Tureluur

De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 77, een uiting van twijfel aan het bestaan van God, en als Hij dan al bestaat of je er dan wel iets aan hebt, omdat Hij je lijkt te vergeten. Zo van ‘nou, waar bent U, wat moet ik zeggen en doen voordat U weer acht op ons slaat.’

Zou de Heere dan in alle eeuwigheid verstoten
en voortaan niet meer goedgezind zijn?

Houdt Zijn goedertierenheid voor altijd op?
Komt aan Zijn toezegging een einde, van generatie op generatie?

Heeft God vergeten genadig te zijn?
Of heeft Hij Zijn barmhartigheid door toorn afgesloten? Sela

Toen zei ik: Dit krenkt mij,
maar de rechterhand van de Allerhoogste verandert.

Dat conflict in godsbeeld bestaat al eeuwen. Is God niet meer dan de ‘onbewogen beweger’ uit het Deisme (sinds Descartes)… Of moet Hij ook in taal zich uit kunnen drukke en zich letterlijk met ons willen bemoeien. Want als mensen zelfbewustzijn hebben, dan moet het universum dat toch ook hebben.

Maar het gaat nog verder natuurlijk. De hamvraag: Is het universum moreel of amoreel? In het eerste geval is er sprake van geestelijke oorlogvoering, in het tweede geval kunnen we slechts met stomheid geslagen zijn.