Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit de Heilige Schrift. Vandaag de dromenduider Daniel en zijn visioenen over de opkomst en val van koninkrijken. Het Bijbelboek Daniel keert het verlies van Jeruzalem en de Tempel aan de Babyloniers om in een zegetocht voor de God van de stam van Juda in ballingschap.

Koning Darius moet in Daniel 6 van de Ultimate Beneficiary Owners (UBO’s) van het grootbedrijf en de rechterlijke macht van zijn rijk een  ‘spoedwet ‘ondertekenen, die 30 dagen geldig is en naar gebruik van ‘Meden en Perzen’ onherroepelijk.

Zij proberen zo, om Darius zijn gunsteling, de dromenduider Daniel in de val te lokken. Die dreigt voor zijn geloof in God in de leeuwenkuil te eindigen… Maar wie een leeuwenkuil graaft voor een ander…

Daniel met Ezechiel voorloper van Openbaring
Het profetische boek van dromenduider Daniel inspireerde ook de Openbaring van Johannes. Want de Bijbel geeft vele verwijzingen richting dat laatste boek van het Nieuwe Testament. Daarin (Openbaring 13) zal iedereen het ‘teken van het beest’/Bill Gates moeten dragen om nog te kunnen kopen of verkopen.

Hoe verbazend actueel blijft kortom ‘De Bijbel’ na 2000 jaar. Of je het nu metaforisch leest of niet: maakt niets uit. Het gaat er om dat bepaalde geestestoestanden en trends blijven terugkeren, ‘zo werkt de wereld’ zeg maar…

Dat Bijbelboek Openbaring van Johannes bespraken we al voordat de regering de bevolking gijzelde op gezag van het WHO. Niet eerder zijn ‘alle einden der aarde’ (uit de Psalmen) nu binnen het bereik gebracht van 1 commando dat in de flits van een seconde haar boodschap kan verspreiden.

Wie dus voor God wil spelen op aarde, nu is de tijd om dat te doen.

De Demiurg, een eerzuchtige en wrede wraakgod
We keren dus terug naar het Oude Testament, dat je als modern mens nogal eens tegen de borst kan stuiten.

We blijven herhalen, dat je de betekenis van de Bijbel volledig mist, wanneer je Het Woord leest met modernistische bril. Wat wil dat zeggen? Dat je de Bijbel leest met die wat cynische alwetende blik, alsof jij boven ‘het Woord’ staat en best weet dat ’t allemaal maar sprookjes zijn die bij de Babylonische borreltafel ontstonden. Zo leerde immers ‘De Vooruitgang’ en ‘De Wetenschap’.

Je ego, ik plaats je dan boven de Traditie en historie. Die zogenaamde helikoptervisie, die mogelijk meer getuigt van arrogantie. Bij de uitspraken van een modernist is het ‘ik’ zowel onderwerp als lijdend voorwerp. Zie MIJ!

Ze zeggen niet ‘zie daar, dat interessante onderwerp’. Maar ‘zie mij eens oordelen over dit onderwerp waarover ik zo’n scherp inzicht heb’.

Daarnaast roept de Bijbel haar Oude Testament – waaronder het Bijbelboek Daniel- nogal eens een vorm van rebellie op, althans bij mij. Dat je denkt: die eerzuchtige putjeschepper heeft gemakkelijk praten vanuit zijn Hemel. Bedenk dan ook dat je geen ‘nieuwe’ gedachte huldigt of nieuw inzicht.

Er is niets zo oud als de gedachte ‘dit is nieuw’. ‘Er is niets nieuws onder de zon’, zo leert Prediker.

Je huldigt dan de ‘Demiurg’-visie op God van de gnostici. Gnostici (bv Marcion van Sinope) wilden al in de eerste eeuw eigenlijk het hele Oude Testament weggooien met die wrede, eerzuchtige en boze JHWH er in.

Dat noemden ze de Demiurg, een soort monster dus.

Zonder God van wraak ook geen God van Liefde
Maar je kunt die Demiurg-kant van de Bijbelse ‘God de Vader’ ook anders zien. Zonder de ‘God der Wrake’ ook geen God van Liefde, tot niets verplichtend. Iedere ouder snapt dat toch.

De moeder die geen leeuwin kan zijn voor haar geliefde kind, die door Jeugdzorg geroofd wordt omdat het geen coronamuilkorf draagt. Die naar Bureau Halt wordt gestuurd met boete van 100 euro, omdat het met vriendjes wil spelen en niet de ‘anderhalve meter’-decreten gehoorzaamt.

Wat is de liefde dan? De vader die de boosaardige horden van Rutte en De Jonge niet tegenhoudt, die zijn kinderen geestelijk en fysiek verminken laat… Wat is dat voor dweil? Het beeld van God dat je eert, dat werkt kortom door in hoe je in het leven staat.

Wie een god van vrijblijvende liefde eert (al dan niet bewust) die stelt zich zo ook op in het dagelijks leven. Als laffe dweil. Geen MAN die als JHWH eens goed op de tafel slaat. Genoeg is genoeg!

De Goddelijke kracht van Het Woord
De Bijbel leert je een bepaalde houding ten opzichte van het leven, waarbij verder een zekere nederigheid je van pas komt. Wat heb je nu werkelijk aan jezelf te danken? Of je nu Lul de Behanger bent zoals ik, of minister president, gepaste bescheidenheid over je eigen vermeende ‘goedheid’ geldt voor iedereen.

Als christen lees je het Oude Testament door de ogen van het Nieuwe, zo stelde Bisschop Robert Barron. Wanneer je het Oude Testament kunt zien als ‘noodzakelijk kwaad’ dat aan het nieuwe voorafgaat, dan kun je de ruwe woestheid beter dragen. Maar zo werkt het echte leven ook: zonder draak te verslaan geen pot met goud. Wie een muis overwint krijgt een stuiver als het meezit.

Zoals Paulus al leerde in de Romeinenbrieven die we vorige week afrondden, zijn in Jezus Christus de profetieën vervuld. We zien hoe Het Woord vlees werd, God als levend mens die het lijden van mensen ondergaat. Hoe de inspanningen van Paulus- geraakt door ‘De Geest’, onderlegd in ‘Het Woord’- zo de hele wereld veranderden.

Die krachtige metafoor ‘woord dat vlees wordt’ is een realiteit van alledag, een natuurwet. Het Woord kan via ‘inspiratie’ ( ‘inblazing’ heilige geest) materialiseren in een lichaam. Een emotie opwekken. Vervolgens kan de wereld in beweging komen.

Door ‘slechts’ een woord. En daarvan getuigt de gehele Bijbel natuurlijk. De Goddelijke kracht van ‘het Woord’, waardoor beschavingen opkomen en vergaan. Een ‘bevel’ is immers ook een woord.

God gebruikt de Babylonische koning voor zichzelf
En zo beginnen we vandaag aan de profeet Daniel. Dat begint met een ramp voor het huis van Juda en de Joden. Koning van Babel, Nebukadnessar belegert Jeruzalem, neemt de stad in en voert de overlevende mensen mee in ballingschap. Hij verwoest de tempel en neemt de tempelschatten mee.

De Bijbel vermeldt expliciet dat die verwoesting de wil van God is, in Daniel 1:2..;

En de Heere gaf Jojakim den Koning van Juda in zijne hand, en een deel van de vaten des Huizes Gods, en de vaten bracht hij in het schathuis zijns gods.

De Babylonische ballingschap begint, die de profeten als Jesaja uitleggen als straf voor de trouweloosheid van de Joden naar hun JWHW. Ze hielden zich niet aan zijn contract, de Mozaïsche wetten. Dus lees je in Psalm 110 ‘By the Rivers of Babylon, where we wept, and we remember Zion’.

Het Bijbelboek Daniel lijkt veel op de Bijbelverhalen waar Jozef als door zijn broers verkochte slaaf terechtkomt aan het hof van de Egyptische farao.

Als Jungiaanse dromenduider, weet Jozef vervolgens dusdanig bij de Farao in de gunst te komen, dat hij deel wordt van het hof. En zo keert het lot later om. Zijn broers die hem in slavernij verkochten, moeten later bij Jozef door het stof.

Het Bijbelboek Daniel, vertelt hoe Daniel als dromenduider opklimt aan het hof van de Babylonische koning Nebukadnessar. Die selecteert uit ‘de buit’ van zijn veroveringstocht de meest wijze en mooie jongens- ‘aan dewelk geen gebrek was maar schoon van aangezicht, en vernuftig in alle wijsheid om ze tot zijn hovelingen te maken’.

Voor zijn vermaak en conversatie.

Daniel de Dromenduider
Daniel, Hananja, Misael en Azarja worden uit de Judeers geselecteerd. Die weigeren aan het hof de Joodse spijswetten te overtreden, door ‘onreine’ dingen te eten en drinken. Ondanks hun armer dieet blijven ze gezonder en dikker dan de mensen die dat dieet niet houden.

Dus zo onderscheiden ze zich al in superioriteit. Dat is het eerste hoofdstuk.

Daniel zijn functie in dit Bijbelboek is vooral, om te laten zien dat zijn God de grootste is, ook als die niet langer in de tempel van Jeruzalem woont. En daarvan moeten de Babylonische vorst Nebukadnessar, zijn zoon Belsazar en later de Perzische koning Darius steeds van onder de indruk raken.

Nebukadnessar krijgt in hoofdstuk 2 een droom, die zijn ‘sterrenkijkers en tovenaars’ niet kunnen of durven verklaren. Als ze daar niet in slagen, dreigt Nebu ook om ze in stukken te laten houwen. Zouden ze wel slagen, dan worden ze met geschenken overladen.

Ze durven niets te zeggen over zijn droom, en vervolgens geeft Nebu het bevel om alle ‘wijzen’ te laten doden. Ook Daniel zou moeten worden omgebracht. Maar hij ontkomt aan het lot door zich als dromenduider aan te prijzen.

IJzeren Rijk op lemen voeten
Daniel zegt vervolgens wat God hem openbaarde. Dat zijn God Nebukadnezar gebruikte voor zijn profetie, en het Goddelijk plan waar ook die heerser van een groot rijk aan ondergeschikt is. De droom ging aldus: De Koning kreeg 4 opeenvolgende koninkrijken in zijn droom te zien.

De laatste is weer 1 van die vele bekende uitdrukkingen die we aan de Bijbel danken van de reus op ‘lemen voeten’ (Daniel 2:41-43);

En dat gij gezien hebt de voeten en de teenen ten deele van pottenbakkersleementen deele van ijzer: dat zal een gedeeld koninkrijk zijn, doch daar zal van des ijzers vastigheid in zijn, ten welken gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem;

En dat gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem: zij zullen zich wel door menschelijk zaad vermengen,maar zij zullen de een aan de ander niet hechten, gelijk als zich ijzer met leem niet vermengt.

Op dat rijk zou dan God’s koninkrijk volgen, ‘het zal alle die koninkrijken vermalen en teniet doen, maar zelf zal het in eeuwigheid bestaan.’

God houdt koningen nederig
En dan is Daniel plots de ster aan het Babylonisch hof. In hoofdstuk 3 belanden Daniel’s 3 vrienden in een hete oven, omdat ze als Judeers weigerden voor het beeld te buigen dat Nebukadnessar had gemaakt. Maar dan ziet de Koning dat er een vierde man bij komt die ze vuurbestendig maakt, zodat zelfs geen brandlucht aan ze kleeft als ze de oven uitlopen.

God heeft hier weer even zijn punt gemaakt: wie ben jij nu wel koninkje, die zijn macht enkel aan mij dankt. Macht die ik je zo weer afneem…

Want in hoofdstuk 4 moet Daniel een droom voor Nebukadnessar uitleggen, die zijn ondergang voorspelt. Want de grote boom die hij is, die wordt afgehouwen en alleen de stam blijft in de aarde. Zijn zoon blijft dus regeren, maar hij zelf gaat ten onder.

Hij zal volgens Daniel 4:32; ’bij de beesten des velds zijn;

men zal u gras te smaken geven als de ossen, en daar zullen zeventijden over u voorbijgaan totdat gij bekent dat de Allerhoogste over de koninkrijken der menschen heerschappij heeft, en dat Hij ze geeft aan wie hij wil.’

En zo lijkt Nebukadnessar dan even van zijn hoogmoed genezen. Niettemin, is hij meteen in hoofdstuk 5 verdwenen, vervangen door zijn zoon Belsazar. Die krijgt een zwevende hand te zien als hij wijn drinkt uit de tempelvaten die zijn vader uit Jeruzalem had gebrandschat.

Die hand schrijft op de muur, waarover de Bijbelvaste Johnny Cash nog zong ‘Weighed in the balance and found wanting, your kingdom is divided it can’t stand’.

Daarin citeert Johnny Cash Daniel 5:27, als de dromenduider Daniel door Koning Belsazar. Die legt de tekens op de muur uit:

‘God heeft uw koninkrijk geteld, en hij heeft ’t voleind, gij zijt in de weegschalen gewogen en te licht bevonden. Uw koninkrijk is verdeeld en het is den Meden en Perzen gegeven.’

Belsazar beloont Daniel nog, maar de Bijbel meldt ‘in dienzelfdennacht werd Belsazar, der Chaldeen Koning gedood.’

De UBO’s rond Koning Darius graven een leeuwenkuil voor Daniel
Nu deze koning gewogen en te licht bevonden is, krijgen we in hoofdstuk zes Koning Darius ( van de Meden) opgevoerd, die ook een lesje nederigheid krijgt. Kores is dan koning van de Perzen. Ook hier staat Daniel meteen bij in de hoogste gunst.

Dat wekt jaloezie aan het hof. Dus verzinnen die een list. Ze stellen Darius voor, dat die een ‘Wet van Meden en Perzen’ opstelt, ‘die niet herroepen kan worden’.

Daniel 6:8 verhaalt

Alle de Vorsten des rijks, de overheden en stadhouders, de raadsheeren en landvoogden hebben beraadslaagd, eene koninklijke ordinantie in te stellen en een sterk gebod te maken, dat al wie in dertig dagen een verzoek doen zal van eenigen god of mensch behalve van u, o Koning!, die zal in den kuil der leeuwen geworpen worden.

Nu, o Koning! gij zult een gebod bevestigen en een geschrift teekenen, dat niet veranderd worde, naar de wet der Meden en Perzen, die niet mag herroepen worden. Daarom tekende de Koning Darius dat geschrift en gebod.

Opnieuw zie je de ‘kracht van het Woord’, nu een koninklijk bevel, aangesticht door de hofhouding- zeg maar de Ultimate Beneficiary Owners van het Grootbedrijf (UBO’s) waarvan Darius van Oranje afhankelijk is voor rijksbestuur.

De boefjes, de UBO’s van het rijk van Meden en Perzen weten namelijk dat Daniel dat decreet wel zal moeten overtreden als vrome Judeeer die tot zijn God moet bidden. En zo betrappen ze hem ook, ‘en zij vonden Daniel biddende en smeekende voor zijnen God.’

Daniel 6:13 stelt;

Toen kwamen zij nader en spraken voordenKoning van het gebod des Konings: Hebt gij niet een gebod geteekend, dat alleman die in dertig dagen van eenigen god of mensch iets verzoeken zoude, behalve van u, o Koning!in den kuil der Leeuwen geworpen zoude worden?

De Koning antwoordde en zeidde: Het is een vast woord, naar de Wet van Meden en Perzen, die niet mag herroepen worden.

Dan klagen ze Daniel aan ‘hij bidt op drie dagen tijds zijn gebed.’

De Koning wil alles in het werk stellen om zijn oogappel Daniel de Leeuwenkuil te besparen, maar de UBO’s herinneren hem aan het contract, de onherroepelijke wet van Meden en Perzen. Met frisse tegenzin laat Darius zijn oogappel Daniel dus in de leeuwenkuil, en hij kan de hele nacht niet slapen.

Je voelt ‘m al aankomen, als de koning de volgende dag terugkomt. Geen leeuw die ook maar een hapje uit Daniel neemt, zo blijkt als Darius de steen van de kuil laat weghalen. Dus laat hij de UBO’s/aanklagers met hun vrouwen en kinderen in de leeuwenkuil werpen.

Om te laten zien, die leeuwen hadden best honger, ‘en zij kwamen niet op den grond des kuils, of de leeuwen heerschten over hen, en zij vermorzelden ook alle hunne beenderen’.

Opnieuw gebruikt de God van Daniel zo Darius en wat wreedheden, om over zichzelf op te kunnen scheppen. Althans, zo lees je dat vanuit de Demiurg-benadering:

Toen schreef de Koning Darius aan alle volkeren, natieen en tongen die op de gansche aarde woonden: Uw Vrede worde vermenigvuldigd!

Van mij is een bevel gegeven, dat men in de gansche heerschappij mins koninkrijks beve en siddere voor het aangezicht van den God Daniels; want Hij is de levende God, en bestendig in eeuwigheden, en zijn koninkrijk is niet verderfelijk, en zijne heerschappij is tot het einde toe.

Hij verlost en redt, en Hij doet teekenen en wonderen in den hemel en op aarde: die heeft Daniel uit het geweld der leeuwen verlost.

Nadat we gisteren al de heldenliederen uit de Edda besproken, merkten we al op dat je qua wreedheid en wraakzucht geen verschil ziet met het Oude Testament. Het grote verschil met ‘Heidense’ verhalen en andere sprookjes is hier, dat de Bijbel een onzichtbare God boven alle heersers op aarde plaatst, een geestelijke natuurwet waar iedereen onder valt.

De Bijbel portretteert een God die boven ‘de natuur’ uitstijgt (‘transcendent’), en die van je verlangt ook ‘je natuur’ te onderwerpen aan een geestelijke wet. En Daniel leert hier: Dictaturen zullen vroeg of laat vergaan, ook al menen ze zelf God te zijn, of voor God te kunnen spelen.

In de rest van Daniel zien we de profetie over ‘Het Vierde Dier’, heel apocalyptisch waarover we volgende weekpreek zullen schrijven.

Voor nu: heb een goede zondag. De foto’s maakte ik gisteren met het mobieltje op het Malieveld in Den Haag. Allemaal lieve, aardige en vooral menselijke mensen die niet ontmenselijkt willen worden door De Leviathan. En die wens is ook heel Bijbels, net als het motief van hen die dat willen doen.

Dus was dit ook geen POLITIEKE demonstratie, maar een Morele Demonstratie voor behoud van Menselijkheid. En dat is weer heel Bijbels, dus perfect passend bij deze zondagspreek.