Gro Harlem Brundtland is de Noorse wereldsocialist-premier, lid van de Trilateral Commission van David Rockefeller die de ‘Brundtlandcommissie’ voorzat. Die definieerde in ‘Our Common Future’ van 1984-1987 het begrip ‘duurzame ontwikkeling’ (Sustainable Development) betaald met belastinggeld vanuit het Nederlands Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ze was bevriend met Ruud Lubbers en dus ook met het Koningshuis. In het World at Risk-rapport van 2019 zit ze een plandemie-commissie voor met voorop een coronaatje.
2030 Agenda met SDG-doelen = Brundtland+
Haar sustainable development vinden we nu direct terug in de Sustainable Development Goals, de 2030 Agenda die we bij Blue Tiger bespreken.
Wat schetst onze verbazing, of eigenlijk, bevestigt ons donkere voorgevoel? Namelijk, dat de op bangmakerij en bedrog gebaseerde CO2-agenda en plandemie-agenda uit de zelfde koker komen van Rockefeller Foundation (Standard Oil) en andere miljardairs-stichtingen rond het Militair Industrieel Complex:
- Brundtland werd ook secretaris-generaal van de World Health Organisation (WHO) gemaakt, de club op op basis waarvan alle Westerse regeringen hun bevolking nu opsluiten.
We lezen in 1987 in ‘Our Common Future’ al over de zelfde gecreëerde crisis-gevoelens die deze wereldregering al in 1987 zouden rechtvaardigen. Via een ophoping van ‘feiten’ als neomarxistische constructies:
During the 1970s, twice as many people suffered each year from ‘natural’ disasters as during the 1960s. The disasters most directly associated with environment/development mismanagement – droughts and floods – affected the most people and increased most sharply in terms of numbers affected.
Some 18.5 million people were affected by drought annually in the 1960s, 24.4 million in the 1970s. There were 5.2 million flood victims yearly in the 1960s, 15.4 million in the 1970s. Numbers of victims of cyclones and earthquakes also shot up as growing numbers of poor people built unsafe houses on dangerous ground.
Van CO2 naar virus
Gro Harlem Brundtland was in september 2019, ja, 2019 eerste lid van de ‘Global Preparedness Monitoring Board’, die de geesten moest rijp maken voor een op handen zijnde pandemie. In een rapport met op de voorkant een corona-virusje.
In die commissie zat ook de aan het World Economic Forum verbonden Sigrid Kaag, die zich namens D66 nu als premierkandidate promoot. En die Tedros van de WHO aan 100 miljoen euro Nederlands belastinggeld hielp, toen Donald Trump de Amerikaanse bijdrage opschortte.
In de Brundtland-commissie dat het HIER te bij de VN te downloaden rapport schreef, zat in 1987 ook de Rockefeller-protegee Maurice Strong, de oliebaron die eerste president werd van het Canadese teerzandbedrijf Petrocanada.
En de jurist, William Ruckelshaus die in 1973 de eerste directeur was van de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA), die later FBI-directeur werd.
Brundtland schreef:
I was being asked to help formulate a third and compelling call for political action: After Willy Brandt’s Programme for Survival and Common Crisis, and after Olof Palme’s Common Security, would come Common Future.
Ze werd gevraagd door de secretaris-generaal Jim Mac Neill. En die schreef samen met onze Pieter Winsemius (McKinsey/Milieuminister) voor David Rockefeller het rapport Beyond Interdependence. (1991) Meshing the world’s economy with the world’s ecology), waarin Winsemius tijdspad beschreef oor hun wereldregering.
Die moest in 2012 op het punt van geen terugkeer zijn geïmplementeerd. Na ‘pressuring the free riders’ zitten we nu in de fase van ‘Control’. Winsemius is een mentor van Mark Rutte.
Zowel de Plandemie-agenda als de CO2-agenda zijn onderdeel dus van een financiële machtsagenda die wereldhegemonie nastreeft (Unilaterale wereldorde/our COMMON future).
Common = communisme
Dat begrip ‘Common’ slaat niet alleen op communistisch collectivisme.
Het is ook een verwijzing naar de Tragedy of the Commons, die ik voor Blue Tiger Studio besprak. Het geloof dat vrijheid voor het individu het collectief ruïneert. Zodat er dus een ‘wetenschappelijke’ werelddictatuur ingesteld moet, die alle grond en grondstoffen centralistisch managet met ‘de deskundigen’. Die dus hekken zetten.
Veel beleid dat met ‘quota’ werkt (vis, melk, enz) komt uit die ‘Commons’-gedachtegang voort, dat een centrale autoriteit die claimt ‘wetenschappelijk manager’ te zijn hekken rond grondstoffen moet plaatsen. Ook het UNCLOS-oceanenverdrag is op dat denken gebaseerd. Nu komen er dus hekken om menselijke grondstoffen, Human Resources.
‘Duurzaamheid’ is op een inktzwarte mensvisie gebaseerd, dat ‘gewone’ mensen onderling dus geen afspraken kunnen maken en zichzelf te gronde richten. Tenzij er dus een Mondiale Leviathan komt, een soeverein zoals Hobbes die voorstelde die mensen angst inboezemt, een club ‘ingewijde deskundigen’ van een speciaal ras: alleen die zouden de wereld kunnen besturen.
Terwijl de ‘Tragedy of the Commons’ dus al 800 jaar geleden door Friese boeren is opgelost. Die spraken via ‘Waterschappen’ af dat ze een overheid met beperkt mandaat moesten oprichten, die de dijkveiligheid en onderhoud bewaakte. Zie daarover mijn bespreking van SDG6 voor Blue Tiger Studio.
De zelfde crisisretoriek in 1987 en 2020
Moet je zien hoe het Brundtland-rapport haar eigen agenda rechtvaardigt. Met nog nooit eerder vertoonde crises die een mondiaal systeemfalen blootleggen als ‘interlocking crises’, met het zelfde medicijn als oplossing: wij van globalisme-eend adviseren meer globalisme.
En hoe het International Monetary Fund (IMF), 1 van hun Globalistenclubs in hun najaarsartikel ‘Investing in a Green Recovery‘ exact de zelfde retoriek bezigt, nu met de viruspsychose die met de CO2-hysterie zou samenhangen:
‘Veerkracht’ uit troonrede = ‘resilience dividend’ van Rockefeller Foundation
Beide hangen uiteraard nauw samen. Beide crises zijn gepland door het zelfde geboefte met de zelfde agenda uit de zelfde ideologische koker. En ze gebruiken allemaal ook de zelfde taal.
Als medicijn schreef ook Koning Willem Alexander voor in de troonrede- ‘veerkracht’- wat de Rockefeller Foundation met haar president Judith Rodin in 2009 al in een boek aanprees: The Resilience Dividend’ (Veerkracht-dividend), waarmee ze vooral bedoelen: massieve publieke investeringen. Zie wat hun blad ‘The Global Current‘ schrijft in augustus over de noodzaak van ‘veerkracht’:
The urgency for resilience-building to systemic risks like climate change is evident in this crisis. It would be a dangerous missed opportunity to not use this time of fiscal stimulus to build it back better.
Tackling investment in primary health care, preventing the poorest from falling further into poverty, creating sustainable infrastructure and clean energy jobs, and scaling up electrification of public transit and rural areas allows us to tackle one crisis while preparing for another.
COVID-19 has shown us the remarkable response countries can have when threatened by a generational-defining crisis. It is an opportunity to better our response to others.
Wim Lex de herhaalt het woord ‘veerkracht’ tenminste drie maal. Hij betoont zijn trouw aan de agenda van de globalisten, met een sneer naar Trump:
In het jaar van 75 jaar Verenigde Naties domineert helaas steeds vaker het nationale eigenbelang en is de multilaterale wereldorde verder onder druk komen staan. Voor de Nederlandse regering (hij bedoelt, voor mij, het Koningshuis en bankiers RZ) staat buiten kijf dat goed functionerende internationale instellingen en internationale samenwerking noodzakelijk zijn (SDG doel 17 RZ) om problemen aan te pakken die geen land of regio alleen de baas kan.
Dat geldt voor vraagstukken van vrede en veiligheid, voor de klimaatcrisis en de toekomst van onze energievoorziening, voor armoedebestrijding en nu ook voor de bestrijding van het coronavirus.
De Troonrede liep over van het Resilience Dividend, de ‘veerkracht’… Wat zijn ‘veerkrachtige’ financien afgelopen 10 jaar anders dan ‘belasting ophogen’ en massieve subsidie-injecties geweest en een Crisiswet, die publiek gefinancierde bouwprojecten doordrukte? Precies het verdienmodel van ‘duurzaam’, namelijk ‘bankensubsidie’. De overheid die voor alles garant staat.
Wim Lex beveelt het ‘geneesmiddel’ van de Rockefeller Foundation aan, meer ‘veerkracht’, dus mega-publieke investeringen via het doen exploderen van de staatsschuld. De Troonrede is 1 groot tribuut aan de 2030 Agenda van de globalisten, de vriendjes van Wim Lex en zijn Oranje-maffia.
Met de complimenten van de familie Clinton telt Koning Willy zo al zijn halve waarheden bij elkaar op, terwijl je halve waarheden met elkaar moet vermenigvuldigen. Kortom. Onze koning is een landverrader en leugenaar, dienstbode van de wereldbankiers die ons land door het putje spoelen.
Dat is niet mijn ‘mening’, want ik zou veel liever een andere mening zijn toegedaan.