In het moderne Nederland zijn burgers bij voorbaat verdachte fraudeurs en ‘ondermijners’, tot zij het tegendeel bewijzen bij de grootste criminele organisatie van dit land: de overheid. Dat blijkt ook uit de Landelijke Aanpak Adreskwaliteit (LAA).

Dat is een in 2014 opgetuigd project/vergaderorgaan dat in 2017 in de wet werd opgenomen, en dat sinds 2019 opereert onder de Rijksdienst voor Indentiteitsgegevens, een ‘samenwerkingsverband’ tussen 280 ambtelijke instanties als gemeentes, ministeries. Met 1000 extra ambtenaren, die als ondoordringbare spaghetti met een keur aan stichtingen met onbekende juridische status samenwerken voor het bespioneren van burgers.

De LAA volgt als projectclub vanuit de Wet Basisregistratie Personen (2013), die het delen van persoonsgegevens tussen overheden en ‘derden’ faciliteert buiten politieke controle om. Big Brother dus en Noord Korea aan de Noordzee, SDG 8,9, 11 en 16.

Omkering bewijslast
Wanneer een ambtenaar of gemeente belang heeft om je adres tot ‘niet door jouw bewoond’ te verklaren via een opgesteld ‘risicoprofiel’ (door wie, op basis van welk bewijs is niet te controleren), ben je dat adres kwijt dankzij de projectorganisatie LAA. En je bent als ‘adresfraudeur’ aangemerkt.

Niet de overheid moet (schriftelijk juridisch) bewijzen dat jij het adres onrechtmatig gebruikt voor de rechter. Jij moet na het Salomonsoordeel van een niet ter verantwoording te roepen ambtenaar, verscholen achter overlegorganen en stichtingen maar bewijzen dat je dat adres rechtmatig gebruikt.

Zonder adres kun je het rijbewijs niet verlengen, paspoort, zorgverzekering enzovoort. Je bent dan dus outcast gemaakt, net als bij de medische apartheidstaat die Hugo de Jonge en het Rutte-regime nu optuigen op basis van leugens rond de PCR-test, die immers nooit ‘besmettingen’ regristreerde.

Die LAA begon als ‘experiment’ in 2014 met voorbedachte rade van hun Ministerie van BZK (Kasja Ollongren, Polder Pot, het totalitaire bijtertje dat ook voor internetcensuur pleit). In 2016 werd de LAA in de wet verankerd. Die werkt samen met de autoriteit die alle persoonsgegevens van de Basisregistratie Personen (BRP) opslaat onder verantwoordelijkheid van de (regio)burgemeesters, de Rijksdienst voor Identiteitsgegevens.

Die BRP stuurt naar allerlei overheidsclubs eventuele veranderingen in je persoonlijke status, bijvoorbeeld adreswijziging of dat je gescheiden bent. Die informatiedeling tussen corrupte, liegende en frauderende overheden is weer het gevolg van de in 2013 ingestelde Wet Basisregistratie Personen. Die wet heeft het delen van persoonsgegevewns met ‘derden’ als doelstelling.

Een amvb (algemene maatregel van bestuur) van een corrupte bestuurder of burgemeester is al afdoende om je hele doopceel te delen, zo kun je die wet lezen.

De LAA volgt dus op de instelling van die wet, met als oogmerk dat de overheid al je gegevens met jan en alleman kan delen. Bijvoorbeeld met als oogmerk je te criminaliseren, in samenwerking met het RIEC van het Openbaar Ministerie en hun team ‘ondermijning’: het preventief kaltstellen van lastige mensen buiten strafrecht om.

De Stichting ICTU werkt met die LAA samen, en omschrijft het nut van zo’n LAA als volgt, waarbij ze het corporate taalgebruik van een grote verzekeraar hanteren die onmenselijker behandeling als jouw voordeel verkoopt:

Gemeenten en rijksdiensten zoals de Belastingdienst, het Centraal Justitieel Incassobureau en de Politie krijgen soms signalen die wijzen op een verkeerde adresregistratie. Bijvoorbeeld: te veel bewoners per vierkante meter, post die de afzender retour krijgt of een vreemde samenstelling van een huishouden op een adres.

Deze signalen delen zij via het Informatieknooppunt van LAA, dat ze analyseert en geschikt maakt voor onderzoek door gemeenten.Gemeenteambtenaren doen vervolgens adresonderzoek en corrigeren waar nodig de BRP. Zodat rijksdiensten op basis van de uitkomsten hun dienstverlening voor die bewoner waar nodig kunnen aanpassen, zoals een huurtoeslag, studiefinanciering of uitkering.

Stichtingen die politiek oncontroleerbaar zijn
De ICTU is projectstichting met onbekende publiek-rechtelijke status, dat op de website reclame maakt voor haar bestaansrecht. Die stichting ICT Uitvoering moet de digitalisering van de overheid doordrukken (SDG 9) inclusief het gebruik van patroonherkenning om menselijk oordeelsvermogen te vervangen (Artificial Intelligence, als je geen prikkels hebt om hersens te gebruiken kan kunstmatige intelligentie zeker helpen)

Tot het vinden van coronavrije stemhokjes aan toe, en bactieren die via het Internet of Things te volgen zouden zijn. Het ‘internet of bodies’, gechipte mensen verbonden met internet komt met het coronabeleid ook al in beeld.

Op zijn best krijgt een leugenachtige, corrupte en inefficiënt werkende, criminele organisatie (de overheid) dus meer machtsmiddelen, zonder zichzelf te hoeven verbeteren. Net als bij de wet die het opgeven van het medisch beroepsgeheim mogelijk maakt, is je positie als burger verder ondermijnd.

Of een beschuldiging van ambtelijke zijde rechtmatig en terecht was, mag je na jaren procederen dan zelf maar uitzoeken. Nadat je leven is verwoest.

En de burger die boos wordt door slechte behandeling, die heet dan ‘terrorist’ bij hun Ministerie van Veiligheid, of zelfs gek. De toeslagenaffaire is maar het ijsbergtopje. Zo is er ook nog een in 2001 opgestart Stichting Inlichtingenbureau, dat eigenlijk al het zelfde moest doen als wat de LAA volgens beleidsintenties moet doen.

Heb je voor je inkomen geen te grote auto?
Die Stichting Inlichtingenbureau voor en door ambtenarij, zonder publiekrechtelijke status, kijkt na de gemelde aankoop van een auto, of jij dat met je uitkering wel kon betalen.En of je uitkering dan wel terecht was, zo beschrijft Dagblad Trouw dit voorjaar, met nadruk op de onbekendheid van dit Inlichtingenbureau… Ze schreven:

De data komen van organisaties zoals het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV), de Sociale Verzekeringsbank (SVB), de Belastingdienst, Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO), gemeenten en de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) Ja, ook het RDW, want zo kunnen ze zien wat voor type auto je hebt.

Door een melding van het Inlichtingenbureau startte de gemeente Wijdemeren onlangs een onderzoek naar een bijstandsgerechtigde die structureel boodschappen kreeg van haar moeder. Ze had de boodschappen niet als inkomsten opgegeven en dat had wel gemoeten.

De vrouw moet nu ruim 7000 euro terugbetalen aan de gemeente. Vanwege privacy wil Wijdemeren niet zeggen welk signaal het Inlichtingenbureau aan hen heeft gegeven over deze vrouw, vertelt gemeentewoordvoerder Stijn Terlingen.

Nu zie je dus ook waarom ‘privacy’ er plots toe doet. Hun overheid bedrijft eenrichtingsverkeer. Zij mogen ons onbeperkt bespioneren, mishandelen, arresteren, je in je recht krenken. Alleen als wij hun overheid willen controleren geldt plots de privacy, en vertelt een marketeer van hun overheid dat die niets mag zeggen.

Vandaar ook de Smart Meter. Alle gegevens aan elkaar koppelen. Zelfs persoonlijke steun uit menselijkheid, een moeder die haar dochter eten geeft terwijl ze op zichzelf woont, dat kunnen ze al labelen als ‘niet gemelde inkomsten’ die je moet terugbetalen.

Vereniging Nederlandse Gemeenten (Stichting) voert 2030 Agenda uit
Bij de 2030 Agenda-pushende Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) kun je een evaluatie uit 2020 lezen, zes jaar na invoering. De ambtenarij is er blij mee, want zo krijgen ze nog meer greep op ingezetenen en ieder aspect van hun leven, eenrichtingsverkeer met onderwerping aan de ambtenarij.

Wat bij de (post)moderne overheid opvalt is dat waarheid en kale feitelijkheid niet meer bestaat, die adressen ‘vitaal en toekomstbestendig’ zegt te maken met de LAA. De aanleiding volgens de VNG is:

Dit netwerk en de technische voorzieningen zetten we structureel in om datagedreven (risico)signalen te selecteren en uit te wisselen. Deze signalen wijzen op adressen waar er mogelijk iets niet klopt met de inschrijving in de BRP. Gemeenten onderzoeken deze signalen onder meer via een huisbezoek en treden persoonlijk in contact met de burger.

In het netwerk van samenwerkende organisaties wordt kennis en ervaring uitgewisseld. Hiermee zorgen we ervoor dat de verschillende administratieve werelden bij elkaar komen. De context voor het werken met een adresgegeven is voor een afdeling Burgerzaken immers niet hetzelfde als voor de SVB of het CJIB. Bekendheid van organisaties, taken en mensen over en weer brengt optreden als één overheid dichterbij.

Optreden als 1 overheid, in wiens belang?

Normatieve oprekbare doelen en bevoegdheden – ‘Governance’
De eigen vermeende hoge intenties en normatief taalgebruik domineren als beleidsrechtvaardiging. Immers, wat is ‘adreskwaliteit’, net als ‘veiligheid’ en ‘gezondheid’ een eindeloos rekbaar te interpreteren begrip. We citeren hun zelfprofilerende overheid (VNG) met een ‘programmamanager Veiligheid’:

Onzichtbaarheid en ondermijning op vakantieparken, het zijn fenomenen die enkele jaren geleden pijnlijk zichtbaar werden in gemeente Zundert. Op vakantiepark Fort Oranje (vakantiepark 2017 in de pers RZ) bleken honderden (vooral) arbeidsmigranten semipermanent te wonen, vaak in slechte omstandigheden. Het toonde de noodzaak van een goede adresregistratie aan.

Wie kan er voor ‘slechte adresregistratie’ zijn. Zodra je zulk taalgebruik ziet, weet je dat men iets anders wil. Geen enkel burgerservicenummer mag nog aan haar uitzuigende greep ontsnappen voor 2030. Er wordt hier een wereldvisie ge-etaleerd alsof de overheid er ons ten goede is, Grote Broer.

Hier wordt dus gesuggereerd dat de Wet Basisregistratie Personen (WBP) alleen, dus een wettige basis niet afdoende is. En dat er dus NOG weer een oncontroleerbaar vergaderverbond nodig is, dat nog verder van burgers afstaat. De LAA. Waarom is dat nodig?

Dat is voor de uitrol van de 2030 Agenda, waarin De Staat wil controleren of je als geregistreerd nummer braaf je prik haalde en je CO2-uitstoot compenseerde,  die via het Smartgrid kan zien hoeveel energie je gebruikt, wanneer, hoe laat.

Hier krijg je een profilering van de empathische overheid, die als Grote Broer voor zijn jonge broertjes en zusjes zorgt. Terwijl het die ambtenarij een rotzorg is in welke omstandigheden je woont. Ze gebruiken een emotioneel argument om weer een buiten-wettelijk spionage-orgaan op te zetten, als onderdeel van een overheid die steeds verder van burgers af komt te staan met steeds grotere bevoegdheden.

Net als de ‘Veiligheidsregio’s’ die sinds 2010 ontstonden, de NCTV (PR-apparaat Ministerie van Veiligheid dat politieke oppositie en vrije media tot ‘terrorisme’ bestempelt), het RIEC en het team ‘Ondermijning’ is de LAA een niet te controleren technocratisch vergaderorgaan met absolute macht, dat je positie als burger ten opzichte van de Almachtige Staat verder ondermijnt.

Een toevoeging aan een ondoordringbare spaghetti van stichtingen, ngo’s en andere met overheidsmacht verweven clubs, die zich toegang tot het geweldsmonopolie verschaffen dat hun overheid zichzelf toe-eigende. Dat noemen ze heel sjiek ‘Governance’…

De ondermijnende overheid
Wanneer Gerrit van der Burg van het college van Procureurs Generaal van het Openbaar Ministerie spreekt over het gevaar van ‘ondermijning’ en ‘ondermijnende criminaliteit’ is met die PR-term een heel specifieke vorm van ondermijning bedoeld.

Gerrit van der Burg en zijn criminele Openbaar Ministerie en hun Ministerie van Veiligheid bedoelen vooral, dat ze je rechtspositie ten opzichte van de overheid verder willen ondermijnen.

Denk ook aan het Systeem Risico-indicatie (Syri, 2014) van Wouter Koolmees (D66) dat met preventieve misdaadbestrijding (dus buiten het strafrecht om) mensen bespioneren mag. EN de nieuwe wet die het preventief verbieden van natuurlijke rechtspersonen (bv uitgeverijen, stichtingen) mogelijk maakt, ook buiten de constatering van strafrechtelijke overtredingen om.

Deze benadering is geen ‘toeval’ of een ‘ongelukje’. Lees daartoe ook ‘Technocracy, The Hard Road to World Order’ van econoom Patrick Wood. Dit is de wereld die zij voor ons bouwen sinds 9/11. Dit is de geest van technocratie aangevuld met Big Brother, zoals de waard is (overheid) vertrouwt hij zijn gasten. Hun overheid haat mensen, die zijn immers besmettingsbron en CO2-uitstotende kanker voor hun planeet.

Als hun overheid zegt ‘wij maken ons zorgen over ondermijning’ bedoelen ze: wij willen de rechtspositie van ingezetenen verder ondermijnen. Ze laten een scheet en zeggen tegen de persoon die naast ze zit ‘je stinkt’.

Allerlei buitenwettelijke vergaderorganen zijn afgelopen decennia ogetuigd, Veiligheidsregio’s, Regioburgemeesters die speciale bevoegdheden krijgen, en die als netto effect hebben dat je als individu ten opzichte van De Staat geen poot meer hebt om op te staan. Behalve een poot om uit te rukken door hun overheid.

De 2030 Agenda, SDG doelen 9, 11, 16 en 17: Noord Korea aan de Noordzee
Dit staat niet op zich, op die wijze reorganiseerde Bas Eenhoorn (VVD) als voorzitter van het Regiecollege ook het Waddenbestuur met Sieben Poel van Rijkswaterstaat. Een cordon van ngo’s en vergaderclubs rond de ambtenarij, zodat je niet meer ziet wie verantwoordelijk is voor welk beleid of beslissing.

Behalve dan dat je ziet wie er (financieel op publieke kosten) profiteert, namelijk de clubs die zelf meehielpen bij het opstellen van het beleid. Het maken van een bestuurlijke spaghetti, ondoorzichtige brei is intentioneel. Het komt voort uit een wereldvisie, waarin iedere integriteit en menselijkheid tot het verleden behoren, ten faveure van een almachtige Staat in handen van de UBO’s (miljardairs, eigenaren grootbedrijf).

Het komt voort uit SDG 17 en SDG 17 van de 2030 Agenda. Het is beleid dat uit een post-christelijke filosofie op de mens en maatschappij voortkomt. Kortom: Noord Korea aan de Noordzee, zoals we al in de Epoque nummer 11 beschreven over de 17 SDG Doelen van hun 2030 Agenda. Zet dus het knopje eens om, en weet: de overheid is ons kwaadaardig gezind.

Vanuit die werkhypothese kun je haar gedrag, nieuwe wetten en instellingen het beste verklaren, als totalitaire fuik waarin wij als mensen moeten zwemmen. Een gruwel voor iedere rechtgeaarde conservatief, klassiek liberaal, anarchist en libertarier.

De LAA is een klein onderdeeltje van het idee, dat je niet via democratische processen geschillen tussen mensen oplost, laat staan buiten ‘de overheid’. Maar dat je de ambtenarij steeds meer macht, stichtingen en speeltjes geeft, ook om het eigen falen achteraf bij te stellen of camoufleren. Zonder dat er effectieve democratische controle plaatsvindt. (toeslagenaffaire is ook niet opgelost)

Het zijn dan ook Interessante Tijden.