Accountant Jan Nieboer (63) ondervond dankzij zijn leidende rol in succesvol protest tegen windfarm Drentse Monden dat Nederland democratie noch rechtstaat is. Hij werd drie jaar afgeluisterd, als ‘terrorist’ zes weken opgesloten en kreeg een jaar gevangenisstraf voor wat de rechtbank Noord Nederland ‘eigenrichting’ noemt en ‘ondermijning van de democratische rechtstaat’.
Meer dan 250 Enercon-windturbines van tweehonderd meter hoog zouden er komen, in het ‘zoekgebied’ van de Veenkolonien, voor windfarm ‘Drentse Monden’. De ‘monden’ zijn vernoemd naar de vaarten die werden gegraven richting Stadskanaal om het veen te ontginnen. Na tien jaar succesvol protest door omwonenden, verenigd in Platform Storm werden het uiteindelijk ‘slechts’ 45. Bij aankomst in Nieuw Buinen op een windstille novemberdag vallen ze nagenoeg weg in de mistige Oost Groninger prairie.
In de nieuwe documentaire ‘Tegenwind, het Verdriet van de Veenkolonien’ van Kees Vlaanderen zijn de molens een symbool van protestverharding, tegen een overheid die met dovemansoren en vervolgens agressie op getroffen burgers reageert. Twee bedrijven die voor het Ministerie van Klimaat deze turbines zouden bouwen trokken zich terug, omdat ze zich geintimideerd voelden.
Ze ontvingen van anonieme omwonenden brieven – via de Duitse Post verstuurd- met een emotioneel appel om zich uit de projecten terug te trekken. Die brieven werden vervolgens aanleiding voor een drie jaar durende klopjacht op ‘windmolenterroristen’ door het Openbaar Ministerie.
Jaren vast zonder kans op beroep
De Rechtbank Noord Nederland veroordeelde accountant Jan Nieboer, de woordvoerder van Platform Storm op 30 april tot een jaar celstraf. Hij zou volgens het vonnis ‘drijvende kracht’ zijn achter het versturen van wat zij ‘dreigbrieven’ noemen, en zich schuldig maken aan ‘een poging tot dwang’.
De bedrijven die met miljoenensubsidies van het Ministerie van Klimaat windmolens zouden bouwen, ‘vonden het risico voor hun personeel te groot’ en ‘zijn gezwicht voor de geuite bedreigingen.’ De Rechtbank noemt dit het ‘ondermijnen van de democratische rechtstaat’.
Formuleringen zijn hier belangrijk. De Rechtbank schrijft niet dat Nieboer de brieven zelf stuurde, maar vindt het zijn van ‘drijvende kracht’ in het protest voldoende.
‘Ik weet ook nog steeds niet op basis van welk artikel ik nu tot een jaar cel ben veroordeeld’, stelt Nieboer op zijn kantoor in Nieuw Buinen. ‘Bij het binnengaan van de rechtbank zei mijn advocaat nog, dat ze geen enkel bewijs hebben en dat ik dus wel vrijspraak zou krijgen. Behandeling van mijn hoger beroep kan een jaar tot drie jaar duren, en zolang ben ik vogelvrij.’
Nieboer werd eerder al zes weken in de cel opgesloten nadat zijn kantoor plots bezoek kreeg van een anti-terrorismeteam. ‘Er kwam hier ’s ochtends iemand met een pakketje van DHL. Vervolgens vielen er 10 gewapende mannen binnen, die uit het DHL-bestelbusje kwamen.
Ik werd in een Audi A8 geduwd en met 180 km per uur naar het bureau in Groningen gebracht. Vervolgens kon men mij zes weken vasthouden in de cel in Lelystad zonder sluitend bewijs voor een strafbaar feit. In Engeland moet de aanklager in 24 uur het bewijs rond hebben. In Lelystad ontmoette ik mensen die al jaren in voorarrest behandeling van hun zaak afwachtten. Dat is uniek voor Nederland.’
‘Wij mogen alles’
De protesten kwamen los in 2010 toen het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat de Veenkolonien aanwees voor grootschalige windfarm-ontwikkeling. Door het project onder de Crisis- en Herstelwet te parkeren als ‘nationaal belang’, was juridisch bezwaar door omwonenden bij voorbaat zinloos.
De geest van protest kwam uit de fles, toen een ‘windboer’ wroeging kreeg naar omwonenden. Hij verklapte hoe grootschalig het project zou zijn, en brak zo de zwijgplicht die het Ministerie had opgelegd. De windmolens zouden niet de miniatuurtjes worden die achter een boerenschuur wegvallen, zoals het bureau Pondera Consult voorspiegelde. Maar 200 meter hoog.
Nieboer drukte in 15-duizendvoud de ‘Nee’-posters met de windmolens in perspectief. En de rest is geschiedenis die in boekvorm uit zal komen. ‘Dat boek gaat met name over een club waar ik bepaald geen fan van ben, het Openbaar Ministerie’, zegt Nieboer.
‘Ze stelden gewoon ‘wij mogen alles.’ Ze namen al mijn klantbestanden in beslag terwijl die klanten niets met mijn prive-activiteiten voor platform Storm te maken hebben. Ze stelden dat ze lak hadden aan de privacy van mijn klanten. Ze hebben drie jaar lang mijn telefoons afgeluisterd, en plaatsten een tracer onder mijn auto om mij overal te kunnen volgen. De politie deed ook invallen bij mij in huis en haalde de hele tuin overhoop.’
Maar meer dan een foto van een locatie bij Delfzijl – waar volgens de Rechtbank asbest zou zijn gedumpt – kon het OM volgens Nieboer niet vinden op in beslag genomen USB-sticks . ‘Bij verhoor op het politiebureau kreeg ik vragen waar het gewenste antwoord al in besloten lag’, stelt hij.
‘Ze vroegen of ik die dreigbrieven betaald had met de storting van 800 euro op mijn accountantrekening. Ik stelde dat Platform Storm een ANBI-status had, en dat ik dat bedrag kreeg voor vier opgemaakte jaarrekeningen. De agent wist niet wat zo’n status betekent, en schreef vervolgens AMBIE in het politieverhoor.’
De politie verrichtte meer aanhoudingen. ‘Ze vielen met grote groep agenten ’s ochtends bij een vrouw binnen die zij van het sturen van de brieven beschuldigden’, stelt Nieboer.
‘Haar man was net overleden, dus hadden ze twee weken gewacht. Bij inval mocht ze zichzelf niet aankleden. Ze zochten vervolgens in de stapel rouwkaarten of ze sporen van dreigbrieven konden vinden. Ze werd 1 dag vastgehouden, maar ze vonden niets en dus werd ze losgelaten.’
Iedere keer dat de welbespraakte Nieboer zijn verhaal weer in media doet, blijft hij keurig, met goede zin. Terwijl de meeste mensen al voor de intimidaties waren gezwicht. Waar haalt hij dus toch de kracht vandaan om door te gaan? ‘Ik gun het ze eenvoudig niet om mij monddood te maken’, stelt Nieboer.’ ‘Ze hebben niks. Maar als je over mij een dossier van 15.000 pagina’s aanlegt, en mij drie jaar afluistert, dan moet er toch blijkbaar een veroordeling komen.’
- Dit verhaal staat deze week in De Andere Krant, de snelst groeiende en misschien wel enige journalistieke krant van Nederland.
- Zie voor meer duiding over de teloorgang van de rechtstaat tot corrupte oligarchie en tirannie ook de webzijde ‘Vrouwe Justitia in Verval‘ (VJIV.nl) en lees ook ‘Het OM in de Fout’ van rechtsfilosoof Ton Derksen.
Ware helden bestaan, in het hier en nu.
Het zal moeilijk worden om de “rechtstaat” weer gezond te krijgen. Zal toch uit de bevolking moeten komen, wat ik (nog) niet op korte termijn zie gebeuren. Misschien als ze hun Netflix abonnement niet meer kunnen betalen, niet eerder.
Rechters: het schuim der natie, de droesem van het Volk.