Wernher von Braun’s V2-paradijs Peenemunde

V2 bij Peenemunde-Museum in het uiterste noordoosten van Duitsland

Op het Oost Duitse eiland Usedom neemt de natuur langzaam bezit van het voormalige V2-rakettestcentrum van Wernher von Braun bij Peenemünde. Zijn V2 trekt nu veel toeristen. Maar hoe groot kan de bewondering zijn voor dit verleden?

Peenemunde met de vloeibare zuurstof-fabriek

De volgende passage over ‘Mein schönes Peenemunde’ zou niet misstaan in de toeristische folder van een vakantieoord. “De plaats lag ver van grote steden en druk verkeer. De omgeving bestond uit duinen, oeroude eiken- en dennenbossen, die in comfortabele eenzaamheid groeiden tot een rietmoeras, overgaand in water.

Grote elanden met donkere geweien zwierven over de hei naar het strand van de laaggelegen kust, en vluchten eenden en reigers bewoonden deze prachtige plek, onverstoord door jagers.”

V2-raket

Maar militair ingenieur Walter Dornberger- die later met Operation Paperclip militair ingenieur voor de Amerikanen werd- had geen vakantieplannen toen hij voorgaande passage noteerde in zijn ‘V2’- memoires. Met de beroemde raketpionier Wernher von Braun, verkoos hij in 1936 Peenemünde als testcentrum voor ‘s werelds eerste raket die de dampkring zou verlaten, de V2.

Zij hadden een afgelegen plek aan de Baltische zee nodig, waar hun geheime wapens geheim konden blijven.

Peenemunde after takeover by the Soviets

Oorspronkelijk was Binz op het buureiland Rügen kandidaat. Maar hier bouwde Nazi-recreatiebureau Kracht durch Freude (KDF) al ’s werelds eerste oord voor goedkoop massatoerisme, Prora. In dit megavakantiepark konden 20.000 arbeiders tegelijk de frisse zeelucht inademen. Dat zouden teveel pottenkijkers zijn. Maar in vissersdorp Peenemünde woonden slechts 400 mensen.

De vissers werden vriendelijk doch dringend verzocht om te verhuizen. De natuur moest ook grotendeels wijken, al bleven veel bomen staan voor camouflage. In enkele jaren tijd stampten de Nazi’s hier een hypermodern testcentrum uit de grond. Met windtunnellab voor snelheidstests boven 4000 kilometer per uur, een fabriek voor vloeibare raketbrandstof en een energiecentrale.

Kraftwerk met V1-raket

Deze grote ‘Kraftwerk’ is met haar drie metalen schoorstenen nog steeds centraal herkenningspunt van Peenemünde. In anderhalf jaar tijd verscheen ook woonruimte voor 10.000 man personeel in het bos, waaronder veel dwangarbeiders.

Von Braun en Dornberger schaafden vervolgens 9 jaar lang in het diepste geheim aan een explosieve raket. Ze ontwierpen zelfs een variant die New York zou moeten bereiken. Ondanks de omvang van het raketcentrum ontdekten de Britten pas in 1943 dat er iets groots en gevaarlijks gebeurde in Peenemünde. Een groot bombardement volgde in augustus, bekend als de ‘Peenemunde Raid’.

Toch werden hier tot maart 1945 testraketten gelanceerd.

Sperrgebiet

Sperrgebiet
Dornberger’s natuurbeschrijving zou nog van toepassing kunnen zijn. Eiland Usedom is nu (tijd van schrijven 2009) weer grotendeels natuurgebied. Het dorp Peenemünde bestaat voor de helft uit ruines. Musea en toeristische attracties vormen de andere helft. Er komen nu jaarlijks 250.000 V2-toeristen.

Het oorlogstoerisme brengt nu een zekere redding voor het dorp, dat ontvolkte na de val van de muur. In 1990 verdween de Sovjet Luchtmacht met personeel. Vanaf de voormalige Sovjet-luchtmachtbasis vertrekken nu recreatieve rondvluchten over het eiland.

Bunkerrestant

Zo is toch nog een groot deel van Usedom te bezichtigen.

Het grootste deel van het voormalige V2-testterrein, is nu beschermde natuur en is afgesloten ‘sperrgebiet’. Officieel vanwege zeldzame vogels en verspreide munitie die in het bos ligt. Plannen bestaan al langer om restanten van de V2-basis tussen Peenemünde en Karlshagen open te stellen voor publiek, en om wandelpaden aan te leggen. Geldgebrek bij lokale autoriteiten verwaarloost nu die mogelijkheid.

Even wonderlijk is dat de politie in deze regio u zonder opgaaf van redenen kan onderwerpen aan Ausweiscontrole.

V2 Wernher von Braun

Belangrijke plaatsen van de V2-basis staan wel met monumenten en aanwijsborden aangegeven. Maar wie dieper in het verleden wil graven moet nog steeds doen alsof hij geen Duitse verbodsbordjes begrijpt. Want wie te gezagsgetrouw is mist de sfeer van geheimzinnigheid in het bos. Dat heeft echt iets te verbergen. Geheime wapens, en het zweet en bloed van duizenden dwangarbeiders die de V2-raketten moesten produceren.

Bedekt door mos en plantengroei liggen oude tankloodsen, overwoekerde Nazibunkers, wachtposten en nucleaire schuilkelders uit de DDR-tijd.

Bunker V2-testcentrum

De voormalige V2-basisrestanten trekken nu vooral Duitse toeristen en buitenlandse liefhebbers. Zoals de Brit Frank Toogood, die zijn auto parkeert bij de Hauptwache in het bos. Dit is de voormalige hoofdingang van het raketcentrum aan de toegangsweg naar het vliegveld.

Toogood leeft van slagveldtoerisme, met zijn bedrijfje Battle Field Guide en hij leidt toeristen rond langs historische slagvelden.

Toogood trouwde met een Duitse nazaat van V2-medewerkers en bezocht al 7 maal het gebied op zoek naar tastbare geschiedenis. “Ik wil nu de lanceerinrichting vinden, Platvorm Zeven waarvandaan de meeste rakettests plaatsvonden”, zegt hij terwijl hij een historische kaart uit 1942 er bij pakt. “Die ziet er uit als een soort arena en restanten moeten nog in het spergebiett liggen.”

Raketje kopen? De V2 van Wernher von Braun en Walter Dornberger, beide later in Amerikaanse dienst

Pin-up
Hoofdattractie is het Peenemünde Museum, gevestigd in een oude bunker en de in 1939 gebouwde Kraftwerk. De centrale is onderdeel van het Peenemünde Museum. In de oorlog doorstond de Kraftwerk meerdere Britse en Amerikaanse bombardementen, en uiteindelijk bleef de centrale tot het einde van de DDR-tijd in 1990 energie leveren. Over Germaanse degelijkheid gesproken!

Nu worden er concerten gegeven en tentoonstellingen gehouden.

Topstuk van het museum is een originele V-2 raket uit 1943, die opvallend veel lijkt op de maanraket uit Hergé’s Kuifje. Er blijkt bij bezoek een fotosessie plaats te vinden, die moet aantonen dat schaars geklede vrouwen bij rechtopstaande raketten speciale gevoelens ontwikkelen.

Ook de Nazi-ingenieurs kenden dat gevoel. Zij beschilderden iedere V2 met een naakte pin-up die zittend op de raket richting halve maan vliegt. Het museum heeft ook een originele V1-vliegbom, met zijn vleugels en slome aanblik iets minder sexy.

De V2-raket van Werner von Braun werd model voor het Amerikaanse Apollo-programma

De tentoonstelling in het museum richt zich op de bijdrage aan de ruimtevaart en rakettechniek van Werner von Braun en de Peenemünde-ingenieurs.

Met Operation Paperclip haalde de voorloper van de Amerikaanse CIA, de Office of Strategic Services (OSS) ongeveer 1500-2000 bruikbare SS’ers met wetenschappelijke kennis naar Amerika, waaronder Von Braun en Dornberger. Onder Von Braun’s leiding werd namelijk na de oorlog de Apolloraket ontwikkeld, die de eerste mensen op de maan zette.

Zijn nieuwe Amerikaanse lab in Huntsville Alabama kreeg de bijnaam Peenemunde South. De Amerikanen gooiden meteen zand over het Nazi-verleden van de ingenieurs, toen deze zichzelf in april 1945 uitleverden.

Maar voor die ruimtevaartepisode kregen vanaf september 1944 Londen en later ook Antwerpen de V2 op haar dak met een lading van 1000 kilo explosieven. De in Peenemünde geteste V2’s werden vanuit Nederland gelanceerd. ‘Peenemünde, hemel en hel’ is dan ook de naam van de expositie, ook omdat veel dwangarbeiders sneuvelden bij de bouw van V2-raketten.

V2-raketten opslag

“Het baanbrekende werk in Peenemünde maakte de ruimtevaart mogelijk. Maar de V2 werd ontwikkeld in de handen van een regime dat wereldhegemonie nastreefde. In verkeerde handen kan goede techniek tot veel kwaad leiden’, zo valt te lezen bij de intree in de Kraftwerk.

