“Hij gaf mij die rol te eten…” (Ezechiël 3)

De antieke Statenbijbel, voortaan Iedere Zondag

Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit De Heilige Schrift, het Boek zonder welk er geen kerken en kathedralen waren geweest. Vandaag gaan we verder met de profeet Ezechiël die het Slechte Nieuws moet brengen aan de joodse ballingen in Babylon. Vóór Ezechiël naar Babylon trekt, krijgt hij eerst een boekrol te eten.

Wat we ons vandaag afvragen: Hoe maakten ze het onderscheid tussen ‘gek’ en ‘door god gezonden profeet’, zodat je dit verhaal 2600 jaar later nog lezen kunt…

Wanneer wij de danser van Funchal op straat zien, met zijn beatbox op de schouder rondjes makend langs alle terrassen, kun je immers het zelfde afvragen: Prettig gestoord, of een profeet die conventies doorbreekt?

De danser van Funchal, gek of een profeet?

Boekrol opeten en dan profeteren
Het is eenvoudig om een beetje vaag religieus te zijn. Immers, waar komt de wereld vandaan, hoe wonderlijk is dit alles, je verlangen als godvormig gat dat gevuld moet worden. Maar wil je dat gevoel substantie geven door Bijbelverhalen te lezen, dan kun je juist ‘ongelovig’ worden. Dat je die Bijbelverhalen alleen met een zak zout kunt nuttigen, aka, ‘symbolisch’ moet lezen, dat het niet echt is gebeurd.

Of de inhoud nu zo verheffend is voor de geest…Misschien geldt dat ook wel voor De Kleine Zeemeermin. Dus wat maakt de boodschap van zo’n profeet nu anders, dan welk ander verhaal dat mensen opschreven om invloed op anderen te krijgen. Zie het intro van Ezechiël 3, waarin hij een boekrol te eten krijgt die zal smaken als honing:

Daarna zei Hij tegen mij: Mensenkind, eet wat u aantreft. Eet deze rol op, ga, spreek tot het huis van Israël. Toen deed ik mijn mond open en Hij gaf mij die rol te eten.

Hij zei tegen mij: Mensenkind, geef uw buik te eten, vul uw binnenste met deze rol, die Ik u geef. Toen at ik en hij werd in mijn mond als honing zo zoet. Toen zei Hij tegen mij: Mensenkind, ga, begeef u naar het huis van Israël en spreek tot hen met Mijn woorden.

Stel dat het een vertaalfout uit het Hebreeuws was, en dat hij eigenlijk een Sushi-rol at. Dat zou mooi lullig zijn, want in de Openbaring van Johannes komt dit zelfde motief weer terug. Dan krijgt Johannes zijn beroemde visioenen, als profeet van ‘De Eindtijd’ in de Openbaring van Johannes (10:10):

En de stem die ik uit de hemel gehoord had, sprak opnieuw met mij en zei: Ga, neem het boekje dat geopend ligt in de hand van de Engel Die op de zee en op de aarde staat. En ik ging naar de Engel toe en zei tegen Hem: Geef mij dat boekje. En Hij zei tegen mij: Neem het en eet het op, en het zal uw buik bitter maken, maar in uw mond zal het zoet zijn als honing.

En ik nam het boekje uit de hand van de Engel en at het op, en het was in mijn mond zoet als honing, maar toen ik het opgegeten had, werd mijn buik bitter. En Hij zei tegen mij: U moet opnieuw profeteren over vele volken, naties, talen en koningen.

Een profeet of gewoon gek?

Gij zijt ongehoorzaam
Wat komt die Ezechiël brengen bij de ballingen? Een hoop gezeur, ellende, want de God van het Oude Testament is altijd boos en rancuneus. Al het goede dat er gebeurt schrijft Hij op Eigen conto, en al het slechte daar vindt Hij een Zondebok voor. Met ‘de dood’ dreigen is de functie van de profeet Ezechiël. Rond de zesde eeuw voor de jaartelling is Jeruzalem veroverd door de Babyloniërs.

De tempel is verwoest, en inwoners met enig kapitaal zijn in ballingschap naar Babylon gebracht. Daar moet de profeet ze vertellen: ‘eigen schuld dikke bult’…

Toen zei Hij tegen mij: Mensenkind, ga, begeef u naar het huis van Israël en spreek tot hen met Mijn woorden. Want u wordt niet gezonden naar een volk met een onbegrijpelijke taal en een moeilijke spraak, maar naar het huis van Israël, niet naar veel volken met een onbegrijpelijke taal en een moeilijke spraak, van wie u de woorden niet kunt verstaan. Als Ik u naar hen gezonden zou hebben, zouden die geluisterd hebben!

Maar het huis van Israël wil naar u niet luisteren, omdat zij naar Mij niet willen luisteren, want heel het huis van Israël heeft een hard voorhoofd en zij zijn hardleers. Zie, Ik zal uw gezicht even hard maken als hun gezicht, en uw voorhoofd even hard als hun voorhoofd.

Uw voorhoofd zal Ik maken als diamant, harder dan steen. Wees niet bevreesd voor hen en wees niet ontsteld voor hun blik, want zij zijn een opstandig huis! Verder zei Hij tegen mij: Mensenkind, al Mijn woorden die Ik tot u spreek, neem ze op in uw hart en luister ernaar met uw oren.

Ga, begeef u naar de ballingen, naar uw volksgenoten en, of zij luisteren, of dat nalaten, spreek tot hen en zeg tegen hen: Zo zegt de Heere HEERE!

Bloody Mary bij Banana’s

God is Alone
De Bijbel en die profeten, het klinkt wel eens alsof God heel Eenzaam is daarboven, en gaandeweg een beetje verzuurd raakte. Hij kiest een Volk uit van mensen, daarmee wil Hij andere volken op aarde laten zien hoe geweldig Hij is. Maar dat volk heeft zelf genoeg andere dingen te doen. Dus dan overlaadt Hij het maar met ellende om ze weer bang te maken, zodat ze Hem gehoorzamen.

Hij had beter een mooie en zorgzame Godin kunnen hebben waarmee Hij een terrasje kon pakken, ergens in de Hemel.

Waarom dan een ‘Volk’ uitkiezen dat precies moet doen wat Hij wil, omdat hij ze anders overlaadt met ellende. Wat een raar verhaalmotief. En nee, zulke engeltjes zijn mensen niet. Maar er zijn ook leuke en goede mensen die mooie dingen maken. Neem ook het evenement gisteren, de Madeira Classic Car van het jaar verkiezing: Onze huisbaas had alweer de eerste prijs gewonnen met een in drie jaar in elkaar geknutselde Triumph-motorfiets.

Wat een juweel van liefdewerk.

Heeft God ooit zo’n mooie motorfiets gemaakt? Of zo’n Jaguar in zeegroene kleur met chromen-spaakvelgen uit het jaar 1962. Is God jaloers, en benijden de engelen ons mensen? Maar als ik dit als ‘gelovige’ opschrijf, dan mag dat óók al weer niet. Want dat is dan weer blasfemisch, het misbruik van Zijn Naam. Of is dat de angst, dat je roept dat de Keizer geen kleren aan heeft.

Die angst heeft ook een functie.

Je moet namelijk een andere levenshouding krijgen, die ook wel de ‘Vreze Des Heeren’ wordt genoemd. Ontzag. Maar die zure profeten die met straf en dood dreigen, en waar mensen dan Gezag aan toekenden zodat ze er eeuwenlang op bleven studeren. Om er een hogere boodschap in te ontcijferen…

Wat als die profeet ook maar wat riep, en het ook niet wist?

Dan denk je wel eens in een opstandige bui: Wat is het ergste dat mij kan gebeuren. Immers, dood ga je toch al wel. Dus moet ik de dood vrezen? Is doodsangst het zelfde als die vrees voor God? Liever dan doodsangst koester ik liefde voor het leven, het bestaande, het wonder, mysterie. Daarom kun je beter met Jezus, de ‘Zoon’ leven dan met zijn ‘Vader’, wanneer hij dat negatieve omkeert: God/Het Leven liefhebben en je naaste als jezelf.

Zo vanzelfsprekend is het namelijk helemaal niet, dat je het Leven liefhebt, al doen mensen vaak krampachtig alsof in hun worsteling, strijd om het bestaan. Zodat collectieve gekte, keeping up appearances het sociale leven vaak doet aanvoelen als een soort Truman Show.

Gek of toch een soort profeet?

Gek of geniaal
Wat vandaag nu van belang is. Hoe werd Ezechiël nu daadwerkelijk erkend als profeet, zodat je dit Bijbelboek 2600 jaar later nog steeds kunt lezen? Immers, er staan wel vaker rare snuiters op. Ook hier in Funchal, een twintiger met zonnebril op die met een beatbox door het stadscentrum rondjes loopt. Je hoort de harde dance-muziek van Portugese komaf, en dan komt hij overal een dansje doen op straat voor mensen op terrasjes, alsof hij helemaal ’the mood’ heeft.

En dan loopt hij weer verder. Om even later weer opnieuw ergens op te duiken. Gewoon voor de aandacht.

Gebruikt hij drugs? Of is het een profeet, die zijn Boodschap brengt, van vrijmoedig leven, je niet door conventies gehinderd voelen. Is hij minder ‘normaal’ dan uitgebluste stellen die doodzwijgend op het terras tegenover elkaar zitten te staren, de tijd vermoordend. Die collectieve gekte is wel sociaal geaccepteerd.

Tweeduizend jaar lang zaten de meest eminente geleerden en waarzeggers te kauwen op passages uit de Openbaring, tot de fysicus Isaac Newton aan toe. Iedereen nam de profeet Ezechiël serieus, in de drie mono-theïstische geloven.

Maar wat als Johannes, en Ezechiël, net als de danser op het plein in Funchal gewoon geestverruimende middelen hadden genomen? Hoe konden mensen het onderscheid maken tussen gek en geniaal, tussen onzin en een Grote Boodschap?

Er is een roman van de in het Portugees schrijvende Paul Coelho, Veronika decides to Die, waarin de hoofdrolspeelster, een Sloveens meisje van 24 jaar besluit een soort pil van Drion te nemen. Ze heeft dan nog enkele dagen te leven, en omdat het alles niet meer uitmaakt, kan ze de gekste dingen doen.  Plots gaat ze het leven waarderen wat ze eerder verwierp. De Deense doommetalband Saturnus bracht een album uit met die titel.

De voorman doet aan ‘grunten’, dus dat je niet gewoon zingt, maar gromt als een woest dier. En daar wordt dan niet smakelijk om gelachen, maar mensen vinden het ‘cool’ omdat het zo hoort. In dat genre. Dat is ‘normaal’…

Heb een goede zondag.

2 Replies to ““Hij gaf mij die rol te eten…” (Ezechiël 3)”

  1. Beste Rypke, Wat geweldig geschreven weer👌.. zo inlevend en poëtisch… Blijft mooi om jou te zien genieten, ondanks de duisternis in deze wereld! Deze is wel voorzegt door de door jou genoemde profeten Ezechiel en Johannes. Het zijn dan ook Intresant Profetusche tijden. Ik moet denken aan een lied naar dit gelezen te hebben.
    “ t’is Uw Geest die mij doet zeggen Jezus Christus is De Heer.”

  2. In opdracht van zijn psychiater moet “de danser van Funchal” invulling geven aan het leven, als remedie tegen de dwaling als gevolg van vele jaren Bijbelstudie. Hij is dus niet gek, noch profeet. Hooguit een goed betaalde moraal ambtenaar t.b.v. toerisme.

    Waar eindigt de Bijbel als laatste strohalm van onze geschiedenis, daar waar deze begint als propaganda materiaal? Hebben we niet een “aangepaste” bijbel, zoals de zwarte slaven in Amerika die kregen? (need to know basis)
    Het gebruik van een modern woord als ‘boekrol’ in plaats van ‘Papyrusrol’, bewijst al de manipulatie van de ‘boodschap’.
    Overigens vreten de Katholieken nog steeds papier als lichaam van Christus, maar de wijn is wel echt en die krijgen ze niet!
    Wat we nu meemaken is de uitrol van een 60+ jaar geleden gesmeed plan. Iedereen die kennis kreeg van uitgelekte plan-delen, kon de toekomst voorspellen en de profeet uithangen.

    Terwijl we ‘genieten’ van zoveel mogelijk niets doen, wordt er geschiedenis ontcijferd vanuit de bron. De 5000+ kleitabletten uit de oude beschavingen tussen de Eufraat en de Tigris. En al komt daar kennis vandaan, zal dat hier worden onderdrukt door de Main Stream Maffia.

    Misschien wordt het wel tijd om allemaal in polonaise door de straten heen te gaan. Profeet zijn is een kleine kunst geworden en gek zijn we toch al.
    Maar toch… blijft er een heel klein groepje mensen weerstand bieden tegen de machthebbers, die hun macht zien wegglippen tussen hun vingers. Misbruik wordt niet meer geduld!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *