang- en dommakerijen tussen de reclames…. De televisie met haar politici en communicatiemedewerkers, die zich ‘journalist’ plachten te noemen. Dankzij die standaard voor ‘normaal’, zijnde- wat we gewend zijn om de oren te krijgen– heb je ook geen geestelijke weerbaarheid tegen onzin.
Omdat je geen standaard kent los van ‘ik’, de persoon, het gevoel, wat ‘iedereen vindt’. Behalve dan dat ongemakkelijke gevoel, ergens diep in je hart. Want je blijft Mens, en moet dus ergens ervaren: dit klopt niet. Je bent geen dier, dat zich zomaar bij alles aanpast. Je weet toch van ‘Goed en Kwaad’, en kunt toch een Normaal voorstellen gebaseerd op tijdloze normen?
Nuchter? Slecht op de hoogte, lui en onverschillig
Zonder kennis van filosofie en cultuur, kun je minder goed herkennen waar je ‘eigen mening’ vandaan komt. Een filosoof kan dat wel, als een ornitholoog die in lucht vliegende vastomlijnde uitspraken herkent, ergens opgepikt van het internet of de massamedia. Dat je redenaties kunt plaatsen in de familie van gedachtenlijnen, als vogels uit je vogelgids.
Die gedachten ontsproten ooit uit iemand’s brein, om vervolgens via herhaling en conditionering ‘communis opinio’ te worden. Zo ook die ‘mening’ van ‘jai heb jau waerhait, ik heb de maine, jai moe mai meuning respekteureh‘. Wat een onzin, je hoeft meningen niet te respecteren. Wat heb je ook aan een mening als die onwaar is, of aantoonbaar gemakzuchtig en lui.
Zonder een doordachte standaard, dan is ‘normaal’ dat wat iedereen om je heen zich laat gebeuren. De Macht en De Massa blijven over als autoriteit. Dus is ‘normaal’ dat wat je op het vliegveld moet ondergaan: onzedelijke betasting, uitgekleed worden, nog eens door een detectiepoortje. Vanwege ’terrorisme’.
En dus heet hier ‘verstandig’ dat je ‘luistert naar wat politici en hun media je opdragen’. Een onzichtbaar virus, als opfrisser van die reeds wat verschimmelde angst voor – even onzichtbare- boze baarden ver weg in een woestijn. En ‘extreem’? Dat is ‘wat de geurbaniseerde Fries niet van zijn televisie kent, dat lustieniet’.
En zonder dus een doordachte standaard voor ‘normaal’, dan krijgt ook ‘nuchter’ een andere betekenis. Dat wordt het zelfde als ‘slecht op de hoogte en onverschillig’. Het partijmotto bij George Orwell: Ignorance is Strength.
Stille Lente
Wat hier als import de huizen op het platteland opkoopt, dat heeft een geurbaniseerd geestesleven, dat van Urban Myths aan elkaar hangt. Dat wat de door media gevormde geesten als ‘links’ typeren, om vervolgens te stampvoeten en boos te worden. Terwijl zij weer even bang van ’terrorisme’, straatcrimineeltjes en ‘het virus’ gemaakt kunnen worden als die ‘linkse’ mensen van ‘de klimaatverandering en de stikstofcrisis’.
Men heeft voor ieder massamens wat wils bedacht, als het maar tot die zelfde roep van ‘keiharde maatregelen’ leidt. Of je nu een klimaatdictatuur (links) maakt of hygienistische politiestaat (‘rechts’); wat is het verschil? Zowel ‘links’ als ‘domregs’, het is 1 pot van het zelfde medianat met de televisie als huisaltaar.
Mensen met een geestesleven, gevormd door de realiteit-selectie van urbane communicatiemedewerkers (‘journalisten’) en hun politici, die vertelt wat ze geloven moeten.
Daarom dus ‘Friesland, een Requiem’. Wij dragen een dodenmis op in beeld voor het Echte Friesland, haar Echte Mensen met karakter die nog liever dood waren dan slaaf. En condoleren onszelf. Alles dat mij dierbaar is wordt in steeds grotere sneltreinvaart kapot gemaakt, strakgetrokken, doodgespoten, in biomassaovens tegen subsidie verstookt, tot stervens toe gereguleerd.
Het is zo ontroerend te zien, de aloude verbintenis van de Fries met zijn natuur, dat de ‘ljip’ met aaikes ook op je grafsteen komt te staan.Om nu nog te kunnen aaisykjen moet je eerst … u raadt het al een vergunning aanvragen, een SMSje naar een ambtenaar sturen.
Lan fan fjild en blommen, Rabobankland zonder bloemen
Al die bureaucratische bemoeizorg, het heeft geen enkel postief effect. Je hoort nog steeds geen weidevogel meer, een kievit die het voorjaar bejubelt, zijn levensenergie vierend met duikelvluchten, een kraai najagend die het eerste eitje van mevrouw bedreigt. Stille Lente, het is dankzij de milieubureaucratie, lastenverzwaringen en door de overheid + Rabobank aangewakkerde hyperintensivering toch gelukt.
Ja, toch, fiew, verderop hoorden we 1 tureluur, ‘tjuuudum turelieuweliuewlieuw luuw‘.
Op mais-stoppellanden vind je nog een kievit die een broedpoging waagt, voordat zijn nest wordt ondergeploegd. Maar je hebt hier veel CDA-boeren, die met herbiciden ook die laatste paardenbloem in de weide de kop in pogen te drukken. Opdat er niets dan mest-geïnjecteerd groen asfalt overblijft, waar ook die ene bloem zijn kop niet meer op zal steken. In dat ‘Lan fan fjild en blommen‘ zonder blommen.
Doodstille landerijen waar je met zware machines overheen ragt, ingeklemd tussen Rabobankschuld en een totalitaire overheidsbureaucratie. En daar komen de vos en buizerd dan nog eens overheen.
Gecondoleerd
Tegen deze Doodscultus, er is niets tegen te doen binnen het bestaande monetaire systeem, haar tandem van massamedia en politici die De Belangen dienen van de Ultimate Beneficiary Owners (UBO’s) van banken en het grootbedrijf: wat we hier de Koninklijk Oligarchie Nederland BV noemden. Een systeem dat door massamedia gehersenspoelde zombies kweekt, belastingvee, klapvee.
Laf en onverschillig, het zal mijn deur voorbijgaan, het zal wel meevallen. Levende doden, die hun eigen slavernij bepleiten vanwege De Angst. En hun goddeloze geloof: dat ‘De Overheid’ hun zal beschermen tegen het onvermijdelijke lot van alle stervelingen. Sinds wanneer geeft een anonieme bureaucratie iets om echt bestaande mensen? Wat is daarvoor het bewijs?
Zodat je dus uiteindelijk door dat uitzinnige bijgeloof de situatie krijgt, dat je een vergunning moet aanvragen om te mogen leven. Vanwege het Morona-virus, naar ‘Moron’, staatsmedia-gesanctioneerde gekte en vergunningsplicht om te mogen genieten van Het Leven, dat je maar zo kort is gegund. Alles offeren op het altaar van ‘De Veiligheid’, de nieuwe schijnheiligheid.
Dus: Gecondoleerd lieve mensen!
Boete-kul-tuur is een verdienmodel van een parasitaire kerk-staat roverheid.
Wat betreft de gungekte zou ik ook een hoop kunnen noemen, maar wat mij nu te binnen schiet is die tante van mij die na haar zeventigste zeg kleiner was gaan wonen en achter haar kleine tuintje lag wat sterk verwilderd (verwaarloosd) gemeentegroen. Ze had altijd een grote tuin gehad en de natuur was haar lust en haar leven. Ze had dat verwilderde stukje dan ook met wat hulp van een buurman (die haar bezig had gezien) in korte tijd omgetovered tot een prachtige natuurlijke bloemen tuin. Het lag afgelegen, maar iedereen kon er komen. Oei oei, tot op enig moment (na een paar jaar) een gemeenteambtenaar daar achter kwam. Het lag dan ook helemaal niet in het zicht maar achter een rijtje huisjes.
Enfin de prachtig aangelegde natuurtuin werd vernietigd door gemeente en verboden terrein voor haar als pakweg tachtigjarige. Zo pak je dat aan.
Een artikel naar mijn hart.
Als medisch opgeleide hoop ik natuurlijk wel dat de piekbelasting voorkomen of afgevlakt kan worden. Mensen die in de zorg werken kunnen het anders niet aan.
Maar verder, ja, het is waar: afhankelijk gemaakte massamensen, die, kwetsbaar door hun afhankelijkheid, zich vastklampen aan hun overheerser; alsof ze om het gouden kalf dansen: het ding is dood, maar het heeft zo’n mooie glans.
Koeien die niet meer de weide in mogen — diepe, diepe schande! Hoe diep is ons land dan gezonken!
Ach, ik kom uit zo’n geslacht van herenboeren, op de Veluwe, en als peuter liep ik onder de koeien door. Daarna ging van alles grillig; en uiteindelijk had mijn vader de wijsheid om bij het naderen van de ouderdom tot bedrijfsbeëindiging te besluiten. Er werd onafhankelijk gedacht, dat zeker wel.
De gedachten zijn nog vrij.