Zoals vaker bij tentoonstellingen over het nazi-verleden blinkt men uit in historisch revisionisme. Hitler wilde geen ‘wereldheerschappij’ zoals de Joden dat willen. Hij wilde volgens de klassieke ‘Drang nach Osten’ van de Duitsers sinds de Teutoonse kruisordes hooguit de Slavische gebieden als ‘Lebensraum’ in bezit.

En hij wilde in die ambitie het – tevergeefs- met de Engelsen op een akkoordje gooien, de Angelsaksische broeders die hij zeer bewonderde. Anders had hij de Engelsen bij hun nederlaag bij Duinkerk namelijk wel in de pan laten hakken in 1940. Maar Hitler gaf toen het bevel om ze te laten ontkomen.

Duitse bunker op V2-terrein

Kritiek
Wie dus dat historisch revisionisme van de Joden en hun beheersing over de media laat voor wat ze zijn, klinkklare leugens, krijgt vanzelf dus een zekere bewondering voor wat ons Germaanse broedervolk de Duitsers presteerde. Het ontbrak de Nazi’s niet aan intellect en ondernemerszin. De Peenemünde-ingenieurs lagen bijvoorbeeld tien jaar voor op de rest van de wereld.

Maar bewondering kan doorslaan bij onze geliefde Oosterburen, en dat gebeurde in 1992.

Duitse politici wilden in Peenemünde een groot V2-feest houden, 50 jaar na de eerste succesvolle lancering buiten de dampkring in oktober 1942. Een eerdere V2-expositie had namelijk in korte tijd 100.000 bezoekers getrokken.

Na een storm van internationale kritiek werd het feest afgeblazen. Het museumbestuur opende in 2002 met een meer kritische expositie inclusief War Requiem, een treurspel dat door de Russische landverrader en globalist Michael Gorbatsjov werd bijgewoond. Nazaten van slachtoffers van de eerste V2-aanval op Londen plantten een kersenboom voor het museum.

Denk buiten het ‘nazi nazi’-frame en kijk naar ideologie en belangen…

Een speciale studiegroep waakt nu over een al te kritiekloze inhoud. Maar die kunnen dus op eigen wijze ook weer doorslaan, alsof het Joodse wereldliberalisme de enige maatstaf voor ‘goed’ kan zijn.

Afgelegen regio’s aan de Baltische kust kennen nog steeds een relatief hoog aantal leden van dubieuze clubs als de Heimattreue Deutsche Jugend. Volgens de statuten een ‘nationaal georiënteerde padvindersclub’. Maar bij een kinderkamp droogden deelnemers zich – volgens de lokale kranten althans- af met hakenkruishandoeken, na een dagje gezellig in de houding springen.

Prepareren V21-raket

De lokale krant op buureiland Rügen meldt dat CDU en SPD de beweging nu willen verbieden. Maar de CDU en SPD zijn ook bepaald niet zonder zonde, als bewegingen die satanisme en kinder- en vrouwenmisbruik van perverselingen als Willy Brandt toedekten.

De V1: V stond voor ‘Vergeltungswaffe’, als vergelding voor de Britse en Amerikaanse bombardementen op Duitse burgers

Het is het voortbestaan van dit soort bewegingen in de periferie van Duitsland, die de V2-raketten een extra lading geven. Je ziet wat voor combinatie een ideologie samen met intellect en perfecte organisatie geeft, dat je een (ras)zuiver Utopia met de wapenen wilt realiseren.

De afwezigheid van intellect bij de Heimattreue Jugend stemt optimistisch.

Het zal voorlopig wel bij padvinderij en toerisme blijven op natuureiland Usedom, gelukkig. Uiteindelijk richt iedere fanatieke ideologie vooral veel schade aan, zoals we nu ook zien bij de Klimazi’s die de hele wereld willen beheersen en verbouwen voor hun Groentopia van hun Klimaatagenda (2030 Agenda.) Over ‘wereldheerschappij’ gesproken…

Restant Sovietbasis

  • Dit is een gecorrigeerde bewerking van een reisreportage die ik publiceerde voor Dagblad Trouw op 31-01-2009

2 Replies to “Wernher von Braun’s V2-paradijs Peenemunde”

    1. Een paar aanscherpingen over het historisch revisionisme over de nazi’s. De ijver om er het grote kwaad in te zien, slaat soms door en dan krijg je zinnen als ‘streven naar wereldheerschappij’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *