De literatuur van vandaag

In het voorwoord van de tiende druk van het aan JRR Tolkien opgedragen ‘Brieven uit de Hel’ (1942) beschrijft CS Lewis (1898-1963) precies hoe Nederland en de rest van het Westen anno nu is geworden. Een totalitaire bureaucratie, die hij vergelijkt met hoe de Hel is, met het echte venijnige kwaad dat zich vermomt als fatsoen, gedreven door geestelijk kannibalisme.

De Rijksoverheid liegt dat het gedrukt staat

We hoeven Lewis slechts te citeren en je krijgt het ‘Bureau Jeugdzorg’/Openbaar Ministerie-levensgevoel in ijzingwekkende ontmaskering:

Chesterton zei dat satan viel door de wet van de zwaartekracht. We moeten ons de hel voorstellen als een toestand, waarin iedereen voortdurend in beslag wordt genomen door zijn eigen waardigheid en vooruitgang. Waarin iedereen leeft in dodelijk ernstige hartstochten en jaloezie, zichzelf belangrijk vinden en wrok.

Van Lewis ontleen ik het beeld van ‘De Hel’ als ambtenaar.

Ik houd veel meer van vleermuizen dan van bureaucraten. Ik leef in Manageriticum, in een wereld van ‘Admini’. Het grootste kwaad wordt tegenwoordig niet bedreven in ‘vieze holen van misdaad’ die Charles Dickens graag beschreef; zelfs niet in concentratiekampen en werkkampen.

Daar zien we waar het kwaad in laatste instantie toe leidt. Maar het wordt ontworpen en gereglementeerd, ingediend, gesteund, aangenomen, genotuleerd in zindelijke kantoren met een kleed op de vloer, lekker verwarmd en goed verlicht, door rustige mensen met een wit boordje om, met verzorgde handen en gladgeschoren wangen die hun stem niet hoeven te verheffen.

Daarom is, vanzelfsprekend, mijn symbool voor ‘hel’ iets dat lijkt op de bureaucratie van een politiestaat of de bureaus van een door en door louche zakenconcern.

Lies, damn lies, de lobbyisten/senatoren van de Eerste Kamer.

Mensen die nog kunnen liefhebben zijn geen duivels zoals Lewis beschrijft. Zijn beeld van de hel als bureaucratie helpt hem bij de volgende schets van omgangsvormen, die akelig lijkt op de moderniteit, en de door ‘fatsoenlijke wereldbeteraars’ bezette overheid met haar leugens over ‘besmettingen’ , ‘corona’ en ander manipulatief bedrog over ‘klimaat’, ‘stikstof’ en andere met wetenschappelijk aanzien aangeklede drollen:

Aan de oppervlakte zijn de omgangsvormen normaal en vriendelijk. Onbeschoftheid tegen je meerderen zou klinkklare zelfmoord zijn; onbeschoftheid tegenover je gelijken; dan zouden ze op hun hoede voor je zijn voor Jij klaar bent om toe te slaan. Want natuurlijk is ‘de ene hond eet de andere op’ het principe, waarop de hele organisatie rust.

Iedereen is er op uit de ander in diskrediet te brengen, uit de weg te helpen en te ruineren. Iedereen is een meester in het vertrouwelijk rapport, geveinsd compagnonschap, de dolkstoot in de rug. Over dit alles ligt een dun laagje van hun goede manieren, van hun betuigingen van diep respect en hun bijdragen tot elkaars onschatbare diensten.

Elk ogenblik raakt dat dunne laag je lek, en dan barst de gloeiende lava van hun haat naar buiten.

Het Ministerie van Klimaat

Duivels zijn net als slechte mensen door en door praktisch. Wat hen drijft is angst voor straf en een vaag soort honger, die Lewis als ‘geestelijk kannibalisme’ typeert:

Want zoals totalitaire staten hun martelkampen hebben, zijn er in mijn hel dieper gelegen hellen, ‘verbeteringsgestichten’. Hun tweede drijfveer is een soort honger. Volgens mij kunnen duivels elkaar verslinden en ons ook.

De echte duivels werken tegenwoordig bij het Openbaar Ministerie onder leiding van procureurs-generaal als Gerrit van der Burg. In de hel is juridisch alles dichtgetimmerd, hangt ‘loyaliteit’ slechts aan de manier waarop mensen chantabel zijn gemaakt. De Hel, dat is het moderne Rijksoverheid.nl die je zelden nog op een waarheid of eerlijkheid kunt betrappen.

Laten we vooral bidden tegen deze krachten van het fatsoenlijke kwaad, D66, godverlatenen die zich als een spin op anderen willen volzuigen.