‘Nee, u hebt WEL gelachen…’ (Genesis 18)

Gebruikte Bijbel

Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit de Heilige Schrift, Het Boek zonder welk er geen Westerse cultuur was geweest. We wandelen de laatste weken rond in Genesis, het begin inclusief het scheppingsverhaal, de zondvloed, Noach en de regenboog. Inmiddels zijn we bij Noach’s verre nazaat Abram beland, die vandaag in Genesis 17 Abra HAM wordt, stamvader van de Abrahamitische geloven Islam, christendom en jodendom.

De antieke Statenbijbel, voortaan Iedere Zondag

Abram wordt Abra Ham
Enkele weken terug lazen we al het wonderlijke verhaal van de vernietiging van Sodom en Gomorra, dat is Genesis 19. De neef van Abram, Lot woont met zijn vrouw en twee dochters in de stad waarnaar Sodomie is vernoemd, praktijken die VVD66 viert met de moderne regenboogvlaggetjes in de Anal Pride.

Als Lot vlucht voor de vernietiging, belandt hij in een grot in de bergen. Daar verleiden zijn twee dochters hem tot seks na hem dronken te voeren. Tot zover de Bijbelse moraal in Genesis 19.

Daarna pakten we het verhaal over de verwekking van Ismael bij de slavin van Sarai, de stamvader van de Arabieren uit Genesis 16. Nu in Genesis 17 verandert Abram zijn naam op last van De Heere in AbraHAM, omdat hij is verkozen tot stamvader van De Heere zijn uitverkoren volk, dat in Kanaan voor eeuwig zal wonen na de bewoners die daar toen leefden eerst uit te roeien.

Wat hier de meest in het oog lopende passage vormt, is wel het gebod om oprecht te zijn:

Toe Abram negenennegentig jaar oud was, verscheen de HEERE aan Abram en zei tegen hem: Ik ben God, de Almachtige! Wandel voor Mijn aangezicht en wees oprecht.

Ik zal Mijn verbond sluiten tussen Mij en u, en u uitermate talrijk maken.
Toen wierp Abram zich met het gezicht ter aarde en God sprak met hem:

Wat Mij betreft, zie, Mijn verbond is met u! U zult vader worden van een menigte volken.
U zult niet meer Abram heten, maar uw naam zal Abraham zijn, want Ik zal u vader van een menigte van volken maken.

Ik zal u uitermate vruchtbaar maken: Ik zal u tot volken maken en er zullen koningen uit u voortkomen.
Ik zal Mijn verbond maken tussen Mij, u en uw nageslacht na u, al hun generaties door, tot een eeuwig verbond, om voor u tot een God te zijn, en voor uw nageslacht na u.

Ik zal aan u en uw nageslacht na u het land waar u vreemdeling bent, heel het land Kanaän, als eeuwig bezit geven

Checkpoint Jericho: De Zionistische vlag verbeeldt een territoriale claim op ‘Lebensraum’ tussen Eufraat en de Nijl

Nu belooft Hij alleen Kanaan, eerder nog alle land tussen Nijl en Eufraat.
Op die claim beroepen Zionisten zich ook, nadat ze eerder door Keizer Hadrianus in het jaar 135 uit Israel geknikkerd werden, na de reeks Joods-Romeinse oorlogen sinds de eerste tempel-verwoesting na christus (was dat niet in het jaar 66, en de belegering van dat Joodse fort in 68).

Opnieuw gaan ze in ballingschap leven onder andere volken, waarna dit ‘eeuwig bezit’ uit Genesis vervolgens tot 1948 Palestina ging heten.

De andere territoriale claim waarop de Zionistische vlag gebaseerd is, komt uit Genesis 15, HIER besproken.

Ook dan doet De Heere Abram een belofte over een talrijk nageslacht als de sterren, en dat zal het land tussen Nijl en Eufraat bezitten. Dit word ook als ‘Verbond’ gepresenteerd, maar dan nog zonder de pijnlijke besnijdenis van de voorhuid als zichtbare bevestiging van dat verbond.

In Genesis 17 echter is Ismael al geboren uit Hagar, die is hier dan al 13 jaar oud. Ditmaal krijgt de tot Abraham hernoemde Abram de belofte dat hij uit Sarai een kind zal krijgen, en dus moet hij haar Sara gaan noemen. Ook moet Abraham nu alle mannelijke leden van zijn huishouden besnijden, inclusief de 13 jarige Ismael.

God’s Mensenzoon-offer als manier om Zijn eigen toorn af te wenden, de eeuwige dood

Wie niet besneden is hoort er niet bij, bij Het Verbond. Ook scheiden hier de geesten van Jodendom en Islam. Want bij de Islamieten is Ismael de verbondsman. Terwijl de Heere hier belooft dat het erfelijk verbond zal overgaan op Izak, de zoon die uit de 90 jarige (niet meer menstruerende) Sara geboren zal worden.

Want Ik zal haar zegenen, en u ook uit háár een zoon geven; ja, Ik zal haar zo zegenen dat zij tot volken zal worden; er zullen koningen van volken uit haar voortkomen.

Toen wierp Abraham zich met zijn gezicht ter aarde en lachte. Hij zei in zijn hart: Zal bij een honderdjarige een kind geboren worden en zal Sara, die negentig jaar is, baren?

En Abraham zei tegen God: Och, zou Ismaël voor Uw aangezicht mogen leven!
God zei: Integendeel, uw vrouw Sara zal u een zoon baren en u moet hem de naam Izak geven. Ik zal Mijn verbond met hem maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem.

Wat Ismaël betreft, heb Ik u verhoord. Zie, Ik heb hem gezegend en zal hem vruchtbaar maken en hem uitermate talrijk maken: twaalf vorsten zal hij verwekken en Ik zal hem tot een groot volk maken.

Mijn verbond echter zal Ik met Izak maken, de zoon die Sara u volgend jaar op deze vastgestelde tijd zal baren.
Toen Hij geëindigd had met hem te spreken, voer God van Abraham op.

Vandaag- zondag lezen we uit de Bijbel

Ik heb niet gelachen
We lezen hier ook dat God letterlijk opvaart van Abraham als een engel. Vervolgens hanteert Abraham dan het mes bij alle mannelijke leden van zijn huishouden, inclusief de aangekochte leden, dus buitgemaakte slaven op de slavenmarkt. Het oudste menselijke instituut naast prostitutie is de slavernij.

In Genesis 18 lacht Sara dan God uit, wanneer ze de mededeling krijgt dat ze een zoon zal baren. Dan redetwist God nog met Sara:

Nu waren Abraham en Sara oud en op dagen gekomen; het ging Sara niet meer naar de wijze van de vrouwen.
Daarom lachte Sara in zichzelf: Zal ik nog liefdesgenot hebben, nu ik oud geworden ben en ook mijn heer oud is?

En de HEERE zei tegen Abraham: Waarom heeft Sara toch gelachen en gezegd: Zou ik ook werkelijk baren, nu ik oud geworden ben?

Zou er iets voor de HEERE te wonderlijk zijn? Op de vastgestelde tijd, over een jaar, zal Ik bij u terugkomen, en Sara zal een zoon hebben!
Maar Sara ontkende het en zei: Ik heb niet gelachen; want zij was bevreesd. Maar Hij zei: Nee, u hebt wél gelachen.

Al even machtige Bijbel

Ambimelech, de Gerontofiel
Dan volgt het reeds besproken verhaal van Sodom en Gomorra in Genesis 19. In Genesis 20 zien we een herhaling van het verhaalmotief uit Genesis 12. Toen verbleef Abram bij de Egyptenaren met zijn al bejaarde vrouw Sarai. Die zou zo oogverblindend mooi zijn, dat het iedereen opviel zodat de farao dacht: die is van mij. Dus een farao die alle vrouwen van Egypte voor het kiezen heeft, die wil de bejaarde Sarai hebben.

De farao was blijkbaar gerontofiel, dat hij haar tot vrouw nam omdat Abram zei dat zij z’n zuster was.

Dat zelfde ‘ze is mijn zus’ zegt Abraham nu in Genesis 20 bij de inmiddels niet meer menstruerende 90 jarige Sara die het komende jaar Izak zal baren. Nu geilt de koning van het Zuiderland op de hoogbejaarde Sara, Abimelech.

Zodat hij haar van Abraham wegneemt om er op te kunnen klimmen.

…jonge vrouwenbillen (links), het mooiste natuurverschijnsel.

Als het toch niet zijn vrouw is maar zijn zus, dan kan dat immers, zo dacht Abimelech, die al ettelijke vrouwen en (seks)slavinnen heeft:

Abraham trok vandaar naar het Zuiderland en woonde tussen Kades en Sur, en hij verbleef als vreemdeling in Gerar.
Abraham zei van zijn vrouw Sara: Zij is mijn zuster. Toen stuurde Abimelech, de koning van Gerar, een bode en haalde Sara weg.

Maar God kwam in een nachtelijke droom bij Abimelech en zei tegen hem: Zie, u gaat sterven vanwege de vrouw die u genomen hebt, want zij is met een man getrouwd!

Abimelech was echter nog niet tot haar genaderd. Daarom zei hij: Heere, wilt U dan echt een onschuldig volk doden?
Heeft hij mij zelf niet gezegd: Zij is mijn zuster. En zij, ook zijzelf heeft gezegd: Hij is mijn broer. Met een oprecht hart en zuivere handen heb ik dit gedaan.

God zei tegen hem in de droom: Ik weet ook dat u dit met een oprecht hart gedaan hebt. Ik heb u ook ervan weerhouden tegen Mij te zondigen en daarom heb Ik u niet toegelaten haar aan te raken.

Nu dan, geef de vrouw van die man terug, want hij is een profeet! Hij zal voor u bidden, zodat u in leven blijft. Als u haar echter niet teruggeeft, weet dan dat u zeker zult sterven, u en al wat van u is.

Bijbels in de Laurentiuskerk

De Bijbel vraagt je onwaarschijnlijkheden te geloven
Abimelech is vervolgens behoorlijk pissig op Abraham, want die heeft hem dus valselijk ingelicht. In Genesis 20 probeert Abraham zich dan te verweren, met het idee dat hij niet helemaal heeft gelogen. Want Sara is weliswaar niet zijn volle zus, maar zijn halfzus:

Ook vroeg Abimelech aan Abraham: Wat hebt u beoogd, dat u dit gedaan hebt?

Daarop zei Abraham: Omdat ik dacht: Er is vast geen vreze Gods in deze plaats, daarom zullen zij mij omwille van mijn vrouw doden.
Zij is ook echt mijn zuster. Zij is de dochter van mijn vader, maar niet de dochter van mijn moeder, en zij is mij tot vrouw geworden.

God heeft het hele huis van Abimelech onvruchtbaar gemaakt, tot Abimelech Sara teruggeeft en tot Abraham bidt dat God daarmee op moet houden.

Twee meeneem-puntjes.

  • In de oudheid geilden voorname mannen blijkbaar op hoogbejaarde onvruchtbare vrouwen, zo blijkt uit Genesis 12 en opnieuw in Genesis 20.
  • En je mag niet lachen als God je een onwaarschijnlijke belofte doet. God vraagt het onwaarschijnlijke te geloven, de Bijbel doet dat ook steeds

Wat op zich een rationeel standpunt kan zijn: kijk voorbij je eigen beperkte voorstellingsvermogen. De realiteit blijkt soms veel gekker dan je fantasie voor mogelijk hield. In Genesis 21 wordt Izak dan geboren, Abraham is dan honderd jaar en zijn vrouw Sara negentig. Vervolgens valt er dan toch weer wat te lachen:

Abraham was honderd jaar oud, toen zijn zoon Izak hem geboren werd.
Sara zei: God heeft mij doen lachen; ieder die het hoort, zal met mij meelachen.

Zodra ze een zoon heeft, begaat Sara meteen een rotstreek tegen haar slavin Hagar en haar 14 jarige zoon Ismael: die stuurt ze de woestijn in waar ze wat haar betreft van de dorst om mogen komen. Omdat Ismael haar ‘spotlacht’… Dat is dan al de tweede maal dat ze Hagar en Ismael wegstuurt.

Een Bijbel met gravures van Gustave Dore

Van Bijbel lezen word je ongelovig
Ander meeneempuntje. Hoe meer ik Bijbel lees, hoe ‘ongeloviger’ ik word. Dat was al zo na kersverse ‘bekering’ op mijn 22ste. Toen gaf de pastor het advies mee veel Bijbel te lezen, maar al gauw denk je ‘ja daag, bekijk het maar’. Of je gaat grapjes maken over Bijbelverhalen, zoals over Openbaring met die zeven zegels, de prins op het witte paard en de zeven dwergen.

Ja U lachte wel!

Geloof in iets vaags, in Liefde, in het idee dat je voortbestaat na je dood, dat is tot daar aan toe. En het Idee is mooi dat God incarneert tot Christus Triomfator die de dood overwint, zodat er een einde komt aan al dat ge-bloedoffer van dieren (en mensen). Tel dat bij je echte bekeringservaring, onvoorwaardelijke Liefde en hop:  je bent christen.

In het christelijk geloof ondergaat God zelf het lijden van mensen op aarde, zodat de afstand mens-God kleiner wordt en we Hem zelfs als Vader kunnen aanspreken. Met de Zoon als voorspreker, bemiddelaar. De Orthodoxe Kerk deed daar als extra verzekeringspolis ook nog Maria bij, voor de voorbede.

Maar ‘de maagd Maria’ was natuurlijk geen maagd, want Jezus had nog broers als Jacobus, Simon en zelfs zijn verrader Judas was volgens de evangelien van Marus en Mattheus zijn broer. Die ‘maagd’-benoeming is door de eerste christenen er in gefietst, omdat Jezus als Messias moest voldoen aan de profetie uit Jesaja 7:14 ‘geboren uit een maagd’, de Immanuel (God met ons).

Paulus verwijst steeds naar Jesaja om Jezus als de Christus te portretteren. Maria als maagd lijkt meer een erfenis van haar rol als vruchtbaarheidsgodin, erfenis van het heidendom. Dan heb je geen bejaarde Sara, maar een jonge bloem waar nog niet de halve wereld overheen fietste. Een maagd.

Bijbel in onbruik, zie de spinnewebben

Grieks godsbeeld
Dus wanneer je dat geloof met Bijbelse verhalen substantie moet geven, dan ontdek je dat we als westerlingen mogelijk meer een Grieks (Platonisch) godsbeeld hebben.

De Heere is juist een zeer antropomorfe stamgod, hongerig naar bloedoffers op de barbecue, partijdig, wispelturig, die soms ‘een boze geest des heeren’ stuurt om iemand tot duivelse dingen aan te zetten (denk aan zowel Saul als David), die een weddenschap met satan aangaat (Job) en die ook spijt kan krijgen van wat hij aan leed over mensen uitstort. (denk aan de zondvloed)

Die Heere is geen knuffelbare Vader, maar meer van het motto:

‘Du sollst Meine Freund sein, oder Ich slag dein Schadel ein’.

Die Duitse slagzin kreeg ik bij het tuincentrum mee van iemand, bij aanschaf van een moker. Als dat liefde is…Hou van Mij of ik sla je dood.

Uiteindelijk is het idee van een ‘ziel’ (Psyche) die voortleeft geen Bijbels idee maar Grieks. Je bent gewoon dood tot de wederopstanding, zo stellen ook de Jehovahs die hier wel eens aan de deur komen. Dus als we dan toch iets constructiefs uit Genesis vandaag oppikken, dan is dat de goddelijke opdracht om oprecht te zijn.

Dus draaien we hier ook niet om de hete brei heen, dat je wel eens denkt bij Bijbellezing ‘Heere, krijg de kolere’.

Oprechtheid is DE eigenschap die Hij waardeert, ook later bij Koning David, die schuinsmarcheerder en krijgsheer als ‘Man naar God’s hart’… In goede eigenschappen kun je wel geloven. Om die eigenschappen substantie te geven, dan helpt de Bijbel met haar verhalen je op weg.

En dus blijven we lekker doorlezen in Het Boek, zonder welk die modelmens, Mensenzoon Jezus Christus als De Oprechtheid Zelve voor onze beschaving geen substantie had gekregen. Dan was Hij wat platonisch gebleven, een Idee (een woord dat van Plato afkomstig is).

6 Replies to “‘Nee, u hebt WEL gelachen…’ (Genesis 18)”

  1. “En je mag niet lachen als God je een onwaarschijnlijke belofte doet. God vraagt het onwaarschijnlijke te geloven, de Bijbel doet dat ook steeds”

    Best mogelijke reactie van Sara: “Ik heb niet gelachen, maar zo zit mijn gezicht het prettigst”.

  2. Zijn discipel, tevens penningmeester, was Judas Iskariot en was vermoedelijk een Moabiet (Lot’s volk bij z’n dochters): https://www.bibleodyssey.org/en/places/main-articles/moab

    Jezus had nog een discipel die Judas genoemd werd maar deze werd ook Thaddaeus genoemd en dan was er nog een jongere halfbroer van Jezus die ook Judas heette en deze heeft een hoofdstuk in de bijbel net als zijn broer Jakobus, ook een halfbroer van Jezus.

    Jezus was geboren uit God de Vader en Maria die nog maagd was toen ze Hem kreeg. Daarna mocht Jezus’s stiefvader bij het tienermeisje Maria aan de slag om nog een stuk of 7 kinderen uit zijn eigen zaad bij haar te verwekken.

    Ontmaagde Jezus Zijn eigen moeder? Ieder verbond werd gesloten onder bloedvloeiing. Het huwelijksverbond tussen man en vrouw wordt bezegeld met de ontmaagding van de vrouw. Er moet bloed vloeien en het moet publiekelijk getoond worden. Ik geloof niet dat Jezus zijn eigen moeder ontmaagde, maar dat haar man Jozef dat deed. Jezus sloot pas het verbond tussen God en mens op het kruishout van Golgotha. Het was Zijn bloed, dat Hij als maagd, offerde aan God de Vader voor ons behoud voor de eeuwigheid. En als je dat niet gelooft of niet ‘kunt’ geloven dan ga je toch lekker naar de hel, want dan ben je namelijk een ‘ongelovige’. Mensen moeten hun eigen keuzes maken, het maakt mij geen reet uit. Maar wij van ‘het koninkrijk van God’ adviseren Jezus, de naam boven alle namen. De allerhoogste Koning in de ‘onzienlijke’ wereld.

  3. Het hemel/ hel verhaal is niet terug te vinden in de bijbel. Dit is ons doorgeven via theologie, die volgens mij niet klopt. Hierin werkt ook het mechanisme door om via angst de mensen te willen controleren.
    Door Maria de plaats te geven van God, geven mensen aan Maria de eer in plaats van aan God, waardoor het schepsel wordt vereerd in plaats van de Schepper.

  4. Wat je omschrijft is herkenbaar; dat je van veel Bijbellezen juist ongeloviger lijkt te worden. Maar zou probleem niet ook bij ons als lezer liggen, zoals je zelf regelmatig al hebt aangegeven? Met onze 21ste eeuwse manier van lezen en kijk op de wereld. Waarom hadden eeuwen mensen geen problemen met Bijbelteksten als deze? Daarbij wijst alles erop dat Jezus zelf de Thora serieus nam, dus als Christen heb je weinig keus als je dat voorbeeld wilt volgen.

  5. “Je bent gewoon dood tot de wederopstanding”

    Even bladeren naar Lukas 20, vanaf vers 20 (https://www.statenvertaling.net/bijbel/luka/20.html). Het gaat daar over een discussie die de Sadduceeën voeren met Jezus. Ze geloven dat er geen opstanding is en vragen Hem wat Zijn mening is.

    37. […] En dat de doden opgewekt zullen worden, heeft ook Mozes aangewezen bij het doornenbos, als hij den Heere noemt den God Abrahams, en den God Izaks, en den God Jakobs.

    38 God nu is niet een God der doden, maar der levenden; want zij leven Hem allen.

    En dat is exact het punt. God is geen God van doden, maar van levenden.
    Met andere woorden: Abraham, Izak en Jakob kunnen lichamelijk wel dood en begraven zijn voor een tijd, maar hun ziel leeft.
    Dus wat is jouw definitie van dood dan?

Laat een reactie achter aan Jelle Sopstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *