‘De doden zullen de Heere niet prijzen’ (Psalm 115)

Schedel in kloosterkerk Jannum

De Psalm van deze mooie dag is nummer 115, die het verschil beschrijft tussen afgoden en God in de Hemel, die doet al wat hem behaagt. Afgoden zijn maaksels van mensen, zoals ‘het klimaat’ of ‘de biodiversiteit’, statistische constructies die niet werkelijk bestaan als ‘Ik Ben die Ik Ben’: het Zijn in persona. De God die via het Woord door de eeuwen heen spreekt, en over fysieke afstanden heen.

Ophelia

Niet ons, HEERE, niet ons,
maar geef Uw Naam eer,
om Uw goedertierenheid, om Uw trouw.

Waarom zouden de heidenvolken zeggen:
Waar is toch hun God?

Onze God is immers in de hemel,
Hij doet al wat Hem behaagt.

Hun afgoden zijn zilver en goud,
het werk van mensenhanden:

Kerkterp van Jannum

zij hebben een mond, maar spreken niet;
zij hebben ogen, maar zien niet;

zij hebben oren, maar horen niet;
zij hebben een neus, maar ruiken niet;

hun handen, die tasten niet;
hun voeten, die gaan niet;
er komt geen geluid uit hun keel.

Laat wie ze maken hun gelijk worden,
al wie op hen vertrouwt.

Sarcofaag in kloosterkerk Jannum

Een ander beeld dat zich hier ontvouwt kom je vaker tegen in de Psalmen. God eren is een taak voor de levenden, want de doden zullen dat niet doen.

De HEERE zal u meer en meer zegenen,
u en uw kinderen.

U bent gezegend door de HEERE,
Die hemel en aarde gemaakt heeft.

De hemel, de hemel is van de HEERE,
maar de aarde heeft Hij aan de mensenkinderen gegeven.

De doden zullen de HEERE niet prijzen,
evenmin al wie in de stilte neergedaald zijn.

Maar wíj zullen de HEERE loven,
van nu aan tot in eeuwigheid.

Sarcofaag kloosterkerk Jannum

Wat dan de vraag oproept, wat hier met ‘loven tot in de eeuwigheid’ bedoeld kan worden, anders dan ‘ons nageslacht zal het ook doen’. Door God in Het Woord te laten spreken overbrug je de eeuwen, en de maximale lengte van het mensenleven van ongeveer 1 eeuw. Het Woord is een manier om tijd en plaats te ontstijgen, en het maken van nieuw leven is een andere manier.

Deze kerk van Jannum stond er ook al in de tijd van de kruisvaart

Het idee van een onsterfelijke ‘ziel’ is juist Grieks, Platonisch. Het woord ‘ziel’, Seele is afgeleid van het Germaanse woord ‘See’, een groot water. Net als bij The Lady of the Lake in de Koning Arthur legendes, die afdaalt in het meer en opkomt om Arthur zijn zwaard te geven, Excalibur.

In de Bijbel is opstanding van de doden een fysiek iets. Je moet een nieuw lichaam krijgen.

Verspeel deze dag alvast niet aan zorgen, angsten, en/of kleinzieligheden. En morgen ook niet. Wat zonde van de beperkte tijd die je is gegeven. Het ergste dat kan gebeuren is wat toch al te gebeuren stond.

Geloof in God houdt je dus nuchter, bij de tijd, geneest je van spookbeelden die je leven kunnen beheersen, menselijke constructies.

Bartlehiem, plaats oude klooster Bethlehem

Prijs God, de maker van Hemel en Aarde, Het Leven. Dat leven vanuit een lofzang is een andere houding dan Carpe Diem (‘pluk de dag’) in de Bijbelse traditie, omdat er een ontzag uitspreekt voor iets groters buiten ‘jezelf’. God’s Licht maakt al je kleinzieligheden en angsten tot wat ze kunnen zijn. Afgoden waar je tijd aan offert, terwijl je ook de Allerhoogste kon loven.

Wat de Eindtijd betreft van Openbaring, en de wederopstanding in Christus, dat zal dan ook direct na ieders dood plaatsvinden, omdat tijd en plaats voor God geen grenzen zijn.

One Reply to “‘De doden zullen de Heere niet prijzen’ (Psalm 115)”

  1. Juist, dat hardnekkige verhaal dat een mens na zijn dood ten hemel vaart is een sprookje.dood is dood tot de wederopstanding.
    De mens is geschapen uit de aarde voor de aarde, aards, om zijn Naam te loven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *