Sinds de weidevogelwachter Jelle de Boer in 2017 na 30 jaar trouwe en betrokken dienst met pensioen ging, lijkt met het ‘Weidevogelreservaat’ Skrins van Natuurmonumenten iets bijzonders gebeurd. Waar grutto’s samen dienen te klonteren volgens het informatiebord, daar huist een kokmeeuwenkolonie: eierrovers en kuikenkillers pur sang.
Hoe zal met zo’n leger rovers nog een kievit of grutto opgroeien?
Je vraagt je wel eens af, of de ‘achter het bureau op hun salaris’-wachters van Natuurmonumenten ooit nog in de natuurgebieden komen. Die natuur, waar ze in vierkleurendruk en internetmarketing steeds de noodtoestand over afkondigen, in de jacht op loterijgelden, subsidies en andermans grond met publiek geld ontvreemd.
Daarom noemen ze zichzelf boswachter. Ze wachten tot het een bos is geworden. Dat vergt iet zo veel inspanning. Terwijl je iedereen doet geloven dat het werken is.
Anders hadden ze zichzelf toch wel boswerker genoemd.
Er broedt bij ons op de stal al zo’n 30 jaar eenzelfde paartje Scholeksters. Er zijn altijd wél kuikens uitgebroed, maar geen enkele is de laatste 25 jaar langer dan een paar dagen in leven gebleven zodra ze van het dak afgingen. Roeken, kraaien, katten, marters en anders rovers weten er wel raad mee. En dan de boeren de schuld geven van de terugloop van de weidevogels…..lekker makkelijk hè?