‘Het is tevergeefs dat U vroeg opstaat’ (Psalm 127)

Laurentiuskerk Kimswerd

De Psalm van de dag vanuit De Abdij is nummer 127, een aan Salomo toegeschreven pelgrimslied dat stelt hoe al je zwoegen zinloos is. Tenzij het door God is gewild. Je kunt dat gevoel in de moderne wereld aan je lijf ondervinden. De meeste mensen gaan naar school, krijgen dan ‘een baan’ van maandag tot vrijdag als assisting manager on the second floor, of retail-assistentfacilitymanager on the third floor, negen tot vijf nietszeggend zijn, en daar wandel je dan wat doorheen, een stille wanhoop gesust met sedatie door consumptie.

Zij kan echt iets, wandtegels schilderen en bakken en ze heeft een vrachtwagen-diploma

Vroeger leerde je een echt ambacht, je werd boer, visser, smid, maakte iets tastbaars en je kind kon ook zien wat je deed. Later als ik groot ben…Hoe leg je nu als assisting-retail-facility-sustainability-officer aan je kind uit wat je doet.  Behalve dat je iets doet dat je liever niet doet, maar enkel omdat je wel moet. Hamster in je tredmolen.

Waarom zou je kind nog volwassen willen worden nadat je sputterend tevergeefs uitlegt wat je het grootste deel van je tijd doet?

Ebel en Yda in de grafkelder

Het idee dat je aan ‘de maatschappij’ zou moeten deelnemen, al die onzin, waarom eigenlijk? Ja omdat je geboren bent. Ooit met de drummer uit mijn vroegere bandje, even sarcastisch als ondergetekende hadden we daarom het gezelschapsspel ‘Lijdensweg’ bedacht als variant op ‘Levensweg’ van MB.

Je reist dan op het spelbord al die fata morgana’s van ‘het geluk’ langs, van geboorte, carriere, baan, huwelijk en kinderen, en eindigt in je doodskist. Iedereen weet wel dat dit zo leuk nu ook weer niet is. Dat ‘wat doe ik hier in godesnaam’-gevoel…

Houtsnijwerk van ‘de slang’ uit Genesis, kijk, dan kun je echt iets maken

Kijk op straat eens om je heen naar al die gedegenereerde mensen, alsof je in de hel van Jeroen Bosch rondloopt. Wat kan de moderne maatschappij kinderen nu voor houden behalve ‘later als ik dood ben’… Al dat consumerende mensenvlees dat poept, piest, praat over zichzelf en paradeert met zichzelf.

‘Carriere’ is slechts ‘mislukken op het hoogst haalbare niveau’. Wat is daarvan het loon behalve ‘waardering van mensen vinden die je eerder niet zagen staan.’ Terwijl je gewoon nog de zelfde bent. Al die spullen die je moet meetorsen, al die zooi.

Wat kan de ervaring overtreffen toen ik op Isle of Rum (Schotse Highlands) als jongeling rondliep, en een smelleken (valkje) tetterde rond mijn oren omdat ik zijn nest naderde, met de zilte zeelucht om je heen, de wind die over de moors suisde. En de kater nog in de kop van de ‘drinking session’ van de vorige avond.

Magic.

Als de HEERE het huis niet bouwt,
tevergeefs zwoegen zijn bouwers eraan;
als de HEERE de stad niet bewaart,
tevergeefs waakt de wachter.

Het is tevergeefs dat u vroeg opstaat,
laat opblijft,
brood eet waarvoor u moet zwoegen:
de HEERE geeft het Zijn beminde in de slaap.

Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE,
de vrucht van de schoot is Zijn beloning.

Zoals pijlen in de hand van een held,
zo zijn de zonen, ontvangen in de jeugd.

Welzalig de man die zijn pijlkoker
daarmee gevuld heeft;
zij worden niet beschaamd,
als zij met de vijanden spreken in de poort.

Zonder God is leven zinloos. Twee is beter dan een. Al dat gezwoeg en gezoek, terwijl God overal om je heen is, het ‘Zijn beminde geeft in zijn slaap’. Dus haal de plaat voor je kop weg, oordopjes uit je oren. Sola Gratia.

One Reply to “‘Het is tevergeefs dat U vroeg opstaat’ (Psalm 127)”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *