Is jouw Leven wel de moeite waard?

Ophelia van John Everett Millais (in spiegelbeeld)

Op de cover van mijn Meisterwerk Liever dood dan Slaaf, staat Ophelia tussende pompebleden uitgebeeld, vrij naar het schilderij van John Everett Millais (1851). Zij verkiest de dood uit teleurstelling over haar minnaar. En dat radicalisme past bij het thema dat ook op het Friese Vrijheidsmonument staat. Leef jij in de zin van ‘wat voortmodderen’ of heb je echt iets dat je dagelijks drijft?…

De eerste druk van 1000 exemplaren

Bevrijding van je angsten
Na twee maanden naderen we het break even point met mijn koffietafel-tegel van twee kilo, Liever dood dan Slaaf, een Pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar Vrijheid. We moeten 500 exemplaren verkopen om uit de druk- (20k) en verzendkosten (10 euro per exemplaar) te komen. En dan moet je ook nog eens belasting afdragen. Bij een eerste druk word je dus enkel ‘geestelijk rijk’

Het fotoboek beeldt de natuurlijke historie van de Friezen uit, hun unieke vrijheidshistorie in de Middeleeuwen, het ontstaan van Frisia sinds het Holoceen. Maar het is niet beslist een ‘boek voor Friezen’. Uit de verkoopcijfers blijkt dat dat het overgrote deel van onze afnemers niet uit provincie-Friesland komt. Dat lag in de lijn der verwachting. Provincie-Friezen zijn geen early adopters, maar kat-uit-de-boom-kijkers. Bij sommigen tot de kat er dood uit valt.

Het thema vrijheid benaderd vanuit ‘de natuur’ is universeel. Iedereen is op eigen wijze bezig met een vorm van ‘bevrijding’ in het leven.

Van ‘jezelf’ in de eerste plaats, je eigen oordelen, meningen, vooroordelen, angsten.  Met ‘angst voor de dood’ als de hoofdopdracht om te overwinnen. Leven is sterven. Wie niets heeft om voor te sterven leeft mogelijk ook niet echt. Jaarlijks verkiezen tweeduizend mensen in Nederland de dood boven ‘het leven’, alsof dat voor hen een bevrijding zou zijn.

Ook dat radicale kiezen tussen leven en sterven- in plaats van wat voortmodderen- is wat het motto ‘Liever dood dan Slaaf’ verbeeldt.

In het reine komen met je sterfelijkheid, vergankelijkheid van alles, Memento mori is toch 1 van de hoofdopdrachten. We zijn hier niet zo van Carpe Diem, geforceerde feestvreugde en ‘positief denken’, meer van Arthur Schopenhauer en bijbelboek Prediker.

Speech bij de boekpresentatie op 11 december bij It Reade Klif: Foto Robert Dupper

Vrolijke somberheid
Het moet een opluchting voor velen zijn, wanneer ze een tekst kunnen lezen die niet hypochondrisch is (klagen en zeuren over van alles, kom op, get a life!) maar die wel de diepte van het bestaan raakt. In plaats van dat je geforceerd oppervlakkig over de koetjes en kalfjes moet keuvelen. Al staan er ook foto’s van Friese koeien in.

Voor minder dan die diepte – vrolijke somberheid- wilde ik ook geen boek uitbrengen onder mijn eigen naam. Ik ben al door een uitgever of zeven ooit benaderd voor een boek. En dan vroegen ze met hun ‘kijk op de boekenmarkt’ of je zo’n ’10 wetenschapsfeiten die je kennen moet’ of ‘100 natuurweetjes die je gezien moet hebben’… Alsof je een f*cking Floortje Dessing bent.

De ondraaglijke lichtheid van dat bestaan, daarvoor kom je toch je bed niet uit. Of je brengt een natuurfilosofisch meisterwerk uit met autobiografische elementen. Of je brengt GEEN boek uit. Het radicalisme daarvan zie je terug in Liever dood dan Slaaf als titel.

Het boek met schutbladen van historisch Frisia

Where the Wild Roses Grow
Daarom hebben we ook voor Ophelia op de cover gekozen, een Friese variant tussen de pompebleden.  Ze figureert in een toneelstuk van Shakespeare, als vrouw die de dood verkiest uit teleurstelling over haar minnaar. De aanzet van deze Ophelia komt uit het liedje ‘where the wild roses grow’ van Nick Cave, waar Kylie Minogue als Ophelia in een vijver belandt, met roos tussen de tanden.

Mijn huidige vriendin die op de cover figureert had als kunstenares dat thema vervolgens uitgediept. Met een vrouw die deze diepte niet instinctief aanvoelt, daar zou ik ook niet mee kunnen leven. Dan heb je immers het gevoel dat je wat toneel moet spelen.

Wij helpen je dus ook om eindelijk jezelf te kunnen zijn. Maskers af, geen toneel. We zitten allemaal in de zelfde schuit die Kierkegaard de ‘ziekte ten dode’ noemde: laten we mededogen hebben, elkaar helpen. Maar dan liefst wel met knipoog. Ik sta ’s ochtends zingend op en blaak van energie.

Aan watjes en mensen zonder relativeringsvermogen hebben we een broertje dood. Een Fries is flink.

Overal kun je Ophelia-uitbeeldingen vinden, ook in de horrorfilm ‘Red Rose’ van Stephen King over een behekst huis. Horror speelt in op die primaire angst voor de dood. Al zijn de meeste mensen eerder ‘bang voor het leven’, zoals je met al die slavenmaskers om je heen kunt zien. Continue op zoek naar ‘veiligheid’ en geborgenheid. Mensen zijn meestal angstige wezens.

Kerkhof Aalsum bij Dokkum

Wie niet slim is moet sterk zijn
Zo leuk is leven helemaal niet. Je kunt je ook afvragen of je een ander mens via geboorte wel met het leven wilt opzadelen. Zeker in deze tijd, waar ‘De Leugen’ het Nieuwe Normaal is geworden en ‘ontmenselijking’ de ideologie van heersende politiek. (transhumanisme heet dat)

Maar zo leuk was leven in de Middeleeuwen ook weer niet.

Niet voor niets gaat het derde hoofdstuk over de ‘strijd om het bestaan’, wanneer we de heidense periode van de Friezen behandelen, sinds de kolonisatie van de zeven zeelanden door Friese stamouders Age en Eva.

Er waren twee manieren om jezelf vrij te vechten. Militair succes, en/of je aanpassen aan een habitat waar anderen in het nadeel zijn. Zo kwamen de Friezen in een seascape, terecht, geen land en geen zee maar iets er tussen in: een zeeland.

Terwijl de Romeinen met hun complexe beschaving en cultuur de beste plekjes in bezit konden nemen, landen de Friezen als een soort boot-vluchtelingen in een grensland dat werkelijk ‘voor de liefhebber een buitenkansje’ was. Wie niet slim is moet sterk zijn, zo zag ook Plinius de Oude over die terpbewoners, die hij als ‘schipbreukelingen’ zag in het tweedagelijks getij.

Oer-Friesland Ultiem

Rype O Negative
Mijn bestaan als fotograaf en werk als auteur zijn tegelijk een alibi geweest: een excuus om er op uit te kunnen gaan, de wereld in,  je verlangens en ideeen achterna. Zo kon je als zelfstandige zonder perspectief (zzp’er)lekker los van de maatschappij leven, met dank aan ondersteuning van donateurs.

Uiteindelijk kon je dan onder je neus, op je geboorte-eiland Westergo (en Oostergo) op zeeniveau in beeld brengen wat je eerder enkel in mistige berglandschappen en in Schotland zag.

Zo werd het leven in Friesland na remigratie in 2011- ondanks het hogere gehalte bekrompen schuchtere (niet nuchtere) provinciemensen (terwijl echte vrije Friezen juist in de diaspora gingen) – alsnog de moeite waard. De weerslag kun je nu vinden in mijn Meisterwerk, te bestellen via de gelijknamige website www.lieverdooddanslaaf.com.  We hopen dat het je niet al te zeer tegenvalt 🙂

(Dat is ook wat Peter Steele van Type O Negative bij hun metal-meesterwerk October Rust op het laatst stelt: “I hope it wasn’t too disappointing’ hahahaha)

Voor de lezers: wat maakt jouw leven de moeite waard? Nu ik deze graftegel van twee kilo artistieke ambitie heb afgeleverd, en ik alles over de CO2-zwendel ook wel vijfduizend maal gezegd heb, is het tijd voor wat anders. Wat dat is, daarover zul je spoedig meer nieuws vernemen, iets dat velen nooit hadden verwacht, ik zelf ook niet.

14 Replies to “Is jouw Leven wel de moeite waard?”

  1. “Voor de lezers: wat maakt jouw leven de moeite waard? Nu ik deze graftegel van twee kilo artistieke ambitie heb afgeleverd, en ik alles over de CO2-zwendel ook wel vijfduizend maal gezegd heb, is het tijd voor wat anders. Wat dat is, daarover zul je spoedig meer nieuws vernemen, iets dat velen nooit hadden verwacht, ik zelf ook niet.”

    Je wordt commissaris Duurzame energie & Landschap in Brabant XD

    Maar serieus, ik ben benieuwd!

    1. Het kenmerkende van de meeste vrouwen is dat ze het algemene en het persoonlijke niet kunnen scheiden. Als ik iets ‘in algemene zin’ zeg, wil dat niet beslist iets zeggen over de ‘gevoelens’ of toestand die ik heb. Ik zie in algemene zin, dat je leven zo kunt bekijken als beschreven in Prediker of door Schopenhauer.

      Bij een vrouw is het ‘ik voel me nu zo dus is alles kut’ en dat is het dan. Ik kan een volledig pessimistische filosofie als ‘empirisch geldig’ onderschrijven en me niettemin prima voelen: ik heb alles, ben gezond en doe alles dat een man nodig heeft om te functioneren.

      Dat zijn twee verschillende zaken. Daarom zijn er blijkbaar ook geen vrouwelijke filosofen, columnisten of cabaretiers van naam. Maar dat heeft ook wel weer iets liefs

      1. Er zijn vrouwen die ook veel gezien hebben en gereisd net als jij.Veel mensen hebben ontmoet en gesproken. Die daardoor voelen hoe het leven in elkaar zit. Die ook fotograferen en de natuur liefhebben en ook zien wat er gebeurd en diep voelen.Die veel gelezen hebben en op de hoogte zijn.Die mensenkennis hebben die niet te onderschatten is.
        Blijkbaar ken jij hen niet of lees je niet wat deze intelligente vrouwen schrijven en doen .Ook voor onze maatschappij. Zij zijn in de breedte ontwikkeld.
        Zij scheiden het algemene van het persoonlijke. Jammer dat deze mensen worden onderdrukt.door…..
        Ik heb mij vergist in je. Ik ga je dus niet meer volgen.
        Het gaat jullie goed.

        1. Wat een zwaktebod!
          Een beetje tegenwind en dan al omver waaien? Iets ongewenst horen, wat niet bevalt,.. en dan gelijk op de vlucht slaan?
          Nou Mathilda, met jou gaan we de oorlog wel winnen!?

          Alleen door tegenwind kun je hoger vliegen.

Laat een reactie achter aan RypkeZeilmakerAdm Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *