Als autist tot in de kist was ondergetekende vroeger slecht in sport, iemand die als laatste bij gym werd gekozen. Je kon beter tekenen, grapjes maken en de juf pesten, was muzikaal en kon schrijven. Maar met wat discipline en hardheid kun je ook de terreinen waarin je geen enkel talent hebt veroveren. Gewoon, omdat het goed is voor je als mens in totaal.
Voor je lol zul je nooit een potje voetballen, achter een bal aan rennen of met een racket een bal wegslaan: dat is een ander universum. Maar karate, kung fu, martial arts, dat je via het lichaam ook je geest traint, dat voelt niet als sport maar als een dagelijkse noodzaak.
Zonder oefening blijf je de rest van de dag iets missen. Wat je doet, je hoeft er niet beslist ‘zin in’ te hebben, als je maar weet dat het nuttig is. Fuck Your Feelings (FYF), schop onder je reet, trainen en niet zeuren.
Dus was uw Kung Fu Panda vanochtend bij ons Limburger verblijf weer in de weer, de vaste vormen doornemen. Een watervlugge Chinees of soepele neger zullen we nooit worden. Maar Boer Do dat lukt nog wel, de weg van de Friese boer met zijn wat houterige en hoekige bewegings-stijl, alsof er een magneet in je voeten zit terwijl de aarde aan je trekt.
En in een noodsituatie kun je nu zo’n moordklap geven, dat het ook in 1 keer klaar is. Had ik dat maar eerder gekund, zo denk je achteraf. Het voelt ook lekker, te weten welke kracht je lichaam kan ontwikkelen met de juiste techniek, zonder dat je nu zo enorm sterk moet zijn met opgeblazen spierbundels.
Alles draait om zwaartepunten, draaipunten, energie, de gewoontes van de natuur volgen in plaats van deze tegen te werken.
Wie weet komt dat nog eens van pas bij de bescherming van wat je dierbaar is.
De foto’s zijn gemaakt door Afke Smit.
Goede oefeningen, maar met een spijkerbroek ( ook al is hij stretch) slecht voor de doorbloeding van de onderdelen. 🤪 Meen ik te weten.🍀Als eigenwijs.
Mooie plek trouwens om dit te doen.