De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 119, met 176 regels veruit de langste van allemaal, en je kunt die tekst dan op meerdere manieren lezen. Van wie getuigt de Psalmist nu bijvoorbeeld, van zichzelf en hoe vroom hij wel is zodat hij beloning verdient van God? Dan lees je de Psalm alsof de maker 176 regels nodig had om te laten zien hoe goed hij het zelf bedoelt, in tegenstelling tot de goddelozen.
Vanaf regel 161 gaat het bijvoorbeeld zo, we maken de ‘ik’-referenties even vet:
Vorsten hebben mij zonder reden vervolgd,
maar voor Uw woord heeft mijn hart diep ontzag gehad.Ik ben verblijd over Uw belofte,
als iemand die een grote buit vindt.Ik haat de leugen en heb er een afschuw van,
maar Uw wet heb ik lief.Ik loof U zevenmaal op een dag
om Uw rechtvaardige bepalingen.Wie Uw wet liefhebben, hebben diepe vrede;
voor hen ligt er geen struikelblok.Ik hoop op Uw heil, HEERE,
en doe Uw geboden.Mijn ziel neemt Uw getuigenissen in acht,
want ik heb ze zeer lief.
Ik neem Uw bevelen en getuigenissen in acht,
want al mijn wegen liggen voor U open.
In slechts 1 strofe doet de Psalmist een algemene observatie. Maar verder looft de Psalmist zijn eigen geestelijke prestaties, wat neerkomt op zelfrechtvaardiging. Zo van ‘God, kijk eens hoe ik goed bezig ben, beloon mij daar voor’… Als een club theologen die via eindeloos Bijbel-tijgeren een constructie bouwden van teksten, waarna ze elkaar overbluffen in het voor waar aannemen van spirituele speculaties, die ver van je dagelijkse leven staan.
Zo van ‘ik geloof in het heil zus van het verbond zo, en kan zelfs geloven dat Jezus als een raket bij Hemelvaart de wolken in schoot’…
Of je vergeestelijkt de hele realiteit om je heen met een opeenstapeling Bijbel-citaten; over de aanwezigheid van de Jezebel-geest in media-uitingen en de moderne cultuur, die verleidt, en hoe een opeenstapeling van Bijbelteksten uit het jaar 600 voor de jaartelling al voor deze tijd zou getuigen. Terwijl een lekker wijf gewoon een lekker wijf is.
Klaar.
Zo de Bijbel onfeilbaar is, dan is dat vooral vanwege de openlijke feilbaarheid van de opstellers. ‘Onfeilbaar’ in de zin van onbetwistbaar zou ‘humorloos’ zijn, want dan zou de Bijbel getuigen van onechte mensen die boven alle kritiek verheven zijn. Dan was De Heilige Schrift een sprookjesboek.
Misschien kan die meer ontspannen omgang met de Bijbel je ook verder helpen, wanneer dat gepast is op het gekozen moment en bij het daartoe ge-eigende tekstfragment. Anders kun je betrapt worden op ‘het voor God opnemen’ en ‘de Bijbel verdedigen tegen zichzelf.’ (je eigen twijfels wegdrukken) Wat voor krachteloze non-existentie zou God zijn, wanneer jij het voor Hem zou moeten opnemen?
Van al de boeken die er over geschiedenissen van God of de ‘goden’ geschreven zijn vind ik de Bijbel nog het meest realistisch, het meest menselijk. Niets wordt verbloemd of bedekt en zelfs uitermate beschamende zaken worden onverhuld verhaald. Soms moet je een verhaal ‘vergeestelijken’ en soms moet je ‘vlees’ aan een verhaal geven. Alle ’tegenstrijdigheden’ die je tegenkomt zijn uit te leggen door gevorderde ‘studenten’, alleen willen latere vertalingen nog wel eens zaken die ‘onsmakelijk’ geacht worden camoufleren of ‘politiek correct’ ver-talen.
Tegenwoordig zijn er al Bijbels waarin God als vrouwelijk wordt aangeduid, maar dan had Jezus waarschijnlijk ook Jessica moeten heten want ik zie niet hoe een vrouwelijke ‘god’ of ‘godin’ het meisje Maria zou kunnen bezwangeren met ‘haar’ ‘zaad’. Dat gaat echt niet, daar is een ‘Karbaat’ bij nodig. Een mannetje. Trouwens, een vrouw alleen kan ook zonder ’toedoen’ van een mannetje zwanger worden en van een kind bevallen, dat is al een aantal malen voorgekomen. Maar dan is het kind ook altijd een meisje.
Door al die vele ‘vertalingen’ begint de ‘bijbel’ echter wel steeds meer op een sprookjesboek te lijken. Nog even en er komt een homo-versie waarbij Adam & Steven na hun ‘bruine-broods’ – weken uit hun na ‘spel’ uitgeschraapte faecaliën een eigen kind gaan kleien anaal-oog aan de boetsering van Adam door God in de oorspronkelijke Bijbel.